ជាតិ
បទវិភាគ
×![]()
នៅពេលដែលគ្រប់គ្នាកំពុងសម្លឹងទៅរកការបោះឆ្នោតឃុំសង្កាត់ឆ្នាំ ២០១៧ និង ការបោះឆ្នោតសភាឆ្នាំ ២០១៨ ពាក្យថា បែកបាក់ និងពាក្យចោទប្រកាន់គ្នាអំពីការបំបែកបំបាក់បានលាន់លឺកងរំពងជាថ្មី។ នេះជាប្រពៃណីសម្រាប់ការបោះឆ្នោតនៅកម្ពុជា ប៉ុន្តែ អ្វីដែលគណបក្សនីមួយៗមិនសូវបានគិតដល់នោះគឺការកសាងសមត្ថភាពធនធានមនុស្សនិងការពង្រឹងឯកភាពផ្ទៃក្នុង។
ការបោះឆ្នោតនឹងឈានចូលមកដល់ទៀតហើយក្នុងរយៈពេលពីរឆ្នាំខាងមុខ។ ឲ្យតែការបោះឆ្នោតជិតចូលមកដល់ ព័ត៌មានស្តីពីការបែកបាក់និងចលនារត់ចុះឡើងក៏បានកើតជាថ្មី។ មានការបរិហារអំពីការបែកបាក់ មានពាក្យចោទប្រកាន់អំពីការបំបែកបំបាក់ ដែលធ្វើឲ្យឆាកនយោបាយរំជើបរំជួល។ របៀបនេះហាក់ក្លាយជាប្រពៃណីទៅហើយសម្រាប់ឆាកនយោបាយប្រទេសកម្ពុជា។
ប្រពៃណីដែលមិនសូវមានការផ្លាស់ប្តូរនេះបង្ហាញឲ្យឃើញពីស្ថានភាពមុជមិនជ្រៅទៅមិនឆ្ងាយរបស់អ្នកនយោបាយខ្មែរដែលនៅតែប្រើល្បិចចាស់ដដែលៗមិនសូវមានអ្វីផ្លាស់ប្តូរទេ។ តាមពិត ពេលនេះមិនគួរនៅតែជាពេលបំបែកបំបាក់គ្នាឬក៏ចោទប្រកាន់គ្នាទៀតឡើយ តែជាដំណាក់កាលដែលត្រូវពង្រឹងសមត្ថភាពធនធានមនុស្សនិងពង្រឹងភាពជឿជាក់ដល់អ្នកបោះឆ្នោត។
ជាទម្លាប់ គណបក្សនយោបាយតែងបង្ហាញគោលនយោបាយនិងការសន្យាចំពោះមុខអ្នកបោះឆ្នោត។ ប៉ុន្តែ គោលនយោបាយ និងការសន្យាមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់ទេសម្រាប់ឲ្យអ្នកបោះឆ្នោតជឿទេជាពិសេសអ្នកបោះឆ្នោតក្នុងសម័យថ្មីបច្ចុប្បន្ន។ អ្វីដែលសំខាន់ជាងនេះគឺបក្សនយោបាយត្រូវតែបង្ហាញដល់អ្នកបោះឆ្នោតអំពីមធ្យោបាយ និងធនធានដើម្បីឈានទៅសម្រេចគោលដៅរបស់ខ្លួន។ នេះគឺជាអត្ថន័យពិតប្រាកដនៃយុទ្ធនាការឃោសនារកសំឡេងឆ្នោត។ ប៉ុន្តែ នៅកម្ពុជា គណបក្សនយោបាយភាគច្រើនហាក់ផ្តោតតែទៅលើការសន្យានៅលើក្រដាស់ តែមិនបានប្រាប់អ្នកបោះឆ្នោតថា តើខ្លួនមានធនធាន និងមធ្យោបាយអ្វីខ្លះដើម្បីសម្រេចគោលដៅនោះទេ។
ជាការពិតណាស់ ការសន្យាថាធ្វើនេះឬធ្វើនោះវាមិនពិបាកទេ ដោយគ្រាន់តែអង្គុយគិតមួយសន្ទុះក៏ឃើញបាត់ទៅហើយ។ ប៉ុន្តែ តើត្រូវធ្វើដូចម្តេចដើម្បីឲ្យការសន្យានោះក្លាយជាការពិត? នេះទើបជាសំណួរដែលពិបាករកចម្លើយ។ អ៊ីចឹងហើយបានជាពេលបោះឆ្នោតរួចម្តងៗ អ្នកបោះឆ្នោតជាច្រើនតែងតែខកចិត្តរហូតលែងចង់បោះឆ្នោតតទៅទៀត។
ដូច្នេះ អំណឹះតទៅ គណបក្សនយោបាយនីមួយៗមិនថាគណបក្សកាន់អំណាចឬគណបក្សក្រៅរដ្ឋាភិបាលទេត្រូវគិតគូរពីការពង្រឹងសមត្ថភាពរបស់ខ្លួនឲ្យបានច្រើនជាងនយោបាយប្រជាភិថុតិ។ ដើម្បីភាពរឹងមាំ គណបក្សនីមួយៗត្រូវគិតអំពីធនធានមនុស្សនិងយុទ្ធសាស្ត្រដោយឈរលើលទ្ធភាពជាក់ស្តែងឲ្យបានច្រើនជាងការស្រមើស្រមៃ។ មានធនធានមនុស្សគ្រប់គ្រាន់ មានគោលនយោបាយនិងយុទ្ធសាស្ត្រល្អក៏នៅមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់ដែរតែត្រូវមានមន្ត្រីល្អ ស្មោះត្រង់និងចេះបម្រើពលរដ្ឋម្ចាស់ឆ្នោតថែមទៀត។
បច្ចុប្បន្ន គណបក្សនយោបាយនីមួយៗហាក់ដូចជានៅឆ្ងាយពីគោលដៅទាំងនេះនៅឡើយ។ គុណភាពធនធានមនុស្សក៏ខ្វះ គោលនយោបាយនិងយុទ្ធសាស្ត្រក៏មិនទាន់ឆ្លើយតបនឹងសេចក្តីត្រូវការរបស់ម្ចាស់ឆ្នោត រីឯមន្ត្រីដែលពូកែអបអបនិងចង់បានតែលាភសក្ការៈក៏នៅមានច្រើននៅឡើយដែរ។ ហេតុដូច្នេះហើយបានជាបក្សនយោបាយនៅតែខ្សោយដែលងាយនឹងត្រូវគេបំបែកឬក៏ងាយនឹងបែកដោយមិនបាច់មានអ្នកណាវាយ។
ដូច្នេះ អំណឹះតទៅ បក្សនយោបាយមួយគួរធ្វើឲ្យអ្នកបោះឆ្នោតផ្តល់សន្លឹកឆ្នោតឲ្យខ្លួនដោយការជឿជាក់ជាជាងការបោះឆ្នោតឲ្យដោយសារតែការស្អប់គណបក្សដែលជាគូរប្រជែងមួយទៀត ឬក៏បោះឆ្នោតឲ្យដោយសារតែគ្មានជម្រើស។ អ្នកបោះឆ្នោតនៅកម្ពុជាជាច្រើនត្រូវគេមើលឃើញថាបានបោះឆ្នោតដោយសារគ្មានជម្រើស។ មូលហេតុគឺដោយសារតែបក្សនយោបាយនីមួយៗនៅមិនទាន់បានបង្ហាញខ្លួនថាជាជម្រើសប្រកបដោយភាពជឿជាក់ដល់អ្នកបោះឆ្នោតនៅឡើយ។
សរុបមកវិញ ការពង្រឹងសមត្ថភាពរបស់បក្សនយោបាយគឺជាគន្លឹះដែលមិនអាចមើលរំលងបានឡើយពោលគឺគណបក្សនីមួយៗត្រូវផ្តល់ជម្រើសដល់អ្នកបោះឆ្នោតតាមរយៈការបង្ហាញថា ខ្លួនគឺជាអ្នកមានសមត្ថភាពដឹកនាំប្រទេសគួរឲ្យជឿជាក់ គឺមិនមែនចាំដល់ពេលឈ្នះឆ្នោតបានអំណាចក្នុងដៃហើយចាំគិតតាមក្រោយ ឬក៏ពេលមានអំណាចចង់ធ្វើអ្វីស្រេចតែចិត្តនឹកឃើញនោះទេ៕
ការបោះឆ្នោតនឹងឈានចូលមកដល់ទៀតហើយក្នុងរយៈពេលពីរឆ្នាំខាងមុខ។ ឲ្យតែការបោះឆ្នោតជិតចូលមកដល់ ព័ត៌មានស្តីពីការបែកបាក់និងចលនារត់ចុះឡើងក៏បានកើតជាថ្មី។ មានការបរិហារអំពីការបែកបាក់ មានពាក្យចោទប្រកាន់អំពីការបំបែកបំបាក់ ដែលធ្វើឲ្យឆាកនយោបាយរំជើបរំជួល។ របៀបនេះហាក់ក្លាយជាប្រពៃណីទៅហើយសម្រាប់ឆាកនយោបាយប្រទេសកម្ពុជា។
ប្រពៃណីដែលមិនសូវមានការផ្លាស់ប្តូរនេះបង្ហាញឲ្យឃើញពីស្ថានភាពមុជមិនជ្រៅទៅមិនឆ្ងាយរបស់អ្នកនយោបាយខ្មែរដែលនៅតែប្រើល្បិចចាស់ដដែលៗមិនសូវមានអ្វីផ្លាស់ប្តូរទេ។ តាមពិត ពេលនេះមិនគួរនៅតែជាពេលបំបែកបំបាក់គ្នាឬក៏ចោទប្រកាន់គ្នាទៀតឡើយ តែជាដំណាក់កាលដែលត្រូវពង្រឹងសមត្ថភាពធនធានមនុស្សនិងពង្រឹងភាពជឿជាក់ដល់អ្នកបោះឆ្នោត។
ជាទម្លាប់ គណបក្សនយោបាយតែងបង្ហាញគោលនយោបាយនិងការសន្យាចំពោះមុខអ្នកបោះឆ្នោត។ ប៉ុន្តែ គោលនយោបាយ និងការសន្យាមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់ទេសម្រាប់ឲ្យអ្នកបោះឆ្នោតជឿទេជាពិសេសអ្នកបោះឆ្នោតក្នុងសម័យថ្មីបច្ចុប្បន្ន។ អ្វីដែលសំខាន់ជាងនេះគឺបក្សនយោបាយត្រូវតែបង្ហាញដល់អ្នកបោះឆ្នោតអំពីមធ្យោបាយ និងធនធានដើម្បីឈានទៅសម្រេចគោលដៅរបស់ខ្លួន។ នេះគឺជាអត្ថន័យពិតប្រាកដនៃយុទ្ធនាការឃោសនារកសំឡេងឆ្នោត។ ប៉ុន្តែ នៅកម្ពុជា គណបក្សនយោបាយភាគច្រើនហាក់ផ្តោតតែទៅលើការសន្យានៅលើក្រដាស់ តែមិនបានប្រាប់អ្នកបោះឆ្នោតថា តើខ្លួនមានធនធាន និងមធ្យោបាយអ្វីខ្លះដើម្បីសម្រេចគោលដៅនោះទេ។
ជាការពិតណាស់ ការសន្យាថាធ្វើនេះឬធ្វើនោះវាមិនពិបាកទេ ដោយគ្រាន់តែអង្គុយគិតមួយសន្ទុះក៏ឃើញបាត់ទៅហើយ។ ប៉ុន្តែ តើត្រូវធ្វើដូចម្តេចដើម្បីឲ្យការសន្យានោះក្លាយជាការពិត? នេះទើបជាសំណួរដែលពិបាករកចម្លើយ។ អ៊ីចឹងហើយបានជាពេលបោះឆ្នោតរួចម្តងៗ អ្នកបោះឆ្នោតជាច្រើនតែងតែខកចិត្តរហូតលែងចង់បោះឆ្នោតតទៅទៀត។
ដូច្នេះ អំណឹះតទៅ គណបក្សនយោបាយនីមួយៗមិនថាគណបក្សកាន់អំណាចឬគណបក្សក្រៅរដ្ឋាភិបាលទេត្រូវគិតគូរពីការពង្រឹងសមត្ថភាពរបស់ខ្លួនឲ្យបានច្រើនជាងនយោបាយប្រជាភិថុតិ។ ដើម្បីភាពរឹងមាំ គណបក្សនីមួយៗត្រូវគិតអំពីធនធានមនុស្សនិងយុទ្ធសាស្ត្រដោយឈរលើលទ្ធភាពជាក់ស្តែងឲ្យបានច្រើនជាងការស្រមើស្រមៃ។ មានធនធានមនុស្សគ្រប់គ្រាន់ មានគោលនយោបាយនិងយុទ្ធសាស្ត្រល្អក៏នៅមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់ដែរតែត្រូវមានមន្ត្រីល្អ ស្មោះត្រង់និងចេះបម្រើពលរដ្ឋម្ចាស់ឆ្នោតថែមទៀត។
បច្ចុប្បន្ន គណបក្សនយោបាយនីមួយៗហាក់ដូចជានៅឆ្ងាយពីគោលដៅទាំងនេះនៅឡើយ។ គុណភាពធនធានមនុស្សក៏ខ្វះ គោលនយោបាយនិងយុទ្ធសាស្ត្រក៏មិនទាន់ឆ្លើយតបនឹងសេចក្តីត្រូវការរបស់ម្ចាស់ឆ្នោត រីឯមន្ត្រីដែលពូកែអបអបនិងចង់បានតែលាភសក្ការៈក៏នៅមានច្រើននៅឡើយដែរ។ ហេតុដូច្នេះហើយបានជាបក្សនយោបាយនៅតែខ្សោយដែលងាយនឹងត្រូវគេបំបែកឬក៏ងាយនឹងបែកដោយមិនបាច់មានអ្នកណាវាយ។
ដូច្នេះ អំណឹះតទៅ បក្សនយោបាយមួយគួរធ្វើឲ្យអ្នកបោះឆ្នោតផ្តល់សន្លឹកឆ្នោតឲ្យខ្លួនដោយការជឿជាក់ជាជាងការបោះឆ្នោតឲ្យដោយសារតែការស្អប់គណបក្សដែលជាគូរប្រជែងមួយទៀត ឬក៏បោះឆ្នោតឲ្យដោយសារតែគ្មានជម្រើស។ អ្នកបោះឆ្នោតនៅកម្ពុជាជាច្រើនត្រូវគេមើលឃើញថាបានបោះឆ្នោតដោយសារគ្មានជម្រើស។ មូលហេតុគឺដោយសារតែបក្សនយោបាយនីមួយៗនៅមិនទាន់បានបង្ហាញខ្លួនថាជាជម្រើសប្រកបដោយភាពជឿជាក់ដល់អ្នកបោះឆ្នោតនៅឡើយ។
សរុបមកវិញ ការពង្រឹងសមត្ថភាពរបស់បក្សនយោបាយគឺជាគន្លឹះដែលមិនអាចមើលរំលងបានឡើយពោលគឺគណបក្សនីមួយៗត្រូវផ្តល់ជម្រើសដល់អ្នកបោះឆ្នោតតាមរយៈការបង្ហាញថា ខ្លួនគឺជាអ្នកមានសមត្ថភាពដឹកនាំប្រទេសគួរឲ្យជឿជាក់ គឺមិនមែនចាំដល់ពេលឈ្នះឆ្នោតបានអំណាចក្នុងដៃហើយចាំគិតតាមក្រោយ ឬក៏ពេលមានអំណាចចង់ធ្វើអ្វីស្រេចតែចិត្តនឹកឃើញនោះទេ៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
