ជាតិ
បទវិភាគ
×![]()
បច្ចុប្បន្ន ទាំងគណបក្សកាន់អំណាច ទាំងគណបក្សប្រឆាំងកំពុងប្រើប្រាស់យុវជនជាកម្លាំងថ្មីដើម្បីជួយរកប្រជាប្រិយភាពឲ្យគណបក្សរៀងៗខ្លួន។ គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាដែលគេស្គាល់ថា ជាគណបក្សសម្បូរដោយមន្ត្រីវ័យចំណាស់នោះពេលនេះបានផ្តើមបញ្ចូលតួអង្គថ្មីជាង ៣០០ នាក់ទៅក្នុងគណៈកម្មាធិការកណ្តាលរបស់ខ្លួន។ ចំណែកគណបក្សសង្គ្រោះជាតិក៏ខិតខំកៀរគរយុវជនឲ្យជួយនិងបន្តជួយរកប្រជាប្រិយភាពឲ្យគណបក្សដែរ។ តើយុវជនគួរដើរតួនាទីបែបណាដើម្បីធ្វើឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរប្រកបដោយវិជ្ជាមាន?
តួនាទីយុវជនបានស្តែងឡើងកាន់តែសំខាន់ក្នុងឆាកនយោបាយជាពិសេសចាប់តាំងពីការបោះឆ្នោតសភាលើកចុងក្រោយកាលពីថ្ងៃទី ២៨ កក្កដា ឆ្នាំ ២០១៣ មក។ យុវជនដែលកាលពីមុនមិនសូវអើពើសោះនឹងរឿងនយោបាយស្រាប់តែបានបង្ហាញភាពសកម្មយ៉ាងខ្លាំងក្នុងឆាកនយោបាយ។ ទាំងគណបក្សកាន់អំណាច ទាំងបក្សប្រឆាំងសុទ្ធតែបានបញ្ចេញក្រុមយុវជននិងបានកសាងបណ្តាញយុវជនរៀងៗខ្លួន។
បន្ទាប់ពីការបោះឆ្នោតអាណត្តិទី៥ មានបេក្ខជនយុវជនមួយចំនួនបានក្លាយជាតំណាងរាស្ត្រ ជារដ្ឋមន្ត្រី ឬជាមន្ត្រីសំខាន់ៗផ្សេងទៀត។ ឥឡូវនេះ ក្រុមមន្ត្រីថ្មីជាង ៣០០ នាក់ត្រូវបានបញ្ចូលទៅក្នុងក្បាលម៉ាស៊ីនគណបក្សក្នុងនោះ មួយចំនួនជាយុវជនវ័យក្មេង។ ចំណែកគណបក្សសង្គ្រោះជាតិក៏មានក្រុមយុវជនសកម្មជាច្រើនដែរក្នុងនោះក៏មានកូនមេដឹកនាំក្នុងបក្សផងដែរ។
ជាការពិតណាស់ នៅកម្ពុជា អ្នកដែលមានតួនាទីទោះជាក្នុងមុខងារសាធារណៈក្តីឫមុខងារនយោបាយក្តី ច្រើនតែព្យាយាមពន្យារពេលចូលនិវត្តន៍តាមគ្រប់រូបភាពដែលអាចធ្វើទៅបានបើទោះបីជាខ្លួនមានវ័យចាស់ជរា និងសុខភាពមិនសូវមាំទាំក៏ដោយ។ វត្តមានរបស់មន្ត្រីវ័យចំណាស់ជាច្រើននៅក្នុងស្ថាប័នជាតិកំពូលៗ គឺជាឧទាហរណ៍ស្រាប់។ គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាដែលកំពុងកាន់អំណាចត្រូវគេមើលឃើញថា សម្បូរដោយមន្ត្រីដែលមានវ័យចំណាស់ច្រើនជាងគេ។ នេះជាឧបសគ្គក្នុងការបន្តវេនរបស់យុវជនជំនាន់ក្រោយ។
មូលហេតុដែលពួកគេមិនចង់បោះបង់អំណាច និងតួនាទីគឺដោយសារ៖ ទី១ មកពីការស្រឡាញ់កិត្តិយសមុខមាត់និងអំណាច។ ដូច្នេះ ពួកគេត្រូវតែរក្សាអំណាច តួនាទីឲ្យបានយូរតាមដែលអាចធ្វើបានពោលគឺមន្ត្រីទាំងនោះកើតជំងឺញៀនអំណាច និង ទី២ គឺមកពីតួនាទីនិងអំណាចអាចការពារខ្លួននិងជាប្រភពនៃទ្រព្យធនផងដែរ។ ប៉ុន្តែ ផលវិបាករបស់វាគឺការបង្កើតឲ្យមានវិបត្តិនៃការបន្តវេនដែលធ្វើឲ្យយុវជនជំនាន់ក្រោយបាត់បង់ឱកាសបម្រើជាតិ។
យ៉ាងណាក៏ដោយ ឥឡូវនេះ ដំណាក់កាលនៃការបន្តវេនបានឈានមកដល់ហើយពោលគឺតួនាទីយុវជនត្រូវបានគណបក្សនីមួយៗលើកមកនិយាយ។ នេះសបញ្ជាក់ឲ្យឃើញថា នយោបាយ«ទំពាំងស្នងឫស្សី»ត្រូវបានគណបក្សនយោបាយជាពិសេសបក្សកាន់អំណាចយកចិត្តទុកដាក់។ ការបញ្ចូលក្រុមយុវជនយ៉ាងច្រើនទៅក្នុងគណៈកម្មាធិការកណ្តាលគណបក្សនៅពេលនេះជាឧទាហរណ៍ស្រាប់។
ប៉ុន្តែ ដើម្បីឲ្យការបន្តវេនមានប្រសិទ្ធភាព ឧបសគ្គមួយចំនួនគួរត្រូវជម្រះចោល។ ឧបសគ្គចម្បងជាងគេគឺការមិនចុះសម្រុងគ្នារវាងយុវជននិងមនុស្សវ័យចំណាស់។ ជាក់ស្តែងនៅក្នុងរដ្ឋបាលសាធារណៈ ក៏ដូចក្នុងឆាកនយោបាយដែរ មនុស្សវ័យចំណាស់ និងយុវជនជំនាន់ក្រោយច្រើនតែមើលបំណាំគ្នាច្រើនជាងការរៀនសូត្រពីគ្នា។ ការបញ្ចេញតួអង្គយុវជនដែលសុទ្ធនាំមុខដោយកូនមន្ត្រីកំពូលៗ គឺជាដំណាក់កាលសាកល្បងដ៏សំខាន់មួយរបស់បក្សកាន់អំណាច។ សំខាន់ពីព្រោះថាកូនមន្ត្រីធំៗក្នុងបក្សជាមនុស្សដែលអាចទុកចិត្តបានជាងអ្នកដទៃ។ ទោះបីជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ ក៏បញ្ហាប្រទាំងប្រទើសមិនអាចចៀសវាងបាន។
យ៉ាងណាក៏ដោយ យុវជនគួរតែដើតួនាទីក្នុងនាមជាអ្នកធ្វើឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរប្រកបដោយវិជ្ជមានពោលគឺការផ្លាស់ប្តូរសង្គមទៅរកភាពជឿនលឿនជាងសម័យកាលនៃឪពុកម្តាយរបស់ខ្លួន។ ដើម្បីឲ្យតួនាទីនេះអាចសម្រេចបាន ទាល់តែយុវជនដែលគាំទ្រគណបក្សនីមួយៗត្រូវផ្តើមធ្វើឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរចេញពីផ្ទៃក្នុងគណបក្សរបស់ខ្លួនជាមុនសិន។ ក្នុងនាមជាមនុស្សថ្មីដែលចង់ឲ្យប្រទេសជាតិស្គាល់ការអភិវឌ្ឍជឿនលឿនដូចគេឯង យុវជនមិនគួរដាក់ខ្លួនធ្វើជាអ្នកបម្រើនយោបាយដោយខ្វះភាពឈ្លាសវៃនោះឡើយ។
យុវជនគួរតែហ៊ានរិះគន់និងកែលម្អកំហុសឆ្គងរបស់រាមច្បងឬឪពុកម្តាយរបស់ខ្លួនដោយផ្តើមពីផ្ទៃក្នុងបក្សរបស់ខ្លួនសិនដើម្បីឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរជាវិជ្ជមានទាំងបែបបទនៃការអភិវឌ្ឍប្រទេស ទាំងរបៀបធ្វើនយោបាយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ប្រសិនបើពួកគេដាក់ខ្លួនត្រឹមតែជាអ្នកបម្រើនយោបាយងប់ងល់និងដើរតាមតែដានអ្នកជំនាន់មុននោះ គេមិនអាចផ្តោតក្តីសង្ឃឹមទៅលើយុវជនថាអាចនឹងធ្វើឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរជាវិជ្ជមានបានទេ៕
តួនាទីយុវជនបានស្តែងឡើងកាន់តែសំខាន់ក្នុងឆាកនយោបាយជាពិសេសចាប់តាំងពីការបោះឆ្នោតសភាលើកចុងក្រោយកាលពីថ្ងៃទី ២៨ កក្កដា ឆ្នាំ ២០១៣ មក។ យុវជនដែលកាលពីមុនមិនសូវអើពើសោះនឹងរឿងនយោបាយស្រាប់តែបានបង្ហាញភាពសកម្មយ៉ាងខ្លាំងក្នុងឆាកនយោបាយ។ ទាំងគណបក្សកាន់អំណាច ទាំងបក្សប្រឆាំងសុទ្ធតែបានបញ្ចេញក្រុមយុវជននិងបានកសាងបណ្តាញយុវជនរៀងៗខ្លួន។
បន្ទាប់ពីការបោះឆ្នោតអាណត្តិទី៥ មានបេក្ខជនយុវជនមួយចំនួនបានក្លាយជាតំណាងរាស្ត្រ ជារដ្ឋមន្ត្រី ឬជាមន្ត្រីសំខាន់ៗផ្សេងទៀត។ ឥឡូវនេះ ក្រុមមន្ត្រីថ្មីជាង ៣០០ នាក់ត្រូវបានបញ្ចូលទៅក្នុងក្បាលម៉ាស៊ីនគណបក្សក្នុងនោះ មួយចំនួនជាយុវជនវ័យក្មេង។ ចំណែកគណបក្សសង្គ្រោះជាតិក៏មានក្រុមយុវជនសកម្មជាច្រើនដែរក្នុងនោះក៏មានកូនមេដឹកនាំក្នុងបក្សផងដែរ។
ជាការពិតណាស់ នៅកម្ពុជា អ្នកដែលមានតួនាទីទោះជាក្នុងមុខងារសាធារណៈក្តីឫមុខងារនយោបាយក្តី ច្រើនតែព្យាយាមពន្យារពេលចូលនិវត្តន៍តាមគ្រប់រូបភាពដែលអាចធ្វើទៅបានបើទោះបីជាខ្លួនមានវ័យចាស់ជរា និងសុខភាពមិនសូវមាំទាំក៏ដោយ។ វត្តមានរបស់មន្ត្រីវ័យចំណាស់ជាច្រើននៅក្នុងស្ថាប័នជាតិកំពូលៗ គឺជាឧទាហរណ៍ស្រាប់។ គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាដែលកំពុងកាន់អំណាចត្រូវគេមើលឃើញថា សម្បូរដោយមន្ត្រីដែលមានវ័យចំណាស់ច្រើនជាងគេ។ នេះជាឧបសគ្គក្នុងការបន្តវេនរបស់យុវជនជំនាន់ក្រោយ។
មូលហេតុដែលពួកគេមិនចង់បោះបង់អំណាច និងតួនាទីគឺដោយសារ៖ ទី១ មកពីការស្រឡាញ់កិត្តិយសមុខមាត់និងអំណាច។ ដូច្នេះ ពួកគេត្រូវតែរក្សាអំណាច តួនាទីឲ្យបានយូរតាមដែលអាចធ្វើបានពោលគឺមន្ត្រីទាំងនោះកើតជំងឺញៀនអំណាច និង ទី២ គឺមកពីតួនាទីនិងអំណាចអាចការពារខ្លួននិងជាប្រភពនៃទ្រព្យធនផងដែរ។ ប៉ុន្តែ ផលវិបាករបស់វាគឺការបង្កើតឲ្យមានវិបត្តិនៃការបន្តវេនដែលធ្វើឲ្យយុវជនជំនាន់ក្រោយបាត់បង់ឱកាសបម្រើជាតិ។
យ៉ាងណាក៏ដោយ ឥឡូវនេះ ដំណាក់កាលនៃការបន្តវេនបានឈានមកដល់ហើយពោលគឺតួនាទីយុវជនត្រូវបានគណបក្សនីមួយៗលើកមកនិយាយ។ នេះសបញ្ជាក់ឲ្យឃើញថា នយោបាយ«ទំពាំងស្នងឫស្សី»ត្រូវបានគណបក្សនយោបាយជាពិសេសបក្សកាន់អំណាចយកចិត្តទុកដាក់។ ការបញ្ចូលក្រុមយុវជនយ៉ាងច្រើនទៅក្នុងគណៈកម្មាធិការកណ្តាលគណបក្សនៅពេលនេះជាឧទាហរណ៍ស្រាប់។
ប៉ុន្តែ ដើម្បីឲ្យការបន្តវេនមានប្រសិទ្ធភាព ឧបសគ្គមួយចំនួនគួរត្រូវជម្រះចោល។ ឧបសគ្គចម្បងជាងគេគឺការមិនចុះសម្រុងគ្នារវាងយុវជននិងមនុស្សវ័យចំណាស់។ ជាក់ស្តែងនៅក្នុងរដ្ឋបាលសាធារណៈ ក៏ដូចក្នុងឆាកនយោបាយដែរ មនុស្សវ័យចំណាស់ និងយុវជនជំនាន់ក្រោយច្រើនតែមើលបំណាំគ្នាច្រើនជាងការរៀនសូត្រពីគ្នា។ ការបញ្ចេញតួអង្គយុវជនដែលសុទ្ធនាំមុខដោយកូនមន្ត្រីកំពូលៗ គឺជាដំណាក់កាលសាកល្បងដ៏សំខាន់មួយរបស់បក្សកាន់អំណាច។ សំខាន់ពីព្រោះថាកូនមន្ត្រីធំៗក្នុងបក្សជាមនុស្សដែលអាចទុកចិត្តបានជាងអ្នកដទៃ។ ទោះបីជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ ក៏បញ្ហាប្រទាំងប្រទើសមិនអាចចៀសវាងបាន។
យ៉ាងណាក៏ដោយ យុវជនគួរតែដើតួនាទីក្នុងនាមជាអ្នកធ្វើឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរប្រកបដោយវិជ្ជមានពោលគឺការផ្លាស់ប្តូរសង្គមទៅរកភាពជឿនលឿនជាងសម័យកាលនៃឪពុកម្តាយរបស់ខ្លួន។ ដើម្បីឲ្យតួនាទីនេះអាចសម្រេចបាន ទាល់តែយុវជនដែលគាំទ្រគណបក្សនីមួយៗត្រូវផ្តើមធ្វើឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរចេញពីផ្ទៃក្នុងគណបក្សរបស់ខ្លួនជាមុនសិន។ ក្នុងនាមជាមនុស្សថ្មីដែលចង់ឲ្យប្រទេសជាតិស្គាល់ការអភិវឌ្ឍជឿនលឿនដូចគេឯង យុវជនមិនគួរដាក់ខ្លួនធ្វើជាអ្នកបម្រើនយោបាយដោយខ្វះភាពឈ្លាសវៃនោះឡើយ។
យុវជនគួរតែហ៊ានរិះគន់និងកែលម្អកំហុសឆ្គងរបស់រាមច្បងឬឪពុកម្តាយរបស់ខ្លួនដោយផ្តើមពីផ្ទៃក្នុងបក្សរបស់ខ្លួនសិនដើម្បីឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរជាវិជ្ជមានទាំងបែបបទនៃការអភិវឌ្ឍប្រទេស ទាំងរបៀបធ្វើនយោបាយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ប្រសិនបើពួកគេដាក់ខ្លួនត្រឹមតែជាអ្នកបម្រើនយោបាយងប់ងល់និងដើរតាមតែដានអ្នកជំនាន់មុននោះ គេមិនអាចផ្តោតក្តីសង្ឃឹមទៅលើយុវជនថាអាចនឹងធ្វើឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរជាវិជ្ជមានបានទេ៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
