ជាតិ
បទវិភាគ
លោក សុខ ប៊ុន និង ឈូក បណ្ឌិត រឿងស្រដៀងគ្នា តែចំណាត់ការខុសគ្នា, ហេតុអ្វីស្តង់ដាពីរផ្សេងគ្នា?
× ភ្នំពេញ៖ តុលាការកម្ពុជាត្រូវបានរងការចោទប្រកាន់ពីសហគន៍ជាតិនិងអន្តរជាតិថា មិនឯករាជ្យ ខ្វះតម្លាភាព និងមិនប្រកាន់យុត្តិធម៌ជាគោល ពីព្រោះតែការកាត់ក្ដីលម្អៀងទៅរក អ្នកមានទ្រព្យ អ្នកធំ និង សមាជិកនៃបក្សកាន់អំណាច។ ដោយសារភាពលម្អៀងនេះហើយ ទើបមានការវាយតម្លៃថា តុលាការកម្ពុជា មានស្ដង់ដាពីរសម្រាប់កាត់សេចក្ដីនៅក្នុងយុត្តាធិការរបស់ខ្លួន។ ពោលគឺ ចំពោះអ្នកក្រ អ្នកតូច និងសមាជិកបក្សនយោបាយដទៃ ដែលបានប្រព្រឹត្តល្មើសច្បាប់ តុលាការប្រើស្ដង់ដាមួយ ចំណែកឯ អ្នកមានទ្រព្យ អ្នកធំ និង សមាជិកនៃបក្សកាន់អំណាច ដែលបានប្រព្រឹត្តល្មើសច្បាប់ តុលាការប្រើស្ដង់ដាផ្សេងមួយទៀត។ ការប្រើប្រាស់ស្ដង់ដាពីរខុសគ្នា នេះបានធ្វើឱ្យមានភាពអយុត្តិធម៌ក្នុងការកាត់សេចក្ដី មានការមិនសប្បាយចិត្តពីភាគីចាញ់ក្ដី ហើយតុលាការខ្លួនឯងក៏បានបាត់បង់ការគោរព ការជឿទុកចិត្ត និងការឱ្យតម្លៃពីមហាជន ដែលទីបំផុត ប្រជាពលរដ្ឋ អាចបះបោរលែងគោរពអំណាចតុលាការ និងអាចឈានទៅដោះស្រាយបញ្ហាក្រៅប្រព័ន្ធច្បាប់។
យោងតាមការសង្កេតលើចំណាត់ការរបស់តុលាការនាពេលកន្លងមក យើងបានដឹងថា ករណីជាច្រើនក្នុងវិវាទនយោបាយ, ដីធ្លី, ទំនាស់ផលប្រយោជន៍ និងទំនាស់ផ្សេងៗទៀត យើងកម្របានឃើញកូនក្ដីដែលជាអ្នកក្រ អ្នកតូច និងសមាជិកបក្សនយោបាយដទៃ បានឈ្នះក្ដីភាគីដែលជាអ្នកមានទ្រព្យ អ្នកធំ និង សមាជិកនៃបក្សកាន់អំណាច ណាស់។ ឧទាហរណ៍ ករណីវិវាទរវាងសហគមន៍បុរីកីឡានិងលោកស្រី ស៊ូ សុផាន, វិវាទរវាងសហគមន៍បឹងកក់និងក្រុមហ៊ុនអភិវឌ្ឍន៍តំបន់នេះ, វិវាទរវាងសហគមន៍ដីក្រហមនិងក្រុមហ៊ុនសេវិន អិនជី និង វិវាទរវាងក្រុមកម្មករតវ៉ាសុំតម្លើងប្រាក់ខែ និង កងកម្លាំងរបស់រដ្ឋាភិបាលដែលបានបង្ក្រាបដោយអាវុធទៅលើកម្មករដែលតវ៉ា នៅផ្លូវវ៉េងស្រេង ជាដើម។ ក្រៅពីនេះ ចំពោះករណីវិវាទដីធ្លីផ្សេងៗទៀតរវាងប្រជាពលរដ្ឋក្នុងសហគមន៍និងអ្នកធំ ឬក្រុមហ៊ុនដែលទទួលបានដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ច នៅតាមបណ្ដាខេត្តនានា ក៏មានលក្ខណៈដូចគ្នាដែរ។
ស្ដង់ដាពីរក្នុងតុលាការកម្ពុជានេះ គេអាចប្រដូចទៅនឹងវ៉ែនតាពីរ ដែមានពណ៌ និងកម្រិតនៃការពង្រីកខុសគ្នា។ ហេតុនេះ នៅពេលដែលគេមើលវត្ថុណាមួយដោយប្រើវ៉ែនតាទាំងពីរប្រភេទនេះ គេនឹងឃើញតែវត្ថុមួយនោះ មានពណ៌ខុសគ្នានិងទំហំក៏ខុសគ្នាដែរ។ ដូចគ្នាដែរ ក្នុងប្រភេទបទល្មើសដូចគ្នា ប្រសិនបើតុលាការប្រើស្ដង់ដាពីរ តុលាករនោះនឹងរកឃើញប្រភេទបទល្មើសនិងកម្រិតទោសក៏ខុសគ្នាដែរ។
ហេតុនេះហើយ បានជា អ្នកក្រ អ្នកតូច និងសមាជិកបក្សនយោបាយដទៃប្រព្រឹត្តខុស មានទោស ឯអ្នកមានទ្រព្យ អ្នកធំ និង សមាជិកនៃបក្សកាន់អំណាច ប្រព្រឹត្យខុស គ្មានទោស ឬមានទោសតិចតួច។ ពលរដ្ឋប្រើអំពើហិង្សា មានទោស ឯមន្ត្រីមានសមត្ថកិច្ចប្រើហិង្សា គ្មានទោស។ អ្នកក្រ អ្នកតូច រំលោភដីធ្លីរដ្ឋ មានទោស ឯអ្នកមានទ្រព្យ អ្នកធំ រំលោភដីធ្លីរដ្ឋ គ្មានទោស។ល។
ដៅយឡែកចំពោះរឿងក្ដីទាំងឡាយណា ដែលមើលទៅទំនងជាភាគីដែលជាអ្នកក្រ អ្នកតូច និងសមាជិកបក្សនយោបាយដទៃ អាចមានប្រៀប ករណីទាំងនោះត្រូវបានគេទុកចោលមិនសើបអង្កេត និងមិនចាត់ការ ដោយបានត្រឹមបង្កើតគណៈកម្មការហើយទុកចោលតែរប៉ុណ្ណោះ ដូចជា ករណីឃាតកម្មនិងការបាញ់បោះលើតារាភាពយន្តនិងសិល្បករមួយចំនួន, ឃាតកម្មលើប្រធានសហជីព លោក ជា វិជ្ជា និងសកម្មជនសហជីពមួយចំនួនទៀត ជាដើម។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ បើទោះបីជាអ្នកមានទ្រព្យ អ្នកធំ និង សមាជិកនៃបក្សកាន់អំណាច ដែលបានប្រព្រឹត្តល្មើសនោះត្រូវបានគេកាត់ទោសហើយក៏ដោយ ក៏ជននោះមិនត្រូវបានគេចាប់ខ្លួនយកមកផ្ដន្ទាទោសដែរ ដូចជា ករណី ទណ្ឌិត ឈូក បណ្ឌិត អតីត អភិបាលក្រុងបាវ៉ិត ជាដើម។
ផ្ទុយទោវិញ ករណីថ្មីបំផុតរបស់ ឧកញ៉ា សុខ ប៊ុន ដែលប្រើប្រាស់អំពើហិង្សាលើ កញ្ញា សាសា យើងបានឃើញមានប្រតិកម្មពីលោក ស ខេង រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងមហាផ្ទៃ ព្រមទាំង ប្រតិកម្មពី លោក ហ៊ុន សែន នាយករដ្ឋមន្ត្រផងដែរ។ បើប្រៀបធៀប ករណីទណ្ឌិត ឈូក បណ្ឌិត និង ជនសង្ស័យ ឧកញ៉ា សុខ ប៊ុន យើងអាចនិយាយបានថា ស្ដង់ដារពីរក្នុងតុលាការកម្ពុជានេះ មិនត្រឹមតែត្រូវបានគេប្រើរវាងអ្នកក្រ អ្នកតូច និងសមាជិកបក្សនយោបាយដទៃ និងអ្នកមានទ្រព្យ អ្នកធំ និង សមាជិកនៃបក្សកាន់អំណាចប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែ វាក៏ត្រូវគេប្រើរវាងអ្នកមានទ្រព្យ អ្នកធំ និង សមាជិកនៃបក្សកាន់អំណាចក្នុងបរិបទចាស់ និងអ្នកមានទ្រព្យ អ្នកធំ និង សមាជិកនៃបក្សកាន់អំណាចក្នុងបរិបថថ្មីផងដែរ។
ក្នុងនាមអ្នកវិភាគ យើងយល់ថា បរិបទចាស់ គឺជាបរិបទនយោបាយមួយស្ថិតក្នុងសម័យកាលមួយមុនឆ្នាំ២០១៣ ដែលបក្សកាន់អំណាចនៅមានសម្លេងគាំទ្រច្រើននៅឡើយ។ បរិបទថ្មី គឺជាបរិបទនយោបាយមួយដែលគិតចាប់ពីក្រោយឆ្នាំ២០១៣ នៅពេលដែលបក្សកាន់អំណាចបានបាត់បង់សម្លេងគាំទ្រគួរឱ្យភ្ញាល់ផ្អើល។
ជាក់ស្ដែង ចំណាត់ការថ្មីៗ ដែលតុលាការកម្ពុជា និង រដ្ឋាភិបាលបានបង្ហាញឱ្យឃើញនោះ ករណីរបស់ ឧកញ៉ា ថោង សារ៉ាត់ និងករណីរបស់ ឧកញ៉ា សុខ ប៊ុន ដែលសុទ្ធសឹងជាអ្នកមានទ្រព្យនិងអ្នកធំ។ ការដែលតុលាការនិងរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាបានចាត់វិធានការលើករណីទាំងនេះ ពីព្រោះតែសម័យបច្ចុប្បន្ន គឺជាសម័យកាលមួយដែលបណ្ដាញសង្គម(facebook)និងសារព័ត៌មានដទៃទៀតកំពុងរីកចម្រើន បច្ចេកវិទ្យាទំនើប(កាម៉េរ៉ាសុវត្ថិភាព) ឥទ្ធិពលនៃចំណេះដឹង របស់ប្រជាពលរដ្ឋ និង ប្រជាធិបតេយ្យកំពុងជ្រួតជ្រាបក្នុងសង្គមខ្មែរ។ ឯរដ្ឋាភិបាល ក៏ដូចជាតុលាការកម្ពុជាខ្លួនឯង ក៏កំពុងចង់ស្ដារមុខមាត់ និងចង់ទាញយកសម្លែងគាំទ្រដែលខ្លួនបានបាត់បង់នោះមកវិញដែរ។
ទោះបីជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ ក៏យើងនៅតែមើលឃើញថា ចំណុចខ្លះនៃចំណាត់ការរបស់តុលាការ ក៏ដូចជា រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ហាក់ដូចជា មិនទាន់មានតម្លាភាព ម៉ឺងម៉ាត់ និងស្មោះត្រង់នៅឡើយ។ វាហាក់ដូចជា ត្រូវបានគេធ្វើដើម្បីកាត់បន្ថយប្រតិកម្មពីមហាជន និងដើម្បីឱ្យអ្នកតាមឃ្លាំមើលអស់ចិត្តតែប៉ុណ្ណោះ។ ប្រសិនបើស្ថានភាពនេះនៅតែបន្តកើតមាន និងដរាបណា ស្ដង់ដាពីរក្នុងតុលាការកម្ពុជានៅតែត្រូវបានគេប្រើ ដរាបនោះ ភាពអយុត្តិធម៌ក្នុងការកាត់សេចក្ដី ការមិនសប្បាយចិត្តពីភាគីចាញ់ក្ដី និងអយុត្តធម៌សង្គមនៅតែមាន។ ចំណែកឯតុលាការខ្លួនឯងក៏នៅតែបន្តបានបាត់បង់ការគោរព ការជឿទុកចិត្ត និងការឱ្យតម្លៃពីមហាជន ដែលទីបំផុត ការបះបោរលែងគោរពអំណាចតុលាការ និងការដោះស្រាយបញ្ហាក្រៅប្រព័ន្ធច្បាប់នៅតែបន្តកើនឡើង ដែលធ្វើសង្គមខ្មែរបាត់បង់សមភាព សមធម៌ យុត្តិធម៌ សណ្ដាប់ធ្នាប់ សន្តិសុខ និងសុខដុមនីយកម្ម ហើយជាយថាហេតុ នឹងអាចមានបដិវត្ដ ឬសង្គ្រាមស៊ីវិល ដូចក្នុងអតីតកាល៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com