លោក ហេង ភារ៉ុម បញ្ជាក់ប្រាប់យុវជនឃុំក្ដីដូង កាលពីចុងខែវិច្ឆិកាកន្លងទៅ សិស្សដែលបោះបង់ការសិក្សាទាំងនោះ ត្រូវបានជំនួសដោយការងារប្រើប្រាស់កម្លាំងពលកម្ម ដើម្បីជួយសម្រាលបន្ទុកគ្រួសារពួកគេ។ ការងារដែលពួកគេធ្វើទាំងនោះដូចជា រើសគ្រាប់ស្វាយចន្ទី ការងារហាល ឬវាសជន្លេន រត់តុក្នុងកម្មវិធីមង្គលការជាដើម។ 

 

សម្រាប់លោកនាយករងរូបនេះ ការបោះបង់ការសិក្សារបស់សិស្សទាំងវ័យក្មេងជាកង្វល់ដ៏ធំមួយរបស់ខ្លួន ក៏ដូចជាគ្រូដទៃទៀត។ កន្លងមកលោកគ្រូអ្នកគ្រូ តែងតែព្យាយាមទំនាក់ទំនងទៅកាន់សិស្សានុសិស្សទាំងនោះ មកបន្តការសិក្សារបស់ពួកគេ ប៉ុន្តែពួកគេបដិសេដ ក្រោមហេតុផលជួយរកចំណូលជួយគ្រួសារ។ លោក ហេង ភារ៉ុម រៀបរាប់ដូច្នេះ៖ «យើងតែងតេ(ទូរស័ព្ទ)ហៅដែរ ជួនកាលគាត់ថា គាត់ឈប់រៀនហើយជួយការងារម៉ែឪ ខ្លះថាទៅរកលុយម៉ែឪក្រ ហើយយើងក៏មិនដឹងធ្វើម៉េច ហើយយើងតែងប្រជុំ និងប្រាប់ឃុំផងដែរ»។ 

 

បញ្ហាដែលធ្វើឱ្យសិស្សបោះបង់ការសិក្សាមួយទៀតនោះ គឺការមិនជំរុញពីអាណាព្យាបាល ឬការមិនយល់ពីតម្លៃ នៃការអប់រំនៅសាលារៀន របស់អាណាព្យាបាល។ លោក ហេង ភារ៉ុម បន្ថែមទៀតថា៖ «តែងតេសួរនាំ ពេលខ្លះឪពុកម្ដាយហ្នឹងឱ្យឈប់បណ្ដោយ ជួយរកលុយជួយការងារនេះ ការងារនោះ។ បើនិយាយពីពិបាកនោះ ដូចមិនពិបាកនោះទេ គាត់ចេះតែចង់បានលុយពីកូន ឱ្យកូនធ្វើការងារទាំងក្មេង»។ 
 

សម្រាប់លោក ហេង ភារ៉ុម ការអប់រំនៅសាលាពិតជាសំខាន់ណាស់ ដែលវាជាកាតព្វកិច្ចមួយរបស់អាណាព្យាបាលគ្រប់រូបដែលត្រូវបញ្ជូនកូនៗរបស់ពួកគេមកសាលារៀន យ៉ាងហោចណាស់ឱ្យពួកគេទទួលបានការអប់រំ ត្រឹមថ្នាក់ទី៩ដែរ។ លោកក៏បានអំពាវនាវឱ្យអាណាព្យាបាលគ្រប់រូបបន្តជំរុញ និងគាំទ្រ ដល់ការបញ្ជូនកូនៗរបស់ពួកគេមកសាលារៀនឱ្យបានគ្រប់ៗគ្នា៕ 
 

អានអត្ថបទពាក់ព័ន្ធផ្សេងទៀត៖ យុវជនសកម្មសេវាល្អ