ពីកម្មករទូក កម្មករសំណង់ រត់ម៉ូតូឌុប លោក ឆាំ ប៊ុនថេត តស៊ូរៀនដើម្បីកែប្រែជីវិត

បទយកការណ៍ / បទសម្ភាសន៍

ពីកម្មករទូក កម្មករសំណង់ រត់ម៉ូតូឌុប លោក ឆាំ ប៊ុនថេត តស៊ូរៀនដើម្បីកែប្រែជីវិត

16, Sep 2017 , 10:39 pm

រូបភាព

ដោយ:

លោក ឆាំ ប៊ុនថេត ជាសាស្ត្រាចារ្យផ្នែកអភិវឌ្ឍន៍មគ្គុទេ្ទស នៃសាកលវិទ្យាល័យបញ្ញាសាស្ត្រ។ ជាសាស្ត្រាចារ្យ មួយរូប គឺជាឱកាសរបស់លោក ឆាំ ប៊ុតថេត ដែលចង់រួមចំណែកកែទម្រង់ប្រព័ន្ធអប់រំរបស់កម្ពុជា។សម្រាប់សាស្ត្រាចារ្យរូបនេះ វិស័យអប់រំសព្វថ្ងៃ មិនទាន់មានប្រព័ន្ធ ឬទម្រង់ត្រួតពិនិត្យគ្នាឲ្យបានច្បាស់លាស់។ លោក ប៊ុតថេត ចង់ចូលរួមកែទម្រង់វិស័យអប់រំកម្ពុជា ព្រោះលោកយល់ថា មានតែការអប់រំប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចកែប្រែជីវិតរបស់មនុស្សឲ្យប្រសើរ។ លោកចង់ក៏ឃើញក្រសួងអប់រំ រៀបចំប្រព័ន្ធមួយដែលជួយឲ្យសិស្សគ្មានលទ្ធភាពពិតប្រាកដ ទទួលបានការអប់រំគ្រប់គ្នាផងដែរ។ តាមរយៈការងារបច្ចុប្បន្ន សាស្ត្រាចារ្យវ័យ៣៤ឆ្នាំរូបនេះ បញ្ជាក់ថានឹងព្យាយាមអប់រំអ្នកជំនាន់ក្រោយឲ្យមានការទទួលខុសត្រូវ និងមានគុណតម្លៃខ្ពស់ដែរ។

លោក ឆាំ ប៊ុនថេត ជាសាស្ត្រាចារ្យផ្នែកអភិវឌ្ឍន៍មគ្គុទេ្ទស នៃសាកលវិទ្យាល័យបញ្ញាសាស្ត្រ ចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០១២។ សិស្ស និស្សិតរបស់លោកបានស្គាល់ច្បាស់ពីភាពស្វាហាប់ ការពន្យល់ដោយក្លៀវក្លារបស់សាស្ត្រាចារ្យវ័យ៣៤ឆ្នាំរូបនេះ ប៉ុន្តែពួកគេទំនងជាមិនបានដឹងពីដំណើរជីវិតរបស់សាស្ត្រាចារ្យមានស្រុកកំណើតនៅខេត្តតាកែវ នេះឡើយ។ លោក ឆាំ ប៊ុតថេត បានបញ្ជាក់ប្រាប់សារព័ត៌មានថ្មីៗថា លោកធ្លាប់ធ្វើជាកម្មករសំណង់ អ្នករត់ម៉ូតូឌុប ឬជាកម្មករទូកនេសាទនៅស្រុកថៃ និងធ្លាប់យកមេឃធ្វើដំបូលនៅលើសួនច្បារថែមទៀតផង។

តាមការរៀបរាប់របស់លោក ឆាំ ប៊ុតថេត បានប្រាប់សារព័ត៌មានថ្មីៗ ក្នុងអំឡុងឆ្នាំ១៩៩៣ ក្រុមគ្រួសាររបស់លោក បានផ្លាស់ពីខេត្តតាកែវ ទៅរស់នៅស្រុកអង្គស្នួល ខេត្តកណ្តាល ដែលជាស្រុកខាងឪពុក។ រស់នៅបានជាងមួយឆ្នាំ ក៏ប្តូរទីលំនៅទៅតាមឪពុកដែលទើបតែចូលធ្វើជានគរបាលក្នុងខេត្តកោះកុង។ ដោយសារចំណូលពីតួនាទីជានគរបាលរបស់ឪពុក មិនអាចធ្វើឲ្យជីវភាពគ្រួសារផុតការលំបាក ប្អូនស្រីរបស់លោក ត្រូវបង្ខំឲ្យឈប់រៀន ហើយកាលណោះ យុវជន ប៊ុនថេត ក៏ស្ទើរតែបាត់បង់ការសិក្សាដែរ។

នៅពេលរៀននៅថ្នាក់ទី៨ យុវជន ប៊ុតថេត សម្រេចចិត្តចូលធ្វើជាកម្មករសំណង់ ដើម្បីរកប្រាក់ផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពគ្រួសារ និងការសិក្សា។ ធ្វើបានមួយឆ្នាំ ក៏ប្តូរមករត់ម៉ូតូឌុប។ រត់ម៉ូតូឌុបពីម៉ោង៧យប់ ដល់ម៉ោង៤ ឬ៥ជិតភ្លឺ ធ្វើឲ្យលោកដេកលង់លក់ក្នុងម៉ោងរៀនស្ទើរមិនលស់ថ្ងៃ ដែលជាហេតុធ្វើឲ្យការសិក្សាធ្លាក់ចុះ។ រៀនខ្សោយដោយសារងងុយដេកក្នុងថ្នាក់រៀន លោកក៏សម្រេចចូលធ្វើជាកម្មករសំណង់វិញ រហូតដល់រៀនចប់ថ្នាក់ទី១២ ក្នុងឆ្នាំ២០០២។

ចប់បាក់ឌុបភ្លាម យុវជន ប៊ុតថេត មិនបានបន្តការសិក្សាភ្លាមទេ។ ប៊ុតថេត ប្រាប់ថា ខ្លួនបានទៅធ្វើជាកម្មករទូកនេសាទ នៅប្រទេសថៃមួយឆ្នាំ មុននឹងបានអាហារូបករណ៍សិក្សាជំនាញទំនាក់ទំនងអន្តជាតិ នៅសាកលវិទ្យាល័យបញ្ញាសាស្ត្រ ពីលោកតាបណ្ឌិត កុល ផេង។

មករៀននៅភ្នំពេញ លោក ប៊ុតថេត បានថ្នាក់នៅផ្ទះអ៊ំក្បែរស្ពានជ្រោយចង្វារមួយរយៈ និងក្រោយមក ស្នាក់នៅវត្តនចិនដំដែក។ ស្នាក់នៅវត្ត បានជាងមួយខែ គេក៏លែងឲ្យស្នាក់នៅបន្តទៀត។ ពេលនោះ និស្សិត ប៊ុតថេត មិនបានត្រឡប់នៅរស់នៅជាមួយអ៊ំទេ រូបគេបានមកស្នាក់នៅលើសួនច្បារវត្តបទុមវត្តី ជាមួយជនរងគ្រោះដីធ្លី ដោយជួយសរសេរលិខិត ជាមួយប្រជាពលរដ្ឋរងគ្រោះដីធ្លី ដាក់ជូនទៅនាយករដ្ឋមន្ត្រី ដើម្បីដូរបាយទឹក។ ទោះជាលំបាកលំបិនយ៉ាងណាក្តី ប៊ុនថេត នៅតែស៊ូទ្រាំរៀនសូត្រ មិនបោះបង់ការសិក្សាឡើយ ព្រោះមិនចង់ឲ្យដូចពាក្យអ្នកជិតខាងមើលងាយថារៀនមិនប៉ុន្មាននោះ។ លោក ឆាំ ប៊ុនថេត រំលឹកទិដ្ឋភាពពេលនោះថា៖«ពេលនោះខ្ញុំអស់សង្ឃឹមមែនទែន និងវេទនាណាស់ ដេកអស់សង្ឃឹមមែនទែន ខ្ញុំចង់ទៅផ្ទះវិញ។ ប៉ុន្តែដោយសារនឹកឃើញថាអ្នកភូមិគេថាឲ្យ ខំប្រឹងរៀនធ្វើស្អី! រៀនបានប៉ុន្មាន? គង់តែរត់មកវិញទេ។ ខ្ញុំនឹកឃើញពាក្យមើលងាយ បានផ្តល់ជាកម្លាំងចិត្តឲ្យទ្រាំលំបាក និងរត់ចូលរៀន ទាំងហត់ និងទាំងឃ្លាន»។

រស់នៅលើសួនច្បារជិតមួយឆ្នាំ លោកតា បណ្ឌិត កុល ផេង បានអនុញ្ញាតឲ្យ និស្សិតប៊ុតថេត ស្នាក់នៅក្នុងបណ្ណាល័យនៃសកលវិទ្យាល័យ និងធ្វើការនៅក្នុងបណ្ណាល័យនោះតែម្តង។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក និស្សិតប៊ុនថេត បានខំប្រឹងរៀន ហើយការសិក្សាក៏ប្រសើរជាងមុន។ ក្រោយមកលោកបណ្ឌិតកុល ផេងត្រូវការ គ្រូបង្រៀនភាសាអង់គ្លេស នៅខេត្តតាកែវ។ ប៊ុនថេត ក៏បានស្ម័គ្រចិត្តបង្រៀននៅថ្ងៃចុងសប្តាហ៍ ហើយត្រលប់មកវិញ លោកតាបណ្ឌិត ក៏បានជ្រើសរើស និស្សិត ប៊ុនថេត ធ្វើជាបុគ្គលិកពេញសិទ្ធិ បង្រៀនភាសាអង់គ្លេស នៅសាកលវិទ្យាល័យបញ្ញសាស្ត្រ ក្នុងចុងឆ្នាំ២០០៨ ។ លោកសាស្ត្រាចារ្យ ឆាំ ប៊ុន ថេត បានបញ្ចប់ការសិក្សាថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រនៅឆ្នាំ២០០៩ និងថ្នាក់អនុបណ្ឌិតនៅឆ្នាំ២០១១។

លោក ប៊ុតថេត បានបន្តថ្នាក់បណ្ឌិតជំនាញមគ្គុទេ្ទសវិទ្យា នៅសាកលវិទ្យាល័យបញ្ញាសាស្ត្រ។ រៀនបានមួយឆ្នាំ សាស្ត្រាចារ្យរូបនេះ បានអាហារូបករណ៍សិក្សាជំនាញអភិវឌ្ឍសីលធម៌ រយៈពេលមួយឆ្នាំ នៅសាធារណរដ្ឋឆេក និងត្រឡប់មកធ្វើជាសាស្ត្រាចារ្យផ្នែកអភិវឌ្ឍន៍មគ្គុទេ្ទស នៃសាកលវិទ្យាល័យបញ្ញាសាស្ត្រ ចាប់តាំងនោះមក។

ជាសាស្ត្រាចារ្យមួយរូប គឺជាឱកាសរបស់លោក ឆាំ ប៊ុតថេត ដែលប៉ងរួមចំណែកកែទម្រង់ប្រព័ន្ធអប់រំរបស់កម្ពុជា។ លោក បញ្ជាក់ដូច្នេះ៖«ខ្ញុំចង់ចង់រួមចំណែកកែលម្អប្រព័ន្ធអប់រំ ប្រទេសយើង‍។ ខ្ញុំធ្វើជាគ្រូអ្នកដឹកនាំជំនាន់ក្រោយឲ្យមានការទទួលខុសត្រូវ និងមានគុណតម្លៃខ្ពស់ដែរ»។

ជាទស្សនៈរបស់សាស្ត្រាចារ្យរូបនេះ វិស័យអប់រំសព្វថ្ងៃ មិនទាន់មានប្រព័ន្ធ ឬទម្រង់ត្រួតពិនិត្យគ្នាឲ្យបានច្បាស់លាស់ ថាតើគ្រូបានបង្រៀនបានប៉ុណ្ណាហើយ? អ្នកណាបានត្រួតពិនិត្យខ្លះ? ឪពុកម្តាយសិស្ស មានបានទៅមើលតើគ្រូបង្រៀនកូនពួកគាត់អត់? លោកសាស្ត្រាចារ្យ ចង់ឃើញវិស័យអប់រំកម្ពុជា មានក្រុមប្រឹក្សាភិបាល ដែលមានសមាសភាពគ្រូបង្រៀន អាណាព្យាបាលសិស្ស អាជ្ញាធរដែនដី និងសិស្សពិភាក្សារួមគ្នាសម្រេច និងអភិវឌ្ឍវិស័យអប់រំ។

សម្រាប់លោក ឆាំ ប៊ុតថេត ចង់ឃើញក្រសួងអប់រំ រៀបចំប្រព័ន្ធមួយដែលជួយឲ្យសិស្សគ្មានលទ្ធភាពពិតប្រាកដ ទទួលបានការអប់រំ ពីព្រោះការអប់រំអាចកែប្រែជីវិតមនុស្សទៅរកភាពល្អប្រសើរ។ លោក ប៊ុតថេត បានឧទាហរណ៍ជីវិតលោក និងការអប់រំដូច្នេះថា៖«ជីវិតខ្ញុំ ប្រសិនបើគ្មានការអប់រំទេ ខ្ញុំនឹងធ្វើកម្មករទូក អ្នករត់ម៉ូតូឌុប ឬកម្មករសំណង់អស់មួយជីវិត។ ដូច្នេះមានតែវិស័យអប់រំទេ ដែលអាចផ្លាស់ប្តូរជីវិតមនុស្សបាន»។ លោកបន្ថែមទៀតថា៖«ពេលណាយើងជួយកែទម្រង់ ជួយរឹតបន្តឹង និងជួយគុណភាពវិស័យអប់រំបាន ជាតិយើងនឹងមានសន្តិភាព និងការអភិវឌ្ឍ។ នៅពេលណាដែលមនុស្សទទួលបានការអប់រំល្អ និងការអប់រំមួយ ដែលត្រឹមត្រូវជាតិ នឹងអភិវឌ្ឍន៍»៕