ជាតិ
បទយកការណ៍ / បទសម្ភាសន៍
រូបភាព៖ លោកសាស្រ្ដាចារ្យ អាំង ជូលាន
×![]()
សៀមរាប៖ បើនិយាយពីស្រាមួយម៉ាត់ ហាក់ដូចជាសាមញ្ញសម្រាប់សង្គមសព្វថ្ងៃ។ ស្រាជាគ្រឿងស្រវឹង ដែលហាក់មានការពេញនិយមក្នុងសង្គមមនុស្សទូទៅ។ សម្រាប់អ្នកបុរាណវិទ្យា ខ្មែរបុរាណក៏ចូលចិត្តស្រានេះដែរ ហើយវាជាភេសជ្ជៈមួយដែលគេប្រើជាស្ពានឆ្លងពីមនុស្សទៅទេពឬអមនុស្ស។ គេប្រើស្រានៅក្នុងពិធីផ្សេងៗ ដូចជាបន់ស្រន់ឬសុំឱ្យអមនុស្សជួយរឿងអ្វីមួយ។
ចង់ដឹងថា គេយកស្រាធ្វើដូចម្ដេចដើម្បីទំនាក់ទំនងទៅអមនុស្ស សូមស្ដាប់បទយកការណ៍ដែលរៀបរៀងដោយអ្នកនាង អ៊ីសា រ៉ហានី ពីខេត្តសៀមរាបដូចតទៅ
ស្រាជាគ្រឿងភេសជ្ជៈមួយ ដែលគេស្គាល់ជាទូទៅ និងមានការពេញនិយម។ ស្រាជាមធ្យោបាយភ្ជាប់រវាងមនុស្សទៅទេពឬអមនុស្ស។ ស្រានៅត្រង់នេះ គឺសំដៅលើស្រាពីដើម ដែលដូនតាខ្មែរផលិតតាមរយៈការបិតស្រាឬជាស្រាថ្នាំជាដើម។ តាមបទបង្ហាញរបស់អ្នកបុរាណវិទ្យាឬអ្នកស្រាវជ្រាវ មនុស្សចាស់និងក្មេងពីដើម (បច្ចុប្បន្ននៅមានតិច) ទទួលទានស្រានេះជាភេសជ្ជៈសាមញ្ញក្នុងពិធីកិច្ចអ្វីមួយ ដើម្បីភ្ជាប់ខ្លួនទៅនឹងទេព។
បាឋកថាស្ដីពី ស្រា ត្រូវបានរៀបចំឡើងកាលពីពាក់កណ្ដាលខែកក្កដា នៅអាជ្ញាធរជាតិអប្សរា ដែលធ្វើបទបង្ហាញដោយលោកសាស្ដ្រាចារ្យ អាំង ជូលាន ជានរវិទូ។ លោក អាំង ជូលាន ពន្យល់ថា ស្រាគឺជាវិធីឬមធ្យោបាយធ្វើឱ្យមនុស្សទាក់ទងទេពបាន។ ទេពកន្លែងនេះ គឺមិនសំដៅតែលើព្រះខាងព្រះពុទ្ធសាសនាឬព្រហ្មមញ្ញសាសនាឡើយ គឺអ្វីមិនមែនជាមនុស្ស អាចជាព្រះ ខ្មោចតាមព្រៃ។ល។
លោក អាំង ជូលាន បានលើកជាឧទាហរណ៍ក្នុងសាសនាព្រះពុទ្ធមកពន្យល់ ហើយអ្នកខ្លះមិនដែលចាប់អារម្មណ៍ថាវាជាការរៀបចំដូចទៅនឹងការជំនឿយកស្រាសម្រាប់កិច្ចផ្សេងៗ។ សាសនាព្រះពុទ្ធគឺយកទាន និងធូប សម្រាប់រៀបចំមុនពិធីកិច្ចចាប់ផ្តើមផ្សេងៗ។
តាមការពន្យល់របស់សាស្ដ្រាចារ្យ អាំង ជូលាន មិនមែនមានតែជនជាតិខ្មែរទេដែលយកស្រាជាគ្រឿងភ្ជាប់ខ្លួនទៅនឹងទេពឬអមនុស្ស ក្នុងនោះអ្នកកាន់សាសនាស៊ិនតូរបស់ជប៉ុន និងអ្នកកាន់សាសនាគ្រិស្ដ ក៏មានជំនឿទៅនឹងរឿងនេះដែរ។ លោក អាំង ជូលាន បន្ត៖ «...សាសនាគ្រឹស្ដ គេយកស្រាក្រហមប្រដូចទៅនឹងឈាមព្រះយេសូ...»។
ក្រៅពីមានតួនាទីភ្ជាប់មនុស្សទៅទេពហើយនោះ ស្រាក្នុងបរិបទនេះក៏ជាទេពខ្លួនឯងដែរ ឬក៏គេហៅថាជា Spirit ឬព្រលឹង ភ្ជាប់មនុស្សទៅទេពក្នុងបំណងអ្វីមួយ ដូចជាការសុំទឹកភ្លៀង សុំសេចក្ដីសុខអ្វីមួយ។ លោក អាំង ជូលាន ពន្យល់ថា ស្រាមិនមែនផឹកយកតែឆ្ងាញ់នោះទេ តែវាមានតួនាទីអ្វីមួយច្បាស់លាស់។
ពេលកំពុងនិយាយពីស្រានេះ ក៏មានសំណួរចោទឡើងពីមូលហេតុថាតើហេតុដូចម្ដេចបានគេយកស្រាជាយានភ្ជាប់មនុស្សទៅទេពបែបនេះ។ លោក អាំង ជូលាន បានលើកយកឧទាហរណ៍តូចមួយមកពន្យល់ ដោយថា ការទទួលទានស្រាមិនដូចការទទួលទានទឹកតែ ឬកាហ្វេទេ គឺស្រាអាចកែប្រែចារឹកមនុស្សបានរាល់ពេលវាចូលក្នុងខ្លួនមនុស្ស។ លោកបន្ថែម៖« ស្រាផឹកបន្ដិចយើងដូរបន្ដិច ដាក់ច្រើនដូរច្រើន ដូច្នេះវាមិនមែនភេសជ្ជៈអព្យាក្រឹត្យទេ វាធ្វើឱ្យយើងដូរ បើមិនមែនជាយើង ទៅជាស្អីផ្សេង ខ្ញុំយល់ដើមកំណើតអ៊ីចឹង។ ខ្ញុំឆ្លើយតាមយោបល់ខ្លួនឯង សង្កេតឃើញពេលស្រាចូលខ្លួនឯង យើងមិនមែនយើង ពេលធ្វើកិច្ចយើងមិនធ្វើអ៊ីចឹង ជួបទេពធ្វើម៉េចឱ្យទេពមកជិតខ្ញុំបាន...»។
មគ្គុទ្ទេសក៍ទេសចរណ៍ភាសាបារាំង ដែលបានចូលស្ដាប់បាឋកថាអំពីស្រានៅពេលនោះដែរ លោក ណុប សំខាន់ យល់ថា ស្រាមានទំនាក់ទំនងទៅនឹងវប្បធម៌ប្រពៃណីក្នុងសង្គមខ្មែរ ដូច្នេះវាជាកេរមរតកមួយ ដែលកូនខ្មែរមួយចំនួនមិនដែលបានដឹង។ ក្រោយពីស្ដាប់បាឋកថារួច លោក ណុប សំខាន់ យល់ថានេះជាចំណេះដឹងថ្មីសម្រាប់លោកជាមគ្គុទ្ទេសក៍ទេសចរណ៍ ក៏ដូចជាប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរជំនាន់ក្រោយ។
លោក អ៊ា ដារិទ្ធ មន្ត្រីរបស់អាជ្ញាធរជាតិអប្សរា ក៏បានទទួលចំណេះដឹងថ្មីពីបាឋកថានៅពេលនោះដែរ។ «ធម្មតាយើងដឹងថា ស្រាជាគ្រឿងសម្រាប់ទទួលទានអាហារប្រចាំថ្ងៃរបស់មនុស្សទេ តែថ្ងៃនេះបានបញ្ជាក់ថាស្រាក្រៅពីទំនាក់ទំនងជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ វាមានអត្ថន័យជ្រាលជ្រៅទៀត វាមានទំនាក់ទំនងសម្រាប់ភ្ជាប់រវាងមនុស្សទៅនឹងទេព ស្រាទាក់ទងនឹងពិធីផ្សេងៗទៀត ដូចជាស្រាទាក់ទងពិធីឆ្លងវ័យ ព្យាបាលមនុស្ស គឺព្យាបាលបណ្ដើរទទួលទានស្រាបណ្ដើរ»។ នេះបើការលើកឡើងរបស់លោក អ៊ា ដារិទ្ធ។
ជាអ្នកបុរាណវិទូមួយរូប កន្លងមកលោក អ៊ា ដារិទ្ធ ក៏ធ្លាប់បានដឹងប្រវត្តិខ្លះៗពីការប្រើប្រាស់ស្រានាសម័យបុរាណផងដែរ។ តួយ៉ាង តាមរយៈចម្លាក់នៅប្រាសាទបាយ័នបង្ហាញថា មនុស្សសម័យនោះទទួលទានស្រាច្រើន ហើយជាប្រភេទស្រាពាង និងមានទុយោបឺតផង៕
Tag:
ស្រា
អាំង ជូលាន
អាជ្ញាធរជាតិអប្សរា
មរតករូបីនិងអរូបី
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
«ប្រេសិត»មានន័យដូចម្តេច?
5 ថ្ងៃ
