ពីនេះ ពីនោះ
ព័ត៍មានសុខភាព
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
យោងទៅតាមសារព័ត៌មាន The Daily Telegraph បានឲ្យដឹងថា សាប៊ូដុំដែលជាប្រភេទសម្លាប់បាក់តេរីអាចបង្កបញ្ហាដល់មុខងារសាច់ដុំបាន ហើយសារធាតុគីមីដែលមានក្នុងក្រែមលាបមាត់ និងគ្រឿងផ្សំជាច្រើនក្នុងផលិតផលថែរក្សា និងលាងសម្អាតផ្ទះសំបែងក៏អាចធ្វើឲ្យមានបញ្ហាដល់បេះដូងបានដែរ។
ការប្រកាសអាសន្នមួយនេះគឺផ្អែកទៅលើការសិក្សាមួយលើសត្វកណ្តុរ និងត្រីដែលផ្តោតសំខាន់ទៅលើការស្រាវជ្រាវទាក់ទងនឹងការប្រឈមមុខធ្ងន់ធ្ងររបស់សាច់ដុំ នៅពេលប៉ះពាល់សារធាតុ Triclosan។ Triclosan គឺជាសារធាតុគីមីម្យ៉ាងដែលត្រូវបានគេប្រើដើម្បីបង្ការការបង្ករោគដោយបាក់តេរី និងត្រូវបានបន្ថែមប្រើយ៉ាងទូលំទូលាយទៅលើផលិតផលប្រើប្រាស់ចាប់ពី ក្រែមលាបមាត់ ផលិតផលលាងសម្អាតមុខ និងច្រាស់ដុសធ្មេញជាដើម។
អ្នកស្រាវជ្រាវបានរកឃើញថា កណ្តុរ និងត្រីដែលប៉ះពាល់នឹងសារធាតុ Triclosan ខ្ពស់អាចបន្ថយភាពជាប់គ្នារបស់សាច់ដុំក្នុងសត្វកណ្តុរ និងបន្ថយសមត្ថភាពនៃការហែលទឹករបស់សត្វត្រីបាន។
អ្នកស្រាវជ្រាវក៏បានរកឃើញទៀតថា ការប៉ះពាល់នឹងសារធាតុ Triclosan អាចរំខានដល់ដំណើរការណ៍ជីវសាស្ត្រមួយឈ្មោះថា Excitation-contraction Coupling (ECC) ដែលវាជាសេរីនៃដំណើការណ៍មួយនៅពេលមានចរន្តបញ្ជាពីខួរក្បាល ហើយបំលែងទៅជាសារធាតុបង្កការកន្ត្រាក់ដល់សាច់ដុំបេះដូង ឬសាច់ដុំជាប់ឆ្អឹង។ កាលណាមានការរំខាន ឬបញ្ហាជាមួយនឹង ECC ក្នុងសាច់ដុំបេះដូង គឺសុទ្ធតែអាចមានគ្រោះថ្នាក់ធ្ងន់ធ្ងររហូតដល់ខ្សោយបេះដូងបានទាំងអស់។
អ្វីដែលសំខាន់នោះគឺថា ការសិក្សាបានធ្វើតេស្តតែលើឥទ្ធិពលនៃសារធាតុនេះលើកណ្តុរ និងត្រីប៉ុណ្ណោះ ហើយក៏មិនបានស្រាវជ្រាវវាលើមនុស្សនៅឡើយទេ។ ណាមួយ កម្រិតដែលគេប្រើប្រាស់ក្នុងការសិក្សាប្រហែលជាមិនអាចដូចគ្នានឹងកម្រិតប្រើប្រាស់ក្នុងផលិតដែលគេប្រើសព្វថ្ងៃដែរ ដូច្នេះយកល្អកុំទាន់បោះចោលក្រែមលាបមាត់អ្នកទអី។
ការសិក្សាមួយចំនួនបានរកឃើញថា កម្រិតនៃសារធាតុ Triclosan អាចត្រូវបានគេរកឃើញក្នុងទឹកញ៉ាំដែរ។ ហើយការសិក្សាបន្ថែមប្រហែលជាអាចវាយតម្លៃទៅលើឥទ្ធិពលរយៈពេលវែងរបស់វាលើមនុស្សបាន៕
ត្រួតពិនិត្យដោយ www.health.com.kh
ការប្រកាសអាសន្នមួយនេះគឺផ្អែកទៅលើការសិក្សាមួយលើសត្វកណ្តុរ និងត្រីដែលផ្តោតសំខាន់ទៅលើការស្រាវជ្រាវទាក់ទងនឹងការប្រឈមមុខធ្ងន់ធ្ងររបស់សាច់ដុំ នៅពេលប៉ះពាល់សារធាតុ Triclosan។ Triclosan គឺជាសារធាតុគីមីម្យ៉ាងដែលត្រូវបានគេប្រើដើម្បីបង្ការការបង្ករោគដោយបាក់តេរី និងត្រូវបានបន្ថែមប្រើយ៉ាងទូលំទូលាយទៅលើផលិតផលប្រើប្រាស់ចាប់ពី ក្រែមលាបមាត់ ផលិតផលលាងសម្អាតមុខ និងច្រាស់ដុសធ្មេញជាដើម។
អ្នកស្រាវជ្រាវបានរកឃើញថា កណ្តុរ និងត្រីដែលប៉ះពាល់នឹងសារធាតុ Triclosan ខ្ពស់អាចបន្ថយភាពជាប់គ្នារបស់សាច់ដុំក្នុងសត្វកណ្តុរ និងបន្ថយសមត្ថភាពនៃការហែលទឹករបស់សត្វត្រីបាន។
អ្នកស្រាវជ្រាវក៏បានរកឃើញទៀតថា ការប៉ះពាល់នឹងសារធាតុ Triclosan អាចរំខានដល់ដំណើរការណ៍ជីវសាស្ត្រមួយឈ្មោះថា Excitation-contraction Coupling (ECC) ដែលវាជាសេរីនៃដំណើការណ៍មួយនៅពេលមានចរន្តបញ្ជាពីខួរក្បាល ហើយបំលែងទៅជាសារធាតុបង្កការកន្ត្រាក់ដល់សាច់ដុំបេះដូង ឬសាច់ដុំជាប់ឆ្អឹង។ កាលណាមានការរំខាន ឬបញ្ហាជាមួយនឹង ECC ក្នុងសាច់ដុំបេះដូង គឺសុទ្ធតែអាចមានគ្រោះថ្នាក់ធ្ងន់ធ្ងររហូតដល់ខ្សោយបេះដូងបានទាំងអស់។
អ្វីដែលសំខាន់នោះគឺថា ការសិក្សាបានធ្វើតេស្តតែលើឥទ្ធិពលនៃសារធាតុនេះលើកណ្តុរ និងត្រីប៉ុណ្ណោះ ហើយក៏មិនបានស្រាវជ្រាវវាលើមនុស្សនៅឡើយទេ។ ណាមួយ កម្រិតដែលគេប្រើប្រាស់ក្នុងការសិក្សាប្រហែលជាមិនអាចដូចគ្នានឹងកម្រិតប្រើប្រាស់ក្នុងផលិតដែលគេប្រើសព្វថ្ងៃដែរ ដូច្នេះយកល្អកុំទាន់បោះចោលក្រែមលាបមាត់អ្នកទអី។
ការសិក្សាមួយចំនួនបានរកឃើញថា កម្រិតនៃសារធាតុ Triclosan អាចត្រូវបានគេរកឃើញក្នុងទឹកញ៉ាំដែរ។ ហើយការសិក្សាបន្ថែមប្រហែលជាអាចវាយតម្លៃទៅលើឥទ្ធិពលរយៈពេលវែងរបស់វាលើមនុស្សបាន៕
ត្រួតពិនិត្យដោយ www.health.com.kh
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
