ពីនេះ ពីនោះ
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
ត្រីក្រពតអុចធំ (Dichotomyctere ocellatus) គឺជាប្រភេទត្រីក្រពតមួយ ក្នុងចំណោមប្រាំប្រភេទផ្សេងទៀត ដែលមានសារធាតុពុល ដែលមានរស់នៅក្នុងតំបន់ទឹកភ្លាវ (ទឹកសាបលាយទឹកប្រៃ) និងឆ្លងចូលមកក្នុងទន្លេមេគង្គ។ ត្រីក្រពតអុចធំ ត្រូវបានស្រាវជ្រាវរកឃើញដោយវិទ្យាស្ថានស្រាវជ្រាវ និងអភិវឌ្ឍជលផលទឹកសាប របស់រដ្ឋបាលជលផល នៃក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខាប្រម៉ាញ់ និងនេសាទ។
លក្ខណៈសម្គាល់របស់ត្រីក្រពតអុចធំ គឺមានប្រវែងដងខ្លួនអតិបរមា ៨ ស.ម រន្ធច្រមុះមានសន្ទះមុខ-ក្រោយ ដោយមានស្រទាប់ស្តើងនៅខាងក្នុង។ ព្រុយខ្នងរបស់វាមានចំនួន ៩-១៦ ទ្រនុង ឯព្រុយគូទមានចំនួន ៨-១៥ ទ្រនុង នៅដងខ្លួនមានឆ្នូតពណ៌ខ្មៅ-លឿង និងមានរង្វង់មូលពណ៌ខ្មៅស្រោមពណ៌លឿងជុំវិញ នៅក្រោមព្រុយខ្នង និងគល់កន្ទុយ។ វាច្រឹបស៊ីសិប្បីជាតិ និងហ្សូអូប្លង់តុងជាអាហារ ជួនកាលក៏អាចច្រឹបមនុស្សផងដែរ បើវាបានជួប។
យោងតាមឯកសារស្រាវជ្រាវរបស់វិទ្យាស្ថានស្រាវជ្រាវ និងអភិវឌ្ឍជលផលទឹកសាប របស់រដ្ឋបាលជលផល នៃក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខាប្រម៉ាញ់ និងនេសាទ បានរកឃើញថា នៅប្រទេសកម្ពុជា មានត្រីក្រពតចំនួន១០ប្រភេទផ្សេងគ្នា ក្នុងនោះត្រីក្រពត ៥ប្រភេទ មានសារធាតុពុល។ សារធាតុពុលនោះ មានឈ្មោះថា Tetrodotoxins គឺជាប្រភេទសារធាតុពុលខ្លាំង វាយប្រហារទៅលើប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទ។ សារធាតុពុលនេះ វាប្រែប្រួលទៅតាមរដូវកាល ហើយក៏មានកម្រិតខុសគ្នាដែរ។
នៅរដូវពង-កូន ចាប់ពីខែកុម្ភៈ ដល់ខែកញ្ញា សារធាតុពុល Tetrodotoxins នេះមានកម្រិតខ្ពស់បំផុត។ ពង និងស្ពែម មានផ្ទុកសារធាតុពុលខ្ពស់ជាងគេ ក្នុងចំណោមផ្នែកផ្សេងៗទៀត នៃសព៌ាង្គកាយរបស់ត្រីក្រពតទាំងមូល បន្ទាប់មក ថ្លើម ពោះវៀន ស្បែក និងសាច់។ សារធាតុពុល Tetrodotoxins នេះមិនរលាយដោយសារការចម្អិនទេ។
អាការៈនៃការពុលត្រីក្រពតមានដូចជា៖ ឈឺក្បាល វិលមុខ ល្ហិតល្ហៃ រឹងថ្គាម ស្ពឹកចុងដៃជើង រាគរូស ក្អួតចង្អោរ ឬ អាចបណ្តាលឲ្យស្លាប់តែម្តង។ ដើម្បីជៀសវាងការពុលត្រីក្រពត សូមមេត្តាពិនិត្យប្រភេទត្រីឲ្យបានច្បាស់លាស់មុនសិន ឬក៏កុំបរិភោគគ្រឿងក្នុង និងស្បែក ដើម្បីជៀសវាងប៉ះចំត្រីក្រពតដែលមានសារធាតុពុល៕
(អត្ថបទដកស្រង់ចេញពី អម្បូរក្រពតនៅព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា នៃទស្សនាវដ្តីជលផលកម្ពុជា ដោយ Chhut Chheana and Thach Phanara រូបភាពៈ http://ffish.asia / USAID Wonders of the Mekong).
លក្ខណៈសម្គាល់របស់ត្រីក្រពតអុចធំ គឺមានប្រវែងដងខ្លួនអតិបរមា ៨ ស.ម រន្ធច្រមុះមានសន្ទះមុខ-ក្រោយ ដោយមានស្រទាប់ស្តើងនៅខាងក្នុង។ ព្រុយខ្នងរបស់វាមានចំនួន ៩-១៦ ទ្រនុង ឯព្រុយគូទមានចំនួន ៨-១៥ ទ្រនុង នៅដងខ្លួនមានឆ្នូតពណ៌ខ្មៅ-លឿង និងមានរង្វង់មូលពណ៌ខ្មៅស្រោមពណ៌លឿងជុំវិញ នៅក្រោមព្រុយខ្នង និងគល់កន្ទុយ។ វាច្រឹបស៊ីសិប្បីជាតិ និងហ្សូអូប្លង់តុងជាអាហារ ជួនកាលក៏អាចច្រឹបមនុស្សផងដែរ បើវាបានជួប។
យោងតាមឯកសារស្រាវជ្រាវរបស់វិទ្យាស្ថានស្រាវជ្រាវ និងអភិវឌ្ឍជលផលទឹកសាប របស់រដ្ឋបាលជលផល នៃក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខាប្រម៉ាញ់ និងនេសាទ បានរកឃើញថា នៅប្រទេសកម្ពុជា មានត្រីក្រពតចំនួន១០ប្រភេទផ្សេងគ្នា ក្នុងនោះត្រីក្រពត ៥ប្រភេទ មានសារធាតុពុល។ សារធាតុពុលនោះ មានឈ្មោះថា Tetrodotoxins គឺជាប្រភេទសារធាតុពុលខ្លាំង វាយប្រហារទៅលើប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទ។ សារធាតុពុលនេះ វាប្រែប្រួលទៅតាមរដូវកាល ហើយក៏មានកម្រិតខុសគ្នាដែរ។
នៅរដូវពង-កូន ចាប់ពីខែកុម្ភៈ ដល់ខែកញ្ញា សារធាតុពុល Tetrodotoxins នេះមានកម្រិតខ្ពស់បំផុត។ ពង និងស្ពែម មានផ្ទុកសារធាតុពុលខ្ពស់ជាងគេ ក្នុងចំណោមផ្នែកផ្សេងៗទៀត នៃសព៌ាង្គកាយរបស់ត្រីក្រពតទាំងមូល បន្ទាប់មក ថ្លើម ពោះវៀន ស្បែក និងសាច់។ សារធាតុពុល Tetrodotoxins នេះមិនរលាយដោយសារការចម្អិនទេ។
អាការៈនៃការពុលត្រីក្រពតមានដូចជា៖ ឈឺក្បាល វិលមុខ ល្ហិតល្ហៃ រឹងថ្គាម ស្ពឹកចុងដៃជើង រាគរូស ក្អួតចង្អោរ ឬ អាចបណ្តាលឲ្យស្លាប់តែម្តង។ ដើម្បីជៀសវាងការពុលត្រីក្រពត សូមមេត្តាពិនិត្យប្រភេទត្រីឲ្យបានច្បាស់លាស់មុនសិន ឬក៏កុំបរិភោគគ្រឿងក្នុង និងស្បែក ដើម្បីជៀសវាងប៉ះចំត្រីក្រពតដែលមានសារធាតុពុល៕
(អត្ថបទដកស្រង់ចេញពី អម្បូរក្រពតនៅព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា នៃទស្សនាវដ្តីជលផលកម្ពុជា ដោយ Chhut Chheana and Thach Phanara រូបភាពៈ http://ffish.asia / USAID Wonders of the Mekong).
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
