បទវិភាគ
×![]()
ភ្នំពេញ៖ ជាទូទៅ នៅក្នុងសង្គមខ្មែរបច្ចុប្បន្ន គេសង្កេតឃើញថា មនុស្សមួយចំនួនឱ្យតម្លៃលើសម្ភារៈ ជាងចំណេះដឹង និង សីលធម៌ ឬ អាចនិយាយថា ឱ្យតម្លៃលើ ទម្រង់ខាងក្រៅ ឬ មុខមាត់ ជាងគុណភាព សមត្ថភាព សារជាតិ និង គុណធម៌។ ដោយសារតែកត្តានេះហើយ បានជាមនុស្សមួយចំនួនគោរពឋានៈរបស់បុគ្គលជាងគោរពច្បាប់, ធ្វើតាមបញ្ជារបស់មេជាជាងធ្វើតាមច្បាប់និងគោលការណ៍, ឱ្យតម្លៃទ្រព្យជាងសេចក្ដីស្រឡាញ់ពិត សីលធម៌ និង សេចក្ដីស្មោះត្រង់, ឱ្យតម្លៃអ្នកមានទ្រព្យនិងអ្នកធំ ជាងអ្នកខ្សត់ទ្រព្យនិងអ្នកតូច។
ជាការណ៍ពិត នៅក្នុងក្របខណ្ឌរដ្ឋបាលកម្ពុជា គេបានឃើញមនុស្សភាគច្រើនគោរពបុគ្គលដែលមានឋានៈជាងគោរពច្បាប់និងគោលការណ៍, បើទោះបីជាច្បាប់ចែងយ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រសិនបើអ្នកធំដាក់បញ្ជាណាមួយខុសពីខ្លឹមសាររបស់ច្បាប់នោះ ក៏អ្នកតូចត្រូវតែធ្វើតាមដែរ។ មានករណីជាច្រើន ដែលអ្នកធ្វើច្បាប់មួយចំនួនតែងតែបង្កើតច្បាប់តាមសម្ដីដែលអ្នកធំនិយាយសន្យាជ្រុលមាត់ ឬ និយាយតាមឆន្ទៈរបស់ខ្លួនដោយមិនផ្អែកលើច្បាប់ ឬ ផែនការដែលមានស្រាប់។
លើសពីនេះទៀត ដោយសារតែការឱ្យតម្លៃសម្ភារៈជាងចំណេះដឹង សមត្ថភាព បទពិសោធ សីលធម៌ គុណធម៌ និង យុត្តិធម៌ នេះហើយ បានជាមានអំពើពុករលួយខ្លះក្នុងការជ្រើសរើសមន្ត្រីឱ្យចូលបម្រើការងារក្នុងស្ថានប័នរដ្ឋ ការតម្លើងឋានន្តរស័ក្ដិ ការផ្ដល់ផលប្រយោជន៍ ការដោះស្រាយវិវាទ និង ក្នុងការកាត់ក្ដី ជាដើម។
ចំពោះសង្គមខ្មែរទូទៅវិញ មនុស្សមួយចំនួន ឱ្យតម្លៃអ្នកដែលមានទ្រព្យ ជាងអ្នកមានចំណេះដឹង បទពិសោធន៍ គំនិតច្នៃប្រឌិត ទេពកោសល្យ សីលធម៌ ឧត្តមគតិ ភាពជាអ្នកដឹកនាំ និង គុណធម៌។ ក្នុងជីវិតជាក់ស្ដែង ប្រសិនបើមនុស្សណាម្នាក់មានឋានៈខ្ពស់ ហើយមានទ្រព្យច្រើនទៀត អ្នកនោះនិយាយអ្វី ឬ ធ្វើអ្វីមួយក៏ត្រូវដែរ បើទោះបីជាសម្ដី ឬ ទង្វើនោះមិនសមហេតុផល មិនត្រឹមត្រូវតាមបច្ចេកទេស និង មិនស្របតាមគោលករណ៍ច្បាប់ ឬ សីលធម៌ក៏ដោយ ក៏វាតែត្រូវបានគេសរសើរថា ល្អណាស់ ប្រកបដោយភាពឈ្លាសវៃ និង គតិបណ្ឌិតទៀតផង។
ឯក្នុងជីវិតបុគ្គលវិញ បុរសឬស្ដ្រីខ្លះ សុខចិត្តរៀបការជាមួយមនុស្សដែលខ្លួនមិនស្រឡាញ់ ពីព្រោះតែទ្រព្យសម្បត្តិនិង/ឬឋានៈ។ ហេតុដូច្នេះហើយ បានជាមានស្ត្រីខ្មែរខ្លះសុខចិត្តធ្វើប្រពន្ធលួចលាក់ ឬ សុខចិត្តរៀបការជាមួយអាណិកជន ឬ ជនបរទេស ដើម្បីទទួលបានទ្រព្យសម្បត្តិ ឬ សិទ្ធិទៅរស់នៅបរទេស ជាដើម។ ចំណែកឯប្រជាជនខ្លះទៀត ដោយសារតែចងរត់តាមសម្ភារនិយម សុខចិត្តលក់ផ្ទះដើម្បីទិញឡាន ឬ លក់ដីដើម្បីទិញរបស់ទំនើប ជាដើម។ សកម្មភាពទាំងអស់នេះ កើតឡើងដោយសារតែមនុស្សឱ្យតម្លៃលើសម្ភារៈ ឬ ចង់បានមុខមាត់និងកិត្តិយសនេះឯង។
តាមពិតទៅ កត្តាសម្ភារៈ ទម្រង់ខាងក្រៅ និង មុខមាត់ មិនមែនមិនសំខាន់ទេ វាពិតជាកត្តារួមផ្សំមួយដ៏សំខាន់ដែលធ្វើមនុស្សមានតម្លៃពេញលេញ។ ប៉ុន្តែ មនុស្សក៏មិនត្រូវមើលរំលងចំណេះដឹង បទពិសោធ សមត្ថភាព សីលធម៌ គុណធម៌ ដែលជាស្នូលឬខ្លឹមរបស់ខ្លួនដែរ។ ជារួម កត្តាសម្ភារៈ និង ចំណេះដឹងនិងសីលធម៌ ត្រូវតែសមាមាត្រគ្នា។ អ្នកធំដែលមានអំណាចច្រើន គេត្រូវតែមានភាពជាអ្នកដឹកនាំ ការទទួលខុសត្រូវខ្ពស់ សីលធម៌ យុត្តិធម៌ និង ការគោរពច្បាប់កាន់តែច្រើនដែរ។ មនុស្សដែលមានទ្រព្យសម្ភារៈច្រើន ក៏ត្រូវតែជាមនុស្សដែលមានគំនិតល្អ ចរិតល្អ ចំណេះដឹងជ្រៅជ្រះ គតិបណ្ឌិត សមត្ថភាព និង សីលធម៌ សមស្របតាមនោះដែរ។ ដូច្នេះ មនុស្សម្នាក់ៗ ត្រូវតែស្វែងរកនិងឱ្យតម្លៃកត្តាទាំងពីរនេះស្មើៗគ្នា។
បើពុំដូច្នោះទេ សង្គមខ្មែរនឹងនាំគ្នាគិតតែប្រកួតប្រជែងដើម្បីតែទ្រព្យសម្បត្តិ និង បុណ្យស័ក្ដិ ដោយមិនគិតពីចំណេះដឹង បទពិសោធ សមត្ថភាព សីលធម៌ និង ច្បាប់ឡើយ។ ទីបំផុត អំពើពុករលួយ អំពើអយុត្តិធម៌ ភាពលម្អៀង កាន់តែកើនឡើង ដែលធ្វើឱ្យមានអ្នករងគ្រោះកាន់តែច្រើន គម្លាតរវាងអ្នកក្រនិងអ្នកមានកាន់តែធំ និង អសមភាពសង្គមរវាងអ្នកធំនិងអ្នកតូចនិងអ្នកក្រនិងអ្នកមាន ក៏កាន់តែតែធំដែរ ដែលចុងក្រោយ សង្គមខ្មែរអាចឈានទៅរកការបែកបាក់ជាយថាហេតុ៕
ជាការណ៍ពិត នៅក្នុងក្របខណ្ឌរដ្ឋបាលកម្ពុជា គេបានឃើញមនុស្សភាគច្រើនគោរពបុគ្គលដែលមានឋានៈជាងគោរពច្បាប់និងគោលការណ៍, បើទោះបីជាច្បាប់ចែងយ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រសិនបើអ្នកធំដាក់បញ្ជាណាមួយខុសពីខ្លឹមសាររបស់ច្បាប់នោះ ក៏អ្នកតូចត្រូវតែធ្វើតាមដែរ។ មានករណីជាច្រើន ដែលអ្នកធ្វើច្បាប់មួយចំនួនតែងតែបង្កើតច្បាប់តាមសម្ដីដែលអ្នកធំនិយាយសន្យាជ្រុលមាត់ ឬ និយាយតាមឆន្ទៈរបស់ខ្លួនដោយមិនផ្អែកលើច្បាប់ ឬ ផែនការដែលមានស្រាប់។
លើសពីនេះទៀត ដោយសារតែការឱ្យតម្លៃសម្ភារៈជាងចំណេះដឹង សមត្ថភាព បទពិសោធ សីលធម៌ គុណធម៌ និង យុត្តិធម៌ នេះហើយ បានជាមានអំពើពុករលួយខ្លះក្នុងការជ្រើសរើសមន្ត្រីឱ្យចូលបម្រើការងារក្នុងស្ថានប័នរដ្ឋ ការតម្លើងឋានន្តរស័ក្ដិ ការផ្ដល់ផលប្រយោជន៍ ការដោះស្រាយវិវាទ និង ក្នុងការកាត់ក្ដី ជាដើម។
ចំពោះសង្គមខ្មែរទូទៅវិញ មនុស្សមួយចំនួន ឱ្យតម្លៃអ្នកដែលមានទ្រព្យ ជាងអ្នកមានចំណេះដឹង បទពិសោធន៍ គំនិតច្នៃប្រឌិត ទេពកោសល្យ សីលធម៌ ឧត្តមគតិ ភាពជាអ្នកដឹកនាំ និង គុណធម៌។ ក្នុងជីវិតជាក់ស្ដែង ប្រសិនបើមនុស្សណាម្នាក់មានឋានៈខ្ពស់ ហើយមានទ្រព្យច្រើនទៀត អ្នកនោះនិយាយអ្វី ឬ ធ្វើអ្វីមួយក៏ត្រូវដែរ បើទោះបីជាសម្ដី ឬ ទង្វើនោះមិនសមហេតុផល មិនត្រឹមត្រូវតាមបច្ចេកទេស និង មិនស្របតាមគោលករណ៍ច្បាប់ ឬ សីលធម៌ក៏ដោយ ក៏វាតែត្រូវបានគេសរសើរថា ល្អណាស់ ប្រកបដោយភាពឈ្លាសវៃ និង គតិបណ្ឌិតទៀតផង។
ឯក្នុងជីវិតបុគ្គលវិញ បុរសឬស្ដ្រីខ្លះ សុខចិត្តរៀបការជាមួយមនុស្សដែលខ្លួនមិនស្រឡាញ់ ពីព្រោះតែទ្រព្យសម្បត្តិនិង/ឬឋានៈ។ ហេតុដូច្នេះហើយ បានជាមានស្ត្រីខ្មែរខ្លះសុខចិត្តធ្វើប្រពន្ធលួចលាក់ ឬ សុខចិត្តរៀបការជាមួយអាណិកជន ឬ ជនបរទេស ដើម្បីទទួលបានទ្រព្យសម្បត្តិ ឬ សិទ្ធិទៅរស់នៅបរទេស ជាដើម។ ចំណែកឯប្រជាជនខ្លះទៀត ដោយសារតែចងរត់តាមសម្ភារនិយម សុខចិត្តលក់ផ្ទះដើម្បីទិញឡាន ឬ លក់ដីដើម្បីទិញរបស់ទំនើប ជាដើម។ សកម្មភាពទាំងអស់នេះ កើតឡើងដោយសារតែមនុស្សឱ្យតម្លៃលើសម្ភារៈ ឬ ចង់បានមុខមាត់និងកិត្តិយសនេះឯង។
តាមពិតទៅ កត្តាសម្ភារៈ ទម្រង់ខាងក្រៅ និង មុខមាត់ មិនមែនមិនសំខាន់ទេ វាពិតជាកត្តារួមផ្សំមួយដ៏សំខាន់ដែលធ្វើមនុស្សមានតម្លៃពេញលេញ។ ប៉ុន្តែ មនុស្សក៏មិនត្រូវមើលរំលងចំណេះដឹង បទពិសោធ សមត្ថភាព សីលធម៌ គុណធម៌ ដែលជាស្នូលឬខ្លឹមរបស់ខ្លួនដែរ។ ជារួម កត្តាសម្ភារៈ និង ចំណេះដឹងនិងសីលធម៌ ត្រូវតែសមាមាត្រគ្នា។ អ្នកធំដែលមានអំណាចច្រើន គេត្រូវតែមានភាពជាអ្នកដឹកនាំ ការទទួលខុសត្រូវខ្ពស់ សីលធម៌ យុត្តិធម៌ និង ការគោរពច្បាប់កាន់តែច្រើនដែរ។ មនុស្សដែលមានទ្រព្យសម្ភារៈច្រើន ក៏ត្រូវតែជាមនុស្សដែលមានគំនិតល្អ ចរិតល្អ ចំណេះដឹងជ្រៅជ្រះ គតិបណ្ឌិត សមត្ថភាព និង សីលធម៌ សមស្របតាមនោះដែរ។ ដូច្នេះ មនុស្សម្នាក់ៗ ត្រូវតែស្វែងរកនិងឱ្យតម្លៃកត្តាទាំងពីរនេះស្មើៗគ្នា។
បើពុំដូច្នោះទេ សង្គមខ្មែរនឹងនាំគ្នាគិតតែប្រកួតប្រជែងដើម្បីតែទ្រព្យសម្បត្តិ និង បុណ្យស័ក្ដិ ដោយមិនគិតពីចំណេះដឹង បទពិសោធ សមត្ថភាព សីលធម៌ និង ច្បាប់ឡើយ។ ទីបំផុត អំពើពុករលួយ អំពើអយុត្តិធម៌ ភាពលម្អៀង កាន់តែកើនឡើង ដែលធ្វើឱ្យមានអ្នករងគ្រោះកាន់តែច្រើន គម្លាតរវាងអ្នកក្រនិងអ្នកមានកាន់តែធំ និង អសមភាពសង្គមរវាងអ្នកធំនិងអ្នកតូចនិងអ្នកក្រនិងអ្នកមាន ក៏កាន់តែតែធំដែរ ដែលចុងក្រោយ សង្គមខ្មែរអាចឈានទៅរកការបែកបាក់ជាយថាហេតុ៕
Tag:
សីលធម៌
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
