អ្នកសេដ្ឋកិច្ច៖ បើទោះកំណត់អត្រាការប្រាក់មីក្រូហិរញ្ញវត្ថុ ក៏គ្មានផលចំណេញដល់កសិករឡើយ

ជាតិ

សេដ្ឋកិច្ច

អ្នកសេដ្ឋកិច្ច៖ បើទោះកំណត់អត្រាការប្រាក់មីក្រូហិរញ្ញវត្ថុ ក៏គ្មានផលចំណេញដល់កសិករឡើយ

15, Mar 2017 , 10:19 pm

រូបភាព

ដោយ:

ភ្នំពេញ៖ នៅពេលថ្មីៗនេះ ធនាគារជាតិនៃកម្ពុជា (NBC) ទើបតែបានប្រកាសឲ្យធនាគារ និងគ្រឹះស្ថានហិរញ្ញវត្ថុទាំងអស់ កំណត់អត្រាការប្រាក់អតិបរមា (ដាក់ពិដានអត្រាការប្រាក់)ចំពោះកិច្ចសន្យាខ្ចីរបស់ពលរដ្ឋ ពីជាង៣០ភាគរយមកត្រឹមតែ ១៨ភាគរយក្នុង១ឆ្នាំវិញ ចាប់ពីថ្ងៃទី១ខែមេសាឆ្នាំនេះតទៅ ដើម្បីការពារអតិថិជនពីការគិតអត្រាការប្រាក់ខ្ពស់ពេក។

ចំពោះបញ្ហានេះ អ្នកជំនាញសេដ្ឋកិច្ច លោកបណ្ឌិត កង ចន្ទតារារ័ត្ន យល់ឃើញថា ការកំណត់អត្រាការប្រាក់អតិបរមានេះ នឹងធ្វើឲ្យខាតបង់ទាំងប្រជាជនក្រីក្រ និងគ្រឹះស្ថានផ្ដល់កម្ចី។ ខាងមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុក៏នឹងកាត់បន្ថយកម្ចីពីបរទេស ដែលយកមកដាក់ទុនវិនិយោគនៅកម្ពុជា ព្រោះវាអត់មានចំណេញ។ ចំណែកប្រជាជនក្រីក្រ ដែលមានសមត្ថភាពអាចខ្ចីប្រាក់ឥណទានទំហំតូច មិនអាចខ្ចីបានទៀតទេ ព្រោះមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុ នឹងកាត់ចំណាយមួយចំនួន ដោយលើកទំហំឥណទានទៅកម្ចីខ្ពស់វិញ ។ បើតាមលោក កង ចន្ទតារារ័ត្ន ប្រជាជនដែលអត់ច្រកខ្ចីឥណទានខ្នាតតូច នឹងងាកទៅខ្ចីប្រាក់ពីឯកជន ដែលមានការប្រាក់ថ្លៃវិញ ។ ដូច្នេះទោះបីមីក្រួហិរញ្ញវត្ថុមានការប្រាក់ថោក ក៏វាអត់មានប្រយោជន៍អ្វីដែរ។

សម្រាប់អ្នកសេដ្ឋកិច្ចរូបនេះ ប្រសិនជារដ្ឋាភិបាលចង់សម្រួលដល់ពលរដ្ឋ ដែលជំពាក់បំណុលគ្រឹះស្ថានមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុឯកជននេះ មានតែការរកតម្លៃទីផ្សារកសិផលខ្ពស់ និងកាត់បន្ថយការនាំចូលប្រភេទកសិផលពីបរទេសចូលកម្ពុជានោះទេ ទើបអាចជួយបង្កើនចំណូលដល់ប្រជាកសិករ ហើយអាចឲ្យពួកគេមានលទ្ធភាពសងបំណុលត្រឡប់ទៅធនាគារ និងមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុវិញ។

ដើម្បីជ្រាបច្បាស់ សូមអានបទសម្ភាសន៍រវាង លោក ញ៉ុង ហេង នៃសារព័ត៌មានអេឡិចត្រូនិកថ្មីៗ និង លោក កង ចន្ទតារារ័ត្ន ខាងក្រោមនេះ៖

លោក ញ៉ុង ហេង ៖ តើលោកបណ្ឌិតយល់ឃើញដូចម្ដេច ចំពោះការកម្រិតអត្រាការប្រាក់របស់ NBC ?

លោក កង ចន្ទតារារ័ត្ន ៖ ខ្ញុំនិយាយឲ្យខ្លី ការដាក់ពិដាននេះនឹងមិនធ្វើឲ្យអ្នកណាចំណេញទាំងអស់។ វាមានតែធ្វើឲ្យខាតទាំងសងខាង។ ខាតទី១៖ គឺខាងមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុក៏នឹងកាត់បន្ថយកម្ចីពីបរទេស ព្រោះវាអត់មានចំណេញ។ ហើយការដាក់ពិដាននេះក៏បានបញ្ជាក់ថា បរិយាកាសក្នុងរបររកស៊ីស្រុកយើង វាមិនអាស្រ័យហេតុផលសេដ្ឋកិច្ច តែវាអាស្រ័យហេតុផលមិនមែនសេដ្ឋកិច្ចទៅវិញ ដែលធ្វើឲ្យអ្នករកស៊ីពិបាកនឹងប៉ាន់ស្មាន។ និយាយឲ្យខ្លីភាពមិនប្រាកដប្រជា ហានិភ័យវាខ្ពស់ពេក ដែលធ្វើឲ្យតម្លៃលុយមកពីខាងក្រៅ ក៏ថ្លៃសម្រាប់យើងរកស៊ីដែរ។ ខាតទី២៖ ខាតប្រជាជនក្រីក្រ។ ព្រោះមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុ នឹងកាត់ចំណាយមួយចំនួន និងលើកទំហំឥណទាន ទៅរកឥណទានខ្ពស់ ដូច្នេះអ្នកខ្ចីតូចៗ មិនអាចខ្ចីបានទៀតទេ។ ពួកគាត់នឹងទៅខ្ចីអ្នកចងការប្រាក់ក្រៅផ្លូវការ ដែលធ្វើឲ្យពួកគាត់កាន់តែយ៉ាប់យ៉ឺនទៀត ដូចជាផ្ដាច់ច្រកសម្រាប់អ្នកក្រទៅវិញ ក្នុងការដាក់ពិដានអត្រាការប្រាក់របៀបនេះ។ ការដាក់ពិដាននេះ មិនបានធ្វើឲ្យចំណូលរបស់ប្រជាជនកើនឡើង និងមិនបានកាត់ចំណាយពិតប្រាកដនោះទេ។ បើប្រជាជនអត់មានច្រកទៅខ្ចីហើយទោះបីថោក ក៏វាអត់មានប្រយោជន៍អ្វីដែរ។

លោក ញ៉ុង ហេង៖ តើការកម្រិតអត្រាការប្រាក់ ដែលធ្វើឲ្យការប្រាក់កាន់តែទាប នឹងធ្វើឲ្យពលរដ្ឋដែលយកកម្ចីនោះទៅប្រកបរបរផ្សេងៗ ចំណេញកាន់តែច្រើនដែរ ឬទេ?

លោក កង ចន្ទតារារ័ត្ន ៖ លុះណាគេមានលុយឲ្យគាត់ខ្ចី តែដល់ពេលតម្លៃអ៊ីចឹងទៅ លុយសម្រាប់ឲ្យគាត់ខ្ចីវាអត់មានទៅវិញ។ ហើយចំនួនដែលគាត់ធ្លាប់ខ្ចីបាន ពេលខ្លះគាត់ធ្លាប់ខ្ចី ៥០០ដុល្លារ ឬក៏ក្រោម១០០០ដុល្លារ គេអាចឲ្យខ្ចីបាន តែឥឡូវគេអត់អាចឲ្យខ្ចីបាន។ គាត់អត់កន្លែងខ្ចី គាត់មានតែទៅខ្ចីអ្នកចងការប្រាក់ឯកជនទៅវិញទេ។ ពីមុនវាថ្លៃ គេអាចផ្គត់ផ្គង់ឲ្យបាន តែឥឡូវវាថោកគេអត់មានរបស់ផ្គត់ផ្គង់ឲ្យទៀត។ ដូចនេះវាអត់មានចំណេញអ្វីដល់ប្រជាជនក្រីក្រ តែផ្ទុយទៅវិញបែររុញច្រានពួកគាត់ឲ្យធ្លាក់ក្នុងរណ្ដៅអ្នកចងការប្រាក់ឯកជនទៅវិញ។

លោក ញ៉ុង ហេង ៖ ហេតុអ្វីដូចនៅប្រទេសថៃជាដើម គេអាចធ្វើឲ្យអត្រាការប្រាក់ទាប ដែលទាបជាងនៅកម្ពុជា?

លោក កង ចន្ទតារារ័ត្ន ៖ ដោយសារថ្លៃដើមគេថោក។ ខ្ញុំចង់និយាយថា លុយនៅជប៉ុនក៏ថោកដែរ ២ភាគរយ ៣ភាគរយ តែពេលយកមកកម្ពុជាវាថ្លៃ ព្រោះរដ្ឋាភិបាលយកពន្ធ ១០ភាគរយសម្រាប់លុយនាំចូល។ ហានិភ័យសេដ្ឋកិច្ចប្រទេសយើង វាខ្ពស់។ ហានិភ័យគឺក្នុងរូបភាពបែបនេះ គឺថាការប្រែប្រួលសេដ្ឋកិច្ច មិនបានចេញពីកម្លាំងទីផ្សារសេដ្ឋកិច្ចទេ តែចេញពីអន្តរាគមន៍នៃប្រព័ន្ធនយោបាយទៅវិញ។ ហើយត្រង់នេះ គេថាជាការប្រថុយប្រថានសុទ្ធសាធ ដែលយកលុយមកដាក់នៅប្រទេសមានហានិភ័យដូចនេះ។ ដូចនេះគេនឹងទារថ្លៃហានិភ័យបន្ថែមទៀត ហើយទម្រាំដល់ដៃប្រជាជនក៏ថ្លៃទៅតាមនេះ។

លោក ញ៉ុង ហេង ៖ តើលោកមានអនុសាសន៍អ្វី ដើម្បីឲ្យចំណេញទាំងសងខាង គឺទាំងគ្រឹះស្ថានហិរញ្ញវត្ថុ និងប្រជាជនក្រីក្រ?

លោក កង ចន្ទតារារ័ត្ន ៖ ដើម្បីជួយកសិករ គឺត្រូវជួយអ្វីទាក់ទងនឹងប្រាក់ចំណូលរបស់ប្រជាជន។ ការដាក់ពិដានគឺគ្រាន់តែអាចកាត់បន្ថយចំណាយតែប៉ុណ្ណឹង តែបើគាត់អត់អាចខ្ចីបានផង ការកាត់បន្ថយចំណាយក៏អត់ន័យដែរ។ ដូចនេះយើងផ្ដោតទៅលើចំណូលរបស់អតិថិជនគ្រឹះស្ថានហិរញ្ញវត្ថុ ពិសេសកសិករ។ កសិផលរបស់គាត់ឲ្យតែប្រមូលផល គឺធ្លាក់ថ្លៃរហូត ពេលខ្លះអត់ទាំងមានទីផ្សារផង រឿងដដែលនៅតែដដែល។ ដូច្នេះគាត់អត់ដោះស្រាយអ្វីខ្លួនគាត់បានទេ បើទោះបីឲ្យខ្ចីដើមសុទ្ធការប្រាក់ស្មើសូន្យ ក៏អតិថិជនមានការពិបាកខ្លាំងក្នុងការសងប្រាក់វិញដែរ។ ការអនុញ្ញាតឲ្យមានលំហូរចូលបន្លែ ឬដំណាំកសិកម្មដោយសេរី បានកម្ទេចទីផ្សាររបស់គាត់។ មានការរួចពន្ធ ហើយប្រជែងទីផ្សាររបស់គាត់ ដែលធ្វើឲ្យគាត់ពិបាករកស៊ី។ រដ្ឋាភិបាលគួរតែលើកទឹកចិត្តដល់គ្រឹះស្ថានហិរញ្ញវត្ថុទៅវិញទេ ដែលផ្គត់ផ្គង់ឥណទានដល់អតិថិជននៅទីជនបទ ដែលប្រឈមហានិភ័យខ្ពស់។ រដ្ឋាភិបាលមិនគួរដាក់សម្ពាធលើគ្រឹះស្ថានហិរញ្ញវត្ថុនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ រដ្ឋគួរលើកលែងពន្ធ ដើម្បីធ្វើយ៉ាងម៉េចឲ្យគ្រឹះស្ថានអាចកាត់បន្ថយអត្រាការប្រាក់របស់ខ្លួន។

អត្រាការប្រាក់ឥណទាននឹងចុះថោក ជាស្វ័យប្រវត្តិនៅពេលដែលមានការប្រកួតប្រជែងច្បាស់លាស់។ ហើយនៅពេលកសិផលមានទីផ្សារ គ្រឹះស្ថានផ្ដល់កម្ចីនឹងប្រជែងគ្នា បន្ធូរតម្លៃដើម្បីឲ្យគាត់ខ្ចី៕