បទវិភាគ
×![]()
ដោយ: លីម តុលា
ភ្នំពេញ៖ ជាក្រឹត្យក្រមសត្យានុម័ត មិនថាថ្នាក់ដឹកនាំប្រទេស ថ្នាក់ដឹកនាំស្ថាប័នឯកជន ឬមនុស្សធម្មតាទេ ពួកគេតែងតែភ័យខ្លាចនឹងចលនាបាតុកម្មប្រឆាំងនឹងខ្លួន។ ប៉ុន្តែគំនិតខ្លាចរអានេះ ត្រូវបានថ្នាក់ដឹកនាំនៅក្នុងប្រទេសប្រជាធិបតេយ្យមួយចំនួនគិតថា គឺជាការគិតមិនសមហេតុសមផល ពីព្រោះ បាតុកម្ម ឬការសម្តែងមតិ គឺជាមូលដ្ឋានគ្រឹះមួយក្នុងចំណោមមូលដ្ឋានគ្រឹះដទៃទៀតនៃសង្គមប្រជាធិបតេយ្យ។
ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានថ្ងៃចុងក្រោយនេះ ជាពិសេស មុនពេលដែលសម្តេច ហ៊ុន សែន គ្រោងធ្វើដំណើរទៅចូលរួមកិច្ចប្រជុំអាស៊ាន-អាមេរិក នៅសហរដ្ឋអាមេរិកនៅចុងសប្តាហ៍នេះ ព័ត៌មានបាតុកម្មប្រឆាំងសម្តេច ហ៊ុន សែន នៅសហរដ្ឋអាមេរិកត្រូវបានគេត្រៀមធ្វើ។ គណបក្សសង្គ្រោះជាតិ បានបដិសេធហើយថា គណបក្សខ្លួនមិនស្ថិតនៅពីក្រោយខ្នងនៃគម្រោងបាតុកម្មប្រឆាំងសម្តេច ហ៊ុន សែន នៅសហរដ្ឋអាមេរិកទេ បើទោះបីជាមន្ត្រីខ្លះនៃគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាបានភ្ជាប់ព្រឹត្តិការណ៍នោះទៅនឹងគណបក្សសង្គ្រោះជាតិយ៉ាងណាក៏ដោយក្តី។
នៅពេលដែលមានព័ត៌មានបាតុកម្មប្រឆាំងសម្តេច ហ៊ុន សែន នៅសហរដ្ឋអាមេរិក, នៅឯទីក្រុងភ្នំពេញឯណេះវិញ ក្រុមគាំទ្រគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាមួយចំនួនបានប្រកាសធ្វើបាតុកម្មប្រឆាំងគណបក្សសង្គ្រោះជាតិវិញ។ តើថ្នាក់ដឹកនាំគួរបារម្ភខ្លាំងនឹងរឿងបាតុកម្មសម្តែងមតិហ្នឹងដែរឬទេ?
អ្នកវិភាគខ្លះ បានអត្ថាធិប្បាយថា ប្រសិនបើខ្លួនគេជាសម្តេច ហ៊ុន សែន វិញ ពួកគេពិតជាបណ្តោយឲ្យជនជាតិខ្មែរ-អាមេរិកកាំងនៅសហរដ្ឋអាមេរិកធ្វើបាតុកម្មសម្តែងមតិហើយ ពីព្រោះ ម្យ៉ាង ចំនួនអ្នកធ្វើបាតុកម្មប៉ុន្មានរយនាក់នោះ មិនតំណាងឲ្យសំឡេងពលរដ្ឋខ្មែរនៅសហរដ្ឋអាមេរិករាប់ម៉ឺនសែននាក់នោះទេ។ ម្យ៉ាងទៀត សម្តេច ហ៊ុន សែន អាចទាញប្រយោជន៍ ឬប្រជាប្រិយភាពបានពីបាតុកម្មនោះទៅវិញ ដោយសម្តេចអាចនិយាយថា សម្តេចដឹកនាំប្រទេសតាមបែបប្រជាធិបតេយ្យ ដូច្នេះ ការសម្តែងមតិជាសិទ្ធិរបស់បងប្អូននៅក្រៅប្រទេស ហើយចលនាបាតុកម្មនេះ មិនតំណាងឲ្យសំឡេងភាគច្រើនឡើយ។
លើសពីនេះទៅទៀត រូបភាពបាតុកម្មដោយសេរីប្រឆាំងនឹងសម្តេច វារឹតតែលើកតម្លៃសម្តេចបន្ថែមទៀតក្នុងន័យថា សម្តេច គឺជាបុគ្គលប្រជាធិបតេយ្យ-សេរីនិយម។ និយាយឲ្យខ្លី គម្រោងបាតុកម្មនេះ មិនទាញទម្លាក់រូបភាព ឬប្រជាប្រិយភាពសម្តេចឡើយ។ តែបើគម្រោងបាតុកម្មត្រូវបានរារាំង ឬត្រូវបានតបតដោយគម្រោងបាតុកម្មណាមួយវិញនៅទីក្រុងភ្នំពេញនោះ ពេលនោះ រូបភាពសម្តេច ហ៊ុន សែន អាចចោទជាបញ្ហា។
នៅក្នុងល្បែងប្រជាប្រជាធិបតេយ្យ វាតែងតែមានសំឡេងបាតុកម្មជំទាស់ និងសំឡេងបាតុកម្មស្រប។ ប៉ុន្តែ អ្នកនយោបាយអាចយកប្រៀបលើគ្នាបានដោយសង្កេតទៅលើកម្លាំងនៃចលនាបាតុកម្មទៅវិញទេ។ តើវាជាសំឡេងភាគច្រើន ឬជាសំឡេងភាគតិច?។
ងាកមកគម្រោងបាតុកម្មនៅឯរាជធានីភ្នំពេញឯណេះវិញ អ្នកវិភាគដដែល អត្ថាធិប្បាយថា ប្រសិនបើពួកគេជាគណបក្សសង្គ្រោះជាតិវិញ ពួកគេនឹងអនុញ្ញាតឲ្យធ្វើដូចគ្នា ហើយហេតុផលស្រដៀងគ្នាទៅនឹងអ្វីដែលបានពន្យល់នៅក្នុងកថាខណ្ឌខាងលើដូចគ្នាដែរ មានន័យថា នេះគឺជាសិទ្ធិមូលដ្ឋានរបស់ពលរដ្ឋក្នុងការសម្តែងមតិ។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលត្រូវចៀសវាង គឺ ចលនាបាតុកម្មអហិង្សា ឬចលនាបាតុកម្មដែលមានបំណងផ្តួលរំលំរបប៕
ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានថ្ងៃចុងក្រោយនេះ ជាពិសេស មុនពេលដែលសម្តេច ហ៊ុន សែន គ្រោងធ្វើដំណើរទៅចូលរួមកិច្ចប្រជុំអាស៊ាន-អាមេរិក នៅសហរដ្ឋអាមេរិកនៅចុងសប្តាហ៍នេះ ព័ត៌មានបាតុកម្មប្រឆាំងសម្តេច ហ៊ុន សែន នៅសហរដ្ឋអាមេរិកត្រូវបានគេត្រៀមធ្វើ។ គណបក្សសង្គ្រោះជាតិ បានបដិសេធហើយថា គណបក្សខ្លួនមិនស្ថិតនៅពីក្រោយខ្នងនៃគម្រោងបាតុកម្មប្រឆាំងសម្តេច ហ៊ុន សែន នៅសហរដ្ឋអាមេរិកទេ បើទោះបីជាមន្ត្រីខ្លះនៃគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាបានភ្ជាប់ព្រឹត្តិការណ៍នោះទៅនឹងគណបក្សសង្គ្រោះជាតិយ៉ាងណាក៏ដោយក្តី។
នៅពេលដែលមានព័ត៌មានបាតុកម្មប្រឆាំងសម្តេច ហ៊ុន សែន នៅសហរដ្ឋអាមេរិក, នៅឯទីក្រុងភ្នំពេញឯណេះវិញ ក្រុមគាំទ្រគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាមួយចំនួនបានប្រកាសធ្វើបាតុកម្មប្រឆាំងគណបក្សសង្គ្រោះជាតិវិញ។ តើថ្នាក់ដឹកនាំគួរបារម្ភខ្លាំងនឹងរឿងបាតុកម្មសម្តែងមតិហ្នឹងដែរឬទេ?
អ្នកវិភាគខ្លះ បានអត្ថាធិប្បាយថា ប្រសិនបើខ្លួនគេជាសម្តេច ហ៊ុន សែន វិញ ពួកគេពិតជាបណ្តោយឲ្យជនជាតិខ្មែរ-អាមេរិកកាំងនៅសហរដ្ឋអាមេរិកធ្វើបាតុកម្មសម្តែងមតិហើយ ពីព្រោះ ម្យ៉ាង ចំនួនអ្នកធ្វើបាតុកម្មប៉ុន្មានរយនាក់នោះ មិនតំណាងឲ្យសំឡេងពលរដ្ឋខ្មែរនៅសហរដ្ឋអាមេរិករាប់ម៉ឺនសែននាក់នោះទេ។ ម្យ៉ាងទៀត សម្តេច ហ៊ុន សែន អាចទាញប្រយោជន៍ ឬប្រជាប្រិយភាពបានពីបាតុកម្មនោះទៅវិញ ដោយសម្តេចអាចនិយាយថា សម្តេចដឹកនាំប្រទេសតាមបែបប្រជាធិបតេយ្យ ដូច្នេះ ការសម្តែងមតិជាសិទ្ធិរបស់បងប្អូននៅក្រៅប្រទេស ហើយចលនាបាតុកម្មនេះ មិនតំណាងឲ្យសំឡេងភាគច្រើនឡើយ។
លើសពីនេះទៅទៀត រូបភាពបាតុកម្មដោយសេរីប្រឆាំងនឹងសម្តេច វារឹតតែលើកតម្លៃសម្តេចបន្ថែមទៀតក្នុងន័យថា សម្តេច គឺជាបុគ្គលប្រជាធិបតេយ្យ-សេរីនិយម។ និយាយឲ្យខ្លី គម្រោងបាតុកម្មនេះ មិនទាញទម្លាក់រូបភាព ឬប្រជាប្រិយភាពសម្តេចឡើយ។ តែបើគម្រោងបាតុកម្មត្រូវបានរារាំង ឬត្រូវបានតបតដោយគម្រោងបាតុកម្មណាមួយវិញនៅទីក្រុងភ្នំពេញនោះ ពេលនោះ រូបភាពសម្តេច ហ៊ុន សែន អាចចោទជាបញ្ហា។
នៅក្នុងល្បែងប្រជាប្រជាធិបតេយ្យ វាតែងតែមានសំឡេងបាតុកម្មជំទាស់ និងសំឡេងបាតុកម្មស្រប។ ប៉ុន្តែ អ្នកនយោបាយអាចយកប្រៀបលើគ្នាបានដោយសង្កេតទៅលើកម្លាំងនៃចលនាបាតុកម្មទៅវិញទេ។ តើវាជាសំឡេងភាគច្រើន ឬជាសំឡេងភាគតិច?។
ងាកមកគម្រោងបាតុកម្មនៅឯរាជធានីភ្នំពេញឯណេះវិញ អ្នកវិភាគដដែល អត្ថាធិប្បាយថា ប្រសិនបើពួកគេជាគណបក្សសង្គ្រោះជាតិវិញ ពួកគេនឹងអនុញ្ញាតឲ្យធ្វើដូចគ្នា ហើយហេតុផលស្រដៀងគ្នាទៅនឹងអ្វីដែលបានពន្យល់នៅក្នុងកថាខណ្ឌខាងលើដូចគ្នាដែរ មានន័យថា នេះគឺជាសិទ្ធិមូលដ្ឋានរបស់ពលរដ្ឋក្នុងការសម្តែងមតិ។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលត្រូវចៀសវាង គឺ ចលនាបាតុកម្មអហិង្សា ឬចលនាបាតុកម្មដែលមានបំណងផ្តួលរំលំរបប៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
