ម្ចាស់ Brewhouse៖«ធ្វើអាជីវកម្ម បើគ្រាន់ធ្វើឲ្យល្អមើល ឬមើលពីក្រៅ មិនអាចជោគជ័យទេ»

បទយកការណ៍ / បទសម្ភាសន៍

សេដ្ឋកិច្ច

ម្ចាស់ Brewhouse៖«ធ្វើអាជីវកម្ម បើគ្រាន់ធ្វើឲ្យល្អមើល ឬមើលពីក្រៅ មិនអាចជោគជ័យទេ»

29, Oct 2017 , 10:19 pm

រូបភាព

ដោយ: ថ្មីៗ

លោក ម៉ៅ វិបុល ម្ចាស់ហាងកាហ្វេ Brewhouse ដែលកំពុងជោគជ័យក្នុងទីផ្សារកាហ្វេ និងអាហារ។ ក្នុងបទសម្ភាសជាមួយសារព័ត៌មានថ្មីៗ ម្ចាស់ហាងកាហ្វេរូបនេះ បញ្ជាក់ថា ការធ្វើអាជីវកម្ម បើយើងគ្រាន់តែធ្វើឲ្យល្អមើល ឬគ្រាន់តែធ្វើពីខាងក្រៅ មិនអាចធ្វើឲ្យអាជីវកម្មជោគជ័យបានទេ។ សម្រាប់ លោក វិបុល អាជីវកម្ម ជោគជ័យ ឬបរាជ័យ អាស្រ័យម្ចាស់អាជីវកម្ម ចូលជ្រៅកម្រិតណាក្នុងអាជីវកម្ម។

ដើម្បីលម្អិត សូមអញ្ជើញអានបទសម្ភាស រវា ងលោក ទីន សុខលីម អ្នកកាសែតនៃសារព័ត៌មានអេឡិចត្រូនិក thmeythmey.com និងលោក ម៉ៅ វិបុល ម្ចាស់កាហ្វេ Brewhouse ដូចតទៅ៖

លោក ទីន សុខលីម៖ លោក ម៉ៅ វិបុល ជាម្ចាស់ហាងកាហ្វេ Brewhouse។ លោកមិនមែនជាកូនអ្នកមាន ដែលមានប្រាក់ច្រើនមកបើកអាជីវកម្មទេ គឺលោកធ្លាប់ធ្វើការឲ្យគេជាច្រើនឆ្នាំ ក្នុងតំណែងខ្ពស់ និងប្រាក់ខែច្រើន ប៉ុន្តែតើកត្តាអ្វីខ្លះ ជំរុញលោក ឲ្យបើកអាជីវកម្មដោយខ្លួនឯង?

លោក ម៉ៅ វិបុល៖ ខ្ញុំជាកូនកសិករក្រីក្រមកពីខេត្តតាកែវ និងបញ្ចប់ការសិក្សា ជំនាញគីមីចំណីអាហារ ពីវិទ្យាស្ថានបច្ចេកវិទ្យាកម្ពុជា(ITC)។ ខ្ញុំបានមកធ្វើការនៅអង្គការ ផ្នែកមន្ទីរពិសោធន៍ជាង២ឆ្នាំ ហើយប្តូរទៅធ្វើផ្នែកTelecom ហើយក្រោយមកទៀត ខ្ញុំប្តូរទៅក្រុមហ៊ុនSMART ជាប្រធានផ្នែក Event Sell និង Modern trade។ បន្ទាប់មកទៀត ខ្ញុំធ្វើការជាអ្នកគ្រប់គ្រងទូទៅ នៅក្នុងរោងចក្រជាង២ឆ្នាំ។ មានកត្តា២ដែលជំរុញឲ្យខ្ញុំបោះបង់ចោលការងារ មកចាប់អាជីវកម្ម។ ទី១ គឺកត្តាគ្រួសារ។ នៅពេលដែលយើងកាន់តំណែងធំ យើងត្រូវការពេលវេលាច្រើនដើម្បីធ្វើការ អីចឹងតំណែងធំ អាចជះឥទ្ធិពលដល់ពេលវេលាសម្រាប់គ្រួសារ។ ទី២ គឺកត្តាខ្លួនឯង មានន័យថានៅពេលដែលខ្ញុំធ្វើការនៅអង្គការផ្នែកមន្ទីរពិសោធន៍ ខ្ញុំមើលឃើញ ពីផលប៉ះពាល់នៃចំណីអាហារ។ នេះជាមូលហេតុជំរុញឲ្យខ្ញុំមកបើកអាជីវកម្មហាងកាហ្វេ និងចំណីអាហារនេះ។

លោក ទីន សុខលីម៖ ទាក់ទងនឹងការធ្វើការងារឲ្យគេ និងរកស៊ីដោយខ្លួនឯងនេះ មានអ្នកខ្លះយល់ថា ធ្វើការឲ្យគេមានប្រាក់ខែច្រើន មិនបាច់ខ្វល់រឿងរកស៊ីទេ ប៉ុន្តែអ្នកខ្លះថារកស៊ីខ្លួនឯង ស្រួលចិត្តជាង ទោះចំណេញតិច ឬច្រើន មិនរងការស្តីបន្ទោសពីគេ។ លោក វិបុល យល់ដូចម្តេច ចំពោះទស្សនៈទាំង២នេះ?
លោក ម៉ៅ វិបុល៖ ជាពិសោធន៍ដែលខ្ញុំឆ្លងកាត់ជាក់ស្តែង ធ្វើការងារឲ្យគេស្រួលជាងបើកអាជីវកម្មខ្លួនឯងដោយសារតែយើងទទួលខុសត្រូតែមួយផ្នែកតូច។ ប៉ុន្តែការបើកអាជីវកម្មមួយឲ្យដំណើរការ វាមិនងាយស្រួល ដូចការគិតទេ។ សម្រាប់ខ្ញុំយល់ថា ការបន្តធ្វើការឲ្យគេ ឬបើកអាជីវកម្មខ្លួនឯង អាស្រ័យលើបុគ្គលម្នាក់ៗ។ បើពួកគេពេញចិត្តនឹងប្រាក់ខែដែលអាចរស់មានជីវភាពសមរម្យមួយ ពួកគេនឹងបន្តធ្វើការឲ្យគេ។

ប៉ុន្តែសម្រាប់បុគ្គលដែលចង់បើកអាជីវកម្មខ្លួនឯង ពួកគេត្រូវពិចារណា និងសម្រេចចិត្តឲ្យច្បាស់ តើគាត់មានចំណុចពិសេសអ្វីក្នុងការធ្វើអាជីវកម្ម?

លោក ទីន សុខលីម៖ លោកបានប្រាប់អ្នកដែលចង់ឈប់ធ្វើការមកបើកអាជីវកម្មដោយខ្លួនឯង ត្រូវយល់ពីប្រភេទអាជីវកម្ម និងដឹងពីលក្ខណៈពិសេសរបស់ខ្លួន។ សម្រាប់លោក វិបុលផ្ទាល់វិញ តើលោកបានគិតគូរពីចំណុចអ្វីខ្លះ ហើយតើលោកមានចំណុចពិសេសអ្វីខ្លះ នៅក្នុងអាជីវកម្ម Brewhouseនេះ?

លោក ម៉ៅ វិបុល៖ ខ្ញុំបានសិក្សាពីការចាប់ផ្តើមអាជីវកម្មនេះ រយៈពេលវែងដែរ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនបានផ្តោតតែទៅលើ Brewhouseទេ។ ម្យ៉ាង ខ្ញុំមានសញ្ញាបត្រគីមីចំណីអាហារស្រាប់ ដែលជាអំណោយផលមួយ។ ខ្ញុំក៏មើលឃើញពីរបត់សង្គមរបស់យើង ដែលនឹងផ្តោតលើចំណីអាហារដែលគិតគូរពីសុខភាព និងគុណភាព។

លោក ទីន សុខលីម៖ តើ Brewhouse របស់លោក មានលក្ខណៈពិសេសអ្វី ដែលខុសប្លែកពីហាងដទៃ?

លោក ម៉ៅ វិបុល៖ Brewhouse ត្រូវបានចាត់ទុកខ្លួនថាជាផ្ទះទី២ សាលារៀន និងការិយាល័យផងដែរ។ ដោយសារBrewhouse បានបំពាក់សម្ភារប្រើប្រាស់ មួយចំនួនដូចជាកុំព្យូទ័ ម៉ាស៊ីនស្កែន ម៉ាស៊ីនថតចម្លងនិងម៉ាស៊ីនព្រីន ព្រមទាំងបន្ទប់ប្រជុំផងដែរ។ ទាំងនេះ ជាការបង្កលក្ខណៈងាយស្រួល និងកាន់តែពិសេសសម្រាប់អតិថិជនដែលមកពិសារកាហ្វេ អាចយកពេលវេលាស្រាវជ្រាវ និងសិក្សាបន្ថែម នៅនឹងទីតាំង ដែលមានផាសុកភាព រួមទាំងបរិយាកាសបរិសុទ្ធ។ បន្ថែមពីនេះ ហាងរបស់យើងមានប្រភពសមាសធាតុផ្សំ និងភេសជ្ជៈដែលនាំចូលពីសហរដ្ឋអាមេរិដោយខ្លួនឯង។ រាល់បន្ថែ និងផ្លែឈើ យើងបានឆ្លងកាត់ការសម្អាតយកសារធាតុពុល។ អ្វីដែលយើងតាំងចិត្តខ្លួនឯង រាល់ចំណីអាហារទាំងអស់ មុនពេលយកទៅ ឲ្យភ្ញៀវឲ្យតែចំណុចណា ដែលប៉ះពាល់ដល់សុខភាពភ្ញៀវ គឺយើងមិនធ្វើទេ គឺយើងផ្តោតលើចំណីអាហារសុខភាពរបស់ភ្ញៀវ។

លោក ទីន សុខលីម៖ អ្វីខ្លះជាការលំបាក ក្នុងការចាប់ផ្តើមអាជីវកម្មរបស់លោក?

លោក ម៉ៅ វិបុល៖ នេះជាបទពិសោធន៍ជាក់ស្តែងរបស់ខ្ញុំ នៅពេលដែលខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមអាជីវកម្មនេះ។ដំបូងពួកខ្ញុំនៅផ្ទះ និងគ្រាន់តែមកធ្វើការ នៅហាងធម្មតាជាលក្ខណៈសាមញ្ញ។ ពេលនោះខែទី១ យើងខាត ជាង១ម៉ឺន។ ពេលចូលដល់ខែទី២ ខែទី៣ អីចឹងខ្ញុំក៏សម្រេចចិត្ត២នាក់គ្រួសារ ដើម្បីមករស់នៅក្នុងហាង ដើម្បីចូលឲ្យជ្រៅនៅក្នុងអាជីវកម្ម។ ជាលទ្ធផលខ្ញុំសង្កេតឃើញថា ការធ្វើអាជីវកម្ម បើយើងគ្រាន់តែធ្វើឲ្យល្អមើល ឬគ្រាន់តែធ្វើពីខាងក្រៅ មិនអាចធ្វើឲ្យអាជីវកម្មជោគជ័យបានទេ។ អ្វីដែលខ្ញ្ញុំឃើញ អាជីវកម្ម ជោគជ័យ ឬបរាជ័យ អាស្រ័យម្ចាស់អាជីវកម្ម ដាក់ខ្លួនឯងចូលជ្រៅកម្រិតណាក្នុង អាជីវកម្មនោះ។ នៅពេលដែលគាត់ដាក់ខ្លួនឯងចូលជ្រៅក្នុងអាជីវកម្ម នោះគាត់នឹងមើលឃើញពីចំណុចខ្សោយ និងបញ្ហា ហើយគាត់នឹងព្យាយាមរកដំណោះស្រាយ។

លោក ទីន សុខលីម៖ តើលោកមានយុទ្ធសាស្ត្របែបណា ដើម្បីគ្រប់គ្រងអាជីវកម្មរបស់លោក ឲ្យដំណើការមកទល់នឹងបច្ចុប្បន្ន?

លោក ម៉ៅ វិបុល៖ ដោយសារខ្ញុំមានបទពិសោធន៍ទាក់ទងនឹងផ្នែកលក់ និងសេវាកម្មច្រើន ដូច្នេះខ្ញុំបានពង្រឹងសមត្ថភាពបុគ្គលិកទាក់ទងនឹងការផ្តល់សេវាកម្មរៀងរាល់សប្តាហ៍។ យើងមានក្រុមការងារ ត្រួតពិនិត្យការបម្រើសេវាកម្មដល់អតិថិជនឲ្យបានល្អ មានក្រុមការងារត្រួតពិនិត្យ និងរកមុខម្ហូប និងភេសជ្ជៈថ្មីៗ និងជាផ្នែកលក់ តាំងពីថ្នាក់ក្រោម រហូតដល់ថ្នាក់លើ ដើម្បីទាញទាញអតិថិជន។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ យើងបានធ្វើឲ្យអតិថិជន យល់ថា កន្លែងយើងបារម្ភ និងយកចិត្តទុកដាក់អតិថិជន ជាងហាងដទៃទៀត។

លោក ទីន សុខលីម៖ ក្នុងនាមលោកជាសហគ្រិនមួយ ដែលចាប់ផ្តើមពីធ្វើការឲ្យគេ រហូតបានបង្កើតអាជីវកម្មផ្ទាល់ខ្លួន តើលោកយល់យ៉ាងណាដែរ ចំពោះការចាប់ផ្តើម អាជីវកម្មរបស់យុវជន នាពេលបច្ចុប្បន្ន?

លោក ម៉ៅ វិបុល៖ អ្វីដែលខ្ញុំសង្កេតឃើញ បច្ចុប្បន្នយុវជនចាប់ផ្តើមអាជីវកម្ម ដោយប្រើក្រសែភ្នែក។ មានន័យថា នៅពេលដែលឃើញគេមានប្រាក់ចំណេញ ឬក៏ឃើញរូបភាពខាងក្រៅល្អមើល គាត់ចាប់ផ្តើមបើកអាជីវកម្មប្រហាក់ប្រហែលគ្នា ឬក៏អ្វីផ្សេងៗ។ បញ្ហានៅត្រង់ថា គាត់មិនទាន់មានជំនាញច្បាស់លាស់ និងមិនទាន់យល់ច្បាស់ពីអាជីវកម្មនោះ។ ដូច្នេះនៅពេលដែលគាត់ចាប់ផ្តើមអាជីវកម្ម គាត់ជួបហានិភ័យ ខ្ពស់។ ជាយោបល់ខ្ញុំ មុននឹងចាប់ផ្តើមអាជីវកម្ម យើងគួរតែសិក្សាឲ្យស៊ីជម្រៅ មិនថាយុវជន ឬអ្នករកស៊ីនោះទេ ត្រូវមានផែនការអាជីវកម្ម សិក្សាទៅលើទីផ្សារ ដឹងពីប្រភេទអតិថិជនឲ្យបានច្បាស់លាស់។ ទ្រឹស្តីដួល ហើយងើបឡើងវិញ វាជាការត្រឹមត្រូវ ប៉ុន្តែដួលម្តងៗ ប្រាក់ និងពេលវេលា ដែលយើងវិនិយោគ ក៏មិនមែនជារឿងលេងសើចដែរ ហើយភាគច្រើននៅពេលអាជីវកម្មដួលរលំ ពួកគេបាក់ទឹកចិត្ត។ នេះជាចំណុច ដែលយើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្ន។

លោក ទីន សុខលីម៖ បើទោះបីជាលោកជាកូនកសិករក្តី ប៉ុន្តែការតស៊ូ ព្យាយាមបានធ្វើឲ្យក្តីសុបិនរបស់លោកក្លាយជាការពិត។ តើអ្វីជាសាររបស់លោកសម្រាប់យុវជនជំនាន់ក្រោយ?

លោក ម៉ៅ វិបុល៖ តាមពិតប្រសិនបើយើងមានក្តីស្រមៃមួយច្បាស់លាស់ នោះយើងនឹងមានការតាំងចិត្តខ្ពស់ក្នុងការឈានជើងទៅមុខ។ ជាក់ស្តែងជីវភាពគ្រួសារខ្ញុំ យ៉ាប់មែនទែន ហើយខ្ញុំជិះកង់ យុវជមួយចំនួនគាត់បានដឹង។ អីចឹងអ្វីដែលខ្ញុំផ្តាំផ្ញើទៅយុវជន ជាពិសេសយុវជនតាមបណ្តាខេត្តជាកូនកសិករថា ភាពក្រីក្រ មិនមានអ្វីជាឧបសគ្គទេ អ្វីដែលសំខាន់គឺការតាំងចិត្ត និងការពុះពារ និងកុំទោរទន់ទៅតាមកត្តាជីវភាព និងសង្គម។ បើយើងទោរទន់ យកភាពក្រជាលេស នោះយើងគ្មានថ្ងៃដែលត្រូវងើបរួចនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ បើយើងចង់ងើប បើទោះបីព្យុះភ្លៀងប៉ុណ្ណា ក៏យើងអាចងើបបានដែរ យើងប្រឹងងើប ដោយឈរលើជំហរស្មោះត្រង់ ការខិតខំប្រឹងប្រែង នោះមិនខ្វះទេ មនុស្សនៅជុំវិញយើង នឹងជួយយើងនោះទេ៕