ព័ត៌មានជាតិ
ខ្មែរក្រហម
កំណាព្យ
ONE Championship
ចំណេះដឹងទូទៅ
ពន្យល់ពាក្យ
នយោបាយ
សេដ្ឋកិច្ច
សង្គម
ព័ត៌មានកីឡាជាតិ
វិទ្យុ
ព័ត៌មានសុខភាព
រូបត្លុក
ពីនេះ ពីនោះ
ព័ត៌មានអន្តរជាតិ
នយោបាយ
សិល្បៈ
COVID-19
សេដ្ឋកិច្ច
សង្គម
វប្បធម៌
FIFA
កីឡាអន្តរជាតិ
អត្ថបទពាណិជ្ជកម្ម
បទយកការណ៍/សម្ភាស
ជាតិ
សង្គមជាតិ
អាស៊ានយឺតយ៉ាវក្នុងការធ្វើសុខដុមរមនីយកម្មស្តង់ដារចំណីអាហារ កម្ពុជាកាន់តែនៅឆ្ងាយ…
02, Mar 2017 ,
11:29 am
រូបភាព
×
ដោយ:
សៅ ផលនិស្ស័យ (Sao Phal Niseiy)
ការធ្វើសុខដុមរមនីយកម្មបទដ្ឋានចំណីអាហារសម្រាប់តំបន់ជាគោលដៅធំបំផុតមួយសម្រាប់សហគមន៍សេដ្ឋកិច្ចអាស៊ាន។ ប៉ុន្តែរយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ដំណើរការនៃការធ្វើសុខដុមរមនីយកម្មបទដ្ឋានចំណីអាហារនេះនៅតែយឺតយ៉ាវនៅឆ្ងាយពីការរំពឹងទុក និងប្រឈមបញ្ហាច្រើន។ សម្រាប់ កម្ពុជាដែលជាប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍន៍វិញនោះ ការអនុវត្តតាមបទដ្ឋានចំណីអាហារតំបន់នេះរឹតតែជាបញ្ហាធំ។ ក្រៅពីភាពអន់ខ្សោយក្នុងការត្រួតពិនិត្យ និង ការអនុវត្តបទបញ្ញតិទាក់ទងចំណីអាហារឲ្យបានត្រឹមត្រូវ កម្ពុជាប្រឈមបញ្ហាច្រើនទៀតដូចជាកង្វះធនធានមនុស្សមានជំនាញចំណីអាហារ, ការយល់ដឹងពាក់ព័ន្ធបទដ្ឋានចំណីអាហារក្នុងចំណោមអ្នកផលិត ក៏ដូចជាការវិនិយោគលើវិស័យចំណីអាហារផងដែរ។
នាព្រឹកព្រលឹមមួយក្នុងខែមករាឆ្នាំ២០១៧ នៅច្រកអន្តរជាតិប៉ោយប៉ែតនៃខេត្តបន្ទាយមានជ័យដែលស្ថិតនៅចម្ងាយប្រហែល ៤១០គីឡូម៉ែតពីរាជធានីភ្នំពេញ និងនៅភាគពាយ័ព្យនៃប្រទេសកម្ពុជា ឈមគ្នានឹងខេត្តស្រះកែវរបស់ប្រទេសថៃ សកម្មភាពដឹកជញ្ជូនទំនិញចេញចូលរវាងប្រទេសទាំងពីរមិនខុសពីសព្វដងឡើយ។ ភាពមរមាញឹកមានតែពីខាងប្រទេសថៃ។ រ៉ឺម៉ក និងរទេះតូចធំផ្ទុកទំនិញជាច្រើនប្រភេទដូចជា បន្លែ ត្រីសាច់ ផ្លែឈើ និងអាហារកំប៉ុង ត្រូវបានគេទាញរុញឆ្លងកាត់ច្រកព្រំដែនពីទឹកដីថៃចូលមកទឹកដីកម្ពុជា។ ពីកម្ពុជា គេឃើញមានតែរទេះ ឬរ៉ឺម៉កទទេ ដែលពលករខ្មែរកាន់ទាញចូលទៅក្នុងទឹកដីថៃដូចរៀងរាល់ថ្ងៃ ដើម្បីដាក់ទំនិញនានាផ្សេងទៀតមកលក់នៅលើទឹកដីខ្មែរ។
(រ៉ឺម៉កដឹកទំនិញច្រើនប្រភេទជាពិសេសចំណីអាហារចេញពីទឹកដីថៃចូលក្នុងទឹកដីកម្ពុជានាច្រកព្រំដែនប៉ោយប៉ែត)
ប្រធានសាខាកាំកុងត្រូល (Camcontrol) ប្រចាំខេត្តបន្ទាយមានជ័យលោក ស៊ាន ស៊ីណា ដែលមានការិយាល័យនៅក្បែរច្រកអន្តរជាតិនោះ បាននិយាយថា រាល់ថ្ងៃ គ្រាន់តែនៅច្រកប៉ោយប៉ែតមួយនេះ ផលិតផលសម្រាប់បរិភោគ រួមមានអាហារកំប៉ុង ទឹកដោះគោ និងបន្លែមានច្រើន តោនត្រូវបាននាំចូលមកកម្ពុជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ហើយគ្រាន់តែបន្លែនោះមានប្រមាណពី ៥ទៅ ៦តោនទៅហើយ។ រីឯទំនិញនាំចេញពីកម្ពុជាវិញ លោក ស៊ីណា អះអាងថា ភាគច្រើននៃទំនិញទាំងនោះមិនមែនជាទំនិញប្រភេទចំណីអាហារទេ។
លោក ស៊ាន ស៊ីណា ប្រធានសាខាកាំកុងត្រូល(Camcontrol) ប្រចាំខេត្តបន្ទាយមានជ័យ
ប្រធានសាខាកាំកុងត្រូលរូបនេះបានរៀបរាប់ដូច្នេះថា៖«បើនិយាយពីច្រកព្រំដែនអន្តរជាតិប៉ោយប៉ែតនេះ ទំនិញនាំចេញភាគច្រើន ជាផលិតផលកាត់ដេរ និងគ្រឿងអេឡិចត្រូនិច តែមិនមែនជាចំណីអាហារទេ»។ មន្ត្រីរូបនេះបន្តថា៖« ទំនិញជាចំណីអាហារដែលផលិតនៅកម្ពុជាមិនទាន់គ្រប់តាមបទដ្ឋានដែលគេកំណត់ត្រឹមត្រូវនោះទេ។ ហើយម្យ៉ាងទៀត កម្ពុជាក៏មិនទាន់អាចផលិតទំនិញចំណីអាហារច្រើនប្រភេទបានសម្រាប់នាំចេញនោះដែរ»។
ចំណែកប្រជាពលរដ្ឋដែលរស់នៅជាប់ច្រកព្រំដែនក៏ងឿងឆ្ងល់ ដែលទំនិញច្រើនត្រូវបានចូលមកពីខាងថៃ តែមិនឃើញមានទំនិញនាំចេញពីកម្ពុជាសោះ។ប្រជាជនទាំងនោះក៏ពោលរអ៊ូនិង ហួសចិត្តដែរ ព្រោះទំនិញនាំចូលមកម្ពុជាទាំងនោះមានសព្វគ្រប់សូម្បីតែបន្លែបង្ការមានទាំងក្រូចឆ្មា និងស្លឹកគ្រៃជាដើម។
(រទេះរុញដែលមានផ្ទុកដោយទំនិញចំណីអាហារមានផ្លែឈើ បន្លែបង្ការ អាហារកំប៉ុងជាដើមដែលនាំចេញពីប្រទេសថៃនាច្រកព្រំដែនប៉ោយប៉ែត)
យោងតាមរបាយការណ៍ គេទំព័រផែនទីពាណិជ្ជកម្ម (Trade Map) ក្នុងឆ្នាំ ២០១៥ ប្រទេសថៃបានក្លាយជាប្រទេសនាំចូលធំបំផុតមួយរបស់កម្ពុជាដែលតម្លៃនៃការនាំចូលនោះមានទំហំ ១៥៦១ លានដុល្លារ ក្នុងនោះទំនិញចំណីអាហារមានតម្លៃសរុប ៣៣៧លានដុល្លារ។ ចំណែកទំនិញកម្ពុជានាំចូលទៅថៃវិញមានទំហំត្រឹម ៣៤៦ លានដុល្លារប៉ុណ្ណោះ ។
១.សុខដុមរមនីយកម្មបទដ្ឋានសុវត្ថិភាពចំណីអាហារអាស៊ាននៅយឺតយ៉ាវ
ចំណីអាហារក្លាយជាវិស័យដែលមានសក្តានុពលសម្រាប់ពាណិជ្ជកម្មអាស៊ាន នៅពេលដែល សហគមន៍សេដ្ឋកិច្ចអាស៊ានចាប់ផ្តើមជាផ្លូវការនៅដើមឆ្នាំ ២០១៦ ។ ដោយសារផលិតផលចំណីអាហារតម្រូវឲ្យមានការបទបញ្ញត្តិគ្រប់គ្រងស្មុគស្មាញដែលវាក្លាយជារបាំងមិនមែនពន្ធ (Non-tariff barriers) សម្រាប់ការធ្វើពាណិជ្ជកម្មរួមគ្នា អាស៊ានសម្រេចធ្វើសុខដុមនីយកម្មលើបទដ្ឋានសុវត្ថិភាពចំណីអាហារនេះ។
យោងតាមមាត្រា ៨១ នៃកិច្ចព្រមព្រៀងស្តីពីពាណិជ្ជកម្មទំនិញអាស៊ាន ការបង្កើតបទដ្ឋានរួមគ្នានៃសុវត្ថិភាពចំណីអាហារនេះផ្តោតសំខាន់លើការអនុវត្តវិធានការភូតគាមអនាម័យ (SPS) ដែលស្របតាមគោលការណ៍ណែនាំតាមប្រព័ន្ធ Codex ឬប្រព័ន្ធអន្តរជាតិផ្សេងទៀត។
(
រ៉ឺម៉កមានផ្ទុកដោយទំនិញចំណីអាហារមានផ្លែឈើ បន្លែបង្ការ អាហារកំប៉ុងជាដើមដែលនាំចេញពីប្រទេសថៃនាច្រកព្រំដែនប៉ោយប៉ែត)
ថ្វីបើមានការធ្វើសុខដុមរមនីយកម្មចាប់ពីឆ្នាំ ២០០៣ ក៏ដោយ អ្នកជំនាញផ្នែកពាណិជ្ជកម្មនិងសុវត្ថិភាពចំណីអាហារអាស៊ានលោក Edmund Sim អះអាងថា ដំណើរការនៃការរៀបចំសុខដុមនីយកម្មនៃបទដ្ឋានសុវត្ថិភាពភាពអាហារនៅអាស៊ាននៅតែយឺតយ៉ាវខ្លាំង ព្រោះវាក៏ប្រឈមបញ្ហាច្រើន។
លោក Edmund Sim បានពន្យល់លម្អិតយ៉ាងដូច្នេះថា៖«បញ្ហាធំសម្រាប់ការធ្វើសុខដុមរមនីយកម្មបទដ្ឋានចំណីអាហារ គឺវាមិនសូវបានការគាំទ្រខ្លាំងពីលេខាធិការដ្ឋានអាស៊ាន និងរដ្ឋជាសមាជិក។ ក្រុមហ៊ុនផលិត និងម្ចាស់ជំនួយមានអាមេរិកនិងសហភាពអឺរ៉ុប ពួកគេបានគាំទ្រការធ្វើសុខដុមរមនីយកម្មបទដ្ឋានសុវត្ថិភាពអាហានេះ។ ប៉ុន្តែរដ្ឋសមាជិកអាស៊ានទាំងអស់នៅខ្វះនូវឆន្ទៈនយោបាយ ព្រោះវាទាក់ទងផលប្រយោជន៍ពាណិជ្ជកម្មរបស់ប្រទេសនីមួយៗ»។
បញ្ហាមួយទៀតដែលរាំងស្ទះដល់ការធ្វើសុខដុមរមនីយកម្មបទដ្ឋានចំណីអាហារ គឺការបកស្រាយ និងការអនុវត្តប្រព័ន្ធ Codex មិនស្របគ្នា។ «ប្រទេសសមាជិកអាស៊ានភាគច្រើនដើរតាមប្រព័ន្ធ Codex ដែលមានគម្រូតាមសហភាពអឺរ៉ុប ខណៈដែលថៃ និងហ្វីលីពីនកំពុងអនុវត្តតាមប្រព័ន្ធ Codex ដែលរងឥទ្ធិពលពីសហរដ្ឋអាមេរិកទៅវិញ»។ នេះជាការគូសបញ្ជាក់របស់លោក Edmund Sim។
២.តើប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍដូចកម្ពុជា អាចធ្វើសុខដុមរមនីយកម្មបទដ្ឋានចំណីអាហារអាស៊ានបានកម្រិតណា?
មកដល់ពេលបច្ចុប្បន្ន កម្ពុជាអនុវត្តតាមបទដ្ឋានចំណីអាហារអាស៊ានហើយព្រោះកម្ពុជាកំណត់យកបទដ្ឋាន Codex ក្រោយប្រទេសនេះក្លាយសមាជិកអង្គការពាណិជ្ជកម្មពិភពលោក (WTO) ឆ្នាំ ២០០៤។
លោក ចាន់ បូរិន អគ្គនាយកវិទ្យាស្ថានស្តង់ដារកម្ពុជាថ្លែងប្រាប់សារព័ត៌មានថ្មីៗថា កម្ពុជានិង សមាជិកអាស៊ានផ្សេងទៀតបានជជែកគ្នារឿងបទដ្ឋានចំណីអាហាររួមនេះយូរ និងចាប់ផ្តើមធ្វើសុខដុមរមនីយមកម្មបទដ្ឋាននេះយូរមកហើយ។ ហើយកម្ពុជាក៏បានយកបទដ្ឋានដែលកំណត់ដោយអាស៊ាន ១០០ភាគរយទៅជាបទដ្ឋានជាតិដែរ។ វាមានន័យថា ពេលក្រុមហ៊ុនកម្ពុជាអនុវត្តតាមបទដ្ឋានជាតិ គុណភាពទំនិញទាំងនោះត្រូវគេទទួលស្គាល់ដួចគ្នា។
លោក ចាន់ បូរិន បានបន្តថា៖« បទដ្ឋានចំណីអាហារតំបន់នោះយើងបានយកប្រើប្រាស់អស់ហើយដើម្បីឲ្យទៅជាបទដ្ឋានជាតិយើង។ ហើយផលិតផលអ្វីដែលមិនមានបទដ្ឋានអន្តរជាតិយើងបង្កើតខ្លួនឯង។ តួយ៉ាងដូចជាអង្ករ,ប្រហុក ទឹកត្រី, បង្គារក្រៀម។ វាអត់មានស្តង់ដាអន្តរជាតិទេ។ អញ្ចឹងយើងបង្កើតវាឡើងដោយខ្លួនឯង»។
លោក ចាន់ បូរិន អគ្គនាយកវិទ្យាស្ថានស្តង់ដារកម្ពុជា
បើគេស្តាប់ការពន្យល់របស់មន្ត្រីជំនាញរូបនេះ កម្ពុជាបានយកចិត្តទុកដាក់ខ្លាំងលើបញ្ហាសុវត្ថិភាពចំណីអាហារ។ មានទាំងបទដ្ឋានចំណីអាហារអាស៊ានដែលខ្លួនបានធ្វើសុខដុមរមនីយកម្ម មកជាបទដ្ឋានជាតិទៀត ប៉ុន្តែកម្ពុជា បាននិងកំពុងជួបឧបសគ្គក្នុងការអនុវត្តបទដ្ឋានចំណីអាហារអាស៊ានឲ្យបានត្រឹមត្រូវទៅវិញ។ នោះគឺការខ្វះខាតសមត្ថភាពអនុត្តច្បាប់របស់រដ្ឋាភិបាលផង, ការខ្វះខាតការយល់ដឹងពីបទដ្ឋានចំណីអាហារក្នុងចំណោមសហគ្រាសផលិតផង និង អ្នកប្រើប្រាស់ផង ដូចជាកង្វះការវិនិយោគរវាងរដ្ឋនិងឯកជនក្នុងវិស័យចំណីអាហារជាដើម។
លោក ចាន់ បូរិន បានពន្យល់ថា៖«បើសិនចង់នាំចេញទៅក្រៅ យើងត្រូវដឹងច្បាស់និងបំពេញតាមបទដ្ឋានសុវត្ថិភាពចំណីអាហារដែលបានកំណត់នេះ។ ប៉ុន្តែនៅកម្ពុជាយើង អ្នកផលិតយើងតិច ហើយគាត់មិនបានយល់ថាអ្វីទៅជាបទដ្ឋាន (standard), បទបញ្ញតិ្តបច្ចេកទេស (technical regulation) និងការវាយតម្លៃជាអនុលោមទេ (conformity) នោះឡើយ»។
(នៅពេលដែលសមាហរណកម្មអាស៊ានចាប់ផ្តើមដើមឆ្នាំ ២០១៦ ទំនិញនានាអាចចរាចរទៅមកដោយសេរី។ ដើម្បីឲ្យទំនិញទាំងនោះចរាចរបាន អាស៊ានលើកគោលការណ៍ចំនួនបីមកពិភាក្សាក្នុងនោះមានដូចជា បទដ្ឋាន (standard), បទបញ្ញត្តិបច្ចេកទេស (technical regulation) និងការវាយតម្លៃជាអនុលោម (Conformity)។ វាក៏ត្រូវមានកិច្ចព្រមព្រៀងទទួលស្គាល់គុណភាពគ្នាទៅវិញទៅមក (MRA) ដែលវាជាការទទួលស្គាល់បទបញ្ញត្តិបច្ចេកទេស និងបទដ្ឋានរបស់ប្រទេសមួយថាវាមានតម្លៃស្មើបទដ្ឋាននិងបទបញ្ញត្តិប្រទេសមួយទៀត។)
ក.អាជ្ញាធរ និងអ្នកផលិត បន្ទោសគ្នាទៅវិញទៅមក
អគ្គនាយកវិទ្យាស្ថានស្តង់ដារជាតិបានត្អូញត្អែរប្រាប់ថា អាជ្ញាធរលោកបានពន្យល់និងបណ្តុះបណ្តាលពីបទដ្ឋានសុវត្ថិភាពចំណីអាហារដល់សហគ្រាសនិងក្រុមហ៊ុននានាតាំងពីឆ្នាំ ២០០៣ មកម្ល៉េះ។ តែអ្នកផលិតទាំងមិនយកចិត្តទុកដាក់រៀននិងស្វែងយល់ពីបទដ្ឋាននេះទេ ហើយថា ពួកគេនាំគ្នារអ៊ូរថាទំនិញពួកគេនាំចេញមិនរួច។
(
ច្រកព្រំដែនអន្តរជាតិប៉ោយប៉ែត)
ខណៈវិទ្យាស្ថានស្តង់ដារបន្ទោសអ្នកផលិត លោក ហៃ លីអ៊ាង ស្ថាបនិកនិងនាយកប្រតិបត្តិរបស់ក្រុមហ៊ុន Confirel យល់ឃើញថា ការយល់ដឹងពីបទដ្ឋានចំណីអាហាររបស់អ្នកផលិតមិនមែនជាបញ្ហាចោទឡើយ តែការអនុត្តច្បាប់និងការត្រួតពិនិត្យរបស់រដ្ឋាភិបាលទើបជាបញ្ហា។
ស្ថាបនិក Confirel ដែលជាក្រុមហ៊ុនផលិតផលិតផលជាច្រើនពីផ្លែត្នោតដើម្បីនាំចេញ បានលើកឡើងដូច្នេះថា៖« ចំណោទមិនមែននៅលើអ្នកផលិតទេ តែវាស្ថិតលើការពង្រឹងប្រព័ន្ធនៃការត្រួតពិនិត្យរបស់ស្ថាប័នជំនាញក្នុងស្រុកយើង។ យើងមានច្បាប់ និងមធ្យោបាយអស់ហើយសម្រាប់ការអនុវត្តបទដ្ឋានចំណីអាហារនេះ តែយើងគ្មានឆន្ទៈ។ ដូចខ្ញុំជាអ្នកផលិត ខ្ញុំឃើញថា អាជ្ញាធរជំនាញមិនត្រួតពិនិត្យឲ្យបានដិតដល់ទេ»។
ខណៈដែលសកម្មភាពត្រួតពិនិត្យលើផលិតផលចំណីអាហារមិនបានដិតដល់ ស្ថាប័នដែលមានតួនាទីត្រួតពិនិត្យបែរជាមានច្រើនទៅវិញ។ ការណ៍បានធ្វើឲ្យផលិតករឆ្ងល់ទៅវិញ។ លោក លីអ៊ាង បន្ថែមទៀតថា៖« ប្រទេសយើងមានស្ថាប័នត្រួតពិនិត្យច្រើនពេកនៅក្រសួងផ្សេងគ្នា រហូតធ្វើឲ្យមានទំនាស់សមត្ថកិច្ច។ វាត្រូវមានការដោះស្រាយបញ្ហានេះ»។
ចំណែកលោក សុខ ណារិន នាយកប្រតិបត្តិការអង្គការសហប្រជាជាតិដើម្បីអភិវឌ្ឍវិស័យឧស្សាហកម្ម (UNIDO) យល់ឃើញដូចលោក ហៃ លីអ៊ាង ដែរ។ លោកអធិប្បាយថា បញ្ហាប្រឈមគឺ ការខ្វះខាតធនធានមនុស្សដែលមានជំនាញដើម្បីអនុវត្តបទបញ្ញត្តិ និងត្រួតពិនិត្យចំណីអាហារដែលជាបន្ទុករបស់រដ្ឋាភិបាលនិងស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធ។
«កម្ពុជាមានបទដ្ឋានដូចអាស៊ានតែមួយមុខមិនគ្រប់ឡើយ។ កម្ពុជាកំពុងខ្វះខាតធនធានមនុស្សមានចំណេះដឹងផ្នែកចំណីអាហារដើម្បីធ្វើចូលរួមក្នុងការផលិតនិងធ្វើជាមន្ត្រីអនុវត្តច្បាប់នេះ។ កាលណាបើការអនុវត្តច្បាប់មិនបានត្រឹមត្រូវ ហើយគ្មានការពិនិត្យដិតដល់ទេនោះ ការអនុវត្តតាមបទដ្ឋានរួមអាស៊ានក៏មិនអាចសម្រេចបានដែរ»។ នេះជាការបញ្ជាក់របស់មន្ត្រី UNIDO។
លោក សុខ ណារិន ក៏មើលឃើញផងដែរថា ការខ្វះខាតគោលនយោបាយជំរុញការនាំចេញក៏ ធ្វើឲ្យការអនុវត្តបទដ្ឋានចំណីអាហារអាស៊ាននេះយឺតយ៉ាវដែរ។ លោកមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ «ជាធម្មតា បើកម្ពុជាមានគោលដៅជំរុញការនាំចេញ កម្ពុជានឹងប្រឹងប្រែងអនុវត្តឲ្យបាននូវបទដ្ឋានដែលគ្រប់គ្រងផលិតផលនោះ។ ឧទាហរណ៍ដូចអង្ករ យើងមានគោលនយោបាយជំរុញការនាំចេញត្រឹមត្រូវ។ ដូច្នេះហើយ វាត្រូវបានផលិតតាមបទដ្ឋាន និងអាចនាំចេញទៅបានរហ័សដែរ»។
ចំណេះដឹងសុវត្ថិភាពចំណីអាហារអ្នកប្រើប្រាស់ និងកង្វះខាតការវិនិយោគដែលមានការសហការរវាងរដ្ឋនិងឯកជនក៏ជាបញ្ហាប្រឈមសម្រាប់ការឈានទៅអនុវត្តបទដ្ឋានចំណីអាហារអាស៊ានឲ្យបានត្រឹមត្រូវដែរ។ នេះបើតាមការយល់ឃើញរបស់លោក សុខ ណារិន ដដែល។
ខ.កម្ពុជាជម្នះបញ្ហាប្រឈមដើម្បីពង្រឹងការអនុវត្ត បទដ្ឋានចំណីអាហារអាស៊ាន
យ៉ាងណាមិញ រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាបានប្រឹងប្រែងច្រើនដែរ ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាប្រឈមក្នុងការអនុវត្តបទដ្ឋានសុវត្ថិភាពចំណីអាហារនេះនៅទូទាំងប្រទេស។
ប្រធានវិទ្យាស្ថានស្តង់ដារកម្ពុជា លោក ចាន់ បូរិន បានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា គោលដៅចម្បងរបស់ស្ថាប័នលោកនៅពេលបច្ចុប្បន្នគឺ បន្តលើកកម្ពស់ការយល់ដឹងពីបទដ្ឋានចំណីអាហារអាស៊ានក្នុងចំណោមក្រុមហ៊ុននិងសហគ្រាសក៏ដូចជាអ្នកប្រើប្រាស់ផងដែរ។ លោកបាននិយាយយ៉ាងដូច្នេះ៖«យើងនៅតែបន្តយន្តការបង្រៀនពួកគាត់ឲ្យបានច្រើនពីបទដ្ឋានចំណីអាហារ និង ធានាការត្រួតពិនិត្យនិងគ្រប់គ្រង ការផលិតចំណីអាហារនាំចូលនិងផលិតក្នុងស្រុកដើម្បីធានាសុខុមាលភាពប្រជាជនយើង»។
បច្ចុប្បន្ន កម្ពុជាកំពុងរៀបចំច្បាប់ស្តីពីសុវត្ថិភាពចំណីអាហារ និងច្បាប់ការពារអ្នកប្រើប្រាស់ ដែលវានឹងត្រូវអនុម័តនៅឆ្នាំ ២០១៧នេះ។ បើតាមក្រសួងពាណិជ្ជកម្ម ច្បាប់ទាំងពីរនេះមានគោលដៅគ្រប់គ្រងលើអ្នកផលិតនិងធ្វើអាជីវកម្មទំនិញចំណីអាហារ ហើយវាក៏ការពារសុវត្ថិភាពអ្នកប្រើប្រាស់ពីហានិភ័យ ឬ ផលប៉ះពាល់ដល់សុខភាពដែលបង្កមកពីការប្រើប្រាស់ចំណីអាហារដែរ។
ជំហានវិជ្ជមានមួយទៀតគឺកម្ពុជាបានសម្រេចដាក់ចេញរថយន្តពិសោធន៍ចំណីអាហារដែលអាចចល័តបានសម្រាប់សម្រួលដល់ការត្រួតពិនិត្យគុណភាពផលិតចំណីអាហារបានរហ័សនិងមានប្រសិទ្ធភាព។
ម្យ៉ាងវិញទៀត ដើម្បីសម្រួលការនាំចេញវិទ្យាស្ថានស្តង់ដារប្រឹងប្រែងចរចាជាមួយប្រទេសផ្សេងទៀតក្នុងតំបន់ និងបង្កើតបទដ្ឋានបន្ថែម។ លោក ចាន់ បូរិន ប្រាប់ថា៖ «ពាក់ព័ន្ធការនាំចេញ យើងបានព្យាយាមបង្កើតបទដ្ឋានបន្ថែមសម្រាប់ប្រភេទទំនិញណាដែលយើងមិនទាន់មានបទដ្ឋានត្រឹមត្រូវ។ ហើយយើងក៏បានចរចាជាមួយប្រទេសអាស៊ាន និងបង្កើតអង្គភាពសម្រាប់ការវាយតម្លៃជាអនុលោមសម្រាប់វាយតម្លៃផលិតដែលកម្ពុជាផលិតបានរួចហើយដែរ»។
យ៉ាងណាក៏ដោយ ដើម្បីសម្រេចបានក្នុងការអនុវត្តបទដ្ឋានចំណីអាហារឲ្យបានត្រឹមត្រូវ វាត្រូវការពេលវេលាសមស្របមួយ។ ហើយសម្រាប់ប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍដូចកម្ពុជានោះ វាស្ថិតលើផ្លូវវែងឆ្ងាយទៀតក្នុងការឈានឆ្ពោះទៅសម្រេចជោគជ័យនេះ។
កម្ពុជាគួរគាំទ្រផលិតផលកសិកម្មបែបសរីរាង្គដើម្បីជំរុញការនាំចេញក្នុងអាស៊ាន
ការលើកស្ទួយការអនុវត្តបទដ្ឋានសុវត្ថិភាពចំណីអាហារអាស៊ាន និងការបង្កើនការនាំចេញផលិតផលចំណីអាហារ ជាគោលដៅធំបំផុតរបស់កម្ពុជា។ ប៉ុន្តែកម្ពុជាក៏មិនអាចបង្កើនសមត្ថភាពផលិតទំនិញចំណីអាហារគ្រប់ប្រភេទឲ្យបានត្រូវតាមបទដ្ឋានទាំងអស់ដែរ។
អ្នកជំនាញសុវត្ថិភាពចំណីអាហារអាស៊ានលោក Edmund Sim ជឿជាក់ថា កម្ពុជាគួរប្រឹងប្រែងផ្តោតការយកចិត្តទុកដាក់ឲ្យបានត្រឹមត្រូវលើវិស័យកសិកម្ម។ លោកនិយាយថា៖ «កម្ពុជាមានសក្តានុពលផ្នែកកសិកម្មពីធម្មជាតិ ហើយងាយផលិតនិងនាំចេញផលិតផលកសិកម្មស្របតាមបទដ្ឋានបច្ចេកទេសត្រឹមត្រូវ។ ដូច្នេះរដ្ឋាភិបាលគួរគិតគូរលើកស្ទួយវិស័យនេះឲ្យបានត្រឹមត្រូវ»។
យោងតាមរបាយការណ៍ស្ថាប័ន ឧស្សាហកម្មចំណីអាហារអាស៊ី (Food Industry Asia) ក្នុងឆ្នាំ ២០១០ ការនាំចេញផលិតផលកសិកម្មក្នុងបណ្តាប្រទេសអាស៊ានស្ថិតនៅ កម្រិតទាបនៅឡើយ ពោលគឺត្រឹម ១៥ភាគរយនៃផលិតផលកសិកម្មទាំងអស់របស់ប្រទេសសមាជិកដែលនាំចេញប៉ុណ្ណោះ។
ខណៈដែលមានការជំរុញឲ្យកម្ពុជាផ្តោតលើការផលិតទំនិញកសិកកម្ម មន្ត្រីជំនាញរបស់អង្គការសេដាក (CEDAC) លោក គៀម មករាឌី បានផ្តល់អនុសាសន៍បន្ថែមថា កម្ពុជាគួរបង្កើនសមត្ថភាពធ្វើកសិកម្មសរីរាង្គនេះដើម្បីទាញយកប្រយោជន៍ពីជំនួញទំនិញប្រភេទនេះ។
លោក គៀម មករាឌី មន្ត្រីជំនាញរបស់អង្គការសេដាក
បើតាមអ្នកជំនាញរូបនេះ រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាគាំទ្របទដ្ឋានសម្រាប់ការដាំដុះដំណាំកសិកម្មដែលកម្ពុជាអនុវត្តគឺ «ការអនុវត្តសិកម្មល្អ» (Good Agricultural Practice)ដែលវាបទដ្ឋានពឹងផ្អែកលើវិទ្យាសាស្ត្រ និងជាផ្នែកមួយនៃក្របខណ្ឌយុទ្ធសាស្ត្ររបស់អាស៊ានក្នុងការអភិវឌ្ឍបទដ្ឋានចំណីអាហារ។ ហើយការផលិតទំនិញកសិកម្មសរីរាង្គ ក៏មានចែងក្នុងការអនុវត្តកសិកម្មល្អដែរ។
អ្នកជំនាញកសិកកម្មសេរីរាង្គ លោក មករាឌី មានប្រសាសន៍ថា៖ «ការអនុវត្តកសិកម្មល្អ (Good Agricultural Practice) ជាបទដ្ឋានមួយសម្រាប់ទំនិញសរីរាង្គដែលកំណត់ដោយអាស៊ាន ហើយយើងក៏មិនមានបទដ្ឋានដាច់ដោយឡែកដែរ។ ពេលទំនិញកសិកម្មដាំដុះនិងផលិតតាមបទដ្ឋាននេះបានន័យថាទំនិញយើងមានការទទួលស្គាល់ហើយ»។
បន្លែសរីរាង្គដែលមានដាក់លក់នៅតាមហាងក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ
(រូបភាពផ្តល់សិទ្ធិឲ្យដោយ៖ សួនកសិករខ្មែរ)
មន្ត្រីអង្គការកសិកម្មរូបនេះជឿជាក់ថា ការប្រឹងប្រែងផលិតនិងនាំចេញទំនិញកសិកម្មសរីរាង្គជារឿងមួយសំខាន់ ហើយកម្ពុជាក៏អាចនាំមុខគេក្នុងការផលិតទំនិញប្រភេទនេះក្នុងសហគមន៍សេដ្ឋកិច្ចអាស៊ានផងដែរ។
«ខ្ញុំមើលឃើញថាទំនិញកសិកម្មសរីរាង្គនេះមានអាចមានសក្តានុពល និងមានទីផ្សារច្រើននៅថ្នាក់តំបន់ និងថ្នាក់ពិភពលោក។ នៅកម្ពុជា យើងឃើញថា ការដាំដុះផលិតផលកសិកម្មសរីរាង្គសម្រាប់នាំចេញជាឱកាស ព្រោះយើងមានបទពិសោធន៍ហើយ ហើយយើងមានសក្តានុពល ដោយសារដីយើងសមស្របសម្រាប់ដំណាំសរីរាង្គ។ ដូច្នេះហើយយើងរំពឹងថាកម្ពុជានឹងឈានមុខគេក្នុងការផលិតទំនិញអាហារកសិកម្មសរីរាង្គនេះ»។
ប្រជាកសិករកម្ពុុជាកំពុងចាប់ផ្តើមងាកមកផលិតនិងដាំដុះទំនិញសរីរាង្គ (រូបភាពផ្តល់សិទ្ធិឲ្យដោយ៖ សួនកសិករខ្មែរ)
ក្រៅពីឱកាសក្នុងការនាំចេញទៅក្នុងតំបន់ លោក សុខ ណារិន ក៏មើលឃើញការគាំទ្រផលិផលសរីរាង្គនឹងក្លាយជាចលនាវិជ្ជមានមួយដែលវាអាចជំរុញការអនុវត្តបទដ្ឋានសុវត្ថិភាពចំណីអាហារ តាមរយៈការដាក់សម្ពាធលើអ្នកផលិតទំនិញចំណីអាហារនេះ៕
សូមចុចត្រង់នេះដើម្បីអានថ្មីៗជាភាសាអង់គ្លេស (Cambodianess.com)
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
អត្ថបទពេញនិយម
«សទិសសព្ទ»និង«សទិសន័យ» មានន័យខុសគ្នាដូចម្តេច?
11 ម៉ោង
ករណីក្រុមហ៊ុន CIC៖ និយ័តករមូលបត្រកម្ពុជា ប្រកាសការពារប្រយោជន៍វិនិយោគិនស្របច្បាប់
3 ថ្ងៃ
ស្រឡាញ់របស់ចាស់ៗ! អ្នកស្រី អាគីម ច្នៃរថយន្ត Jeep ដឹកភ្ញៀវមើលប្រាសាទ និងធម្មជាតិនៅអង្គរ
6 ថ្ងៃ
«បេតិកភណ្ឌវប្បធម៌រូបី» ខុសពី «បេតិកភណ្ឌវប្បធម៌អរូបី»ដូចម្តេច?
4 ថ្ងៃ
«ចេរភាព និងនិរន្តភាព» មានន័យខុសគ្នាបែបណា?
5 ថ្ងៃ
អត្ថបទពេញនិយមបន្ថែម