ជាតិ
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
ប្រលោមលោកខ្នាតខ្លី រឿង «មេរៀនជីវិតមួយរបស់ពុក» របស់យុវជន ហេង ឧត្តម បានទទួលចំណាត់ថ្នាក់លេខមួយក្នុងកម្មវិធីប្រកួតប្រជែងក្រោមប្រធានបទ «បុរសល្អ» ដែលរៀបចំដោយសមាគមយុវជនខ្មែរ កាលពីឆ្នាំ២០១៣ ។ ឧត្តម ដែលកាលនោះជានិស្សិតឆ្នាំទី២នៅសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទនីតិសាស្ត្រ និងវិទ្យាសាស្ត្រសេដ្ឋកិច្ច បានចំណាយបីថ្ងៃពេញក្នុងការសរសេររឿងនេះ បន្ទាប់ពីបានរៀបចំឆ្អឹងរឿងបានរួចរាល់។
សូមអាន វគ្គ១៖ ប្រលោមលោកខ្នាតខ្លី៖ មេរៀនជីវិតមួយរបស់ពុក
ដល់ថ្ងៃត្រូវចូលរៀនវិញហើយ ជំនិត បញ្ចប់កិច្ចការទាំងអស់ដូចដែលបានគ្រោងទុក។ នាយក៏រៀបចំធ្វើដំណើរមកក្រុងភ្នំពេញ។ ជំនិត បានផ្តាំម្តាយឱ្យជួយមើលលម្អង និងបានផ្តល់អាសយដ្ឋាននាមបណ្ណ លោក ជ័យ វីរៈ បុគ្គលិកអង្គការជួយស្ត្រីមានវិបត្តិ ទៅម្តាយផងដែរ។
ថ្ងៃខែចេះតែរំលង ហាក់ដូចមានស្លាបហើយ។
លម្អង ខឹងប្តីនាង។ លើកនេះ នាងមកផ្ទះម្តាយនាងជាង១ខែហើយ ពុំឃើញប្តីនាងមកតាមដូចលើកមុនសោះ។
មួយសប្តាហ៍ក្រោយមក ម្តាយជំនិត ដើរសួរសុខទុក្ខអ្នកភូមិ និងដើរសួរមតិយោបល់ប្រជាពលរដ្ឋក្នុងភូមិ និងស្តាប់សំណើរបស់ពួកគាត់ ដូចរាល់គាត់ធ្វើរាល់ដង។ ថ្ងៃនេះ គាត់ឆៀងចូលលេងផ្ទះលម្អង ចំពេលដែលប្តីនាងក៏មករកនាងដែរ។
លោកចក្រា ឃើញលោកស្រីសមាជិកក្រុមប្រឹក្សាឃុំមក ក៏មានចិត្តរអាបន្តិចដែរ។ មកផ្ទះលើកនេះ លោកចក្រា ហាក់ដូចជាស្លូតជាងមុនបន្តិច។
លោកបានដាច់ចិត្តស្នើឱ្យម្តាយជំនិតជួយអង្វរលម្អងឱ្យទៅផ្ទះវិញ។
«មីងអើយ! ខ្ញុំពិបាកចិត្តណាស់ មកលួង លម្អង ទៅផ្ទះវិញ តែនាងមិនព្រមសោះ! សូមមីងជួយនិយាយនឹងនាងឱ្យខ្ញុំផង!»
ឮសំណើដូច្នេះ ម្តាយជំនិត បានឱកាសនិយាយទៅកាន់លោកចក្រា។ គិតមួយសន្ទុះ ក៏តប៖
«ក្មួយ! មីងឧស្សហ៍មកលេងលម្អងដែរ នាងបានប្រាប់មីងច្រើនណាស់ពីទុក្ខលំបាករបស់នាង។ នេះមកពីក្មួយធ្វើបាបនាងពេក រហូតនាងឆ្អែតចិត្តទ្រាំលែងបាន! ក្មួយសាកគិតមើល ស្រីណាមិនស្រឡាញ់ប្តី មិនស្រឡាញ់កូន? មិនចង់ឱ្យគ្រួសាររស់នៅជួបជុំ សុខសប្បាយនោះ?»
លោកចក្រាស្ងាត់មាត់ដូចគេចុក។ ម្តាយជំនិតបន្ត៖
«លម្អង គ្នានៅមានកូនតូចផង ណាបាយទឹកកូន រៀបបាយឱ្យប្តី! ទៅផ្សារ បោកគក់ខោអាវ រៀបចំផ្ទះសម្បែង កិច្ចការផ្ទះរាប់រយជំពូក! ក្មួយត្រូវគិតពីកម្លាំងគ្នាផង! ការងារផ្ទះហត់នឿយណាស់ណាក្មួយ រួចពីនេះ ធ្វើនោះ មិនចេះចប់ទេ!»
លោកចក្រាស្តាប់មួយៗ និងទន់ចិត្តបន្តិចដែរ។
«មីងសូមទោសចុះដែលជជែកវែកញែកក្នុងគ្រួសារក្មួយ តែមីងនិយាយឱ្យក្មួយជ្រាប មានចំណុចសំខាន់មួយដែលមីងចង់រម្លឹកក្មួយដែរ។ ការរំលោភភេទ ទោះបីជាប្រពន្ធខ្លួនឯងក៏ដោយ បើប្រពន្ធមិនមានអារម្មណ៍ចំណង់រួមភេទទេ ហើយប្តីបង្ខំរួមភេទទៀតនោះ ចាត់ទុកដូចជាការរំលោភដែរណា!» ផ្អាកបន្តិច ក៏បន្ត៖ «មីង ឮលម្អងប្រាប់ថា ពេលខ្លះ ក្មួយវ៉ៃតបនាងផង មែនទេ? ហើយពេលស្រវឹងម្តងៗ ក្មួយប្រើដៃជើងធ្វើបាបលម្អងទៀត! ក្មួយដឹងទេ? នេះជាការប្រើអំពើហិង្សាក្នុងគ្រួសារធ្ងន់ធ្ងរណាស់! ប៉ូលិសអាចចាប់ក្មួយដាក់ពន្ធធនាគានិងទាមទារឱ្យបង់ពិន័យបាន! នេះសំណាងហើយ ដែល លម្អងមិនដាក់ពាក្យប្តឹង!!»
ដោយបើកចំហចិត្តស្តាប់ លោកចក្រាកាន់តែយល់ពីទង្វើរបស់ខ្លួន។
បញ្ចេញដង្ហើមធំបន្តិច ម្តាយជំនិត បន្ថែម៖ «ក្មួយចក្រានៅមានឱកាស បើខំសាងខ្លួនឡើងវិញ! មីងឮថា លម្អងឆ្អែតចិត្តនឹងក្មួយមែនទែនហើយ ហើយនឹងចង់ដាក់ពាក្យលែងលះ បើក្មួយនៅតែប្រកាន់ខ្លួនមិនល្អ ទៀត!»
លោកតបយ៉ាងប្រញាប់៖
«អ្នកមីង ខ្ញុំលង់ខ្លួនយល់ខុស និងធ្វើខុសច្រើនហើយកន្លងមក! អាងតែអំណាចខ្លួនជាប្តី! ធ្វើអ្វីស្រេចនឹងចិត្ត! ពេលនេះ ខ្ញុំដឹងខ្លួនខុសហើយ! ខ្ញុំមិនចង់ឱ្យលម្អងប្តឹងលែងខ្ញុំទេ។ ខ្ញុំក៏ចេះ ស្រឡាញ់កូនស្រឡាញ់ប្រពន្ធដែរ! អ្នកមីង! ខ្ញុំនឹងខំកែខ្លួន! ខ្ញុំសូមសន្យា! ខ្ញុំមិនប្រព្រឹត្តខុសជាថ្មីទៀតទេ សូមអ្នកមីងជាសាក្សីផងចុះ! លើកក្រោយ បើខ្ញុំចង់បាន ឬធ្វើអ្វីមួយ ខ្ញុំត្រូវសួរចិត្តលម្អង និងពិភាក្សានឹងនាងជាមុនសិន ហើយសូមការយល់ស្របពីនាងសិនដែរ។ តែ! តែអ្នកមីងសូមជួយនិយាយលួងលោមលម្អងឱ្យខ្ញុំផង នាងខឹងនឹងខ្ញុំសម្បើមណាស់!»
«តែក្មួយ ត្រូវជួយការងារផ្ទះលម្អងផង! ហើយកិច្ចការណា អាចធ្វើបានខ្លួនឯង ធ្វើទៅ ដូចជាបោកខោអាវ ដាំបាយទឹក លាងចានឆ្នាំង សុទ្ធតែអាចជួយធ្វើគ្នាបានតើ!»
«បាទ! ខ្ញុំអាចធ្វើបាន»។ លោកចក្រាបន្តនិយាយដោយអរ «អ៊ីចឹង មីងព្រមជួយខ្ញុំហើយមែនទេ?»
ម្តាយជំនិតញញឹម ហើយលោកចក្រាក៏ត្រេកអរមិនតិចដែរ។
ពីថ្ងៃនោះមក លោកចក្រាបាននាំលម្អងទៅផ្ទះនៅទីរួមខេត្តវិញ ហើយលោកក៏ខំកែខ្លួនយ៉ាងច្រើនដែរ។ ការងារផ្ទះខ្លះដែលលោកមិនធ្លាប់ធ្វើពីមុនមក ពេលចាប់ធ្វើដំបូងហាក់ដូចជាឆ្គងដែរ តែលម្អងជួយបង្ហាញណែនាំប្តី។
ពេលមកពីធ្វើការល្ងាចថ្ងៃសៅរ៍អាទិត្យ លោកចក្រាតែបញ្ជិះម៉ូតូដុបភរិយានិងកូនដើរលំហែមុខប្រាសាទអង្គរ ស្រូបយកខ្យល់អាកាស និងចូលក្រុងវិញតាមផ្លូវស្ទឹងសៀមរាបដ៏ស្រស់ស្អាត ដែលមានបរិយាកាសល្អ។
លម្អង បានធូរស្រាលចិត្តច្រើន ហើយនាងមានក្តីសង្ឃឹមនឹងជីវិតឡើងវិញ។ នាងបានហៅទូរសព្ទទៅថ្លែងអំណរគុណចំពោះម្តាយជំនិតដែលបានជួយសម្រប សម្រួលគ្រួសារនាង។
អ្នកស្រីសមាជិកាក្រុមប្រឹក្សាឃុំប្រាប់ដំណឹងល្អពីគ្រួសារ លម្អងទៅជំនិតដែរ។ ជំនិតរីករាយណាស់ ដែលប្តីប្រពន្ធលម្អង បានត្រូវរ៉ូវ និងរស់នៅចុះចម្រុងនឹងគ្នាឡើងវិញ។ នាយក៏ត្រេកអរ និងសរសើរមាតាខ្លួនដែលបានជួយដោះស្រាយបញ្ហារបស់អ្នកភូមិបាន កាន់តែច្រើន។
ដើម្បីឱ្យម្តាយជំនិត កាន់តែបានចូលរួមសកម្មភាពសង្គមកាន់តែច្រើន ឪពុកជំនិតបានជំរុញលើកទឹកចិត្តភរិយាឱ្យឈរឈ្មោះជាមេឃុំ នៅអណត្តិថ្មី។ ជំនិត គាំទ្រគំនិតឪពុកណាស់ នាយខំប្រឹងស្រាវជ្រាវឯកសារ និងនិទ្និន័យផ្សេងពីយេនឌ័រ សិទ្ធិស្រី្ត និងគោលនយោបាយភូមិឃុំសុវត្ថិភាព… មកឱ្យឪពុកម្តាយអាន។
ឪពុកជំនិតយកក្រដាសមួយសំណុំមកឱ្យភរិយា។
បុរសចំណាស់ថ្លែង៖ «ម៉ែវាមើលនៀក គឺ អនុក្រឹត្យរបស់រដ្ឋាភិបាល ដែលចេញដើម្បីលើកកម្ពស់ស្ត្រីឱ្យចូលរួមជួយបម្រើជាតិ ដោយត្រូវមានស្ត្រីបម្រើការនៅក្នុងគ្រប់ក្រសួងមន្ទីរផ្សេងៗ ដែលអាចកាន់តំណែង ចាប់ពីអគ្គនាយក អគ្គនាយរក ប្រធាន អនុប្រធានការិយាល័យ… ជាដើម។ បើតាមខ្ញុំដឹងកន្លងមក នៅក្នុងវិស័យនយោបាយវិញ ក៏មានស្ត្រីខ្មែរយើងមួយចំនួនជាសមាជិការដ្ឋសភាជាតិ ព្រឹទ្ធសភា និងមានតួនាទីជាតំណាងរាស្ត្រ ជារដ្ឋមន្ត្រី រដ្ឋលេខាធិការ និងអនុរដ្ឋលេខាធិការ… ផងដែរ។ ខ្ញុំចង់ជំរុញម៉ែវាឯងឱ្យឈរឈ្មោះជាមេឃុំស្ត្រីសម្រាប់ឃុំយើងតែ ម្តង! ព្រោះអ្នកភូមិឃុំយើងស្រឡាញ់ចូលចិត្តម៉ែវាឯងគ្រប់ៗគ្នា! ហើយគេក៏បានដឹងពីសមត្ថភាពម៉ែវាឯងកន្លងមកច្រើនដែរហើយ»។
លាបទឹកមាត់បន្តិច ឪពុកជំនិតលើកឡើងបន្ត៖ «ខ្ញុំក៏បានស្តាប់វិទ្យុឮដែរថា ខាងអង្គការ សមាគម សង្គមស៊ីវិលផ្សេងៗ ពិសេស អង្គការចម្រើនស្ត្រី ខិតខំជម្នះទាមទារដើម្បីឱ្យមានស្ត្រីយ៉ាងហោច៣០ភាគរយ កាន់តំណែងកំពូលដើម្បីឈានដល់សិទ្ធិក្នុង«ការធ្វើសេចក្តីសម្រេច ចិត្ត»ខ្ពស់ក្នុងជួររដ្ឋាភិបាល ទាំងថ្នាក់ជាតិ និងថ្នាក់ក្រោមជាតិ ព្រមទាំងបានស្នើសូមគ្រប់គណបក្សនយោបាយទាំងអស់ ដាក់បេក្ខភាពស្ត្រីក្នុងលំដាប់លេខរៀងដំបូងៗ ដែលអាចជាប់ជាងតំណាងរាស្ត្រ និងក្រុមប្រឹក្សាឃុំ-សង្កាត់»។
ជញ្ជឹងគិតយូរគ្រាន់បើដែរ ម្តាយជំនិតក៏ស្រដីតប៖ «ខ្ញុំអាណិតពុកវាឯងណាស់! មិនគិតលំបាកហត់នឿយខ្លួនឯងទេ ខំនៅផ្ទះ ជួយការងារផ្ទះ ហើយរកស៊ី និងចិញ្ចឹមមាន់ទៀត ហើយតែងតែជួយជំរុញលើកទឹកចិត្តខ្ញុំឱ្យធ្វើការឃុំទៀត។ នៅពេលទៅជួយសម្រួលជម្លោះហិង្សាគ្រួសារគេទាំងយប់ព្រលប់ក៏ពុកវា ឯងសុខចិត្តជូនខ្ញុំទៅដែរ! ខ្ញុំអរគុណពុកវាឯងខ្លាំងណាស់! ខ្ញុំនឹងខំប្រឹងប្រែងដើម្បីជួយភូមិឃុំយើងបន្តទៀត!»
ស្រីអូន ដែលបានស្តាប់ឮឪពុកម្តាយជជែកគ្នាដូច្នោះក៏ត្រេកអរជាខ្លាំង។
ស្អែកឡើង នាងហៅទូរសព្ទទៅបងប្រុសនាងដែលកំពុងរៀននៅឯភ្នំពេញ។
«បងអើយ! ខ្ញុំនឹងរៀនឱ្យពូកែ ហើយចង់ចូលរៀនច្បាប់ ហើយធ្វើជាមេធាវី!»
«ម៉េចក៏និយាយប្លែកម៉េះថ្ងៃនេះប្អូនស្រីបង? រាល់ដង ដូចមិនដែលហ៊ានប្រាប់ថា ចង់ធ្វើអីឱ្យបងដឹងឱ្យប្រាកដផង!»
ប្អូនស្រីពៅរបស់ជំនិតសើច ហើយតបទៅបង «ខ្ញុំរៀនធ្វើក្លាហានដូចម៉ែដែរ! បងដឹងទេ? ពុកបានជំរុញលើកទឹកចិត្តឱ្យគាត់ឈរឈ្មោះជាមេឃុំហើយ! ឯខ្ញុំចង់រៀនធ្វើមេធាវី ដើម្បីនឹងបានជួយការពារអ្នកភូមិ ពិសេសការងារទាក់ទងស្ត្រី និងកុមារ, ចូលរួមលុបបំបាត់អំពើហិង្សាលើស្ត្រី! ជួយរកយុត្តិធម៌ឱ្យស្ត្រីរងគ្រោះ ណាបង!!»
«ល្អណាស់ប្អូន! បងសង្ឃឹមថាប្អូនអាចធ្វើបាន! បងនៅខាងប្អូនជានិច្ច!» នាយជំនិតបន្ត«ទាំងនេះ មកពីពុកយើងលះបង់ សុខចិត្តលំបាកច្រើនណាស់ ជួយជ្រោងគ្រួសារយើង!»
«ត្រូវហើយបង! ពុកតែងតែពិភាក្សានឹងម៉ែជានិច្ចមុនធ្វើអ្វីមួយ។ គាត់ផ្តល់តម្លៃឱ្យម៉ែខ្លាំងណាស់ និង តែងតែលើកទឹកចិត្តម៉ែជានិច្ច។ ម៉ែក៏មិនបណ្តែតបណ្តោយដែរ ខំប្រឹងជម្នះគ្រប់ឧបសគ្គដើម្បីជួយបម្រើសង្គមយើង!»
ជំនិតសើចញឹមៗ និងនឹកសរសើរប្អូនស្រី ដែលចេះដឹងច្រើនដូច្នេះ។ នាយឆ្លើយបន្ថែមទៅប្អូន៖ «ពុកម៉ែសប្បាយចិត្តណាស់ ដែលមានកូនស្រីចេះដឹងដូចអូន! បងត្រូវតែរៀនតាមពុកដែរហើយ!»
«បងឯង ចេះតែបញ្ជោរខ្ញុំហើយ!!» នាងរាងនិយាយដូចងរងក់បន្តិចតាមចរិតស្រីក្រមុំ ហើយបន្ត «ត្រូវហើយ បងត្រូវតែយកគំរូតាមពុកយើង! ដឹងទេ «បុរសល្អផ្តល់តម្លៃឱ្យស្ត្រី» ណា»
«បាទ! ប្អូនស្រីបង!»
«អ៊ីចឹង ប៉ុណ្ណឹងសិនហើយណា! ខ្ញុំដល់ម៉ោងទៅរៀនហើយ!»
«ហ្នឹងហើយ! ខំរៀនណា ដើម្បីបានធ្វើមេធាវី!»
បងប្អូនទាំងពីរជម្រាបលាគ្នាយ៉ាងគួរសម។
បន្ទាប់ពីដាក់ទូរសព្ទចុះ ជំនិត បន្តនឹកគិតពីវីរភាពរបស់ឪពុករបស់ខ្លួន។ នរៈតាំងចិត្តថា នឹងរៀនសូត្រមេរៀនជីវិតដែលបិតាបានបង្រៀនកន្លងមក។ ជំនិត ប្តេជ្ញាថា នាយត្រូវខិតខំប្រឹងប្រែងសិក្សារៀនសូត្រ ឱ្យមានចំណេះដឹងនិងសមត្ថភាពពិតប្រាកដ ហើយនៅពេលរៀនចប់និងកសាងគ្រួសារ ខ្លួននឹងធ្វើជាបុរសល្អក្នុងគ្រួសារនិងក្នុងសហគមន៍ ជាស្វាមីល្អរបស់ភរិយា ជាឪពុកល្អរបស់កូន និងជាពលរដ្ឋល្អនៅក្នុងសង្គម។ គោរពស្ត្រី ផ្តល់តម្លៃឱ្យស្ត្រី លើកតម្កើងនារីភេទ លុបបំបាត់អំពើហិង្សា និងចូលរួមទប់ស្កាត់ការជួញដូរមនុស្ស ស្ត្រីនិងកុមារ៕
ផ្តើមសរសេរថ្ងៃទី២៧, ២៩ និង៣០ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១២ នៅសៀមរាប-ភ្នំពេញ
ដោយ ហេង ឧត្ដម
[email protected]
សូមអាន វគ្គ១៖ ប្រលោមលោកខ្នាតខ្លី៖ មេរៀនជីវិតមួយរបស់ពុក
ដល់ថ្ងៃត្រូវចូលរៀនវិញហើយ ជំនិត បញ្ចប់កិច្ចការទាំងអស់ដូចដែលបានគ្រោងទុក។ នាយក៏រៀបចំធ្វើដំណើរមកក្រុងភ្នំពេញ។ ជំនិត បានផ្តាំម្តាយឱ្យជួយមើលលម្អង និងបានផ្តល់អាសយដ្ឋាននាមបណ្ណ លោក ជ័យ វីរៈ បុគ្គលិកអង្គការជួយស្ត្រីមានវិបត្តិ ទៅម្តាយផងដែរ។
ថ្ងៃខែចេះតែរំលង ហាក់ដូចមានស្លាបហើយ។
លម្អង ខឹងប្តីនាង។ លើកនេះ នាងមកផ្ទះម្តាយនាងជាង១ខែហើយ ពុំឃើញប្តីនាងមកតាមដូចលើកមុនសោះ។
មួយសប្តាហ៍ក្រោយមក ម្តាយជំនិត ដើរសួរសុខទុក្ខអ្នកភូមិ និងដើរសួរមតិយោបល់ប្រជាពលរដ្ឋក្នុងភូមិ និងស្តាប់សំណើរបស់ពួកគាត់ ដូចរាល់គាត់ធ្វើរាល់ដង។ ថ្ងៃនេះ គាត់ឆៀងចូលលេងផ្ទះលម្អង ចំពេលដែលប្តីនាងក៏មករកនាងដែរ។
លោកចក្រា ឃើញលោកស្រីសមាជិកក្រុមប្រឹក្សាឃុំមក ក៏មានចិត្តរអាបន្តិចដែរ។ មកផ្ទះលើកនេះ លោកចក្រា ហាក់ដូចជាស្លូតជាងមុនបន្តិច។
លោកបានដាច់ចិត្តស្នើឱ្យម្តាយជំនិតជួយអង្វរលម្អងឱ្យទៅផ្ទះវិញ។
«មីងអើយ! ខ្ញុំពិបាកចិត្តណាស់ មកលួង លម្អង ទៅផ្ទះវិញ តែនាងមិនព្រមសោះ! សូមមីងជួយនិយាយនឹងនាងឱ្យខ្ញុំផង!»
ឮសំណើដូច្នេះ ម្តាយជំនិត បានឱកាសនិយាយទៅកាន់លោកចក្រា។ គិតមួយសន្ទុះ ក៏តប៖
«ក្មួយ! មីងឧស្សហ៍មកលេងលម្អងដែរ នាងបានប្រាប់មីងច្រើនណាស់ពីទុក្ខលំបាករបស់នាង។ នេះមកពីក្មួយធ្វើបាបនាងពេក រហូតនាងឆ្អែតចិត្តទ្រាំលែងបាន! ក្មួយសាកគិតមើល ស្រីណាមិនស្រឡាញ់ប្តី មិនស្រឡាញ់កូន? មិនចង់ឱ្យគ្រួសាររស់នៅជួបជុំ សុខសប្បាយនោះ?»
លោកចក្រាស្ងាត់មាត់ដូចគេចុក។ ម្តាយជំនិតបន្ត៖
«លម្អង គ្នានៅមានកូនតូចផង ណាបាយទឹកកូន រៀបបាយឱ្យប្តី! ទៅផ្សារ បោកគក់ខោអាវ រៀបចំផ្ទះសម្បែង កិច្ចការផ្ទះរាប់រយជំពូក! ក្មួយត្រូវគិតពីកម្លាំងគ្នាផង! ការងារផ្ទះហត់នឿយណាស់ណាក្មួយ រួចពីនេះ ធ្វើនោះ មិនចេះចប់ទេ!»
លោកចក្រាស្តាប់មួយៗ និងទន់ចិត្តបន្តិចដែរ។
«មីងសូមទោសចុះដែលជជែកវែកញែកក្នុងគ្រួសារក្មួយ តែមីងនិយាយឱ្យក្មួយជ្រាប មានចំណុចសំខាន់មួយដែលមីងចង់រម្លឹកក្មួយដែរ។ ការរំលោភភេទ ទោះបីជាប្រពន្ធខ្លួនឯងក៏ដោយ បើប្រពន្ធមិនមានអារម្មណ៍ចំណង់រួមភេទទេ ហើយប្តីបង្ខំរួមភេទទៀតនោះ ចាត់ទុកដូចជាការរំលោភដែរណា!» ផ្អាកបន្តិច ក៏បន្ត៖ «មីង ឮលម្អងប្រាប់ថា ពេលខ្លះ ក្មួយវ៉ៃតបនាងផង មែនទេ? ហើយពេលស្រវឹងម្តងៗ ក្មួយប្រើដៃជើងធ្វើបាបលម្អងទៀត! ក្មួយដឹងទេ? នេះជាការប្រើអំពើហិង្សាក្នុងគ្រួសារធ្ងន់ធ្ងរណាស់! ប៉ូលិសអាចចាប់ក្មួយដាក់ពន្ធធនាគានិងទាមទារឱ្យបង់ពិន័យបាន! នេះសំណាងហើយ ដែល លម្អងមិនដាក់ពាក្យប្តឹង!!»
ដោយបើកចំហចិត្តស្តាប់ លោកចក្រាកាន់តែយល់ពីទង្វើរបស់ខ្លួន។
បញ្ចេញដង្ហើមធំបន្តិច ម្តាយជំនិត បន្ថែម៖ «ក្មួយចក្រានៅមានឱកាស បើខំសាងខ្លួនឡើងវិញ! មីងឮថា លម្អងឆ្អែតចិត្តនឹងក្មួយមែនទែនហើយ ហើយនឹងចង់ដាក់ពាក្យលែងលះ បើក្មួយនៅតែប្រកាន់ខ្លួនមិនល្អ ទៀត!»
លោកតបយ៉ាងប្រញាប់៖
«អ្នកមីង ខ្ញុំលង់ខ្លួនយល់ខុស និងធ្វើខុសច្រើនហើយកន្លងមក! អាងតែអំណាចខ្លួនជាប្តី! ធ្វើអ្វីស្រេចនឹងចិត្ត! ពេលនេះ ខ្ញុំដឹងខ្លួនខុសហើយ! ខ្ញុំមិនចង់ឱ្យលម្អងប្តឹងលែងខ្ញុំទេ។ ខ្ញុំក៏ចេះ ស្រឡាញ់កូនស្រឡាញ់ប្រពន្ធដែរ! អ្នកមីង! ខ្ញុំនឹងខំកែខ្លួន! ខ្ញុំសូមសន្យា! ខ្ញុំមិនប្រព្រឹត្តខុសជាថ្មីទៀតទេ សូមអ្នកមីងជាសាក្សីផងចុះ! លើកក្រោយ បើខ្ញុំចង់បាន ឬធ្វើអ្វីមួយ ខ្ញុំត្រូវសួរចិត្តលម្អង និងពិភាក្សានឹងនាងជាមុនសិន ហើយសូមការយល់ស្របពីនាងសិនដែរ។ តែ! តែអ្នកមីងសូមជួយនិយាយលួងលោមលម្អងឱ្យខ្ញុំផង នាងខឹងនឹងខ្ញុំសម្បើមណាស់!»
«តែក្មួយ ត្រូវជួយការងារផ្ទះលម្អងផង! ហើយកិច្ចការណា អាចធ្វើបានខ្លួនឯង ធ្វើទៅ ដូចជាបោកខោអាវ ដាំបាយទឹក លាងចានឆ្នាំង សុទ្ធតែអាចជួយធ្វើគ្នាបានតើ!»
«បាទ! ខ្ញុំអាចធ្វើបាន»។ លោកចក្រាបន្តនិយាយដោយអរ «អ៊ីចឹង មីងព្រមជួយខ្ញុំហើយមែនទេ?»
ម្តាយជំនិតញញឹម ហើយលោកចក្រាក៏ត្រេកអរមិនតិចដែរ។
ពីថ្ងៃនោះមក លោកចក្រាបាននាំលម្អងទៅផ្ទះនៅទីរួមខេត្តវិញ ហើយលោកក៏ខំកែខ្លួនយ៉ាងច្រើនដែរ។ ការងារផ្ទះខ្លះដែលលោកមិនធ្លាប់ធ្វើពីមុនមក ពេលចាប់ធ្វើដំបូងហាក់ដូចជាឆ្គងដែរ តែលម្អងជួយបង្ហាញណែនាំប្តី។
ពេលមកពីធ្វើការល្ងាចថ្ងៃសៅរ៍អាទិត្យ លោកចក្រាតែបញ្ជិះម៉ូតូដុបភរិយានិងកូនដើរលំហែមុខប្រាសាទអង្គរ ស្រូបយកខ្យល់អាកាស និងចូលក្រុងវិញតាមផ្លូវស្ទឹងសៀមរាបដ៏ស្រស់ស្អាត ដែលមានបរិយាកាសល្អ។
លម្អង បានធូរស្រាលចិត្តច្រើន ហើយនាងមានក្តីសង្ឃឹមនឹងជីវិតឡើងវិញ។ នាងបានហៅទូរសព្ទទៅថ្លែងអំណរគុណចំពោះម្តាយជំនិតដែលបានជួយសម្រប សម្រួលគ្រួសារនាង។
អ្នកស្រីសមាជិកាក្រុមប្រឹក្សាឃុំប្រាប់ដំណឹងល្អពីគ្រួសារ លម្អងទៅជំនិតដែរ។ ជំនិតរីករាយណាស់ ដែលប្តីប្រពន្ធលម្អង បានត្រូវរ៉ូវ និងរស់នៅចុះចម្រុងនឹងគ្នាឡើងវិញ។ នាយក៏ត្រេកអរ និងសរសើរមាតាខ្លួនដែលបានជួយដោះស្រាយបញ្ហារបស់អ្នកភូមិបាន កាន់តែច្រើន។
ដើម្បីឱ្យម្តាយជំនិត កាន់តែបានចូលរួមសកម្មភាពសង្គមកាន់តែច្រើន ឪពុកជំនិតបានជំរុញលើកទឹកចិត្តភរិយាឱ្យឈរឈ្មោះជាមេឃុំ នៅអណត្តិថ្មី។ ជំនិត គាំទ្រគំនិតឪពុកណាស់ នាយខំប្រឹងស្រាវជ្រាវឯកសារ និងនិទ្និន័យផ្សេងពីយេនឌ័រ សិទ្ធិស្រី្ត និងគោលនយោបាយភូមិឃុំសុវត្ថិភាព… មកឱ្យឪពុកម្តាយអាន។
ឪពុកជំនិតយកក្រដាសមួយសំណុំមកឱ្យភរិយា។
បុរសចំណាស់ថ្លែង៖ «ម៉ែវាមើលនៀក គឺ អនុក្រឹត្យរបស់រដ្ឋាភិបាល ដែលចេញដើម្បីលើកកម្ពស់ស្ត្រីឱ្យចូលរួមជួយបម្រើជាតិ ដោយត្រូវមានស្ត្រីបម្រើការនៅក្នុងគ្រប់ក្រសួងមន្ទីរផ្សេងៗ ដែលអាចកាន់តំណែង ចាប់ពីអគ្គនាយក អគ្គនាយរក ប្រធាន អនុប្រធានការិយាល័យ… ជាដើម។ បើតាមខ្ញុំដឹងកន្លងមក នៅក្នុងវិស័យនយោបាយវិញ ក៏មានស្ត្រីខ្មែរយើងមួយចំនួនជាសមាជិការដ្ឋសភាជាតិ ព្រឹទ្ធសភា និងមានតួនាទីជាតំណាងរាស្ត្រ ជារដ្ឋមន្ត្រី រដ្ឋលេខាធិការ និងអនុរដ្ឋលេខាធិការ… ផងដែរ។ ខ្ញុំចង់ជំរុញម៉ែវាឯងឱ្យឈរឈ្មោះជាមេឃុំស្ត្រីសម្រាប់ឃុំយើងតែ ម្តង! ព្រោះអ្នកភូមិឃុំយើងស្រឡាញ់ចូលចិត្តម៉ែវាឯងគ្រប់ៗគ្នា! ហើយគេក៏បានដឹងពីសមត្ថភាពម៉ែវាឯងកន្លងមកច្រើនដែរហើយ»។
លាបទឹកមាត់បន្តិច ឪពុកជំនិតលើកឡើងបន្ត៖ «ខ្ញុំក៏បានស្តាប់វិទ្យុឮដែរថា ខាងអង្គការ សមាគម សង្គមស៊ីវិលផ្សេងៗ ពិសេស អង្គការចម្រើនស្ត្រី ខិតខំជម្នះទាមទារដើម្បីឱ្យមានស្ត្រីយ៉ាងហោច៣០ភាគរយ កាន់តំណែងកំពូលដើម្បីឈានដល់សិទ្ធិក្នុង«ការធ្វើសេចក្តីសម្រេច ចិត្ត»ខ្ពស់ក្នុងជួររដ្ឋាភិបាល ទាំងថ្នាក់ជាតិ និងថ្នាក់ក្រោមជាតិ ព្រមទាំងបានស្នើសូមគ្រប់គណបក្សនយោបាយទាំងអស់ ដាក់បេក្ខភាពស្ត្រីក្នុងលំដាប់លេខរៀងដំបូងៗ ដែលអាចជាប់ជាងតំណាងរាស្ត្រ និងក្រុមប្រឹក្សាឃុំ-សង្កាត់»។
ជញ្ជឹងគិតយូរគ្រាន់បើដែរ ម្តាយជំនិតក៏ស្រដីតប៖ «ខ្ញុំអាណិតពុកវាឯងណាស់! មិនគិតលំបាកហត់នឿយខ្លួនឯងទេ ខំនៅផ្ទះ ជួយការងារផ្ទះ ហើយរកស៊ី និងចិញ្ចឹមមាន់ទៀត ហើយតែងតែជួយជំរុញលើកទឹកចិត្តខ្ញុំឱ្យធ្វើការឃុំទៀត។ នៅពេលទៅជួយសម្រួលជម្លោះហិង្សាគ្រួសារគេទាំងយប់ព្រលប់ក៏ពុកវា ឯងសុខចិត្តជូនខ្ញុំទៅដែរ! ខ្ញុំអរគុណពុកវាឯងខ្លាំងណាស់! ខ្ញុំនឹងខំប្រឹងប្រែងដើម្បីជួយភូមិឃុំយើងបន្តទៀត!»
ស្រីអូន ដែលបានស្តាប់ឮឪពុកម្តាយជជែកគ្នាដូច្នោះក៏ត្រេកអរជាខ្លាំង។
ស្អែកឡើង នាងហៅទូរសព្ទទៅបងប្រុសនាងដែលកំពុងរៀននៅឯភ្នំពេញ។
«បងអើយ! ខ្ញុំនឹងរៀនឱ្យពូកែ ហើយចង់ចូលរៀនច្បាប់ ហើយធ្វើជាមេធាវី!»
«ម៉េចក៏និយាយប្លែកម៉េះថ្ងៃនេះប្អូនស្រីបង? រាល់ដង ដូចមិនដែលហ៊ានប្រាប់ថា ចង់ធ្វើអីឱ្យបងដឹងឱ្យប្រាកដផង!»
ប្អូនស្រីពៅរបស់ជំនិតសើច ហើយតបទៅបង «ខ្ញុំរៀនធ្វើក្លាហានដូចម៉ែដែរ! បងដឹងទេ? ពុកបានជំរុញលើកទឹកចិត្តឱ្យគាត់ឈរឈ្មោះជាមេឃុំហើយ! ឯខ្ញុំចង់រៀនធ្វើមេធាវី ដើម្បីនឹងបានជួយការពារអ្នកភូមិ ពិសេសការងារទាក់ទងស្ត្រី និងកុមារ, ចូលរួមលុបបំបាត់អំពើហិង្សាលើស្ត្រី! ជួយរកយុត្តិធម៌ឱ្យស្ត្រីរងគ្រោះ ណាបង!!»
«ល្អណាស់ប្អូន! បងសង្ឃឹមថាប្អូនអាចធ្វើបាន! បងនៅខាងប្អូនជានិច្ច!» នាយជំនិតបន្ត«ទាំងនេះ មកពីពុកយើងលះបង់ សុខចិត្តលំបាកច្រើនណាស់ ជួយជ្រោងគ្រួសារយើង!»
«ត្រូវហើយបង! ពុកតែងតែពិភាក្សានឹងម៉ែជានិច្ចមុនធ្វើអ្វីមួយ។ គាត់ផ្តល់តម្លៃឱ្យម៉ែខ្លាំងណាស់ និង តែងតែលើកទឹកចិត្តម៉ែជានិច្ច។ ម៉ែក៏មិនបណ្តែតបណ្តោយដែរ ខំប្រឹងជម្នះគ្រប់ឧបសគ្គដើម្បីជួយបម្រើសង្គមយើង!»
ជំនិតសើចញឹមៗ និងនឹកសរសើរប្អូនស្រី ដែលចេះដឹងច្រើនដូច្នេះ។ នាយឆ្លើយបន្ថែមទៅប្អូន៖ «ពុកម៉ែសប្បាយចិត្តណាស់ ដែលមានកូនស្រីចេះដឹងដូចអូន! បងត្រូវតែរៀនតាមពុកដែរហើយ!»
«បងឯង ចេះតែបញ្ជោរខ្ញុំហើយ!!» នាងរាងនិយាយដូចងរងក់បន្តិចតាមចរិតស្រីក្រមុំ ហើយបន្ត «ត្រូវហើយ បងត្រូវតែយកគំរូតាមពុកយើង! ដឹងទេ «បុរសល្អផ្តល់តម្លៃឱ្យស្ត្រី» ណា»
«បាទ! ប្អូនស្រីបង!»
«អ៊ីចឹង ប៉ុណ្ណឹងសិនហើយណា! ខ្ញុំដល់ម៉ោងទៅរៀនហើយ!»
«ហ្នឹងហើយ! ខំរៀនណា ដើម្បីបានធ្វើមេធាវី!»
បងប្អូនទាំងពីរជម្រាបលាគ្នាយ៉ាងគួរសម។
បន្ទាប់ពីដាក់ទូរសព្ទចុះ ជំនិត បន្តនឹកគិតពីវីរភាពរបស់ឪពុករបស់ខ្លួន។ នរៈតាំងចិត្តថា នឹងរៀនសូត្រមេរៀនជីវិតដែលបិតាបានបង្រៀនកន្លងមក។ ជំនិត ប្តេជ្ញាថា នាយត្រូវខិតខំប្រឹងប្រែងសិក្សារៀនសូត្រ ឱ្យមានចំណេះដឹងនិងសមត្ថភាពពិតប្រាកដ ហើយនៅពេលរៀនចប់និងកសាងគ្រួសារ ខ្លួននឹងធ្វើជាបុរសល្អក្នុងគ្រួសារនិងក្នុងសហគមន៍ ជាស្វាមីល្អរបស់ភរិយា ជាឪពុកល្អរបស់កូន និងជាពលរដ្ឋល្អនៅក្នុងសង្គម។ គោរពស្ត្រី ផ្តល់តម្លៃឱ្យស្ត្រី លើកតម្កើងនារីភេទ លុបបំបាត់អំពើហិង្សា និងចូលរួមទប់ស្កាត់ការជួញដូរមនុស្ស ស្ត្រីនិងកុមារ៕
ផ្តើមសរសេរថ្ងៃទី២៧, ២៩ និង៣០ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១២ នៅសៀមរាប-ភ្នំពេញ
ដោយ ហេង ឧត្ដម
[email protected]
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
