អន្តរជាតិ
លោក ពូទីន កាន់តែស្និទ្ធលោកស៊ី ជិនពីង ខណៈលោកខាងលិចព្រងើយកន្តើយដាក់ចិន
×![]()
ខួបរំលឹកជ័យជម្នះសង្គ្រាមលោកលើកទី២ដែលរៀបចំឡើងដោយក្រុងប៉េកាំង ប្រព្រឹត្តទៅយ៉ាងរលូននិងស្ថិតក្នុងបរិយាកាសរីករាយ។ មិនមានវត្តមានមេដឹកនាំលោកខាងលិចក្នុងពិធីរបស់ចិនច្រើនឡើយ តែចិនក៏មិនអាក់អន់ស្រពន់ចិត្តអ្វីដែរ ដ្បិតថាចិនទើបរៀបចំកម្មវិធីទ្រង់ទ្រាយធំលើកទី១ ហើយចិនដឹងស្រាប់ហើយថាគ្មានលោកខាងលិចណាអាចទ្រាំអង្គុយមើលការបង្អួតកម្លាំងយោធាដ៏សម្បីមនេះទេ។ លោក វ្ល៉ាឌីមៀ ពូទីន ជាភ្ងៀវពិសេសជាងគេ ហើយវត្តមានរបស់លោកក្នុងវេទិកាគ្មានលោកខាងលិចជាសញ្ញាបង្ហាញថា ចិននិងរុស្ស៊ីក្លាយជាដៃគូជិតស្និទ្ធហើយ។
សូមស្តាប់ការបកស្រាយរបស់លោក សៅ ផលនិស្ស័យ៖
មិនមានវត្តមានមេដឹកនាំកម្រិតប្រមុខរដ្ឋមកពីប្រទេសលោកខាងលិចចូលរួមក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ខួបលើកទី៧០នៃជ័យជម្នះសង្គ្រាមលោកលើកទី២ នៅចិនឡើយ។ គេឃើញមានតែប្រធានាធិបតីឆែក ម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ ក្រៅពីនោះអាមេរិកតំណាងដោយឯកអគ្គរដ្ឋទូតរបស់ខ្លួនប្រចាំប្រទេសចិន។ ប្រទេសឯទៀតដូចបារាំងជាដើមបញ្ជូនត្រឹមរដ្ឋមន្ត្រីការបរទេសមកចិនប៉ុណ្ណោះ។ អាឡឺម៉ង់ បញ្ជូនអតីតអធិការបតីលោក Gerhard Schroeder រីឯអង់គ្លេសមានអតីតនាយករដ្ឋមន្ត្រី តូនី ប្ល៊ែរ និងជប៉ុនមានអតីតនាយករដ្ឋមន្ត្រី Tomiichi Murayama ផង។ លោក ស៊ី ជិនពីង បានផ្ញើរលិខិតអញ្ជើញជាផ្លូវការទៅផ្ទាល់ ប៉ុន្តែលោក ស៊ិនហ្សូ អាបេ បានបដិសេធលិខិតអញ្ជើញ ដោយលោកទំនងមានអារម្មណ៍ថាការប្រារព្ធខួបបញ្ចប់សង្គ្រាមលោកលើកទី២នៅចិន ជាចេតនារុកគួនជប៉ុនទៅវិញ។
ថ្វីបើកម្មវិធីប្រវត្តិសាស្ត្រថ្ងៃនេះ ត្រូវបានមេដឹកនាំលោកខាងលិចព្រងើយកន្តើយមិនខ្វាយខ្វល់ក៏ដោយចុះ របបដឹកនាំក្រុងប៉េកាំងជាពិសេសប្រធានាធិបតី ស៊ី ជិនពីង មិនមានអាក់អន់ស្រពន់ចិត្តអ្វីឡើយ។ នេះក៏ព្រោះថា វាអាចជាពេលដំបូងបំផុតដែលចិនប្រារព្ធពិធីដែលមានទ្រង់ទ្រាយធំមានអញ្ជើញប្រមុខរដ្ឋបណ្តាប្រទេសេច្រើនបែបនេះមកចូលរួម។គេធ្លាប់ឃើញពិធីរំលឹកជ័យជម្នះនេះរៀបចំឡើងនៅតែអឺរ៉ុបដ្បិតរដ្ឋអឺរ៉ុបដូចជា អង់គ្លេស បារាំង រុស្ស៊ីឯណោះទេដែលឈ្នះសង្គ្រាម។ និយាយឲ្យអស់ទៅ ចិនកាលនោះស្ថិតក្រោមការដឹកនាំរបស់បក្សគូមីងតាំង របស់លោក ចៀង កៃសៀក នៅឡើយ ហើយចិនមិនទាន់ត្រូវបក្សកម្មុយនីស្តចិនគ្រប់គ្រងនៅឡើយទេ។ ៤ឆ្នាំក្រោយមកទើបមានការប្រកាសសាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិន ក្រោយលោក ម៉ៅ សេទុងដឹកនាំបដិវត្តបណ្តេញរដ្ឋាភិបាល ចៀងកៃសៀក ទៅកោះតៃវ៉ាន់។
ត្រលប់មកវិញ ចិនដឹងជាមុនហើយមេដឹកនាំជប៉ុន និងមេដឹកនាំលោកខាងលិចដូចជាអាមេរិក អង់គ្លេសជាដើមនោះមុនមិនមកចិនបានឡើយ ដ្បិតពួកគេមិនអាចអង្គុយមើលចិនបង្អួតសព្វាវុធទំនើបគ្រប់ធុននិងកម្លាំងទ័ពច្រើនម៉ឺនបែបនេះទេ។ ក្នុងក្បួនព្យុហយាត្រាយោធានេះ មានទ័ព ៥០ផែន រួមជាមួយ ទាំងរថក្រោះ រថពាសដែក អាវុធមីស៊ីលបាលីស្ទិក កាំជ្រួចនុយក្លេអ៊ែរគ្រប់ប្រភេទជាង៥០០គ្រឿង និងយន្តហោះប្រដេញប្រហែល២០០គ្រឿងផង។ អាវុធដែលចិនប្រឹងសំញែងនេះមាន ៨០ភាគរយជាសព្វាវុធដែលចិនផលិតដោយខ្លួនឯងក្នុងស្រុកផង។ ចិនមានកងទ័ព ចន្លោះ២ ទៅ ៣លាននាក់ ដែលចំនួននេះច្រើនជាងចំនួនទ័ពរបស់ក្រុងវ៉ាស៊ីនតោនពីរដងឯណោះ។ ប៉ុន្តែបើប្រៀបធៀបរឿងសព្វាវុធនិងបច្ចេកវិទ្យាយោធាវិញនោះ ចិននៅមានកម្រិតនៅឡើយ ពោលគឺមានតិចជាងអាមេរិក ជាពិសេសនាវាមុជទឹក យន្តហោះចម្បាំង និងនាវាពិឃាតផង។
ទោះគ្មានវត្តមានក្រុមមេដឹកនាំលោកខាងលិចក៏ដោយចុះ វត្តមានមេដឹកនាំមិត្តមួយចំនួនរបស់ចិន ដូចជារុស្ស៊ី វេណេហ្ស៊ុយអេឡា អាហ្វ្រិកខាងត្បូង កូរ៉េខាងត្បូង រួមជាមួយមេដឹកនាំនៃប្រទេសនៅអាហ្វ្រិក អាស៊ីអាគ្នេយ៍ អាស៊ីខាងត្បូង និងអាស៊ីកណ្តាលដែលមានទំនាក់ទំនងស្អិតល្មួតជាមួយចិនបច្ចុប្បន្ននេះវាគ្រប់គ្រាន់ទៅហើយ។ ភ្ញៀវពិសេសរបស់របបដឹកនាំចិនក្នុងខួបជ័យជម្នះនេះគឺ ប្រធានាធិបតីរុស្ស៊ីលោក វ្ល៉ាឌីមៀ ពូទីន ដែលជាសត្រូវលោកខាងលិច និងលោកស្រី ប៉ាក ហ្គឺនហេ ដែលជាមេដឹកនាំរដ្ឋសម្ព័ន្ធមិត្តអាមេរិក។ លោកស្រី ប៉ាក ហ្គឺនហេ សុខចិត្តបោះបង់ដំណើរទៅរុស្ស៊ីកាលពីខែឧសភា និងមិនស្តាប់ពាក់ផ្លែផ្កាញុះញង់របស់សម្ព័ន្ធមិត្តអាមេរិក ដោយជម្នះមកចូលរួមក្នុងកម្មវិធីនៅចិន។
រីឯ វត្តមានលោក ពូទីន នៅក្រុងប៉េកាំង បង្ហាញឲ្យឃើញកាន់តែច្បាស់ពីការវិវត្តន៍នៃចំណងមិត្តភាពរវាងមហាយក្សទាំងពីររុស្ស៊ីនិងចិន។ កាលពីខែឧសភាលោក ពូទីន បានអញ្ជើញសមភាគីចិនលោក ស៊ី ជិនពីង ទៅរុស្ស៊ីដើម្បីចូលរូមជាអធិបតីក្នុងការរំលឹកខួបជ័យជម្នះសង្គ្រាមលោកលើកទី២ផងដែរ។ រឿងស្រដៀងគ្នានៅឆ្នាំនេះគឺមេដឹកនាំលោកខាងលិចមិនហ៊ានទៅចូលរួមនៅរុស្ស៊ីឡើយ ទោះពួកគេធ្លាប់ចូលរួមស្ទើរាល់ឆ្នាំក៏ពិតមែន។ នេះក៏ព្រោះតែជម្លោះនៅអ៊ុយក្រែន។
វត្តមានរបស់លោក ពូទីន នៅចិនខណៈពេលដែលលោកខាងលិចគ្មានវត្តមាន ជាឱកាសល្អបំផុតដែលរបបដឹកនាំទាំងពីរចាំបាច់ត្រូវពង្រឹងចំណងមិត្តភាព កិច្ចសហប្រតិបត្តិការទ្វេភាគីគ្រប់វិស័យ និងបន្តរួមដៃគ្នាកៀងគប្រមែរប្រមូលការគាំទ្រប្រទេសដែលមានទិន្នាការប្រឆាំងរបបដឹកនាំលោកខាងលិចនៅពេលខាងមុខ។ ដូចឃើញស្រាប់ មេដឹកនាំវេណេហ្ស៊ុយអេឡា រដ្ឋអាហ្វ្រិក រដ្ឋនៅអាស៊ីកណ្តាល ដែលមកចិន សុទ្ធតែមើលឃើញលោកខាងលិចក្នុងផ្លូវអវិជ្ជមាន ហើយរដ្ឋអាស៊ីអាគ្នេយ៍ដូចកម្ពុជា ភូមា ឡាវ ជាដើមនោះសុទ្ធតែពឹងផ្អែកសំខាន់លើចិន និងស្ថិតក្រោមដែនឥទ្ធិពលរបស់ចិនផង។
តាមពិតទៅ ទំនាក់ទំនងរុស្ស៊ី និងចិនកាន់ស្អិតល្មួតព្រោះបញ្ហាមួយចំនួនដែលគ្រប់គ្នាអាចមើលឃើញ។ ទណ្ឌកម្មលោកខាងលិចប្រឆាំងរុស្ស៊ីរុញឲ្យលោក ពូទីន ងាកទៅរករបបដឹកនាំចិនដែលមាននិន្នាការប្រឆាំងលោកខាងលិចស្រដៀងគ្នា។ ហើយគោលនយោបាយលោកខាងលិចដែលចង់រាំងខ្ទប់ឥទ្ធិពលចិនឯណោះវិញក៏ជំរុញឲ្យចិនត្រូវរត់រុស្ស៊ីវិញដូចគ្នាដែរ។ រុស្ស៊ីនិងចិនអាចព្យាយាមសាងទំនុកចិត្តរវាងគ្នាបានរហ័ស ព្រោះពួកគេសុទ្ធតែជាសមាជិកអង្គការតំបន់ដូចជាអង្គការសហប្រតិបត្តិសៀងហៃ ជាសមាជិកក្រុម BRICS សមាជិកធនាគារវិនិយោគហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធអាស៊ី និងគម្រោងដទៃផ្សងទៀតជាច្រើន។ យ៉ាងណាមិញ បើនិយាយដល់ការបង្កើតសម្ព័ន្ធមិត្តរវាងរដ្ឋទាំងពីរ វាជារឿងមួយផ្សេងទៀត ហើយវាអាចថាភាគីត្រូវចំណាយពេលយូរទៅមុខទៀត។
ប៉ុន្តែ លោកខាងលិចទុកឲ្យមានវេទិកាគ្មានលោកខាងលិចកើតឡើងនៅចិន និងការបណ្តែតបណ្តោយឲ្យមហាយក្សទាំងពីរនេះត្រូវរ៉ូវគ្នា វាជាក្លាយជាក្តីបារម្ភធំមួយ។ កាលណា សម្ព័ន្ធភាពរវាងរដ្ឋទាំងពីរកាន់តែរឹងមាំ ការគំរាមកំហែងដល់អំណាចនិងឥទ្ធិពលលោខាងលិចដែលកំពុងដឹកនាំពិភពលោកបច្ចុប្បន្នក៏កើនឡើងដូចគ្នាដែរ៕
សូមស្តាប់ការបកស្រាយរបស់លោក សៅ ផលនិស្ស័យ៖
មិនមានវត្តមានមេដឹកនាំកម្រិតប្រមុខរដ្ឋមកពីប្រទេសលោកខាងលិចចូលរួមក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ខួបលើកទី៧០នៃជ័យជម្នះសង្គ្រាមលោកលើកទី២ នៅចិនឡើយ។ គេឃើញមានតែប្រធានាធិបតីឆែក ម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ ក្រៅពីនោះអាមេរិកតំណាងដោយឯកអគ្គរដ្ឋទូតរបស់ខ្លួនប្រចាំប្រទេសចិន។ ប្រទេសឯទៀតដូចបារាំងជាដើមបញ្ជូនត្រឹមរដ្ឋមន្ត្រីការបរទេសមកចិនប៉ុណ្ណោះ។ អាឡឺម៉ង់ បញ្ជូនអតីតអធិការបតីលោក Gerhard Schroeder រីឯអង់គ្លេសមានអតីតនាយករដ្ឋមន្ត្រី តូនី ប្ល៊ែរ និងជប៉ុនមានអតីតនាយករដ្ឋមន្ត្រី Tomiichi Murayama ផង។ លោក ស៊ី ជិនពីង បានផ្ញើរលិខិតអញ្ជើញជាផ្លូវការទៅផ្ទាល់ ប៉ុន្តែលោក ស៊ិនហ្សូ អាបេ បានបដិសេធលិខិតអញ្ជើញ ដោយលោកទំនងមានអារម្មណ៍ថាការប្រារព្ធខួបបញ្ចប់សង្គ្រាមលោកលើកទី២នៅចិន ជាចេតនារុកគួនជប៉ុនទៅវិញ។
ថ្វីបើកម្មវិធីប្រវត្តិសាស្ត្រថ្ងៃនេះ ត្រូវបានមេដឹកនាំលោកខាងលិចព្រងើយកន្តើយមិនខ្វាយខ្វល់ក៏ដោយចុះ របបដឹកនាំក្រុងប៉េកាំងជាពិសេសប្រធានាធិបតី ស៊ី ជិនពីង មិនមានអាក់អន់ស្រពន់ចិត្តអ្វីឡើយ។ នេះក៏ព្រោះថា វាអាចជាពេលដំបូងបំផុតដែលចិនប្រារព្ធពិធីដែលមានទ្រង់ទ្រាយធំមានអញ្ជើញប្រមុខរដ្ឋបណ្តាប្រទេសេច្រើនបែបនេះមកចូលរួម។គេធ្លាប់ឃើញពិធីរំលឹកជ័យជម្នះនេះរៀបចំឡើងនៅតែអឺរ៉ុបដ្បិតរដ្ឋអឺរ៉ុបដូចជា អង់គ្លេស បារាំង រុស្ស៊ីឯណោះទេដែលឈ្នះសង្គ្រាម។ និយាយឲ្យអស់ទៅ ចិនកាលនោះស្ថិតក្រោមការដឹកនាំរបស់បក្សគូមីងតាំង របស់លោក ចៀង កៃសៀក នៅឡើយ ហើយចិនមិនទាន់ត្រូវបក្សកម្មុយនីស្តចិនគ្រប់គ្រងនៅឡើយទេ។ ៤ឆ្នាំក្រោយមកទើបមានការប្រកាសសាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិន ក្រោយលោក ម៉ៅ សេទុងដឹកនាំបដិវត្តបណ្តេញរដ្ឋាភិបាល ចៀងកៃសៀក ទៅកោះតៃវ៉ាន់។
ត្រលប់មកវិញ ចិនដឹងជាមុនហើយមេដឹកនាំជប៉ុន និងមេដឹកនាំលោកខាងលិចដូចជាអាមេរិក អង់គ្លេសជាដើមនោះមុនមិនមកចិនបានឡើយ ដ្បិតពួកគេមិនអាចអង្គុយមើលចិនបង្អួតសព្វាវុធទំនើបគ្រប់ធុននិងកម្លាំងទ័ពច្រើនម៉ឺនបែបនេះទេ។ ក្នុងក្បួនព្យុហយាត្រាយោធានេះ មានទ័ព ៥០ផែន រួមជាមួយ ទាំងរថក្រោះ រថពាសដែក អាវុធមីស៊ីលបាលីស្ទិក កាំជ្រួចនុយក្លេអ៊ែរគ្រប់ប្រភេទជាង៥០០គ្រឿង និងយន្តហោះប្រដេញប្រហែល២០០គ្រឿងផង។ អាវុធដែលចិនប្រឹងសំញែងនេះមាន ៨០ភាគរយជាសព្វាវុធដែលចិនផលិតដោយខ្លួនឯងក្នុងស្រុកផង។ ចិនមានកងទ័ព ចន្លោះ២ ទៅ ៣លាននាក់ ដែលចំនួននេះច្រើនជាងចំនួនទ័ពរបស់ក្រុងវ៉ាស៊ីនតោនពីរដងឯណោះ។ ប៉ុន្តែបើប្រៀបធៀបរឿងសព្វាវុធនិងបច្ចេកវិទ្យាយោធាវិញនោះ ចិននៅមានកម្រិតនៅឡើយ ពោលគឺមានតិចជាងអាមេរិក ជាពិសេសនាវាមុជទឹក យន្តហោះចម្បាំង និងនាវាពិឃាតផង។
ទោះគ្មានវត្តមានក្រុមមេដឹកនាំលោកខាងលិចក៏ដោយចុះ វត្តមានមេដឹកនាំមិត្តមួយចំនួនរបស់ចិន ដូចជារុស្ស៊ី វេណេហ្ស៊ុយអេឡា អាហ្វ្រិកខាងត្បូង កូរ៉េខាងត្បូង រួមជាមួយមេដឹកនាំនៃប្រទេសនៅអាហ្វ្រិក អាស៊ីអាគ្នេយ៍ អាស៊ីខាងត្បូង និងអាស៊ីកណ្តាលដែលមានទំនាក់ទំនងស្អិតល្មួតជាមួយចិនបច្ចុប្បន្ននេះវាគ្រប់គ្រាន់ទៅហើយ។ ភ្ញៀវពិសេសរបស់របបដឹកនាំចិនក្នុងខួបជ័យជម្នះនេះគឺ ប្រធានាធិបតីរុស្ស៊ីលោក វ្ល៉ាឌីមៀ ពូទីន ដែលជាសត្រូវលោកខាងលិច និងលោកស្រី ប៉ាក ហ្គឺនហេ ដែលជាមេដឹកនាំរដ្ឋសម្ព័ន្ធមិត្តអាមេរិក។ លោកស្រី ប៉ាក ហ្គឺនហេ សុខចិត្តបោះបង់ដំណើរទៅរុស្ស៊ីកាលពីខែឧសភា និងមិនស្តាប់ពាក់ផ្លែផ្កាញុះញង់របស់សម្ព័ន្ធមិត្តអាមេរិក ដោយជម្នះមកចូលរួមក្នុងកម្មវិធីនៅចិន។
រីឯ វត្តមានលោក ពូទីន នៅក្រុងប៉េកាំង បង្ហាញឲ្យឃើញកាន់តែច្បាស់ពីការវិវត្តន៍នៃចំណងមិត្តភាពរវាងមហាយក្សទាំងពីររុស្ស៊ីនិងចិន។ កាលពីខែឧសភាលោក ពូទីន បានអញ្ជើញសមភាគីចិនលោក ស៊ី ជិនពីង ទៅរុស្ស៊ីដើម្បីចូលរូមជាអធិបតីក្នុងការរំលឹកខួបជ័យជម្នះសង្គ្រាមលោកលើកទី២ផងដែរ។ រឿងស្រដៀងគ្នានៅឆ្នាំនេះគឺមេដឹកនាំលោកខាងលិចមិនហ៊ានទៅចូលរួមនៅរុស្ស៊ីឡើយ ទោះពួកគេធ្លាប់ចូលរួមស្ទើរាល់ឆ្នាំក៏ពិតមែន។ នេះក៏ព្រោះតែជម្លោះនៅអ៊ុយក្រែន។
វត្តមានរបស់លោក ពូទីន នៅចិនខណៈពេលដែលលោកខាងលិចគ្មានវត្តមាន ជាឱកាសល្អបំផុតដែលរបបដឹកនាំទាំងពីរចាំបាច់ត្រូវពង្រឹងចំណងមិត្តភាព កិច្ចសហប្រតិបត្តិការទ្វេភាគីគ្រប់វិស័យ និងបន្តរួមដៃគ្នាកៀងគប្រមែរប្រមូលការគាំទ្រប្រទេសដែលមានទិន្នាការប្រឆាំងរបបដឹកនាំលោកខាងលិចនៅពេលខាងមុខ។ ដូចឃើញស្រាប់ មេដឹកនាំវេណេហ្ស៊ុយអេឡា រដ្ឋអាហ្វ្រិក រដ្ឋនៅអាស៊ីកណ្តាល ដែលមកចិន សុទ្ធតែមើលឃើញលោកខាងលិចក្នុងផ្លូវអវិជ្ជមាន ហើយរដ្ឋអាស៊ីអាគ្នេយ៍ដូចកម្ពុជា ភូមា ឡាវ ជាដើមនោះសុទ្ធតែពឹងផ្អែកសំខាន់លើចិន និងស្ថិតក្រោមដែនឥទ្ធិពលរបស់ចិនផង។
តាមពិតទៅ ទំនាក់ទំនងរុស្ស៊ី និងចិនកាន់ស្អិតល្មួតព្រោះបញ្ហាមួយចំនួនដែលគ្រប់គ្នាអាចមើលឃើញ។ ទណ្ឌកម្មលោកខាងលិចប្រឆាំងរុស្ស៊ីរុញឲ្យលោក ពូទីន ងាកទៅរករបបដឹកនាំចិនដែលមាននិន្នាការប្រឆាំងលោកខាងលិចស្រដៀងគ្នា។ ហើយគោលនយោបាយលោកខាងលិចដែលចង់រាំងខ្ទប់ឥទ្ធិពលចិនឯណោះវិញក៏ជំរុញឲ្យចិនត្រូវរត់រុស្ស៊ីវិញដូចគ្នាដែរ។ រុស្ស៊ីនិងចិនអាចព្យាយាមសាងទំនុកចិត្តរវាងគ្នាបានរហ័ស ព្រោះពួកគេសុទ្ធតែជាសមាជិកអង្គការតំបន់ដូចជាអង្គការសហប្រតិបត្តិសៀងហៃ ជាសមាជិកក្រុម BRICS សមាជិកធនាគារវិនិយោគហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធអាស៊ី និងគម្រោងដទៃផ្សងទៀតជាច្រើន។ យ៉ាងណាមិញ បើនិយាយដល់ការបង្កើតសម្ព័ន្ធមិត្តរវាងរដ្ឋទាំងពីរ វាជារឿងមួយផ្សេងទៀត ហើយវាអាចថាភាគីត្រូវចំណាយពេលយូរទៅមុខទៀត។
ប៉ុន្តែ លោកខាងលិចទុកឲ្យមានវេទិកាគ្មានលោកខាងលិចកើតឡើងនៅចិន និងការបណ្តែតបណ្តោយឲ្យមហាយក្សទាំងពីរនេះត្រូវរ៉ូវគ្នា វាជាក្លាយជាក្តីបារម្ភធំមួយ។ កាលណា សម្ព័ន្ធភាពរវាងរដ្ឋទាំងពីរកាន់តែរឹងមាំ ការគំរាមកំហែងដល់អំណាចនិងឥទ្ធិពលលោខាងលិចដែលកំពុងដឹកនាំពិភពលោកបច្ចុប្បន្នក៏កើនឡើងដូចគ្នាដែរ៕
Tag:
ពូទីន
ស៊ី ជិនពីង
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
