ជាតិ
បទយកការណ៍ / បទសម្ភាសន៍
×![]()
សៀមរាប៖ បើគេនិយាយពីក្រុមហ៊ុនចម្រុះសិប្បករអង្គរនោះគេមិនសូវស្គាល់ប៉ុន្មានទេ ដ្បិតពាក្យនេះ មិនសូវពេញនិយមហៅ តែគេស្គាល់ច្រើនចំពោះពាក្យអាទីសង់អង្គរ (Artisans Angkor) ទៅវិញ។ ក្រុមហ៊ុននេះ ធ្លាប់ស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា និងបំលែងខ្លួន ជាក្រុមហ៊ុនអាទីសង់អង្គរ ដែលជាសហគ្រាសចម្រុះរដ្ឋពីឆ្នាំ ២០០៣មក។ អាទីសង់អង្គរ ត្រូវបានគេចាត់ទុកថា បានជួយឱ្យសិប្បកម្មតម្បាញខ្មែរដោយដៃឱ្យមានជីវិតឡើងវិញ ហើយបានជួយដល់ស្ដ្រីនៅតាមជនបទច្រើនរយនាក់ឱ្យមានការងារធ្វើនៅក្នុងភូមិពួកគេផងដែរ។ ជាមួយនឹងការងារក្បែរផ្ទះ ប្រាក់ខែសមរម្យ វាបានបង្កើតសមាជិកនៃគ្រួសារស្ដ្រីទាំងនោះមានសុខុដុមនីយកម្មក្នុងគ្រួសារ ដោយមិនចាំចំណាកស្រុក និងរស់នៅបែកពីគ្រួសារឡើយ។
សូមស្ដាប់បទយកការណ៍ ដែលរៀបរៀងដោយអ្នកស្រី អ៊ីសា រ៉ហានី ដូចតទៅ៖
អាទីសង់អង្គរ ត្រូវបានបង្កើតដំបូងនៅឆ្នាំ ១៩៩២ ដែលមានឈ្មោះថា សាលាបណ្ដុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈ ដែលស្ថិតក្រោមសេនាធិការរបស់ក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា។ ពេលនោះ សាលាបណ្ដុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈនេះ ទទួលយកពលរដ្ឋនៅជនបទក្នុងស្រុកពួក ខេត្តសៀមរាប ឱ្យមានចំណេះជំនាញផ្នែកសំណង់ សិល្បៈ និងសិប្បកម្ម។ ឆ្នាំ១៩៩៨ ស្ថាប័ននេះត្រូវបានដូរឈ្មោះទៅជា រោងសិប្បករអង្គរ និងឆ្នាំ២០០៣ បង្កើតជាក្រុមហ៊ុនសិប្បករអង្គរ ឬអាទីសង់អង្គរ ដែលជាសហគ្រាសចម្រុះរដ្ឋ រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន។
សព្វថ្ងៃ អាទីសង់អង្គរ មានសិប្បករចំនួន ១១០០នាក់ ដែលកំពុងបំពេញតួនាទីនៅក្នុងរោងសិប្បកម្មទាំង២ទីតាំងរបស់ខ្លួន គឺនៅស្រុកពួក និងទីរួមខេត្តសៀមរាប ក្នុងនោះមានស្ដ្រីប្រមាណ ៨០០នាក់។ ពួកគេទាំងនោះមានជំនាញតម្បាញ និងចម្លាក់។
លោកស្រី ដួង សុភាព នាយកគ្រប់គ្រងធនធានមនុស្សនៃក្រុមហ៊ុនចម្រុះសិប្បករអង្គរ ហៅកាត់ថា អាទីសង់អង្គរ បានរម្លឹកថា គោលការណ៍របស់អាទីសង់អង្គរ មុនពេលបង្កើតក្រោមការផ្តួចផ្តើមរបស់ក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡានៅពេលនោះ គឺបង្កើតជំនាញវិជ្ជាជីវៈដល់ពលរដ្ឋនៅតាមជនបទ។ យ៉ាងណាក្រោយបណ្ដុះបណ្តាលរួច ពលរដ្ឋខ្លះបន្តប្រើប្រាស់អាជីពដែលរៀនចេះ ឯខ្លះទៀតក៏បោះបង់។ ដោយមើលឃើញបែបនេះហើយ ទើបអាទីសង់អង្គរ បានប្រមូលមកវិញ ដើម្បីឱ្យពលរដ្ឋទាំងនោះបានធ្វើការនៅកន្លែងតែមួយ និងយកផលិតកម្មដែលពួកគេផលិតបានលក់នៅលើទីផ្សារ។
លោកស្រី ដួង សុភាព ពន្យល់ថា ហេតុផលដែលអាទីសង់អង្គរចាប់យកប្រជាជនស្រុកពួក សម្រាប់ការបណ្ដុះបណ្តាលជំនាញតម្បាញ និងចម្លាក់ ព្រោះកន្លងមកស្រុកនេះមានអត្រាប្រជាជនច្រើនជាងគេ ពិសេសចំនួនស្ដ្រីតែម្ដង។ លើសពីនេះ ប្រជាពលរដ្ឋក្នុងស្រុកនេះ មួយចំនួនធំបានធ្វើចំណាកស្រុកទៅធ្វើការនៅប្រទេសក្រៅច្រើនផងដែរ។
ស្ដ្រីដែលធ្វើការនៅអាទីសង់អង្គរ ខ្លះបានចូលធ្វើការជាង ២០ឆ្នាំមកហើយ ហើយពួកគេចង់បន្ដការងារនេះតទៅមុខទៀត រហូតអស់លទ្ធភាពការងារ។ តើជាការស្រឡាញ់សិប្បកម្មតម្បាញ? វាជារឿងមួយ តែអ្វីដែលពិសេសជាងនេះទៀតនោះ គឺអាទីសង់អង្គរមិនត្រឹមផ្តល់ប្រាក់ខែដល់ពួកគេសមរម្យប៉ុណ្ណោះទេ ទីនេះក៏គិតគូរដល់សុខុមាលភាពដល់ពួកគេជាច្រើនផងដែរ។ សិប្បករទាំងអស់មានពេលសម្រាកត្រឹមត្រូវ និងម៉ោងធ្វើលំហាត់ប្រាណពីរដងក្នុងមួយថ្ងៃជាទៀងទាត់។ មានគ្រូពេទ្យប្រចាំការ ពេលស្ដ្រីមានផ្ទៃពោះមានគ្រូពេទ្យពិនិត្យ និងក្រោយសម្រាល ពួកគេអាចយកកូនមកកន្លែងការងារបាន ដោយខាងអាទីសង់អង្គរ មានអ្នកថែទាំកូនក្មេងផងដែរ។ ជាងនេះទៅទៀតនោះ គឺកន្លែងការងារនៅក្បែរផ្ទះ ដែលបង្កើតឱ្យមានសុខុដុមនីយកម្មដល់គ្រួសារពួកគេ កាត់បន្ថយការចំណាកស្រុកបានមួយចំនួនធំ។
អ្នកស្រី ណឹក នី ជាសិប្បករនៅអាទីសង់អង្គរ និងដែលបម្រើការនៅទីនេះ២២ឆ្នាំមកហើយ។ សម្រាប់អ្នកស្រី នី ក្រៅពីបាននៅជិតគ្រួសារហើយ នៅកន្លែងនេះមានលក្ខខណ្ឌការងារល្អសម្រាប់អ្នកស្រី ដូចជាមានពេលសម្រាកគ្រប់គ្រាន់ មានពេទ្យប្រចាំការ ពិសេសអ្នកស្រីអាចយកកូនមកកន្លែងធ្វើការបាន។ ការណ៍នេះ ធ្វើឱ្យអ្នកស្រីកក់ក្ដៅ និងមានភាពសប្បាយរីករាយជាខ្លាំង។
ចំណែកអ្នកស្រី សេង គឹមហេង វិញ អ្នកស្រីធ្វើការនៅអាទីសង់អង្គរអំឡុងឆ្នាំ ២០០៣។ ក្នុងរយៈពេលជាង១០ឆ្នាំមកនេះ ការងារផ្នែកតម្បាញធ្វើឱ្យអ្នកស្រីមានមោទនភាពចំពោះខ្លួនឯង ដ្បិតផលិតផលរបស់ខ្លួនត្រូវបាននាំចេញទៅលក់នៅទីផ្សារក្រៅស្រុក និងមានការគាំទ្រខ្លាំងពីជនបរទេស។ សម្រាប់អ្នកស្រី ក្រៅពីចំណូលសមរម្យហើយនោះ អ្នកស្រីយល់ថាខ្លួនឯងបានរួមចំណែកថែរក្សាមរតកដូនតា ដែលតម្បាញជាស្នាដៃដែលដូនតាបានបន្សល់ទុកឱ្យ។
ក្រៅពីមានប្រាក់ខែសមរម្យ និងបានជុំគ្រួសារហើយ អ្នកស្រី គឹមហេង ក៏គ្មានបំណងចំណាកស្រុកទៅធ្វើការនៅប្រទេសជិតខាងដែរ។ អ្នកស្រីយល់ថា ការធ្វើចំណាក់ស្រុកប្រឈមនឹងហានិភ័យខ្ពស់ ដូចជាត្រូវថៅកែមិនបើកប្រាក់ខែឱ្យជាដើម តែបើធ្វើការក្បែរផ្ទះ ដ្បិតមិនច្រើនដូចគេតែធ្វើឱ្យអ្នកស្រីមាន សុខុដុមនីយកម្មក្នុងគ្រួសារ និងរស់នៅសប្បាយរីករាយ។
ចំណែកអ្នកស្រី ណឹក នី ក៏មិនហ៊ានប្រថុយចំណាកស្រុកដែរ ដ្បិតការងារក្រៅស្រុកទទួលបានប្រាក់ខែច្រើនមែន តែអ្នកស្រីមិនអាចរស់នៅជុំគ្រួសារដូចសព្វថ្ងៃឡើយ៕
Tag:
អាទីសង់អង្គរ
តម្បាញ
សូត្រ
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
