ពីនេះ ពីនោះ
ពាក្យ ដែលមាន «អតិ» នៅខាងដើម តែងបង្ហាញពី «ភាពលើសលុប ឬ ច្រើនក្រៃលែង»
× ភ្នំពេញ៖ «អតិ» ត្រូវបានចាត់ទុកជានិបាតសព្ទមួយ ដែលអាចឈរនៅពីខាងមុខពាក្យដទៃ។ និបាតសព្ទ គឺសំដៅលើពាក្យ ដែលឈរនៅពីខាងមុខពាក្យណាមួយ ហើយបន្ថែមអត្ថន័យឲ្យពាក្យនោះ។
និបាតសព្ទ «អតិ» អាចប្រែបានច្រើនយ៉ាងដូចជា កន្លង, ក្រៃ, ខ្លាំង, ពេក, ក្រៃពេក, ពន់ពេក, ក្រៃលែង, លើស, លើសលែង, លើសលុប, ហួស, ហួសពេក, ផុត, បំផុត, ធំ, យ៉ាងធំ, ណាស់ ជាដើម។
ពាក្យដែលមាន «អតិ» នៅខាងដើម មានដូចជា អតិកល្យាណ (មានលម្អក្រៃពេក, ល្អក្រៃពេក), អតិក្រោធ (ក្រោធខ្លាំង, ខឹងខ្លាំង), អតិជាតបុត្ត (កូនប្រសើរកន្លង), អតិទាន (ទានយ៉ាងធំ, អំណោយយ៉ាងធំ), អតិទុក្ខ (ទុក្ខខ្លាំង, សេចក្តីព្រួយខ្លាំង), អតិទេព (ទេពតាស័ក្តិធំ), អតិបរិមា (កម្រិតយ៉ាងច្រើន, យ៉ាងខ្ពស់, យ៉ាងឆ្ងាយបំផុត, យ៉ាងច្រើនបំផុត, យ៉ាងក្រៃលែង, ដ៏លើសលុបបំផុត), អតិបរិមាណ (បរិមាណយ៉ាងក្រៃលែង, ចំនួនយ៉ាងច្រើន, ចំនួនយ៉ាងខ្ពស់បំផុត), អតិពាល (ពាលខ្លាំង, ល្ងង់ខ្លាំង), អតិមានះ (មានះក្រៃពេក, ប្រកាន់ហួសពេក), អតិវិសាល (ទូលាយណាស់), អតិសុខុម (សុខុមក្រៃពេក), អតិសុខុមប្រាណ (សត្វមានជីវិតយ៉ាងតូចល្អិតជាទីបំផុត), អតិសុខមាល (ដែលធ្លាប់តែស្រណុកក្រៃពេក), អតិសោភ័ណ (ល្អកន្លង) ។ល។
ការបកប្រែ និបាតសព្ទ «អតិ» ត្រូវឲ្យសមទំនងទៅតាមកាលៈទេសៈ។ ជារួម «អតិ» អាចបកប្រែយ៉ាងណាក៏បាន ឲ្យតែស្ថិតក្នុងន័យថា លើសលុប ឬ ច្រើនពេក ឬមួយក៏ ពន់ពេក។
ការបកស្រាយនេះ គឺដកស្រង់ចេញពីវចនានុក្រម សម្តេច ជួន ណាត៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com