ជាតិ
បទវិភាគ
×![]()
ភ្នំពេញ៖ ពេលចប់ពីមហាវិទ្យាល័យភ្លាមនិស្សិតភាគច្រើនពិបាកសម្រេចចិត្តថាពួកគេ ត្រូវចូលរួមប្រឡងដើម្បីក្លាយខ្លួនទៅជាមន្ត្រីរាជការរបស់រដ្ឋ ឬក៏ត្រូវសម្រេចចិត្តធ្វើការអោយវិស័យឯកជន។អ្នកខ្លះបម្រើការរដ្ឋបាន មួយរយៈរស់មិនបានរត់ចូលវិស័យឯកជន។ រីឯអ្នកខ្លះទៀត ធ្វើការឯកជនបានមួយរយៈក៏រត់ចូលរដ្ឋវិញ។តើអ្វីទៅជាគុណសម្បត្តិ និងគុណវិបត្តិរបស់វិស័យនីមួយៗ?
ក្នុងមួយឆ្នាំៗ និស្សិតច្រើនម៉ឺននាក់នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាបានបញ្ចប់ការសិក្សានៅថ្នាក់ឧត្តមសិក្សា។និស្សិតមួយចំនួនគ្មានការងារធ្វើ។ និស្សិត មួយចំនួនប្រឡងចូលក្នុងស្ថាប័នរដ្ឋរីឯនិស្សិតមួយចំនួនផ្សេងទៀត ទទួលបានការងារធ្វើនៅក្នុងវិស័យឯកជន។
តើមូលហេតុអ្វីបានជាមាននិស្សិតចង់ប្រឡងយកប៉ុស្តិ៍នៅក្នុងស្ថាប័នរដ្ឋ? ហើយថា តើមូលហេតុអ្វីបានជាមាននិស្សិតខ្លះទៀតចង់ធ្វើការនៅក្នុងស្ថាប័នឯកជនជាជាងធ្វើការនៅក្នុងស្ថាប័នរបស់រដ្ឋ?
មុននឹងឆ្លើយទៅនឹងសំណួរទីមួយគេគួរក្រឡេកមើលប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ ប្រទេសកម្ពុជាបន្តិចជាមុនសិន។ កាលពីសង្គមចាស់អ្នកធ្វើការងារជារាជការ ម្នាក់អាចចិញ្ចឹមមនុស្សបានស្ទើរមួយគ្រួសារ ពីព្រោះប្រាក់ខែកាលណោះមានចំនួនច្រើនគួរសមដែលអាចទ្រទ្រង់ជីវិត គ្រួសារ បាន។
ម្យ៉ាងវិញទៀត ការងារជារាជការរដ្ឋអនុញ្ញាតអោយពួកគេ មានមុខមានមាត់ នៅក្នុងសង្គម។ អ្នកផងទាំងពួងអោយតម្លៃលើមន្ត្រីរាជការ។ បើពិនិត្យលើស្ថានភាព មន្ត្រីរាជការកាលពីសង្គមចាស់និងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ វាមានលក្ខណៈខុសគ្នា។ ខុសគ្នានៅត្រង់ថាកាលណោះ មន្ត្រីរាជការរដ្ឋទទួលបានប្រាក់ខែច្រើនរីឯនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ មន្ត្រីរាជការមិនទទួលបានប្រាក់ខែច្រើនដូចកាលពីសង្គមចាស់ទេ។ ចុះហេតុអ្វីបានជាអ្នកស្វែងរកការងារធ្វើនៅតែចង់ក្លាយខ្លួនទៅជាមន្ត្រីរាជការដដែលនោះ?
មានហេតុផលជាច្រើនដែលជំរុញអោយបុគ្គលមួយចំនួននៅតែចង់បម្រើការងារ ជាមន្ត្រីរាជការនៅសម័យបច្ចុប្បន្ននេះ បើទោះបីជាប្រាក់បៀវត្សរ៍មាន អត្រានៅទាបក៏ដោយក្តី។
មូលហេតុទី១គឺដោយសាររូបភាពល្អបន្សល់ទុកពីសង្គមចាស់ដែលបានបន្តដក់ ជាប់នៅក្នុងបេះដូងនៃប្រជាពលរដ្ឋខ្មែររហូតមកដល់ពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ជាពិសេស ទាក់ទងទៅនឹងចំណុចប្រាក់ខែខ្ពស់នេះឯង។
មូលហេតុទី២គឺដោយសារការងារនៅក្នុងវិស័យឯកជនមានលក្ខណៈតូចចង្អៀត។ ក្រុមហ៊ុនខ្មែរភាគច្រើននៅបន្តដឹកនាំតាមរបៀបគ្រួសារនិយម។
ទី៣គឺដោយសារការងារជាមន្ត្រីរាជការអាចអនុញ្ញាតអោយពួកគេក្លាយខ្លួនជា អ្នកមានបុណ្យស័ក្តិ មានកិត្តិយសនៅក្នុងសង្គម និងចំណុចទី៤គឺដោយសារការងាររដ្ឋអាចការពារពួកគេពីការរំលោភបំពាននានា។ នៅក្នុងផ្នត់គំនិតបុគ្គលមួយចំនួន ការងាររដ្ឋជាការងារមានអំណាច ហើយពេលខ្លះ អាចការពារអាជីវកម្មរបស់ ពួកគេបាន។ អ៊ីចឹងហើយបានជាមន្ត្រីមួយចំនួន យកតែឈ្មោះធ្វើជាមន្ត្រីរាជការប៉ុន្តែពេលវេលាភាគច្រើនត្រូវបានគេ ប្រើប្រាស់សម្រាប់បម្រើការផលប្រយោជន៍ឯកជនទៅវិញ។ មន្ត្រីខ្លះគ្រាន់តែទៅផ្តិតមេដៃរួចហើយក៏ចេញពីការិយាល័យមកវិញ ក៏មានដែរ។
ចំណុចមួយទៀតដែលគួរអោយកត់សម្គាល់ដែរនោះ គឺយុវជនភាគច្រើនដែលជាកូនចៅរបស់មន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ក្នុងរាជរដ្ឋាភិបាលបាននាំគ្នាសម្រុកចូលធ្វើការនៅក្នុងស្ថាប័នរដ្ឋដែរ បើទោះបីជាពួកគេមានអាជីវកម្មផ្ទាល់ខ្លួនក៏ដោយ។ ពួកគេមានសែ មានខ្នង និងមានទ្រព្យសម្បត្តិរួចទៅហើយ ដូច្នេះ ពួកគេមិនខ្វល់ខ្វាយនឹងប្រាក់ចំណូលពីរដ្ឋទេ។ ពួកគេសន្សំក្រេឌីដ ដើម្បីឈានទៅឈោងចាប់យកអំណាចនៅពេលណាមួយដែលឱកាសអំណោយផលអោយ។
ងាកមកឆ្លើយទៅនឹងសំណួរដែលសួរថា តើហេតុអ្វីបានជាបុគ្គលមួយចំនួនធំចង់ធ្វើការនៅក្នុងវិស័យឯកជន?
ចំពោះសំណួរនេះ វាមិនពិបាកឆ្លើយទេ។ មូលហេតុដែលពួកគេចង់ប្រឡូកក្នុងវិស័យឯកជននោះ គឺដោយសារ ទី១ ៖ ពួកគេចង់ទទួលបានប្រាក់ខែសមរម្យដែលអាចរស់បានប្រសើរជាង ប្រាក់ខែរដ្ឋ។ ទី២គឺដោយសារអ្នកខ្លះចង់មានកម្មសិទ្ធិខ្លួនឯងទុកជាកេរដំណែលតពូជតពង្ស។ ទី៣ អ្នកខ្លះចង់ក្លាយខ្លួនទៅជាពាណិជ្ជករធំនៅក្នុងសង្គមដែលគេទទួលស្គាល់ជាសាធារណៈ និងទី៤ អ្នកខ្លះមិនអាចធ្វើការនៅក្នុងជួររដ្ឋាភិបាលបានទេ ពីព្រោះពួកគេមានឆន្ទៈ«ស្នេហាជាតិ»ខ្ពស់ពេក។
សរុបសេចក្តីមកវិញ ការងារនៅក្នុងវិស័យរដ្ឋ ឬវិស័យឯកជនសុទ្ធតែផ្តល់គុណសម្បត្តិនិងគុណវិបត្តិខ្លះសម្រាប់ បុគ្គលម្នាក់ៗមែន។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើគេនិយាយពីផលប្រយោជន៍សម្រាប់ជាតិវិញ ការងារទាំងពីរប្រភេទនេះសុទ្ធតែរួមចំណែករុញច្រានកំណើនសេដ្ឋកិច្ចដូចតែគ្នា។
ប៉ុន្តែអ្វីដែលខុសគ្នារវាងការងាររដ្ឋ និងការងារឯកជន គឺថា ការងារក្នុងវិស័យឯកជនគឺជាការងារដែលបុគ្គលិកត្រូវប្រឹងប្រែងធ្វើជានិច្ច។ ការប្រកួតប្រជែងក្នុងវិស័យឯកជនមានទំហំធំ និងជានិរន្ត។ រីឯក្នុងវិស័យរដ្ឋវិញ ការងារប្រឈមដែរ តែមន្ត្រីមួយចំនួនអាច«ដើរធ្វើរំភើយ» ចាំតែដល់ខែបើកប្រាក់បៀវត្សរ៍ប៉ុណ្ណោះ៕
ក្នុងមួយឆ្នាំៗ និស្សិតច្រើនម៉ឺននាក់នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាបានបញ្ចប់ការសិក្សានៅថ្នាក់ឧត្តមសិក្សា។និស្សិតមួយចំនួនគ្មានការងារធ្វើ។ និស្សិត មួយចំនួនប្រឡងចូលក្នុងស្ថាប័នរដ្ឋរីឯនិស្សិតមួយចំនួនផ្សេងទៀត ទទួលបានការងារធ្វើនៅក្នុងវិស័យឯកជន។
តើមូលហេតុអ្វីបានជាមាននិស្សិតចង់ប្រឡងយកប៉ុស្តិ៍នៅក្នុងស្ថាប័នរដ្ឋ? ហើយថា តើមូលហេតុអ្វីបានជាមាននិស្សិតខ្លះទៀតចង់ធ្វើការនៅក្នុងស្ថាប័នឯកជនជាជាងធ្វើការនៅក្នុងស្ថាប័នរបស់រដ្ឋ?
មុននឹងឆ្លើយទៅនឹងសំណួរទីមួយគេគួរក្រឡេកមើលប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ ប្រទេសកម្ពុជាបន្តិចជាមុនសិន។ កាលពីសង្គមចាស់អ្នកធ្វើការងារជារាជការ ម្នាក់អាចចិញ្ចឹមមនុស្សបានស្ទើរមួយគ្រួសារ ពីព្រោះប្រាក់ខែកាលណោះមានចំនួនច្រើនគួរសមដែលអាចទ្រទ្រង់ជីវិត គ្រួសារ បាន។
ម្យ៉ាងវិញទៀត ការងារជារាជការរដ្ឋអនុញ្ញាតអោយពួកគេ មានមុខមានមាត់ នៅក្នុងសង្គម។ អ្នកផងទាំងពួងអោយតម្លៃលើមន្ត្រីរាជការ។ បើពិនិត្យលើស្ថានភាព មន្ត្រីរាជការកាលពីសង្គមចាស់និងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ វាមានលក្ខណៈខុសគ្នា។ ខុសគ្នានៅត្រង់ថាកាលណោះ មន្ត្រីរាជការរដ្ឋទទួលបានប្រាក់ខែច្រើនរីឯនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ មន្ត្រីរាជការមិនទទួលបានប្រាក់ខែច្រើនដូចកាលពីសង្គមចាស់ទេ។ ចុះហេតុអ្វីបានជាអ្នកស្វែងរកការងារធ្វើនៅតែចង់ក្លាយខ្លួនទៅជាមន្ត្រីរាជការដដែលនោះ?
មានហេតុផលជាច្រើនដែលជំរុញអោយបុគ្គលមួយចំនួននៅតែចង់បម្រើការងារ ជាមន្ត្រីរាជការនៅសម័យបច្ចុប្បន្ននេះ បើទោះបីជាប្រាក់បៀវត្សរ៍មាន អត្រានៅទាបក៏ដោយក្តី។
មូលហេតុទី១គឺដោយសាររូបភាពល្អបន្សល់ទុកពីសង្គមចាស់ដែលបានបន្តដក់ ជាប់នៅក្នុងបេះដូងនៃប្រជាពលរដ្ឋខ្មែររហូតមកដល់ពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ជាពិសេស ទាក់ទងទៅនឹងចំណុចប្រាក់ខែខ្ពស់នេះឯង។
មូលហេតុទី២គឺដោយសារការងារនៅក្នុងវិស័យឯកជនមានលក្ខណៈតូចចង្អៀត។ ក្រុមហ៊ុនខ្មែរភាគច្រើននៅបន្តដឹកនាំតាមរបៀបគ្រួសារនិយម។
ទី៣គឺដោយសារការងារជាមន្ត្រីរាជការអាចអនុញ្ញាតអោយពួកគេក្លាយខ្លួនជា អ្នកមានបុណ្យស័ក្តិ មានកិត្តិយសនៅក្នុងសង្គម និងចំណុចទី៤គឺដោយសារការងាររដ្ឋអាចការពារពួកគេពីការរំលោភបំពាននានា។ នៅក្នុងផ្នត់គំនិតបុគ្គលមួយចំនួន ការងាររដ្ឋជាការងារមានអំណាច ហើយពេលខ្លះ អាចការពារអាជីវកម្មរបស់ ពួកគេបាន។ អ៊ីចឹងហើយបានជាមន្ត្រីមួយចំនួន យកតែឈ្មោះធ្វើជាមន្ត្រីរាជការប៉ុន្តែពេលវេលាភាគច្រើនត្រូវបានគេ ប្រើប្រាស់សម្រាប់បម្រើការផលប្រយោជន៍ឯកជនទៅវិញ។ មន្ត្រីខ្លះគ្រាន់តែទៅផ្តិតមេដៃរួចហើយក៏ចេញពីការិយាល័យមកវិញ ក៏មានដែរ។
ចំណុចមួយទៀតដែលគួរអោយកត់សម្គាល់ដែរនោះ គឺយុវជនភាគច្រើនដែលជាកូនចៅរបស់មន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ក្នុងរាជរដ្ឋាភិបាលបាននាំគ្នាសម្រុកចូលធ្វើការនៅក្នុងស្ថាប័នរដ្ឋដែរ បើទោះបីជាពួកគេមានអាជីវកម្មផ្ទាល់ខ្លួនក៏ដោយ។ ពួកគេមានសែ មានខ្នង និងមានទ្រព្យសម្បត្តិរួចទៅហើយ ដូច្នេះ ពួកគេមិនខ្វល់ខ្វាយនឹងប្រាក់ចំណូលពីរដ្ឋទេ។ ពួកគេសន្សំក្រេឌីដ ដើម្បីឈានទៅឈោងចាប់យកអំណាចនៅពេលណាមួយដែលឱកាសអំណោយផលអោយ។
ងាកមកឆ្លើយទៅនឹងសំណួរដែលសួរថា តើហេតុអ្វីបានជាបុគ្គលមួយចំនួនធំចង់ធ្វើការនៅក្នុងវិស័យឯកជន?
ចំពោះសំណួរនេះ វាមិនពិបាកឆ្លើយទេ។ មូលហេតុដែលពួកគេចង់ប្រឡូកក្នុងវិស័យឯកជននោះ គឺដោយសារ ទី១ ៖ ពួកគេចង់ទទួលបានប្រាក់ខែសមរម្យដែលអាចរស់បានប្រសើរជាង ប្រាក់ខែរដ្ឋ។ ទី២គឺដោយសារអ្នកខ្លះចង់មានកម្មសិទ្ធិខ្លួនឯងទុកជាកេរដំណែលតពូជតពង្ស។ ទី៣ អ្នកខ្លះចង់ក្លាយខ្លួនទៅជាពាណិជ្ជករធំនៅក្នុងសង្គមដែលគេទទួលស្គាល់ជាសាធារណៈ និងទី៤ អ្នកខ្លះមិនអាចធ្វើការនៅក្នុងជួររដ្ឋាភិបាលបានទេ ពីព្រោះពួកគេមានឆន្ទៈ«ស្នេហាជាតិ»ខ្ពស់ពេក។
សរុបសេចក្តីមកវិញ ការងារនៅក្នុងវិស័យរដ្ឋ ឬវិស័យឯកជនសុទ្ធតែផ្តល់គុណសម្បត្តិនិងគុណវិបត្តិខ្លះសម្រាប់ បុគ្គលម្នាក់ៗមែន។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើគេនិយាយពីផលប្រយោជន៍សម្រាប់ជាតិវិញ ការងារទាំងពីរប្រភេទនេះសុទ្ធតែរួមចំណែករុញច្រានកំណើនសេដ្ឋកិច្ចដូចតែគ្នា។
ប៉ុន្តែអ្វីដែលខុសគ្នារវាងការងាររដ្ឋ និងការងារឯកជន គឺថា ការងារក្នុងវិស័យឯកជនគឺជាការងារដែលបុគ្គលិកត្រូវប្រឹងប្រែងធ្វើជានិច្ច។ ការប្រកួតប្រជែងក្នុងវិស័យឯកជនមានទំហំធំ និងជានិរន្ត។ រីឯក្នុងវិស័យរដ្ឋវិញ ការងារប្រឈមដែរ តែមន្ត្រីមួយចំនួនអាច«ដើរធ្វើរំភើយ» ចាំតែដល់ខែបើកប្រាក់បៀវត្សរ៍ប៉ុណ្ណោះ៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
