បទវិភាគ
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
ភ្នំពេញ៖ នៅលើពិភពលោកនេះគ្មានគ្រួសារណាមួយដែលអាចគេចផុតពីការខ្វែងគំនិតគ្នា ឬជម្លោះរវាងប្ដីប្រពន្ធឡើយ។ ជម្លោះខ្លះតូចតាចអាចដោះស្រាយបាន ឯជម្លោះខ្លះទៀតធំមិនអាចដោះស្រាយបាន ឬមិនអាចសម្របសម្រួលបានរហូតដល់មានការលែងលះគ្នា ជាដើម។ តើមានវិបាកអ្វីខ្លះកើតចេញពីការបែកបាក់គ្នានេះ?
ជាទូទៅ គេបានរកឃើញថា ការបែកបាក់គ្រួសារ ឬប្ដីប្រពន្ធ អាចបណ្ដាលមកពីមូលហេតុជាច្រើន ដូចជា ការប្រចណ្ឌ ភាពមិនស្មោះត្រង់(សេចក្ដីសេ្នហា ឬទ្រព្យសម្បត្តិ) អំពើហិង្សា(ផ្លូវកាយ ផ្លូវចិត្ត ផ្លូវភេទ) ការញៀនស្រា ញៀនគ្រឿងញៀន ញៀនល្បែងស៊ីសង ការភ្លើតភ្លើននឹងការសប្បាយហួសហេតុ ភាពលម្អៀងទៅរកសាច់ញាតិម្ខាងៗ និង ការជ្រៀតជ្រែកពីឪពុកម្ដាយ សាច់ញាតិ ឬអ្នកជិតខាង ជាដើម។
ក្នុងករណីខ្លះ ក្រោយពេលបែកបាក់ ភាគីប្ដីប្រពន្ធខ្លះ ក្លាហាន ហ៊ាននិយាយការណ៍ពិត សារភាពនូវកំហុសដែលខ្លួនបានប្រព្រឹត្តខុស ដែលជាមូលហេតុនាំទៅដល់ការបែកបាក់ និងការទទួលខុសត្រូវចំពោះផលនៃការបែកបាក់របស់ពួកគេ។ ប្ដីប្រពន្ធប្រភេទនេះ បើទោះបីជាបានបែកបាក់គ្នា ឬលែងលះគ្នា តាមផ្លូវច្បាប់ ឬតាមទម្លាប់ក៏ដោយ ក៏ពួកគេមិនយកគ្នាជាសត្រូវដែរ។ ពួកគេសុខចិត្តបែងចែកទ្រព្យសម្បត្តិ(ករណីមានទ្រព្យរួម) ព្រមទទួលកាតព្វកិច្ចចិញ្ជឹមកូនតាមច្បាប់កំណត់ ឬតាមទឹកចិត្តជាឪពុកម្ដាយ និងនៅតែរាប់អានគ្នាជាមិត្ត ទាំងអតីតគូសម្ព័ន្ធនិងសាច់ញាតិទាំងសងខាង។
ប៉ុន្តែ ភាគីប្ដីប្រពន្ធខ្លះទៀត ក្រោយពេលបែកបាក់ ពួកគេពុំក្លាហាន ហ៊ាននិយាយការណ៍ពិត សារភាពនូវកំហុសដែលខ្លួនបានប្រព្រឹត្តខុស ដែលជាមូលហេតុនាំទៅដល់ការបែកបាក់នោះឡើយ ហើយពួកគេក៏មិនទទួលខុសត្រូវចំពោះផលនៃការបែកបាក់របស់ពួកគេដែរ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ពួកគេបានព្យាយាមមួលបង្កាច់ ទម្លាក់កំហុសដាក់គ្នាទៅវិញទៅមក។ អតីតគូសម្ព័ន្ធប្រភេទនេះ មិនគ្រាន់តែបានចាត់ទុកគ្នាជាសត្រូវប៉ុណ្ណោះទេ សូមប្បីតែសាច់ញាតិទាំងសងខាងក៏បានក្លាយទៅជាមនុស្សដែលមានអរិភាពជាមួយគ្នាដែរ។ លើសពីនេះទៀត រឿងដែលពួកគេមិនគួរធ្វើនោះ ក៏ពួកគេបានធ្វើដែរ ពោលគឺក្នុងករណីភាគីណាមួយដណ្ដើមយកកូនបាន ឬត្រូវបានតុលាការផ្ដល់សិទ្ធិឱ្យថែរក្សាកូន ភាគីនោះព្យាមរារាំងមិនឱ្យកូនជួបជាមួយឪពុកឬម្ដាយ ឬសាច់ញាតិខាងប្ដី ឬប្រព្ធ និងថែមទាំងព្យាយាមបណ្ដុះគំនិតឱ្យកូនស្អប់ឪពុកឬម្ដាយរបស់គេ ដោយលើកហេតុផលបែបនេះ ឬបែបនោះ ជាដើម។
តាមពិតទៅ គ្រួសារមួយមានសុខដុម ឬបែកបាក់មិនមែនអាស្រ័យលើកូនៗនោះទេ វាអាស្រ័យលើឥរិយាបថ ការចាត់ចែងគ្រួសារ និងការសម្រេចចិត្តរបស់ប្ដីប្រពន្ធ ឬឪពុកម្ដាយ។ ប្រសិនបើកូននៅតូចៗទៀត ពួកគេរឹតតែមិនទាក់ទងនឹងការបែកបាក់គ្រួសារនោះទាល់តែសោះ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេគឺជាអ្នករងគ្រោះដោយសារតែទង្វើ ការសម្រេចចិត្ត និងការលែងលះរបស់ឪពុកម្ដាយរបស់គេ។ ការណ៍ដែលពួកគេក្លាយជាក្មេងដែលខ្វះការកក់ក្ដៅនិងការថែរក្សាពីឪពុកឬម្ដាយ វាជារឿងកំសត់មួយទៅហើយ ចុះហេតុក៏មានឪពុកឬម្ដាយខ្លះ ព្យាយាមបញ្ចុះបញ្ចូលកូនរបស់ខ្លួនឱ្យស្អប់ឪពុកឬម្ដាយរបស់ខ្លួនទៀត។
ដើម្បីកុំឱ្យកូនដែលស្ថិតក្នុងគ្រួសារបែកបាក់រវាងឪពុកនិងម្ដាយ បន្តក្លាយជាអ្នករងគ្រោះដោយអយុត្តិធម៌ដោយស្វះភាពកក់ក្ដៅពីឪពុកឬម្ដាយ គ្មានអ្នកឧបត្ថម្ភ និងផ្គត់ផ្គងឱ្យរៀនរៀនសូត្រ ឪពុកម្ដាយដែលបានលែងលះគ្នា ត្រូវតែហ៊ានទទួលស្គាល់ការណ៍ពិត និងទទួលខុសត្រូវចំពោះផលនៃការបែកបាក់របស់ខ្លួន។ លើសពីនេះទៀត ពួកគេត្រូវបែងចែកឱ្យដាច់រវាងទំនាក់ទំនងរបស់ប្ដីប្រពន្ធ និងទំនាក់ទំនងរបស់កូនៗជាមួយឪពុកម្ដាយ។ តាមពិត បើទោះបីជាទំនាក់ទំនងស្នេហារបស់ពួកគេត្រូវបានកាត់ផ្ដាច់ក៏ដោយ ក៏ទំនាក់ទំនងមនោសញ្ចេតនា និងសេចក្ដីស្រឡាញ់រវាងកូននិងឪពុកម្ដាយមិនអាចកាត់ផ្ដាច់បានទេបើយោងទៅតាមគោលការណ៍សីលធម៌ សិទ្ធិមនុស្ស និងច្បាប់រដ្ឋ។ ហេតុនេះ ឪពុកឬម្ដាយទាំងឡាយណា ដែលព្យាយាមបញ្ចុះបញ្ចូលកូនរបស់ខ្លួនឱ្យស្អប់ឪពុកឬម្ដាយ និងមិនឱ្យកូនមានទំនងទំនងជាមួយសាច់ញាតិរបស់គេ គួរចៀសវាងឱ្យបាន៕
ជាទូទៅ គេបានរកឃើញថា ការបែកបាក់គ្រួសារ ឬប្ដីប្រពន្ធ អាចបណ្ដាលមកពីមូលហេតុជាច្រើន ដូចជា ការប្រចណ្ឌ ភាពមិនស្មោះត្រង់(សេចក្ដីសេ្នហា ឬទ្រព្យសម្បត្តិ) អំពើហិង្សា(ផ្លូវកាយ ផ្លូវចិត្ត ផ្លូវភេទ) ការញៀនស្រា ញៀនគ្រឿងញៀន ញៀនល្បែងស៊ីសង ការភ្លើតភ្លើននឹងការសប្បាយហួសហេតុ ភាពលម្អៀងទៅរកសាច់ញាតិម្ខាងៗ និង ការជ្រៀតជ្រែកពីឪពុកម្ដាយ សាច់ញាតិ ឬអ្នកជិតខាង ជាដើម។
ក្នុងករណីខ្លះ ក្រោយពេលបែកបាក់ ភាគីប្ដីប្រពន្ធខ្លះ ក្លាហាន ហ៊ាននិយាយការណ៍ពិត សារភាពនូវកំហុសដែលខ្លួនបានប្រព្រឹត្តខុស ដែលជាមូលហេតុនាំទៅដល់ការបែកបាក់ និងការទទួលខុសត្រូវចំពោះផលនៃការបែកបាក់របស់ពួកគេ។ ប្ដីប្រពន្ធប្រភេទនេះ បើទោះបីជាបានបែកបាក់គ្នា ឬលែងលះគ្នា តាមផ្លូវច្បាប់ ឬតាមទម្លាប់ក៏ដោយ ក៏ពួកគេមិនយកគ្នាជាសត្រូវដែរ។ ពួកគេសុខចិត្តបែងចែកទ្រព្យសម្បត្តិ(ករណីមានទ្រព្យរួម) ព្រមទទួលកាតព្វកិច្ចចិញ្ជឹមកូនតាមច្បាប់កំណត់ ឬតាមទឹកចិត្តជាឪពុកម្ដាយ និងនៅតែរាប់អានគ្នាជាមិត្ត ទាំងអតីតគូសម្ព័ន្ធនិងសាច់ញាតិទាំងសងខាង។
ប៉ុន្តែ ភាគីប្ដីប្រពន្ធខ្លះទៀត ក្រោយពេលបែកបាក់ ពួកគេពុំក្លាហាន ហ៊ាននិយាយការណ៍ពិត សារភាពនូវកំហុសដែលខ្លួនបានប្រព្រឹត្តខុស ដែលជាមូលហេតុនាំទៅដល់ការបែកបាក់នោះឡើយ ហើយពួកគេក៏មិនទទួលខុសត្រូវចំពោះផលនៃការបែកបាក់របស់ពួកគេដែរ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ពួកគេបានព្យាយាមមួលបង្កាច់ ទម្លាក់កំហុសដាក់គ្នាទៅវិញទៅមក។ អតីតគូសម្ព័ន្ធប្រភេទនេះ មិនគ្រាន់តែបានចាត់ទុកគ្នាជាសត្រូវប៉ុណ្ណោះទេ សូមប្បីតែសាច់ញាតិទាំងសងខាងក៏បានក្លាយទៅជាមនុស្សដែលមានអរិភាពជាមួយគ្នាដែរ។ លើសពីនេះទៀត រឿងដែលពួកគេមិនគួរធ្វើនោះ ក៏ពួកគេបានធ្វើដែរ ពោលគឺក្នុងករណីភាគីណាមួយដណ្ដើមយកកូនបាន ឬត្រូវបានតុលាការផ្ដល់សិទ្ធិឱ្យថែរក្សាកូន ភាគីនោះព្យាមរារាំងមិនឱ្យកូនជួបជាមួយឪពុកឬម្ដាយ ឬសាច់ញាតិខាងប្ដី ឬប្រព្ធ និងថែមទាំងព្យាយាមបណ្ដុះគំនិតឱ្យកូនស្អប់ឪពុកឬម្ដាយរបស់គេ ដោយលើកហេតុផលបែបនេះ ឬបែបនោះ ជាដើម។
តាមពិតទៅ គ្រួសារមួយមានសុខដុម ឬបែកបាក់មិនមែនអាស្រ័យលើកូនៗនោះទេ វាអាស្រ័យលើឥរិយាបថ ការចាត់ចែងគ្រួសារ និងការសម្រេចចិត្តរបស់ប្ដីប្រពន្ធ ឬឪពុកម្ដាយ។ ប្រសិនបើកូននៅតូចៗទៀត ពួកគេរឹតតែមិនទាក់ទងនឹងការបែកបាក់គ្រួសារនោះទាល់តែសោះ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេគឺជាអ្នករងគ្រោះដោយសារតែទង្វើ ការសម្រេចចិត្ត និងការលែងលះរបស់ឪពុកម្ដាយរបស់គេ។ ការណ៍ដែលពួកគេក្លាយជាក្មេងដែលខ្វះការកក់ក្ដៅនិងការថែរក្សាពីឪពុកឬម្ដាយ វាជារឿងកំសត់មួយទៅហើយ ចុះហេតុក៏មានឪពុកឬម្ដាយខ្លះ ព្យាយាមបញ្ចុះបញ្ចូលកូនរបស់ខ្លួនឱ្យស្អប់ឪពុកឬម្ដាយរបស់ខ្លួនទៀត។
ដើម្បីកុំឱ្យកូនដែលស្ថិតក្នុងគ្រួសារបែកបាក់រវាងឪពុកនិងម្ដាយ បន្តក្លាយជាអ្នករងគ្រោះដោយអយុត្តិធម៌ដោយស្វះភាពកក់ក្ដៅពីឪពុកឬម្ដាយ គ្មានអ្នកឧបត្ថម្ភ និងផ្គត់ផ្គងឱ្យរៀនរៀនសូត្រ ឪពុកម្ដាយដែលបានលែងលះគ្នា ត្រូវតែហ៊ានទទួលស្គាល់ការណ៍ពិត និងទទួលខុសត្រូវចំពោះផលនៃការបែកបាក់របស់ខ្លួន។ លើសពីនេះទៀត ពួកគេត្រូវបែងចែកឱ្យដាច់រវាងទំនាក់ទំនងរបស់ប្ដីប្រពន្ធ និងទំនាក់ទំនងរបស់កូនៗជាមួយឪពុកម្ដាយ។ តាមពិត បើទោះបីជាទំនាក់ទំនងស្នេហារបស់ពួកគេត្រូវបានកាត់ផ្ដាច់ក៏ដោយ ក៏ទំនាក់ទំនងមនោសញ្ចេតនា និងសេចក្ដីស្រឡាញ់រវាងកូននិងឪពុកម្ដាយមិនអាចកាត់ផ្ដាច់បានទេបើយោងទៅតាមគោលការណ៍សីលធម៌ សិទ្ធិមនុស្ស និងច្បាប់រដ្ឋ។ ហេតុនេះ ឪពុកឬម្ដាយទាំងឡាយណា ដែលព្យាយាមបញ្ចុះបញ្ចូលកូនរបស់ខ្លួនឱ្យស្អប់ឪពុកឬម្ដាយ និងមិនឱ្យកូនមានទំនងទំនងជាមួយសាច់ញាតិរបស់គេ គួរចៀសវាងឱ្យបាន៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
