ជាតិ
បទវិភាគ
×![]()
សំណុំរឿងឃាតកម្មលើឧកញ៉ា អ៊ឹង ម៉េងជឺ កាលពីថ្ងៃទី២២វិច្ឆិកា បាននាំបង្កើតក្តីមន្ទិលជាថ្មីទៀតបន្ទាប់ពីលោក ថោង សារ៉ាត់ បញ្ចេញឃ្លីបវីដេអូកាលពីប៉ុន្មានថ្ងៃមុននេះដោយអះអាងថាសំណុំរឿងនេះត្រូវបានគេទម្លាក់កំហុសលើរូបលោក។ នៅកម្ពុជាមានរឿងច្រើនណាស់ដែលត្រូវបានមហាជនមន្ទិលដោយសារតែកង្វះតម្លាភាព។ ដូច្នេះ សមត្ថកិច្ចគួរលាតត្រដាងសំណុំរឿងឲ្យបានច្បាស់លាស់ដើម្បីជម្រះមន្ទិល។
បន្ទាប់ពីលោកថោង សារ៉ាត់ អ្នកជំនួញមានដើមកំណើតវៀតណាមដែលត្រូវបានអាជ្ញាធរចោទថាជាអ្នកនៅពីក្រោយឃាតកម្មឧកញ៉ា អ៊ឹង ម៉េងជឺ បានបង្ហោះវីដេអូឃ្លីបដោយបញ្ជាក់ថា លោកត្រូវបានគេទម្លាក់កំហុសលើមកនោះ សាធារណៈមតិបានផ្តើមជជែកគ្នាជាថ្មីទៀតប្រកបដោយក្តីមន្ទិល។
ជាធម្មតាទេ ជនល្មើសមិនងាយសារភាពទទួលកំហុសដោយងាយៗឡើយ។ ដូច្នេះសម្តីរបស់លោក ថោង សារ៉ាត់ មិនទាន់អាចចាត់ទុកថាជារឿងពិតបានទេ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ការទម្លាក់កំហុសក៏មិនមែនជារឿងដែលមិនអាចកើតមាននោះដែរ។ ម្យ៉ាងទៀត ចំណាត់ការរបស់សមត្ថកិច្ចច្រើនតែមិនសូវមានតម្លាភាពថែមទៀត។ ហេតុដូច្នេះហើយបានជារឿងអ្វីមួយដែលបានកើតឡើងងាយនឹងធ្វើឲ្យមានការបន្ទិលសង្ស័យឬការភាន់ច្រឡំ។
ចំណាត់ការសំណុំរឿងឃាតកម្មលោកឧកញ៉ា អ៊ឹង ម៉េងជឺ ដែលកំពុងទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍របស់សាធារណជនខ្មែរយ៉ាងខ្លាំងគឺជាសំណុំរឿងដ៏ធំដែលអាចក្លាយជាឧទាហរណ៍មួយក្នុងចំណោមឧទាហរណ៍ជាច្រើនដើម្បីវាស់ស្ទង់តម្លាភាពរបស់សមត្ថកិច្ច។ ពិតហើយថា ចំណាត់ការទៅលើឈ្មួញដ៏មានឥទ្ធិពលម្នាក់នេះអាចបញ្ជាក់បានថាសមត្ថកិច្ចខ្មែរពិតជាមិនអន់ទេហើយក៏មិនញញើតនឹងចាត់ការចំពោះឈ្មួញអ្នកមានប្រាក់និងមានអំណាចទៀតផង។ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលសាធារណជនចង់ឃើញនោះគឺយុត្តិធម៌ពិតប្រាកដដើម្បីលុបបំបាត់អសនិតិសុខទាំងផ្លូវកាយនិងផ្លូវចិត្ត។
ជាការពិតណាស់ ចាប់តាំងពីប្រទេសជាតិបានទទួលសន្តិភាពពេញលេញតាំងពីឆ្នាំ១៩៩៨មក ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរបានទទួលផ្លែផ្កាពីសន្តិភាពនោះតាមរយៈការធ្វើដំណើរទៅណាមកណានិងពេលថ្មើណាក៏បានដោយគ្មានការព្រួយបារម្ភពីសង្គ្រាមដែលបង្កឡើងដោយពួកចោរព្រៃដូចកាលពីមុនទៀតឡើយ។ សន្តិភាពពេញផ្ទៃប្រទេសគឺជាអ្វីដែលកម្ពុជាកម្របានជួបប្រទះក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ខ្លួន។
ប៉ុន្តែ ទន្ទឹមនឹងការបិទបញ្ចប់សង្គ្រាមស៊ីវិល បញ្ហាអសន្តិសុខដែលបង្កឡើងដោយក្រុមជនសង្គមងងឹតនៅតែបន្តតាមរំខានអារម្មណ៍ប្រជាពលរដ្ឋស្ទើរតែគ្រប់ទិសទីដែលជាញឹកញយធ្វើឲ្យពួកគេខ្វះសេចក្តីសុខខាងផ្លូវចិត្ត។ អំពើចោរកម្ម លួច ប្លន់ អំពើឃាតកម្ម បញ្ហាគ្រឿងញៀន និងការបង្កភាពអនាធិបតេយ្យគ្មានខ្លាចញញើតច្បាប់ពីសំណាក់ក្រុមក្មេងស្ទាវដែលមួយចំនួនជាកូនអ្នកមានលុយ និងមានអំណាចគឺជាព្រឹត្តិការណ៍ដែលបាននិងកំពុងធ្វើមានអសន្តិសុខ និងធ្វើឲ្យបាត់បង់សណ្តាប់ធ្នាប់សង្គមយ៉ាងខ្លាំង។
ករណីសម្លាប់មនុស្សឆៅៗកណ្តាលទីក្រុងដូចករណីឧកញ៉ា អ៊ឹង ម៉េងជឺ នេះជាដើមបានចោទជាសំណួរថា សូម្បីតែអ្នកមានប្រាក់ស្តុកស្តម្ភក៏គង់ត្រូវក្រុមសង្គមងងឹតបាញ់សម្លាប់ដោយគ្មានញញើតដែរ ចុះទម្រាំពលរដ្ឋសាមញ្ញឬអាជីវករលក់ដូរតាមផ្សារដែលគ្មានអ្វីការពារខ្លួនសោះ តើពួកគេរងារយ៉ាងណា? យ៉ាងណាក៏ដោយ មិនយូរប៉ុន្មានសមត្ថកិច្ចក៏បានចាប់ខ្លួនជនសង្ស័យនិងអ្នកនៅពីក្រោយខ្នង។ ប៉ុន្តែ ចំណោទដែលសាធារណជនកំពុងចោទសួរគ្នាន៉គឺតើនោះជាឃាតករពិតមែនឬ?
នេះជាសំណួរដែលតែងកើតឡើងជាញឹកញាប់រួចមកហើយនៅពេលមានឃាតកម្មធំៗកើតឡើង។ ករណីដ៏ល្បីល្បាញជាងគេមួយដែលបានអូសបន្លាយជាង១០ឆ្នាំមកហើយនោះគឺ ឃាតកម្មទៅលើលោក ជា វិជ្ជា អតីតប្រធានសហជីពសេរីកម្មករនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា។ ជនសង្ស័យដែលគ្រប់គ្នាចាត់ទុកថាជា«ឃាតកសិប្បនិម្មិត»នោះបានជាប់ពន្ធនាគារអស់រយៈពេលយ៉ាងយូរមុននឹងត្រូវបានគេដោះលែង។ ម្តងដោះលែង ម្តងចាប់ដាក់ពន្ធនាគារប្រៀបបាននឹងរឿងឆ្មានិងកណ្តុរ។
ចំណាត់ការដែលខ្វះមូលដ្ឋានច្បាស់លាស់និងខ្វះតម្លាភាពនេះហើយដែលធ្វើឲ្យមនុស្សជាច្រើនមានបុរេវិនិច្ឆ័យជាស្រេចទៅលើសមត្ថកិច្ច។ ចំណាត់ការខ្វះតម្លាភាពរបស់សមត្ថកិច្ចអាចមកពីមូលហេតុបីយ៉ាង៖ ទី១អាចមកពីសមត្ថភាពមានកម្រិតរបស់សមត្ថកិច្ច។ ទី២អាចមកពីទម្លាប់ចាស់ដែលថាសមត្ថកិច្ចមានសិទ្ធិធ្វើអ្វីក៏បានដោយមិនសូវខ្វល់ខ្វាយពីតម្លាភាពនិងការចង់ដឹងរបស់មហាជនឡើយ។ និងទី៣ អាចមកពីការកែកាឡៃសំណុំរឿងដែលមិនអាចរកមូលដ្ឋានអ្វីមកពន្យល់សាធារណជនបាន។
ដូច្នេះ ដើម្បីឲ្យសាធារណជនអស់ក្តីមន្ទិល ក៏ដូចជាដើម្បីលុបបំបាត់«បុរេវិនិច្ឆ័យ»ពីសាធារណជន វិធីមានតែម្យ៉ាងគត់គឺការលាតត្រដាងសំណុំរឿងឃាតកម្មដោយតម្លាភាព។ បើទោះជាពេលនេះ សមត្ថកិច្ចនិងតុលាការកំពុងស៊ើបអង្កេតដែលមិនទាន់អាចបង្ហាញជាសាធារណៈបាននៅឡើយក៏ដោយ ក៏ពេលខាងមុខនេះពេលវេលានៃការលាតត្រដាងនឹងមកដល់។ ប្រសិនបើសមត្ថកិច្ចបន្តទុកឲ្យរឿងនេះស្ថិតក្នុងភាពអាថ៌កំបាំងគ្មានទីបញ្ចប់ដូចសំណុំរឿងមុនៗនោះ ក្តីមន្ទិលនិងការអស់ជំនឿទៅលើសមត្ថកិច្ចនឹងកាន់តែរីកធំឡើងជាក់ជាមិនខាន៕
បន្ទាប់ពីលោកថោង សារ៉ាត់ អ្នកជំនួញមានដើមកំណើតវៀតណាមដែលត្រូវបានអាជ្ញាធរចោទថាជាអ្នកនៅពីក្រោយឃាតកម្មឧកញ៉ា អ៊ឹង ម៉េងជឺ បានបង្ហោះវីដេអូឃ្លីបដោយបញ្ជាក់ថា លោកត្រូវបានគេទម្លាក់កំហុសលើមកនោះ សាធារណៈមតិបានផ្តើមជជែកគ្នាជាថ្មីទៀតប្រកបដោយក្តីមន្ទិល។
ជាធម្មតាទេ ជនល្មើសមិនងាយសារភាពទទួលកំហុសដោយងាយៗឡើយ។ ដូច្នេះសម្តីរបស់លោក ថោង សារ៉ាត់ មិនទាន់អាចចាត់ទុកថាជារឿងពិតបានទេ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ការទម្លាក់កំហុសក៏មិនមែនជារឿងដែលមិនអាចកើតមាននោះដែរ។ ម្យ៉ាងទៀត ចំណាត់ការរបស់សមត្ថកិច្ចច្រើនតែមិនសូវមានតម្លាភាពថែមទៀត។ ហេតុដូច្នេះហើយបានជារឿងអ្វីមួយដែលបានកើតឡើងងាយនឹងធ្វើឲ្យមានការបន្ទិលសង្ស័យឬការភាន់ច្រឡំ។
ចំណាត់ការសំណុំរឿងឃាតកម្មលោកឧកញ៉ា អ៊ឹង ម៉េងជឺ ដែលកំពុងទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍របស់សាធារណជនខ្មែរយ៉ាងខ្លាំងគឺជាសំណុំរឿងដ៏ធំដែលអាចក្លាយជាឧទាហរណ៍មួយក្នុងចំណោមឧទាហរណ៍ជាច្រើនដើម្បីវាស់ស្ទង់តម្លាភាពរបស់សមត្ថកិច្ច។ ពិតហើយថា ចំណាត់ការទៅលើឈ្មួញដ៏មានឥទ្ធិពលម្នាក់នេះអាចបញ្ជាក់បានថាសមត្ថកិច្ចខ្មែរពិតជាមិនអន់ទេហើយក៏មិនញញើតនឹងចាត់ការចំពោះឈ្មួញអ្នកមានប្រាក់និងមានអំណាចទៀតផង។ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលសាធារណជនចង់ឃើញនោះគឺយុត្តិធម៌ពិតប្រាកដដើម្បីលុបបំបាត់អសនិតិសុខទាំងផ្លូវកាយនិងផ្លូវចិត្ត។
ជាការពិតណាស់ ចាប់តាំងពីប្រទេសជាតិបានទទួលសន្តិភាពពេញលេញតាំងពីឆ្នាំ១៩៩៨មក ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរបានទទួលផ្លែផ្កាពីសន្តិភាពនោះតាមរយៈការធ្វើដំណើរទៅណាមកណានិងពេលថ្មើណាក៏បានដោយគ្មានការព្រួយបារម្ភពីសង្គ្រាមដែលបង្កឡើងដោយពួកចោរព្រៃដូចកាលពីមុនទៀតឡើយ។ សន្តិភាពពេញផ្ទៃប្រទេសគឺជាអ្វីដែលកម្ពុជាកម្របានជួបប្រទះក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ខ្លួន។
ប៉ុន្តែ ទន្ទឹមនឹងការបិទបញ្ចប់សង្គ្រាមស៊ីវិល បញ្ហាអសន្តិសុខដែលបង្កឡើងដោយក្រុមជនសង្គមងងឹតនៅតែបន្តតាមរំខានអារម្មណ៍ប្រជាពលរដ្ឋស្ទើរតែគ្រប់ទិសទីដែលជាញឹកញយធ្វើឲ្យពួកគេខ្វះសេចក្តីសុខខាងផ្លូវចិត្ត។ អំពើចោរកម្ម លួច ប្លន់ អំពើឃាតកម្ម បញ្ហាគ្រឿងញៀន និងការបង្កភាពអនាធិបតេយ្យគ្មានខ្លាចញញើតច្បាប់ពីសំណាក់ក្រុមក្មេងស្ទាវដែលមួយចំនួនជាកូនអ្នកមានលុយ និងមានអំណាចគឺជាព្រឹត្តិការណ៍ដែលបាននិងកំពុងធ្វើមានអសន្តិសុខ និងធ្វើឲ្យបាត់បង់សណ្តាប់ធ្នាប់សង្គមយ៉ាងខ្លាំង។
ករណីសម្លាប់មនុស្សឆៅៗកណ្តាលទីក្រុងដូចករណីឧកញ៉ា អ៊ឹង ម៉េងជឺ នេះជាដើមបានចោទជាសំណួរថា សូម្បីតែអ្នកមានប្រាក់ស្តុកស្តម្ភក៏គង់ត្រូវក្រុមសង្គមងងឹតបាញ់សម្លាប់ដោយគ្មានញញើតដែរ ចុះទម្រាំពលរដ្ឋសាមញ្ញឬអាជីវករលក់ដូរតាមផ្សារដែលគ្មានអ្វីការពារខ្លួនសោះ តើពួកគេរងារយ៉ាងណា? យ៉ាងណាក៏ដោយ មិនយូរប៉ុន្មានសមត្ថកិច្ចក៏បានចាប់ខ្លួនជនសង្ស័យនិងអ្នកនៅពីក្រោយខ្នង។ ប៉ុន្តែ ចំណោទដែលសាធារណជនកំពុងចោទសួរគ្នាន៉គឺតើនោះជាឃាតករពិតមែនឬ?
នេះជាសំណួរដែលតែងកើតឡើងជាញឹកញាប់រួចមកហើយនៅពេលមានឃាតកម្មធំៗកើតឡើង។ ករណីដ៏ល្បីល្បាញជាងគេមួយដែលបានអូសបន្លាយជាង១០ឆ្នាំមកហើយនោះគឺ ឃាតកម្មទៅលើលោក ជា វិជ្ជា អតីតប្រធានសហជីពសេរីកម្មករនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា។ ជនសង្ស័យដែលគ្រប់គ្នាចាត់ទុកថាជា«ឃាតកសិប្បនិម្មិត»នោះបានជាប់ពន្ធនាគារអស់រយៈពេលយ៉ាងយូរមុននឹងត្រូវបានគេដោះលែង។ ម្តងដោះលែង ម្តងចាប់ដាក់ពន្ធនាគារប្រៀបបាននឹងរឿងឆ្មានិងកណ្តុរ។
ចំណាត់ការដែលខ្វះមូលដ្ឋានច្បាស់លាស់និងខ្វះតម្លាភាពនេះហើយដែលធ្វើឲ្យមនុស្សជាច្រើនមានបុរេវិនិច្ឆ័យជាស្រេចទៅលើសមត្ថកិច្ច។ ចំណាត់ការខ្វះតម្លាភាពរបស់សមត្ថកិច្ចអាចមកពីមូលហេតុបីយ៉ាង៖ ទី១អាចមកពីសមត្ថភាពមានកម្រិតរបស់សមត្ថកិច្ច។ ទី២អាចមកពីទម្លាប់ចាស់ដែលថាសមត្ថកិច្ចមានសិទ្ធិធ្វើអ្វីក៏បានដោយមិនសូវខ្វល់ខ្វាយពីតម្លាភាពនិងការចង់ដឹងរបស់មហាជនឡើយ។ និងទី៣ អាចមកពីការកែកាឡៃសំណុំរឿងដែលមិនអាចរកមូលដ្ឋានអ្វីមកពន្យល់សាធារណជនបាន។
ដូច្នេះ ដើម្បីឲ្យសាធារណជនអស់ក្តីមន្ទិល ក៏ដូចជាដើម្បីលុបបំបាត់«បុរេវិនិច្ឆ័យ»ពីសាធារណជន វិធីមានតែម្យ៉ាងគត់គឺការលាតត្រដាងសំណុំរឿងឃាតកម្មដោយតម្លាភាព។ បើទោះជាពេលនេះ សមត្ថកិច្ចនិងតុលាការកំពុងស៊ើបអង្កេតដែលមិនទាន់អាចបង្ហាញជាសាធារណៈបាននៅឡើយក៏ដោយ ក៏ពេលខាងមុខនេះពេលវេលានៃការលាតត្រដាងនឹងមកដល់។ ប្រសិនបើសមត្ថកិច្ចបន្តទុកឲ្យរឿងនេះស្ថិតក្នុងភាពអាថ៌កំបាំងគ្មានទីបញ្ចប់ដូចសំណុំរឿងមុនៗនោះ ក្តីមន្ទិលនិងការអស់ជំនឿទៅលើសមត្ថកិច្ចនឹងកាន់តែរីកធំឡើងជាក់ជាមិនខាន៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
