ជិតដល់ថ្ងៃភ្ជុំធំ និស្សិតនារីផ្តើមនឹកស្រុក តែមានគម្រោងផ្សេងៗគ្នា

បទយកការណ៍ / បទសម្ភាសន៍

ជិតដល់ថ្ងៃភ្ជុំធំ និស្សិតនារីផ្តើមនឹកស្រុក តែមានគម្រោងផ្សេងៗគ្នា

07, Oct 2015 , 9:59 pm

រូបភាព

ដោយ:

ភ្នំពេញ៖ បន្ទាប់ពីអ្នកភ្នំពេញស្ទើរគ្រប់ៗគ្នា បានទៅវត្តតាំងពីថ្ងៃបិណ្ឌទី១ រហូតមកដល់ជិតថ្ងៃភ្ជុំធំ និស្សិតមកពីសាកលវិទ្យាល័យចំនួនបីក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ បានបង្ហាញអារម្មណ៍នឹកផ្ទះកាន់តែខ្លាំង ប៉ុន្តែដោយសារតែជាប់រវល់ក្នុងការសិក្សា និងការងារ ទើបពួកគេ ត្រូវបង្ខំចិត្តអនុវត្តន៍ តាមភារៈកិច្ចរបស់ខ្លួន។ ជានិស្សិតមកពីតាមបណ្តាខេត្តផ្សេងៗ ពួកគេម្នាក់ៗមានគម្រោង ផ្សេងៗគ្នា នៅពេលដែលពួកគេទៅលេងស្រុកកំណើត នៅថ្ងៃភ្ជុំបិណ្ឌខាងមុខនេះ។

សូមអាន នឹងស្តាប់បទយកការណ៍ របស់ លោក រ៉ឹម ភារី អ្នកយកព័ត៌មាន របស់សារព័ត៌មានអេឡិចត្រូនិចថ្មី៖

«មានអារម្មណ៍នឹកផ្ទះ ព្រោះឆ្នាំមុនៗ ខ្ញុំទៅទៅផ្ទះមុនភ្ជុំមួយអាទិត្យមុន តែឆ្នាំនេះ ទាល់តែជិតភ្ជុំ ទើបបានទៅផ្ទះ ដូច្នេះមានអារម្មណ៍នឹកផ្ទះខ្លាំងពេលលឺទំនួញប្រេត»នេះជាការរៀបរាប់របស់ កញ្ញា ភ វណ្តា ជានិស្សិតឆ្នាំទី៣នៅសាកលវិទ្យាល័យអាស៊ីអឺរ៉ុប។ បន្ទាប់ពីរដូវដាក់បិណ្ឌបានកន្លងទៅ កញ្ញាវណ្តា មានអារម្មណ៍នឹកស្រុកយ៉ាងខ្លាំង ប៉ុន្តែដោយសារជាប់រវល់ធ្វើការផង និងការសិក្សាផង ទោះចង់ឬមិនចង់ វណ្តាត្រូវតែនៅបន្តការសិក្សានិងធ្វើការងារបន្ត ទំរាំតែដល់ថ្ងៃដែលសាលានិងកន្លែងការងារឲ្យឈប់។ សម្បុរស្រអែម វណ្តា នឹកផ្ទះកាន់តែខ្លាំង ពេលឃើញអ្នកនៅភ្នំពេញបានទៅវត្តរាល់គ្នា តែសម្រាប់នាងមិនទាន់បានទៅសូម្បីតែមួយវត្ត «ខ្ញុំគិតថា ភ្ជុំហ្នឹង ខ្ញុំត្រូវតែទៅផ្ទះ ព្រោះខ្ញុំឃើញអ្នកនៅភ្នំពេញជិះម៉ូតូ ឡាន ទៅវត្តពាសពេញផ្លូវ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍នឹកផ្ទះ បើបានទៅឥឡូវ ប្រហែលជាសប្បាយ ព្រោះបានជួបជុំបងប្អូន និងក្រុមគ្រួសារ»

មានស្រុកកំណើតនៅខេត្តកំពង់ស្ពឺ កញ្ញា វណ្តា កាន់តែនឹកផ្ទះ ព្រោះនាងមិនដែលបានទៅផ្ទះអស់រយៈពេលជាង៣ខែហើយ។ មាឌតូចល្អិត កញ្ញាវ័យ២០ រូបនេះ បានត្រឹមតែទូរស័ព្ទទៅលេងអ្នកផ្ទះ នៅពេលដែលនាងនឹកឪពុកម្តាយម្តង។ ជានិស្សិតដែលរៀនចំនួនពីរសាកលវិទ្យាល័យ រួមទាំងធ្វើការស្ម័គ្រចិត្តតាមអង្គការសង្គមស៊ីវិលផង វណ្តាត្រូវតែទ្រាំសិន ដើម្បីបំពេញភារៈកិច្ចឲ្យចប់សព្វគ្រប់ មុននឹងបានទៅលេងស្រុកជួបជុំក្រុមគ្រួសារ។ បើទោះបីជាពុំសូវមានប្រាក់ច្រើន ដើម្បីទិញសំលៀកបំពាក់ ឬនំចំណីផ្ញើអ្នកផ្ទះច្រើនក៏ដោយ តែវណ្តានឹងធ្វើដំណើរទៅស្រុកកំណើតនៅពេលឆាប់ៗនេះ ហើយនាងនឹងទិញវត្ថុអនុស្សាវរីយ៍ខ្លះ ផ្ញើដល់សមាជិកគ្រួសារ«ភ្ជុំបិណ្ឌជាបុណ្យប្រពៃណីខ្មែរ ជាបុណ្យជួបជុំគ្រួសារ បងប្អូន ញាតិមិត្ត ចឹងទៅ គឺមានអារម្មណ៍សប្បាយរីករាយមែនទែន ហើយខ្ញុំគ្នានអ្វីផ្ញើអ្នកផ្ទះច្រើននោះទេ ព្រោះខ្ញុំជានិស្សិតមិនទាន់មានលុយកាក់ច្រើននោះទេ គឺមានតែនំធុងបន្តិចបន្តួចផ្ញើសមាជិកគ្រួសារ»។

កំពុងអង្គុយលើកៅអី នៅក្នុងបរិវេណសាកលវិទ្យាល័យដែលខ្លួនរៀន វណ្តា មានគម្រោងជាច្រើន នៅពេលនាងបានទៅលេងស្រុក ដើម្បីជួបជុំឪពុកម្តាយ « ខ្ញុំនឹងទៅបោះបាយបិណ្ឌជាក្រុមគ្រួសារ ពេលទៅដល់ផ្ទះ ហើយខ្ញុំមិនទៅលេងនៅរមណីដ្ឋានណាទេ គឺមានតែជួបជុំគ្នានៅផ្ទះប៉ុណ្ណោះ»។

ចំណែក កញ្ញា ម៉ឺន អៀងលី ជានិស្សិតឆ្នាំទី៤ នៃសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ ក៏លើកឡើងមិនសូវជាខុសពីកញ្ញាវណ្តាដែរ។ លឺស្នូតប្រេតរាល់ថ្ងៃ និងបានឃើញ អ្នកភ្នំពេញទៅវត្តធ្វើបុណ្យដាក់បិណ្ឌរាល់ថ្ងៃ អៀងលី មានអារម្មណ៍នឹកផ្ទះជាខ្លាំង« ខ្ញុំនឹកផ្ទះខ្លាំង ព្រោះរាល់ឆ្នាំ ពេលមានបុណ្យភ្ជុំ ខ្ញុំបានធ្វើម្ហូបឲ្យឪពុកម្តាយទៅវត្ត ដើម្បីរាប់បាត ហើយខ្ញុំក៏ទៅបោះបាយបិណ្ឌជាមួយពួកគាត់ យ៉ាងសប្បាយរីករាយ»។

ជានិស្សិតមកខេត្តកំពង់ធំ ដែលឆ្ងាយពីរាជធានីភ្នំពេញ អៀងលី បានទៅផ្ទះតែ៣ទៅ៤ដងក្នុងមួយឆ្នាំ ពោលគឺនាងត្រូវទៅផ្ទះពេលមានបុណ្យធំៗដូចជា បុណ្យចូលឆ្នាំខ្មែរឬបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌនេះជាដើម។ មាឌដំបង កញ្ញាវ័យ២០ឆ្នាំរូបនេះ បានត្រៀមរួចរាល់នូវ របស់របរមួយចំនួនដូចជា ទឹកផ្លែឈើ និងសំលៀកបំពាក់ ដើម្បីជូនឪពុកម្តាយ ដែលកំពុងរងចាំនាងនៅឯស្រុកកំណើត។ ខុសពីកញ្ញាវណ្តា អៀងលី មិនត្រឹមតែទៅវត្តក្នុងឱកាសនៃថ្ងៃភ្ជុំបិណ្ឌនោះ តែកញ្ញាសម្បុរស្រអែមរូបនេះ នឹងធ្វើដំណើរកំសាន្តទៅតាមរមណីដ្ឋានជាច្រើន ដែលស្តិតក្នុងខេត្តរបស់ខ្លួន « ពេលទៅរាប់បាតហើយ ប្រហែលម៉ោង១ ខ្ញុំនឹងនាំមិត្តភក្តិទៅដើរលេងតាមរមណីដ្ឋាន ព្រោះក្នុងខេត្តរបស់ខ្ញុំ ខែទឹកឡើងចឹង មានកន្លែងដើរលេងច្រើន»។

ងាកទៅចាប់អារម្មណ៍កញ្ញា សំ ចន្ទ្រា ជានិស្សិតឆ្នាំទី៣ នៅវិទ្យាស្ថានជាតិសង្គមកិច្ច ក៏បានបង្ហាញអារម្មណ៍មិនខុសគ្នាប៉ុន្មានពីកញ្ញាទាំងពីរខាងលើដែរ « មានអារម្មណ៍ថានឹកស្រុកមែនទែន សូម្បីតែទៅសាលា ខ្ញុំមិនចង់ទៅសាលាសោះ»។

សម្បុរសណ្តែកបាយ ចន្ទ្រាបានត្រៀមរបស់របរមួយចំនួនដែលខ្លួនមានលទ្ធភាព សម្រាប់ ផ្ញើដល់សមាជិកគ្រួសារ។ កញ្ញាវ័យ២១ឆ្នាំរូបនេះ បាននិយាយដោយសើចតិចៗថា«ចំពោះខ្ញុំគឺនៅរៀន ប៉ុន្តែខ្ញុំធ្វើជាគ្រួបង្រៀនសិស្សតាមផ្ទះ បានប្រាក់ខ្លះ ហើយពេលជិតភ្ជុំចឹង ខ្ញុំសន្សំដើម្បីទិញសំលៀកបំពាក់ផ្ញើឪពុកម្តាយ និងបងប្អូន»។

នៅរដូវធ្វើបុណ្យទាន ដូចជា ថ្ងៃបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌនេះ និស្សិតមាឌតូចច្រឡឹងរូបនេះ មានគម្រោងប្លែកពីកញ្ញាវណ្តា និងកញ្ញាអៀងលី «ខ្ញុំចង់ប្រមូលមិត្តភក្តិ ដើម្បីជុំគ្នា ទិញសាប៊ូ ដើម្បីងូតទឹកឲ្យចាស់ក្នុងភូមិ ដូចយើងស្រង់ព្រះចឹង»។

រីឯកញ្ញា ឌុយ សៀវយ៉ុង ជានិស្សិតឆ្នាំទី២ នៅសាកលវិទ្យាល័យភូមិភ្នំពេញ បានរៀបរាប់ថា នាងតែងតែមានអារម្មណ៍នឹកក្រុមគ្រួសារ ពីព្រោះភ្នំពេញជាទឹកថ្មី ដែលនាងមិនដែលមករស់នៅ តែដោយការបន្តការសិក្សា ទើបនាងឃ្លាតឆ្ងាយពីឪពុកនៅស្រុកកំណើត។ ដោយរវល់នឹងការងារផង ការសិក្សាផង សៀវយ៉ុងគ្មានពេលច្រើនទៅលេងស្រុកនោះទេ។ មានសម្បុរស កញ្ញាមាឌដំបងរូបនេះ បាននិយាយដោយទឹកមុខស្ងួតថា« ខ្ញុំនឹកស្រុកខ្លាំង ខ្ញុំចង់ទៅជួបបងប្អូន ព្រោះភ្ជុំនេះខ្ញុំបានទៅផ្ទះបានតែបីថ្ងៃគត់ ព្រោះរវល់ការងារច្រើន»។
មានស្រុកកំណើតនៅខេត្តតាកែវ ក្នុងរយៈពេលមួយឆ្នាំៗ នាងបានទៅលេងផ្ទះពីរទៅបីដងតែប៉ុណ្ណោះ។ វ័យ១៩ឆ្នាំ សៀវយ៉ុង ថា ទោះបីជាគ្មានអ្វីច្រើន ផ្ញើសមាជិកគ្រូសារក៏នាងត្រូវតែទៅស្រុកដែរ ព្រោះសមាជិកគ្រួសារ ចង់ជួបនាងជាជាងសម្ភារៈបន្តិចបន្តួច។

ជាកូនកំព្រាម្តាយ ក្នុងឱកាសថ្ងៃភ្ជុំបិណ្ឌខាងមុខនេះ សៀវយ៉ុង មានគម្រោង ចង់ទៅបង្សុកូល ជូនម្តាយរបស់នាងនៅវត្តស្រុកកំណើត« ទោះបីយើងមានសម្ភារៈបន្តិចបន្តួច ក៏យើង ត្រូវតែទៅផ្ទះដែរ ព្រោះវាជាទឹកចិត្តរបស់យើង ហើយពេលទៅដល់ស្រុក ខ្ញុំនឹងទៅរាប់បាតពេលព្រឹក និងពេលរសៀល ខ្ញុំទៅបង្សុកូលជូនម្តាយខ្ញុំ»។

រដូវភ្ជុំបិណ្ឌ ជាពិធីបុណ្យដ៏ធំមួយ ដែលប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរស្ទើរគ្រប់រូប បានឈប់សម្រាក ពីការងារ និងការសិក្សា ដើម្បីទៅធ្វើបុណ្យ ព្រមទាំងបានជួបជុំគ្រួសារនៅស្រុកកំណើតរៀងៗខ្លួន។ ពិធីបុណ្យនេះ ក៏បានញ៉ាំងឲ្យបរិយាកាសរីករាយ ដោយមានពុទ្ធបរិស័ទជាច្រើន បាននាំគ្នាទៅវត្តអារាម ដែលធ្វើឲ្យមានភាពអ៊ូរអរសប្បាយរីករាយ៕