បទវិភាគ
សង្គមស៊ីវិលគួរមានឱកាសចូលរួមផ្ដល់យោបល់លើសេចក្ដីព្រាងច្បាប់អង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល
×![]()
យោងតាមទ្រឹស្ដីកិច្ចសន្យា រដ្ឋាភិបាលមានសិទ្ធិគ្រប់គ្រាន់ក្នុងបង្កើតច្បាប់ ការអនុវត្តច្បាប់ និងការធ្វើអ្វីៗសព្វយ៉ាង ដើម្បីផលប្រយោជន៍ជាតិ។ ប៉ុន្តែ រដ្ឋាភិបាលក៏មានកាតព្វកិច្ចការពាសិទ្ធិពលរដ្ឋ ផលប្រយោជន៍របស់ពលរដ្ឋនិងសង្គម យុត្តិធម៌សង្គម ការការពារសន្តិសុខ សណ្ដាប់ធ្នាប់សង្គម និងមានតួនាទីអភិវឌ្ឍសង្គមលើគ្រប់វិស័យ។ ទោះបីជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ ក៏រដ្ឋាភិបាល ត្រូវប្រើប្រាស់សិទ្ធិ អំណាច និងតួនាទីរបស់ខ្លួនដោយផ្អែកលើគោលការណ៍ច្បាប់ជាតិ ច្បាប់អន្តរជាតិ គោលការណ៍សិទ្ធិមនុស្ស ព្រមទាំងអនុវត្តការងាររបស់ខ្លួនប្រកបដោយតម្លាភាព គណនេយ្យភាព សមភាព សមធម៌ និងមានការចូលរួមពីពលរដ្ឋនិងសង្គមស៊ីវិលផងដែរ។
ថ្មីៗនេះ ក្រសួងមហាផ្ទៃបានធ្វើសេចក្ដីព្រាងច្បាប់ដ៏មានភាពចម្រូងចម្រាស់មួយ ស្ដីពីសមាគមនិងអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល ដែលមានបំណងចង់គ្រប់គ្រង និងរឹតបន្តឹងការបំពេញការងារ ឬសកម្មភាពរបស់ស្ថាប័នទាំងនេះ។ ក្នុងខណៈនេះស្ថាប័នសង្គមស៊ីវិល ដែលនឹងត្រូវរងផលប៉ះពាល់ពីអំណាចនៃច្បាប់ខាងលើ បានបញេ្ចញប្រតិកម្មយ៉ាងខ្លាំង សម្ដែងការព្រួយបារម្ភចំពោះខ្លឹមសារនៃសេច្ដីព្រាងច្បាប់នេះ ពីព្រោះបើតាមការទទួលបានក្រៅផ្លូវការនូវសេចក្ដីព្រាងច្បាប់នេះ ខ្លឹមសារនៃសេចក្តីព្រាងច្បាប់នេះបានរឹតបន្តឹងយ៉ាងខ្លាំងទៅលើដំណើរការបង្កើត ការបំពេញការងារ និងសកម្មភាពរបស់សង្គមស៊ីវិល។ ដូច្នេះ ប្រសិនបើគ្មានការកែសម្រួលទេ បន្ទាប់ពីសេចក្ដីព្រាងច្បាប់នេះត្រូវបានអនុម័តរួច អង្គការសង្គមស៊ីវិលនឹងជួបការលំបាកជាច្រើនក្នុងការបំពេញការងាររបស់ខ្លួន ហើយងាយនឹងត្រូវទទួលរងការចាប់ពិរុទ្ធពីរដ្ឋាភិបាល។
ឆ្លងតាមបទពិសោធ និងផ្អែកលើការប្រកាន់យកប្រព័ន្ធបោះឆ្នោតបែបសមាមាត្រ ខ្លឹមសារនៃសេចក្ដីព្រាងច្បាប់ស្ទើរតែទាំងអស់ ដែលស្ថាប័ននីតិប្រតិបត្តិផ្ញើមកស្ថាប័ននីតិបញ្ញត្តិដើម្បីសុំការអនុម័ត ត្រូវបានទទួលការគាំទ្រស្ទើរតែមួយរយភាគរយដោយគ្មានការផ្លាស់ប្ដូរ ពីព្រោះសមាជិករដ្ឋសភាទាំងអស់ស្ថិតក្រោមឥទ្ធិពលរបស់បក្សនយោបាយ។
ដូច្នេះ ការព្រួយបារម្ភរបស់សង្គមស៊ីវិលជាតិ សង្គមស៊ីវិលអន្តរជាតិ ព្រមទាំងអ្នកវិភាគសង្គម អំពីខ្លឹមសារនៃសេចក្ដីព្រាងច្បាប់នេះ គឺជារឿងត្រឹត្រូវ ហើយវាក៏ស្របនឹងគោលការណ៍របស់លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យដែរ។ ដ្បិតតែរដ្ឋាភិបាលមានសិទ្ធិគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការបង្កើតច្បាប់ ប៉ុន្តែ ពលរដ្ឋ ក៏ដូចជា សង្គមស៊ីវិល ដែលជាអ្នកទទួលផលប៉ះពាល់ពីច្បាប់នេះ ក៏មានសិទ្ធិពិនិត្យខ្លឹមសារ និងផ្ដល់យោបល់លើសេចក្ដីព្រាងច្បាប់នេះដែរ ត្រង់ថាតើមាននីតិវិធី និងយន្តការយ៉ាងណាក្នុងការផ្ដល់សេចក្ដីព្រាងច្បាប់នេះមកឱ្យពលរដ្ឋ ឬសង្គមស៊ីវិល វាជាអ្វីដែលត្រូវកំណត់នៅក្នុងច្បាប់។ បើទោះបីជាកន្លងមកមិនទាន់បានកំណត់ក៏ដោយ ក៏ក្នុងដំណាក់កាលអន្តរកាលនេះ រដ្ឋមិនមានមូលដ្ឋានសមហេតុផលណាមួយ ក្នុងការរារាំង ឬបិទបាំងមិនឱ្យពលរដ្ឋនិងសង្គមស៊ីវិល បានពិនិត្យនិងផ្ដល់យោបល់លើសេចក្ដីព្រាងច្បាប់ស្ដីពីសមាគមនិងសង្គមស៊ីវិលដែរ។
ប្រសិនបើ ស្ថាប័ននីតិប្រតិបត្តិ មិនបានផ្ដល់សេចក្ដីព្រាងច្បាប់នេះឱ្យពលរដ្ឋនិងសង្គមស៊ីវិល បានពិនិត្យនិងផ្ដល់យោបល់ទេ យ៉ាងហោចណាស់ ក៏ពេលដែលសេចក្ដីព្រាងច្បាប់នេះមកដល់ដៃរបស់តំណាងរាស្ត្រ ពួកគេត្រូវយកវាទៅផ្សព្វផ្សាយនៅតាមមណ្ឌលរបស់ខ្លួន ឬបើកជាវេទិកាសាធារណៈ ដើម្បីទទួលយកមតិយោបល់ពីពលរដ្ឋនិងសង្គមស៊ីវិល ហើយប្រមូលមតិ យោបល់នេះ មកបញ្ចូលក្នុងទឡ្ហីករណ៍ ឬការតស៊ូតមិក្នុងពេលប្រជុំពេញអង្គរបស់រដ្ឋសភា ដើម្បីអនុម័តច្បាប់នេះ។
នេះគឺជាជម្រើសចុងក្រោយដែលយើងអាចធ្វើទៅបាន ដើម្បីឱ្យពលរដ្ឋនិងសង្គមស៊ីវិល មានឱកាសពិនិត្យនិងផ្ដល់យោបល់ក្នុងនាមអ្នកទទួលផលប៉ះពាល់ពីសេចក្ដីព្រាងច្បាប់នេះដោយផ្ទាល់។ ការធ្វើបែបនេះ ពីព្រោះចង់ចៀសវាងកុំឱ្យអ្នកហូបម្ហូបមិនបានជួយស្លដោយខ្លួនឯង ឬមិនបានហៅម្ហូបដោយខ្លួនឯង តែបែរជាត្រូវគេបង្ខំឱ្យហូបម្ហូបមួយទាំងមិនចូលចិត្ត និងមិនត្រូវមាត់ ហើយក៏ចង់ចៀសវាងការបង្កើតច្បាប់មួយដែលមានតែទិដ្ឋភាពនៃឆន្ទៈរបស់អ្នកគ្រប់គ្រង និងអ្នកអនុវត្តច្បាប់ និងមិនមានទិដ្ឋភាពនៃឆន្ទៈរបស់ពលរដ្ឋ ឬស្ថាប័នដែលត្រូវទទួលរងផលប៉ះពាល់នៃច្បាប់នេះ៕
ថ្មីៗនេះ ក្រសួងមហាផ្ទៃបានធ្វើសេចក្ដីព្រាងច្បាប់ដ៏មានភាពចម្រូងចម្រាស់មួយ ស្ដីពីសមាគមនិងអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល ដែលមានបំណងចង់គ្រប់គ្រង និងរឹតបន្តឹងការបំពេញការងារ ឬសកម្មភាពរបស់ស្ថាប័នទាំងនេះ។ ក្នុងខណៈនេះស្ថាប័នសង្គមស៊ីវិល ដែលនឹងត្រូវរងផលប៉ះពាល់ពីអំណាចនៃច្បាប់ខាងលើ បានបញេ្ចញប្រតិកម្មយ៉ាងខ្លាំង សម្ដែងការព្រួយបារម្ភចំពោះខ្លឹមសារនៃសេច្ដីព្រាងច្បាប់នេះ ពីព្រោះបើតាមការទទួលបានក្រៅផ្លូវការនូវសេចក្ដីព្រាងច្បាប់នេះ ខ្លឹមសារនៃសេចក្តីព្រាងច្បាប់នេះបានរឹតបន្តឹងយ៉ាងខ្លាំងទៅលើដំណើរការបង្កើត ការបំពេញការងារ និងសកម្មភាពរបស់សង្គមស៊ីវិល។ ដូច្នេះ ប្រសិនបើគ្មានការកែសម្រួលទេ បន្ទាប់ពីសេចក្ដីព្រាងច្បាប់នេះត្រូវបានអនុម័តរួច អង្គការសង្គមស៊ីវិលនឹងជួបការលំបាកជាច្រើនក្នុងការបំពេញការងាររបស់ខ្លួន ហើយងាយនឹងត្រូវទទួលរងការចាប់ពិរុទ្ធពីរដ្ឋាភិបាល។
ឆ្លងតាមបទពិសោធ និងផ្អែកលើការប្រកាន់យកប្រព័ន្ធបោះឆ្នោតបែបសមាមាត្រ ខ្លឹមសារនៃសេចក្ដីព្រាងច្បាប់ស្ទើរតែទាំងអស់ ដែលស្ថាប័ននីតិប្រតិបត្តិផ្ញើមកស្ថាប័ននីតិបញ្ញត្តិដើម្បីសុំការអនុម័ត ត្រូវបានទទួលការគាំទ្រស្ទើរតែមួយរយភាគរយដោយគ្មានការផ្លាស់ប្ដូរ ពីព្រោះសមាជិករដ្ឋសភាទាំងអស់ស្ថិតក្រោមឥទ្ធិពលរបស់បក្សនយោបាយ។
ដូច្នេះ ការព្រួយបារម្ភរបស់សង្គមស៊ីវិលជាតិ សង្គមស៊ីវិលអន្តរជាតិ ព្រមទាំងអ្នកវិភាគសង្គម អំពីខ្លឹមសារនៃសេចក្ដីព្រាងច្បាប់នេះ គឺជារឿងត្រឹត្រូវ ហើយវាក៏ស្របនឹងគោលការណ៍របស់លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យដែរ។ ដ្បិតតែរដ្ឋាភិបាលមានសិទ្ធិគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការបង្កើតច្បាប់ ប៉ុន្តែ ពលរដ្ឋ ក៏ដូចជា សង្គមស៊ីវិល ដែលជាអ្នកទទួលផលប៉ះពាល់ពីច្បាប់នេះ ក៏មានសិទ្ធិពិនិត្យខ្លឹមសារ និងផ្ដល់យោបល់លើសេចក្ដីព្រាងច្បាប់នេះដែរ ត្រង់ថាតើមាននីតិវិធី និងយន្តការយ៉ាងណាក្នុងការផ្ដល់សេចក្ដីព្រាងច្បាប់នេះមកឱ្យពលរដ្ឋ ឬសង្គមស៊ីវិល វាជាអ្វីដែលត្រូវកំណត់នៅក្នុងច្បាប់។ បើទោះបីជាកន្លងមកមិនទាន់បានកំណត់ក៏ដោយ ក៏ក្នុងដំណាក់កាលអន្តរកាលនេះ រដ្ឋមិនមានមូលដ្ឋានសមហេតុផលណាមួយ ក្នុងការរារាំង ឬបិទបាំងមិនឱ្យពលរដ្ឋនិងសង្គមស៊ីវិល បានពិនិត្យនិងផ្ដល់យោបល់លើសេចក្ដីព្រាងច្បាប់ស្ដីពីសមាគមនិងសង្គមស៊ីវិលដែរ។
ប្រសិនបើ ស្ថាប័ននីតិប្រតិបត្តិ មិនបានផ្ដល់សេចក្ដីព្រាងច្បាប់នេះឱ្យពលរដ្ឋនិងសង្គមស៊ីវិល បានពិនិត្យនិងផ្ដល់យោបល់ទេ យ៉ាងហោចណាស់ ក៏ពេលដែលសេចក្ដីព្រាងច្បាប់នេះមកដល់ដៃរបស់តំណាងរាស្ត្រ ពួកគេត្រូវយកវាទៅផ្សព្វផ្សាយនៅតាមមណ្ឌលរបស់ខ្លួន ឬបើកជាវេទិកាសាធារណៈ ដើម្បីទទួលយកមតិយោបល់ពីពលរដ្ឋនិងសង្គមស៊ីវិល ហើយប្រមូលមតិ យោបល់នេះ មកបញ្ចូលក្នុងទឡ្ហីករណ៍ ឬការតស៊ូតមិក្នុងពេលប្រជុំពេញអង្គរបស់រដ្ឋសភា ដើម្បីអនុម័តច្បាប់នេះ។
នេះគឺជាជម្រើសចុងក្រោយដែលយើងអាចធ្វើទៅបាន ដើម្បីឱ្យពលរដ្ឋនិងសង្គមស៊ីវិល មានឱកាសពិនិត្យនិងផ្ដល់យោបល់ក្នុងនាមអ្នកទទួលផលប៉ះពាល់ពីសេចក្ដីព្រាងច្បាប់នេះដោយផ្ទាល់។ ការធ្វើបែបនេះ ពីព្រោះចង់ចៀសវាងកុំឱ្យអ្នកហូបម្ហូបមិនបានជួយស្លដោយខ្លួនឯង ឬមិនបានហៅម្ហូបដោយខ្លួនឯង តែបែរជាត្រូវគេបង្ខំឱ្យហូបម្ហូបមួយទាំងមិនចូលចិត្ត និងមិនត្រូវមាត់ ហើយក៏ចង់ចៀសវាងការបង្កើតច្បាប់មួយដែលមានតែទិដ្ឋភាពនៃឆន្ទៈរបស់អ្នកគ្រប់គ្រង និងអ្នកអនុវត្តច្បាប់ និងមិនមានទិដ្ឋភាពនៃឆន្ទៈរបស់ពលរដ្ឋ ឬស្ថាប័នដែលត្រូវទទួលរងផលប៉ះពាល់នៃច្បាប់នេះ៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
