សៀមរាប៖ លោក អ៊ុន សុវណ្ណ ជាសិល្បករ មួយរូប ដែលមានចំណេះដឹងជ្រៅជ្រះលើការគូររូប។ លោកមានទេពកោសល្យ និងចេះគូរគំនូរច្រើនទម្រង់ និងច្រើនរបៀប។ ក្រៅពីការគូរលើក្រដាស លោកក៏អាចគូររូបសិល្បៈផ្សេងៗនៅលើផ្ទាំងក្រណាត់ ឈើ ដែក ជញ្ជាំង និងឈានដល់ការគូរលើសំណាញ់បង្អួច ដែលគេឱ្យឈ្មោះថា គំនូរក្នុងលំហផងដែរ។ ការបង្កើតអ្វីដែលថ្មី ប្លែក និងចេញពីគំនិតស្នាដៃខ្លួនឯង ធ្វើឱ្យស្នាដៃគំនូររបស់លោក សុវណ្ណ ទទួលបានការគាំទ្រ និងធ្វើឱ្យលោកត្រូវបានគេទទួលស្គាល់ជាទូទៅ។
សូមស្ដាប់សំឡេង៖
សិល្បៈគំនូរជាចំណែកមួយមិនអាចខ្វះបានសម្រាប់ការរស់នៅរបស់លោក អ៊ុន សុវណ្ណ។ យុវជនរូបនេះមានទេពកោសល្យខ្ពស់លើវិស័យនេះតាំងពីអាយុ៧ឆ្នាំ។ លោក សុវណ្ណ បានប្រើពេលវេលាជាច្រើនលើវិស័យសិល្បៈខ្មែរ ពិសេសលើផ្នែកគំនូរនេះតែម្ដង។
នៅឆ្នាំនេះលោក សុវណ្ណ មានអាយុ៣៥ឆ្នាំហើយ។ មានសម្បុរស្រអែម មានស្រុកកំណើតជាអ្នកស្រុកឯកភ្នំ ខេត្តបាត់ដំបង លោក សុវណ្ណ មានបងប្អូនចំនួន៦នាក់។ កើតក្នុងគ្រួសារក្រីក្រ លោក សុវណ្ណ បានឆ្លងកាត់ការរៀនសូត្រ និងការធ្វើការដ៏លំបាក ទម្រាំមកដល់បច្ចុប្បន្ន។
សព្វថ្ងៃលោក សុវណ្ណ មានការងារធំជាអ្នកគ្រប់គ្រងផ្សារផលិតផលកម្ពុជា ដែលលោកបានបង្កើតឡើងនៅឆ្នាំ២០១៣ និងមួយផ្នែកទៀតលោកជាអ្នកគូរគំនូរផ្សេងៗ នៅតាមសណ្ឋាគារ ប៉ូទិក និងភោជនីយដ្ឋាន។ល។ គំនូរដែលលោកអាចគូរបាន មានទាំងគំនូរលើក្រដាស ក្រណាត់ ជញ្ជាំង ដែក ឈើ ទាំងគំនូរបុរាណ ទំនើប និងទាំងគំនូររូបិយ និងអរូបិយ ព្រមទាំងការសូន្យរូបចម្រុះ។ គំនូរទាំងនោះមានរបៀប ទម្រង់នៃការគូរផ្សេងគ្នា និងមានផលលំបាកដែលទាមទារឱ្យអ្នកគួរព្យាយាមអត់ធ្មត់ខ្ពស់។
គំនូរនៅលើជញ្ជាំងកំពុងមានការពេញនិយមនៅតាមសណ្ឋាគារ ប៉ូទិកជាដើម។ ចំណែកលោក សុវណ្ណ ក៏ត្រូវបានគេជួលឱ្យគូរច្រើនលើផ្នែកគំនូរនេះ។ គំនូរទាំងនេះភាគច្រើន សុវណ្ណ ប្រើតែ២ពណ៌ដើម្បីគូរ គឺស និងខ្មៅ។ សិល្បៈមួយនេះទាមទារឱ្យមានការសិក្សា និងយល់ពីផ្ដត់គំនិតនៃសំណង់អាគារមួយៗ ទើបសុវណ្ណ អាចបញ្ចេញរូបភាពផ្ទាំងសិល្បៈដ៏អស្ចារ្យទៅបាន ដែលបង្កប់ទាំងអត្ថន័យ និងភាពរស់រវើក។ សុវណ្ណ ពន្យល់ថា គេមិនមែនចេះតែគូរៗនោះទេ គឺត្រូវមើលទៅលើឈ្មោះ និងសំណង់ស្ថាបត្យកម្មរាល់អាគារនីមួយៗ ទើបអាចឱ្យគេមានគំនិតថាត្រូវគូរអ្វីដែលស័ក្ដសមតាមអាគារទាំងនោះ។
ក្រៅពីគំនូរតាមជញ្ជាំង ក្រណាត់ ដែក ឬឈើ សុវណ្ណ បានកែច្នៃ និងរកឃើញគំនូរសិល្បៈមួយបែបទៀត គឺការគូរលើសំណាញ់បង្អួច។ គំនូរនេះលោក សុវណ្ណ ហៅថា គំនូរលំហរ មានន័យថាគេអាចឃើញរូបមួយនៅទម្រង់ពណ៌ផ្សេងគ្នា ពេលគេយកវាទៅដាក់នៅកន្លែងណាមួយ។
គំនូរជាក្ដីសុបិនរបស់លោក សុវណ្ណ តាំងពីគេមានអាយុ៧ឆ្នាំ។ សុវណ្ណថា ពេលនោះគេយកមែកឈើគូររូបភាពផ្សេងៗនៅលើដី។ នៅពេលរៀនថ្នាក់ទី១២ គេក៏បានចូលរៀនជាមួយជាងគំនូរនៅស្រុកម្នាក់ តែបានរៀនក្នុងរយៈពេលខ្លី រហូតដល់គេបានឡើងទៅទីរួមខេត្ត បាត់ដំបង ទើបមានឱកាសចូលរៀនសិល្បៈគំនូរនៅសាលាហ្វារពន្លឺសិល្បៈក្នុងឆ្នាំ២០០៣។ ពេលនោះហើយ ដែលសុវណ្ណ បានចូលរៀន និងកាន់តែស្រឡាញ់សិល្បៈគំនូរនេះកាន់តែខ្លាំងឡើង។ សុវណ្ណថា ការរៀនរបស់គេមិនមែនសម្រាប់តែការកម្សាន្តទេ តែជាក្ដីសុបិន។
បន្ទាប់ពីរៀននៅសាលាហ្វារបានមួយឆ្នាំ សុវណ្ណ បានសម្រេចមកធ្វើការនៅខេត្តសៀមរាបនៅឆ្នាំ២០០៤។ នៅទីនេះគេបានចាប់របរជាជាងគំនូរ ដើម្បីសន្សំប្រាក់រៀនថ្នាក់បរិញ្ញាបត្របន្ត។ គំនូរដំបូងដែលគេលក់ គឺជាទិដ្ឋភាពប្រាសាទតាព្រហ្ម ដែលត្រូវបានជនបរទេសពីរនាក់ប្តីប្រពន្ធទិញយកក្នុងតម្លៃ ១៥ដុល្លារ ហើយថ្ងៃដំបូងនៃការលក់នេះ គឺលក់បានចំនួន២ផ្ទាំង ដែលធ្វើឱ្យគេសប្បាយចិត្តជាខ្លាំង។
ក្រៅពីការងារគំនូរ សុវណ្ណ បានចូលរួមការងារសង្គមជាច្រើន ដូចជាការបង្រៀនកូនក្មេងខ្សោយបញ្ញា ពិកា ក្រីក្រ និងព្រះសង្ឃដោយមិនយកលុយជាដើម។ សកម្មភាពដែលលេចធ្លោដែរនោះ គឺការចូលរួមបង្កើតកម្មវិធីតុក្កតាយក្ស ដែលជាសិល្បៈដំឡើងរូបតុក្កតាពីសម្ភារចាស់ៗ ឬពីសំរាម ដោយក្រុមក្មេងៗមកពីបណ្ដាអង្គការនានា ដែលលោកបានចូលរួមតាំងពីឆ្នាំ២០០៩មក។
បំណងប្រាថ្នាទៅថ្ងៃមុខរបស់លោក សុវណ្ណ ដែលស្រឡាញ់ និងចង់លើកស្ទួយសិល្បៈខ្មែរ គឺចង់ឱ្យមានការរៀបចំកន្លែងតាំងពិព័រណ៌ស្នាដៃគំនូរដែលចូលរួមដោយអ្នកសិល្បៈចម្រុះ។ លោកថាពីមុននៅខេត្តសៀមរាបធ្លាប់មានការរៀបចំពិព័រណ៌នេះ តែក្រោយមកក៏បាត់បង់ទៅវិញ។ សុវណ្ណថា ពិព័រណ៌នេះមានសារសំខាន់ណាស់ ព្រោះបានបង្ហាញពីស្នាដៃសិល្បៈផ្សេងៗ និងបានលើកស្ទួយស្នាដៃអ្នកសិល្បៈ។ លោកថា កម្មវិធីនេះជាចំណែកលើកកម្ពស់សិល្បៈ ឱ្យមានជីវិតតទៅមុខទៀត៕