សៀមរាប៖ លោក ដែន ហូន ជាកសិករនៅភូមិលាងដៃ សង្កាត់នគរធំ ក្រុងសៀមរាប។ ដើមឡើយលោកជាកម្មករសំណង់ តែដោយសាររបរនេះមិនបានផ្តល់ចំណូលឱ្យបានគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ចិញ្ចឹមគ្រួសារ ទើបលោក ដែន ហូន បានងាកមកដាំបន្លែវិញ គឺតាមការណែនាំពីអង្គការដែលចុះទៅបង្រៀននៅតាមភូមិ។ ការខិតខំប្រឹងប្រែង និងសាកល្បងដាំបន្លែរបស់កសិកររូបនេះ បានផលជាបន្តបន្ទាប់ រហូតក្លាយជាកសិករមួយដែលអាចចាត់ទុកថាជោគជ័យក្នុងវិស័យកសិកម្ម។ សព្វថ្ងៃ កសិករ ដែន ហូន ទទួលផលពីការដាំដំណាំផ្សេងៗក្នុងមួយថ្ងៃប្រមាណ ៤០ទៅ៥០ ម៉ឺនរៀល និងប្រមាណពី ៤ទៅ៥ពាន់ដុល្លារក្នុងមួយឆ្នាំ។
ព័ត៌មានលម្អិត សូមស្ដាប់បទយកការណ៍ដែលរៀបរៀងដោយអ្នកស្រី អ៊ីសា រ៉ហានី ពីខេត្តសៀមរាប ដូចតទៅ
ភូមិលាងដៃ ស្ថិតនៅមិនឆ្ងាយប៉ុន្មានពីក្រុងអង្គរធំនៃរមណីយដ្ឋានអង្គរ។ អ្នកភូមិនេះមានរបរភាគច្រើនធ្វើស្រែចម្ការ ខ្លះលក់ដូរ និងមួយចំនួនទៀតជាកម្មករតាមប្រាសាទ និងក្នុងក្រុង។ និយាយពីការដាំបន្លែវិញ អ្នកភូមិនេះក៏ប្រសព្វទៅនឹងការងារនេះដែរ ជាការដាំលក្ខណៈគ្រួសារក៏មាន ការដាំជាលក្ខណៈអាជីវកម្មទ្រង់ទ្រាយធំៗក៏មាន។
លោក ដែន ហូន អាយុ៣៥ឆ្នាំ បានចាប់ផ្តើមដាំបន្លែផ្គត់ផ្គង់នៅទីផ្សារនៅក្នុងឆ្នាំ២០១៤។ លោកចាប់អាជីពមួយនេះ ក្រោយឈប់ពីការងារសំណង់ ដែលលោកថា ជួបតែមេការបោកប្រាស់ មិនព្រមបើកប្រាក់ឈ្នួលឱ្យជារឿយៗ ធ្វើឱ្យលោកគ្មានកម្លាំងបន្តការងានេះតទៅទៀត។ ដោយជាប់ក្នុងបញ្ជីជនក្រីក្រក្នុងភូមិ គ្រួសារលោក ដែន ហូន ទទួលបានការបណ្ដុះបណ្តាលផ្នែកកសិកម្ម ក៏ដូចជាគម្រោងចិញ្ចឹមសត្វ ដែលចុះបង្រៀនដោយអង្គការតាមគម្រោង។ លោក ដែន ហូន រម្លឹកថា ដាំបន្លែដំបូងពិបាកបន្ដិចដ្បិតត្រូវរៀនពីបច្ចេកទេសច្រើន តែធ្វើយូរទៅ លោកហាក់ថ្នឹកនឹងរបរមួយនេះ។
គ្រួសារលោក ដែន ហូន មានផ្ទៃដីដាំបន្លែ និងដំណាំចម្រុះប្រមាណ ២ហិកតា ដែលមានដូចជាត្រប់ ម្ទេស ប៉េងប៉ោះ ត្រសក់ ល្ពៅ ពោត។ល។ ដែលអាចរកចំណូលបានចន្លោះពី ៤០ទៅ៥០ម៉ឺនរៀលក្នុងមួយថ្ងៃ បន្ទាប់ពីកាត់ការចំណាយរួច។ កសិករ ដែន ហូន ដែលអង្គុយនិយាយនៅរោងយាមចម្ការរបស់លោកបានពន្យល់ថា ការដាំបន្លែទៅតាមបច្ចេកទេសដែលលោកកំពុងអនុវត្តន៍នេះ គឺចំណាយច្រើន ទាំងការរៀបចំបង្គោល សំណាញ់ ទ្រើង កៅស៊ូក្រប និងប្រព័ន្ធស្រោចស្រពជាដើម។ លោកឧទាហរណ៍ដូចជារោងដំណាំត្រសក់របស់លោកជាដើមនេះ គឺ ត្រូវប្រើទុនអស់ ១ពាន់ដុល្លារ នៅលើផ្ទៃដី៣៥ម៉ែត្រ បណ្ដោយ១០០ម៉ែត្រ។ យ៉ាងណាលោកថា សម្រាប់ដំណាំត្រសក់ ការចំណាយរៀងច្រើនជាងគេបន្ដិចមែន តែផលវិញក៏តាមហ្នឹងដែរ។ ក្នុងមួយថ្ងៃលោកអាចបេះត្រសក់បានចន្លោះពី ២០០ទៅ៣០០គីឡូក្រាម ដែលអាចលក់បានតម្លៃពី ១៥០០ទៅ១៨០០រៀលក្នុងមួយគីឡូក្រាម។
ទាក់ទងនឹងបច្ចេកទេសដាំដុះវិញ កសិករ ដែន ហូន ដែលរៀនបានត្រឹមថ្នាក់ទី៦ បានរៀបរាប់ថា ដីទៅតំបន់លាងដៃក៏ដូចជាតំបន់ភាគច្រើននៅក្រុងសៀមរាបមិនសូវមានជីជាតិទេ ដូច្នេះវាត្រូវការជំនួយច្រើនពីជីអាចម៍គោ អាចម៍មាន់ ក៏ដូចជាប្រភេទជីគីមីផងដែរ។ ជាមួយនឹងតម្រូវការទុន និងជីច្រើនហើយនោះ ដំណាំរបស់លោក ដែន ហូន ក៏ត្រូវការទឹកច្រើនដែរ ពិសេសក្នុងរដូវប្រាំងនេះតែម្ដង។ កសិករនៅភូមិលាងដៃ បានបុកអណ្ដូងទឹកសម្រាប់ទាញស្រោចស្រពដំណាំកសិកម្មពួកគេ។ លោក ដែន ហូន ពន្យល់ពីបច្ចេកទេសនៃការប្រើប្រាស់ជីយ៉ាងដូច្នេះថា៖« ដីមួយម៉ែត្រការ៉េ ត្រូវដាក់អាចម៍គោ ២ទៅ៣គីឡូក្រាម អាចម៍មាន់ ១,៥គីឡូក្រាម និងជីផ្សារ (ជីគីមី) កន្លះគីឡូក្រាមលើផ្ទៃដី១០ម៉ែត្រការ៉េ។ ក្នុងនោះ យើងជាអ្នកដាំក៏ត្រូវចេះមើលដំណាំដែរ ថាតើវាមានជំងឺអ្វី ត្រូវរកថ្នាំដាក់ឱ្យចំ»។
របរធ្វើកសិកម្ម ធ្វើឱ្យគ្រួសារលោក ដែន ហូន មានកម្រិតជីវភាពល្អប្រសើរ។ ក្នុងមួយឆ្នាំ លោកអាចដាំដុះដំណាំបានចំនួន២លើក បន្ទាប់ពីធ្វើស្រែនៅរដូវវស្សារួច។ លោក ដែន ហូន មិនបានលាក់លៀមពីចំណូលក្នុងគ្រួសារឡើយ លោកថា ប្រសិនបើដំណាំកើត និងទីផ្សារល្អដូចបច្ចុប្បន្ន លោកអាចរកចំណូលបានចន្លោះពី ៤ទៅ៥ពាន់ដុល្លារក្នុងមួយឆ្នាំ។
ជាកសិករមួយរូបដែលមិនធ្លាប់យល់ពីការងារដាំដុះ លោក ដែន ហូន តែងពន្យល់ពីបច្ចេកទេសដែលខ្លួនរៀនបានទៅកសិករដទៃទៀត ដែលចង់ចាប់ផ្តើមក្នុងវិស័យនេះ។ លោកថា ពលរដ្ឋខ្មែរដែលមានដីទំនេរគួរសាកល្បងធ្វើការងារអ្វីដែលជារបស់ផ្ទាល់ខ្លួន ក្រៅពីបង្កើនចំណូលក្នុងគ្រួសារហើយនោះ ក្នុងនោះក៏អាចកាត់បន្ថយការចំណាកស្រុកទៅប្រទេសក្រៅ ដែលមួយចំនួនប្រឈមនឹងគ្រោះថ្នាក់ទៀតផង។ លោក ដែន ហូន មិនសូវហ៊ានទទួលស្គាល់ថាខ្លួនឯងជាគំរូដល់កសិករផ្សេងទៀតទេ តែលោកថាអាចប៉ិនប្រសព្វលើវិស័យនេះ ដែលលោករៀនបានពីគ្រូ និងមួយចំណែកទៀតចេះកែច្នៃខ្លួនឯង៕