ក្នុងជីវវីទ្យា គេចែកសារពាង្គកាយជាពីរប្រភេទ បើនិយាយអំពីលំនាំនៃការរក្សាសីតុណ្ហភាព និងកម្តៅនៅក្នុងខ្លួន។ គេឲ្យឈ្មោះប្រភេទសារពាង្គកាយទាំងពីរនោះថា«សត្វឈាមក្តៅ» និង«សត្វឈាមត្រជាក់»។ តើហេតុអ្វីបានជាវាមានពីរប្រភេទ? ហើយវាមានគុណសម្បត្តិ និងគុណវិបត្តិអ្វីខ្លះសម្រាប់ពួកវា?
ដំបូងគេគួរយល់អំពីនិយមន័យជាមុនសិន។ គេហទំព័រ biodifferences.com បានពន្យល់ថា សត្វឈាមក្តៅ គឺសត្វទាំងឡាយណាដែលអាចផលិតកម្តៅដោយខ្លួនឯងបាន មិនពឹងផ្អែកពីប្រភពកម្តៅខាងក្រៅ។ ផ្ទុយទៅវិញ សត្វឈាមត្រជាក់ពឹងផ្អែកលើប្រភពកម្តៅពីខាងក្រៅ ដើម្បីរក្សាលំនឹងតុល្យភាពលូតលាស់។
ពាក្យថា «ឈាមត្រជាក់» មិនមែនសំដៅថាឈាមត្រជាក់ដូចទឹកកកនោះទេ តែសីតុណ្ហភាពឈាមរបស់វា ប្រែប្រួលទៅតាមមជ្ឈដ្ឋានជុំវិញ។ សត្វឈាមក្តៅមានដូចជា ថនិកសត្វ និងត្រីមួយចំនួន។ ឯសត្វឈាមត្រជាក់មានដូចជា ពួកល្មូន សត្វល្អិត ត្រីមួយចំនួន និងសត្វឥតឆ្អឹងកងជាដើម។
សម្រាប់សត្វឈាមត្រជាក់ ពួកវាត្រូវការថាមពលតិចដើម្បីផលិតកម្តៅ ដូចនេះការទទួលចំណីអាហារ បើប្រៀបជាមួយសត្វឈាមក្តៅ សត្វឈាមត្រជាក់មិនសូវជាត្រូវការច្រើនប៉ុន្មាននោះទេ។
ម្យ៉ាងទៀត សត្វឈាមត្រជាក់អាចការពារខ្លួនប្រាណរបស់វាពីបាក់តេរី និងមេរោគដោយសារតែសីតុណ្ហភាពក្នុងខ្លួន។ បាក់តេរីខ្លះ ត្រូវការកម្តៅក្តៅល្មមក្នុងការលូតលាស់និងបន្តពូជ ដូចនេះការរស់នៅក្នុងខ្លួនសត្វឈាមត្រជាក់ប្រហែលជាមិនសូវជាមានផលចំណេញទេ។
វាអាចមានលទ្ធភាពល្អក្នុងការសំងំយូរ ក្នុងសំបុក នារដូវរងាដោយមិនត្រូវការអាហារច្រើន។ ប៉ុន្តែវាក៏មានផលវិបាកខ្លះដែរ។ សត្វឈាមត្រជាក់មិនងាយរស់នៅក្នុងតំបន់ត្រជាក់ខ្លាំងនោះទេ ហើយវាតែងត្រូវការកម្តៅខាងក្រៅជានិច្ចក្នុងការរស់នៅ។ វាគ្មាន ឬមិនសូវមានប្រព័ន្ធសាំការពារខ្លួនប្រាណនោះទេ។
ផ្ទុយមកវិញ សត្វឈាមក្តៅមានកម្តៅខ្លួនចន្លោះពី ៣៥ ទៅ៤០អង្សាសេអាស្រ័យលើទំហំខ្លួននិងល្បឿនមេតាប៉ូលីស។ សត្វប្រភេទនេះត្រូវការថាមពលពីអាហារច្រើន ក្នុងការផលិតកម្តៅសម្រាប់ទ្រទ្រង់ការលូតលាស់។ វាមិនអាស្រ័យលើកម្តៅពីប្រភពក្រៅនោះទេ។
សីតុណ្ហភាពក្នុងខ្លួនក៏មិនផ្លាស់ប្តូរខ្លាំងពេកដែរ។ ដោយសារហេតុនេះ សត្វឈាមក្តៅសម្បូរទៅដោយបាត់តេរី និងមេរោគលូតលាស់នៅខាងក្នុង។ តែសត្វទាំងនេះ ក៏មានប្រព័ន្ធភាពសាំការពារខ្លួនល្អគួរសមដែរ។ វាមិនអាចសំងំក្នុងសំបុកយូរដោយគ្មានអាហារដូចសត្វឈាមត្រជាក់ទេ។ សត្វឈាមក្តៅងាយស្រួលសម្របជាមួយនឹងមជ្ឍដ្ឋានច្រើនប្រភេទ៕