ជាតិ
បទវិភាគ
សេដ្ឋកិច្ច
សេវាអាហារដ្ឋាននៅសៀមរាបមិនទាន់ត្រៀមខ្លួនទទួលទេសចរទ្រង់ទ្រាយធំនៅឡើយ
×![]()
ដោយ: វិច្ឆិកា
រដ្ឋាភិបាលនិយាយជារួម និងក្រសួងទេសចរណ៍និយាយដោយឡែក តែងប្រាថ្នាចង់ឃើញកំណើនទេសចរនៅតាមទីរមណីយដ្ឋាននានានៅក្នុងប្រទេស។ ប៉ុន្តែសេវានៅតាមទីរមណីយដ្ឋាន ពិសេសផ្នែកអាហារដ្ឋាន មិនទាន់ត្រូវបានពង្រឹងទាល់តែសោះ។ អាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធត្រូវតែផ្តល់វគ្គបណ្តុះបណ្តាលដល់ពួកគេ ដើម្បីពួកគេអាចចូលក្នុងប្រព័ន្ធបដិសណ្ឋារកិច្ចថ្នាក់ជាតិរួមមួយនៃការផ្តល់សេវាទេសចរណ៍។
ប្រព័ន្ធបដិសណ្ឋារកិច្ច មិនគួរមានតែក្នុងសណ្ឋាគារលំដាប់ផ្កាយដែលទទួលទេសចរបរទេស និងខ្មែរអ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិនោះឡើយ។ ម្ចាស់អាជីវកម្មអាហារដ្ឋាន និងផ្ទះសំណាក់ថ្នាក់កណ្តាល និងថ្នាក់ក្រោមដែលត្រូវទទួលទេសចរថ្នាក់កណ្តាល និងថ្នាក់ក្រោម ក៏ត្រូវមានស្មារតី ទទួលខុសត្រូវក្នុងការងារបដិសណ្ឋារកិច្ចភ្ញៀវទេសចរដែរ។ សេវាអាហារដ្ឋានគ្មានគុណភាព និងគ្មានប្រសិទ្ធភាពនៅតាមអាហារដ្ឋានសាមញ្ញនៅសៀមរាប នៅមិនទាន់ដោះស្រាយនៅឡើយ។ សៀមរាប គឺជាទិសដៅទេសចរណ៍ស្នូលមួយរបស់ប្រទេសកម្ពុជា។ ដូច្នេះគំរូនៃបដិសណ្ឋារកិច្ចគួរតែមានចាប់ពីទីនេះ។
ឱកាសនៃពិធីចូលឆ្នាំខ្មែរ និងព្រឹត្តិការណ៍អង្គរសង្ក្រាន្តដែលអ្នករៀបចំ និងអ្នកពាក់ព័ន្ធបានអំពាវនាវឲ្យពលរដ្ឋទៅចូលរួមនោះ វាគឺជាឧទាហរណ៍ថ្មី និងដដែលទៀតដែលបញ្ជាក់ថា សេវានៅតាមអាហារដ្ឋានទូទៅនៅក្នុងទីក្រុង និងនៅក្បែររមណីយដ្ឋាន មិនត្រូវបានកែលំអ និងគិតគូរឡើយ។ ក្រដាសអនាម័យជ្រុះរាយប៉ាយពេញក្រោមតុ ពាសពេញហាង ម្ហូបអាហារប្រឡាក់ពេញតុ គ្មានការរៀបចំស្អាតបាត ម្ហូបអាហារគ្មានអនាម័យគ្មានសោភ័ណភាព សេវាយឺតយ៉ាវ ទិដ្ឋភាពទាំងអស់នេះបានកើតមាននៅស្ទើរគ្រប់អាហារដ្ឋានទាំងអស់។ អ្នកទេសចរខ្មែរបាននិយាយរអ៊ូប្រាប់គ្នាអំពីបញ្ហានេះ។ មូលហេតុដែលកើតមានទិដ្ឋភាពអាក្រក់ទាំងនេះ ត្រូវបានម្ចាស់ហាងពន្យល់ថា គឺមកពីមានភ្ញៀវច្រើនពេក ហើយពួកគេរៀបចំមិនទាន់។ ដូច្នេះសំណួរសួរថា ប្រសិនបើ៣ថ្ងៃនៃពិធីចូលឆ្នាំ មានភ្ញៀវប្រហែល១លាននាក់ នោះគឺអាហារដ្ឋានទាំងអស់នៅសៀមរាបដែលត្រូវទទួលអ្នកទេសចរថ្នាក់កណ្តាល និងថ្នាក់ក្រោម មិនអាចទទួលភ្ញៀវទេសចរក្នុងមួយថ្ងៃជាង២០ម៉ឺននាក់បានទេ?
ប្រសិនបើគ្មានការបណ្តុះបណ្តាល ការអប់រំជាទ្រង់ទ្រាយធំអំពីការបដិសណ្ឋារកិច្ចដល់ក្រុមអាហារដ្ឋាននៅតាមផ្ទះ តាមរមណីយដ្ឋាននោះទេ ពួកគេក៏នៅតែមិនតែមិនរ៉ឹងប៉ឹង រង់ចាំទទួលភ្ញៀវទេសចរទ្រង់ទ្រាយធំនេះបានរហូតដែរ។ គេមិនអាចស្តីបន្ទោស ឬទម្លាក់កំហុសទៅលើភ្ញៀវដែលមកកម្សាន្ត មានទំហំច្រើនពេកនោះឡើយ។ អ្នកបម្រើក្នុងវិស័យទេសចរណ៍ គួរតែសប្បាយចិត្ត នៅពេលដែលមានភ្ញៀវទេសចរមកច្រើន។
រដ្ឋាភិបាល ក្រសួងទេសចរណ៍ និងអាជ្ញាធរខេត្តសៀមរាប បានសំដែងការពេញចិត្តខ្លាំងចំពោះជោគជ័យនៃការទាក់ទាញបានចំនួនអ្នកទេសចរ១លាននាក់ ជាមួយនឹងចំណូល៥០លានដុល្លារមែនពិត ប៉ុន្តែវាជាជោគជ័យដែលអមដោយការមិនសប្បាយចិត្តនៃអ្នកទេសចរខ្មែរភាគច្រើន ដែលខឹងសម្បារនឹងការឡើងថ្លៃផ្ទះសំណាក់ សណ្ឋាគារ និងអាហារផងនោះ។
រដ្ឋាភិបាលម៉ាឡេស៊ី ដែលមានចំនួនអ្នកទេសចរណ៍បរទេសជិតស្មើនឹងចំនួនប្រជាជនសរុបរបស់ខ្លួននោះ(ឆ្នាំ២០១៤ ទេសចរបរទេសទស្សនាប្រទេសម៉ាឡេស៊ីជាង២៧លានាក់ ខណៈប្រជាជនសរុបមាន៣០លាននាក់) ពិតជាបានទទួលជោគជ័យក្នុងការបង្កើតឲ្យមានប្រព័ន្ធបដិសណ្ឋារកិច្ចថ្នាក់ជាតិចំពោះទេសចរ។ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ប្រទេសម៉ាឡេស៊ី តែងតែបង្កើតព្រឹត្តិការណ៍ថ្នាក់ជាតិរាប់សិបព្រឹត្តិការណ៍ ដើម្បីទាក់ទាញទេសចរ ដូចជាព្រឹត្តិការណ៍បញ្ចុះតម្លៃទំនិញជាដើម។ រដ្ឋាភិបាលគ្រាន់តែប្រកាសគោលនយោបាយថ្នាក់ជាតិតែ១ដង ប៉ុន្តែអ្នកលក់ទំនិញគ្រប់ទីកន្លែង បានអនុវត្តគោលនយោបាយរបស់រដ្ឋាភិបាល ហើយអាជីវករគ្រប់ទីកន្លែងទាំងអស់ សុទ្ធតែយល់ពីគោលបំណង និងគោលដៅរបស់រដ្ឋាភិបាល ហើយពួកគេទាំងម្ចាស់ហាងទំនិញខ្នាតធំ ខ្នាតតូច មានតួនាទីដូចគ្នា គឺបម្រើអ្នកទេសចរ។
ស្ថានភាពរបស់កម្ពុជា ស្ថិតនៅឆ្ងាយពីប្រទេសម៉ាឡេស៊ីខ្លាំងណាស់។ គោលនយោបាយទីផ្សារសេរី មិនអាចជាកត្តាកំណត់តែមួយ ហើយគ្មានជំរើសអ្វីផ្សេងទៀតនោះឡើយ។ គោលនយោបាយទីផ្សារសេរី ក៏មិនមែនមានន័យថា អាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធមិនអាចបង្កើនការអប់រំ ការបណ្តុះបណ្តាលទ្រង់ទ្រាយធំមួយដល់អ្នកបម្រើសេវាទេសចរណ៍នោះដែរ។
ជាអាណាព្យាបាលក្នុងវិស័យទេសចរណ៍ ក្រសួងទេសចរណ៍ និងអាជ្ញាធរខេត្តដែលមានតំបន់ទេសចរណ៍ មិនថាតែក្នុងក្រុងសៀមរាបនោះទេ ពួកគេត្រូវបង្កើតស្តង់ដារនៃសេវាបដិសណ្ឋារកិច្ចទេសចរថ្នាក់ជាតិមួយ និងបណ្តុះគំនិត អ្នកបម្រើសេវាទេសចរណ៍ទាំងអស់ឲ្យមានគំនិតរួមមួយ ដូចគ្នា គឺអ្វីៗដើម្បីភាពកក់ក្តៅ និងការពេញចិត្តរបស់អ្នកទេសចរ។ ការធ្វើបដិសណ្ឋារកិច្ចល្អចំពោះអ្នកទេសចរ មិនត្រូវមានតែក្នុងសណ្ឋាគារនោះឡើយ ប៉ុន្តែវាក៏ត្រូវមាននៅគ្រប់ទីកន្លែងដែលជាកន្លែងផ្តល់សេវាទេសចរណ៍។
អ្នកជំនាញទេចរណ៍គួរតែបានដឹងហើយថា អ្នកដែលចាយវាយថវិកាច្រើន គឺទេសចរក្នុងស្រុកទៅវិញទេ ប្រសិនបើគេអាចទាក់ទាញឲ្យពួកគេធ្វើដំណើរកម្សាន្តបានដោយក្តីពេញចិត្តនោះ៕
ប្រព័ន្ធបដិសណ្ឋារកិច្ច មិនគួរមានតែក្នុងសណ្ឋាគារលំដាប់ផ្កាយដែលទទួលទេសចរបរទេស និងខ្មែរអ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិនោះឡើយ។ ម្ចាស់អាជីវកម្មអាហារដ្ឋាន និងផ្ទះសំណាក់ថ្នាក់កណ្តាល និងថ្នាក់ក្រោមដែលត្រូវទទួលទេសចរថ្នាក់កណ្តាល និងថ្នាក់ក្រោម ក៏ត្រូវមានស្មារតី ទទួលខុសត្រូវក្នុងការងារបដិសណ្ឋារកិច្ចភ្ញៀវទេសចរដែរ។ សេវាអាហារដ្ឋានគ្មានគុណភាព និងគ្មានប្រសិទ្ធភាពនៅតាមអាហារដ្ឋានសាមញ្ញនៅសៀមរាប នៅមិនទាន់ដោះស្រាយនៅឡើយ។ សៀមរាប គឺជាទិសដៅទេសចរណ៍ស្នូលមួយរបស់ប្រទេសកម្ពុជា។ ដូច្នេះគំរូនៃបដិសណ្ឋារកិច្ចគួរតែមានចាប់ពីទីនេះ។
ឱកាសនៃពិធីចូលឆ្នាំខ្មែរ និងព្រឹត្តិការណ៍អង្គរសង្ក្រាន្តដែលអ្នករៀបចំ និងអ្នកពាក់ព័ន្ធបានអំពាវនាវឲ្យពលរដ្ឋទៅចូលរួមនោះ វាគឺជាឧទាហរណ៍ថ្មី និងដដែលទៀតដែលបញ្ជាក់ថា សេវានៅតាមអាហារដ្ឋានទូទៅនៅក្នុងទីក្រុង និងនៅក្បែររមណីយដ្ឋាន មិនត្រូវបានកែលំអ និងគិតគូរឡើយ។ ក្រដាសអនាម័យជ្រុះរាយប៉ាយពេញក្រោមតុ ពាសពេញហាង ម្ហូបអាហារប្រឡាក់ពេញតុ គ្មានការរៀបចំស្អាតបាត ម្ហូបអាហារគ្មានអនាម័យគ្មានសោភ័ណភាព សេវាយឺតយ៉ាវ ទិដ្ឋភាពទាំងអស់នេះបានកើតមាននៅស្ទើរគ្រប់អាហារដ្ឋានទាំងអស់។ អ្នកទេសចរខ្មែរបាននិយាយរអ៊ូប្រាប់គ្នាអំពីបញ្ហានេះ។ មូលហេតុដែលកើតមានទិដ្ឋភាពអាក្រក់ទាំងនេះ ត្រូវបានម្ចាស់ហាងពន្យល់ថា គឺមកពីមានភ្ញៀវច្រើនពេក ហើយពួកគេរៀបចំមិនទាន់។ ដូច្នេះសំណួរសួរថា ប្រសិនបើ៣ថ្ងៃនៃពិធីចូលឆ្នាំ មានភ្ញៀវប្រហែល១លាននាក់ នោះគឺអាហារដ្ឋានទាំងអស់នៅសៀមរាបដែលត្រូវទទួលអ្នកទេសចរថ្នាក់កណ្តាល និងថ្នាក់ក្រោម មិនអាចទទួលភ្ញៀវទេសចរក្នុងមួយថ្ងៃជាង២០ម៉ឺននាក់បានទេ?
ប្រសិនបើគ្មានការបណ្តុះបណ្តាល ការអប់រំជាទ្រង់ទ្រាយធំអំពីការបដិសណ្ឋារកិច្ចដល់ក្រុមអាហារដ្ឋាននៅតាមផ្ទះ តាមរមណីយដ្ឋាននោះទេ ពួកគេក៏នៅតែមិនតែមិនរ៉ឹងប៉ឹង រង់ចាំទទួលភ្ញៀវទេសចរទ្រង់ទ្រាយធំនេះបានរហូតដែរ។ គេមិនអាចស្តីបន្ទោស ឬទម្លាក់កំហុសទៅលើភ្ញៀវដែលមកកម្សាន្ត មានទំហំច្រើនពេកនោះឡើយ។ អ្នកបម្រើក្នុងវិស័យទេសចរណ៍ គួរតែសប្បាយចិត្ត នៅពេលដែលមានភ្ញៀវទេសចរមកច្រើន។
រដ្ឋាភិបាល ក្រសួងទេសចរណ៍ និងអាជ្ញាធរខេត្តសៀមរាប បានសំដែងការពេញចិត្តខ្លាំងចំពោះជោគជ័យនៃការទាក់ទាញបានចំនួនអ្នកទេសចរ១លាននាក់ ជាមួយនឹងចំណូល៥០លានដុល្លារមែនពិត ប៉ុន្តែវាជាជោគជ័យដែលអមដោយការមិនសប្បាយចិត្តនៃអ្នកទេសចរខ្មែរភាគច្រើន ដែលខឹងសម្បារនឹងការឡើងថ្លៃផ្ទះសំណាក់ សណ្ឋាគារ និងអាហារផងនោះ។
រដ្ឋាភិបាលម៉ាឡេស៊ី ដែលមានចំនួនអ្នកទេសចរណ៍បរទេសជិតស្មើនឹងចំនួនប្រជាជនសរុបរបស់ខ្លួននោះ(ឆ្នាំ២០១៤ ទេសចរបរទេសទស្សនាប្រទេសម៉ាឡេស៊ីជាង២៧លានាក់ ខណៈប្រជាជនសរុបមាន៣០លាននាក់) ពិតជាបានទទួលជោគជ័យក្នុងការបង្កើតឲ្យមានប្រព័ន្ធបដិសណ្ឋារកិច្ចថ្នាក់ជាតិចំពោះទេសចរ។ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ប្រទេសម៉ាឡេស៊ី តែងតែបង្កើតព្រឹត្តិការណ៍ថ្នាក់ជាតិរាប់សិបព្រឹត្តិការណ៍ ដើម្បីទាក់ទាញទេសចរ ដូចជាព្រឹត្តិការណ៍បញ្ចុះតម្លៃទំនិញជាដើម។ រដ្ឋាភិបាលគ្រាន់តែប្រកាសគោលនយោបាយថ្នាក់ជាតិតែ១ដង ប៉ុន្តែអ្នកលក់ទំនិញគ្រប់ទីកន្លែង បានអនុវត្តគោលនយោបាយរបស់រដ្ឋាភិបាល ហើយអាជីវករគ្រប់ទីកន្លែងទាំងអស់ សុទ្ធតែយល់ពីគោលបំណង និងគោលដៅរបស់រដ្ឋាភិបាល ហើយពួកគេទាំងម្ចាស់ហាងទំនិញខ្នាតធំ ខ្នាតតូច មានតួនាទីដូចគ្នា គឺបម្រើអ្នកទេសចរ។
ស្ថានភាពរបស់កម្ពុជា ស្ថិតនៅឆ្ងាយពីប្រទេសម៉ាឡេស៊ីខ្លាំងណាស់។ គោលនយោបាយទីផ្សារសេរី មិនអាចជាកត្តាកំណត់តែមួយ ហើយគ្មានជំរើសអ្វីផ្សេងទៀតនោះឡើយ។ គោលនយោបាយទីផ្សារសេរី ក៏មិនមែនមានន័យថា អាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធមិនអាចបង្កើនការអប់រំ ការបណ្តុះបណ្តាលទ្រង់ទ្រាយធំមួយដល់អ្នកបម្រើសេវាទេសចរណ៍នោះដែរ។
ជាអាណាព្យាបាលក្នុងវិស័យទេសចរណ៍ ក្រសួងទេសចរណ៍ និងអាជ្ញាធរខេត្តដែលមានតំបន់ទេសចរណ៍ មិនថាតែក្នុងក្រុងសៀមរាបនោះទេ ពួកគេត្រូវបង្កើតស្តង់ដារនៃសេវាបដិសណ្ឋារកិច្ចទេសចរថ្នាក់ជាតិមួយ និងបណ្តុះគំនិត អ្នកបម្រើសេវាទេសចរណ៍ទាំងអស់ឲ្យមានគំនិតរួមមួយ ដូចគ្នា គឺអ្វីៗដើម្បីភាពកក់ក្តៅ និងការពេញចិត្តរបស់អ្នកទេសចរ។ ការធ្វើបដិសណ្ឋារកិច្ចល្អចំពោះអ្នកទេសចរ មិនត្រូវមានតែក្នុងសណ្ឋាគារនោះឡើយ ប៉ុន្តែវាក៏ត្រូវមាននៅគ្រប់ទីកន្លែងដែលជាកន្លែងផ្តល់សេវាទេសចរណ៍។
អ្នកជំនាញទេចរណ៍គួរតែបានដឹងហើយថា អ្នកដែលចាយវាយថវិកាច្រើន គឺទេសចរក្នុងស្រុកទៅវិញទេ ប្រសិនបើគេអាចទាក់ទាញឲ្យពួកគេធ្វើដំណើរកម្សាន្តបានដោយក្តីពេញចិត្តនោះ៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
