ដោយស្រលាញ់កីឡាគុនល្បុក្កតោ ដែលជាកេរតំណែលមរតកវប្បធម៌ខ្មែរ លោក វី តារ៉ា ជំនួយការគ្រូបង្វឹកក្រុមជម្រើសជាតិគុនល្បុក្កតោបានលះបង់ទាំងកម្លាំង ពេលវេលា និងថវិកាផ្ទាល់ខ្លួន បើកក្លិបបង្ហាត់ដល់យុវជន។ ស្ថាបនិកសាលាគុនល្បុក្កតោដំរីស រតនៈឦសាន និងវិទ្យាល័យព្រះស៊ីសុវត្ថិរូបនេះ ហ៊ានលះបង់គ្រប់យ៉ាង សូម្បីផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ធ្វើយ៉ាងណាឲ្យប្រជាពលរដ្ឋក្នុង និងក្រៅប្រទេសស្គាល់គុនល្បុក្កតោ កាន់តែច្បាស់។
អភិរក្សនិងផ្សព្វផ្សាយពីគុនល្បុក្កតោឲ្យបានទូលំទូលាយ គឺជាពាក្យដែលលោក វី តារ៉ា ជំនួយការគ្រូបង្វឹកក្រុមជម្រើសជាតិគុនល្បុក្កតោ ប្រើដើម្បីលើកទឹកចិត្តខ្លួនឯងក្នុងការជម្នះឧបសគ្គ បន្តដើរលើវិថីគុនល្បុក្កតោទាំងលំបាកលំបិន។ ទោះបីដឹងថាផ្លូវដើរទៅមុខពោរពេញដោយឧបសគ្គ ប៉ុន្តែវាមិនបានរារាំងចិត្ត តារ៉ា ឲ្យឈប់ដើរត្រឹមនេះឡើយ។ សម្រាប់ តារ៉ា បើមនុស្សម្នាក់ៗមិនហ៊ានលះបង់ផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនខ្លះ ដើម្បីប្រយោជន៍រួមទេ វានឹងធ្វើឲ្យគុនល្បុក្កតោ ដែលជាកេរតំណែលរបស់បុព្វបុរសខ្មែរអាចប្រឈមនឹងបាត់បង់។
កត្តានេះបានជំរុញឲ្យលោក វី តារ៉ា ដែលគិតពីផលប្រយោជន៍រួមជាធំបានលះបង់ទាំងកម្លាំងកាយ ពេលវេលា និងថវិកាផ្ទាល់ខ្លួនបើកសាលាបង្ហាត់គុនល្បុក្កតោដល់យុវជនដោយឥតគិតថ្លៃ។ បច្ចុប្បន្ន តារ៉ា មានសាលាគុនចំនួន៣ គឺសាលាគុនល្បុក្កតោដំរីស សាលាគុនល្បុក្កតោវិទ្យាល័យព្រះស៊ីសុវត្ថិ ដែលសាលាទាំងពីរមានមូលដ្ឋាននៅរាជធានីភ្នំពេញ និងសាលាគុនល្បុក្កតោរតនៈឦសាននៅខេត្តរតនគិរី។ សម្រាប់ក្លិបនៅរតនគិរី តារ៉ា ត្រូវចំណាយពេលស្ទើររៀងរាល់ចុងសប្តាហ៍ ដើម្បីទៅបង្ហាត់សិស្សនៅទីនោះ ដែលនេះបន្ទុកមួយលំបាក ព្រោះរាល់ការចំណាយលើថ្លៃអាហារ និងធ្វើដំណើរជាបន្ទុករបស់គេ។
បុរសសម្បុរស្រអែមមាឌធំរូបនេះបានបន្តថា កត្តាដែលជំរុញឲ្យរូបគេហ៊ានលះបង់បែបនេះ ព្រោះលោកចង់ឲ្យគុនល្បុក្កតោក្លាយជាអត្តសញ្ញាណជួយឲ្យប្រទេសទូទាំងពិភពលោកស្គាល់កម្ពុជា។ លោកបន្ថែមថា៖«កត្តាដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំហ៊ានលះបង់ គឺខ្ញុំគិតថា បើសិនម្នាក់ៗគិតតែពីផលប្រយោជន៍បុគ្គលខ្លួនឯងច្រើន ហើយអត់បានគិតពីផលប្រយោជន៍រួម ប្រយោជន៍រួមគឺល្បុក្កតោនេះឯង។ ល្បុក្កតោ គឺជាមរតកវប្បធម៌ខ្មែរ ក្បាច់គុនខ្មែរ ហើយវាស្ទើរនឹងបាត់បង់ ព្រោះពីមួយជំនាន់ទៅមួយជំនាន់តាំងពីអាណានិគមបារាំងរហូតដល់សម័យ ប៉ុល ពត»។
បើតាមសៀវភៅគុនល្បុក្កតោថ្នាក់ក្រមាស ដែលរៀបរៀងដោយព្រឹទ្ធាចារ្យ សាន គីមស៊ាន នៅសម័យអាណាព្យាបាលបារាំងពីឆ្នាំ១៨៦៣ ដល់ឆ្នាំ១៩៥៣ គុនល្បុក្កតោបានទៅលាក់ខ្លួននៅតាមទីវត្តអារាម និងនៅតាមតំបន់ដាច់ស្រយាលគ្មានស្ថាប័នទ្រទ្រង់ ជាលក្ខណៈប្រព័ន្ធឲ្យបានត្រឹមត្រូវទេ។ ព្រះសង្ឃ និងចាស់ព្រឹទ្ធាចារ្យនៅតាមស្រុកភូមិ បានដើរតួនាទីជាអ្នកថែរក្សាក្បាច់គុននេះ ដោយបានផ្ទេរចំណេះដឹងក្បាច់គុនទៅអ្នកជំនាន់ក្រោយ នៅក្នុងន័យអភិរក្សផង សម្រាប់ការពារខ្លួនទប់ទល់នឹងអំពើឆក់ប្លន់ផង និងដើម្បីកសាងកម្លាំងប្រឆាំង នឹងការត្រួតត្រារបស់បារាំងផង។
គុនល្បុក្កតោបានធ្លាក់ចុះធ្ងន់ធ្ងរបំផុត នៅក្នុងសម័យនៃរបបខ្មែរក្រហមពីឆ្នាំ១៩៧៥ ដល់ឆ្នាំ១៩៧៩។ ប្រជាជនកម្ពុជានៅទូទាំងប្រទេស ដែលចេះក្បាច់គុនក្បុក្កតោជាច្រើនត្រូវបានសម្លាប់ ជម្លៀសឲ្យទៅរស់នៅតំបន់ដាច់ស្រយាល និងបង្ខំឲ្យធ្វើការជាទម្ងន់។ គ្រូគុនល្បុក្កតោផ្សេងទៀត បានលាក់អត្តសញ្ញាណមិនហ៊ានបង្ហាញ ឬបង្ហាត់ក្បាច់គុនល្បុក្កតោនេះទេ ដោយសារតែការហាត់ក្បាច់គុន និងសកម្មភាពទាំងឡាយណា មិនត្រូវបានអនុញ្ញាតដោយអង្គការខ្មែរក្រហម និងហាមឃាត់ជាដាច់ខាត។
ក្រោយការដួលរលំនៃរបបខ្មែរក្រហមនៅខែមករា ឆ្នាំ១៩៧៩ អ្នកចេះក្បាច់គុនល្បុក្កតោ ដែលនៅរស់រានមានជីវិតពីរបបនេះ មានចំនួនតិចតួចណាស់។ គ្រូគុនល្បុក្កតោមួយចំនួន បានរត់ភៀសខ្លួនទៅរស់នៅបរទេស ហើយគ្រូគុនដែលនៅសេសសល់ក្នុងប្រទេស មិនមានលទ្ធភាពបន្តសកម្មភាពក្បាច់គុននេះបានទេ ដោយសារប្រទេសទើបងើបពីរបបប្រល័យពូជសាសន៍ និងដោយមិនមានការស្រាវជ្រាវ និងអភិរក្សផងនោះ គុនល្បុក្កតោស្ទើរតែត្រូវបានបំភ្លេចចោលនិងបាត់ឈ្មោះពីក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រខ្មែរ។ ប៉ុន្តែក្រោយការជីកកកាយរបស់ព្រឹទ្ធាចារ្យក្បាច់គុនមួយចំនួន ពិសេសលោកព្រឹទ្ធាចារ្យ សាន គីមស៊ាន ក្បាច់គុនកេរតំណែលវប្បធម៌ប្រពៃណីមួយនេះក៏រស់រានឡើងវិញ។ ទោះបីយ៉ាងនេះក្តី ក៏នៅមានខេត្តមួយចំនួនពុំសូវស្គាល់កីឡានេះផងដែរ។
ទោះបីមានបញ្ហាប្រឈមផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុ ខ្វះទីកន្លែងសម្រាប់សិស្សហ្វឹកហាត់ ហើយវាមិនបានផ្តល់ចំណូល ដើម្បីទ្រទ្រង់ចំណាយបានគ្រប់គ្រាន់ក៏ដោយ តែ តារ៉ា ដែលទើបទទួលបានឱកាសឲ្យធ្វើជាជំនួយការគ្រូបង្វឹកក្រុមជម្រើសជាតិឆ្នាំនេះ ប្តេជ្ញាថា នឹងបន្តដើរលើវិថីនេះគ្មានថ្ងៃបោះបង់ឡើយ។
បុរសវ័យ២៥ឆ្នាំរូបនេះបានប្តេជ្ញាដូច្នេះថា៖«សម្រាប់ល្បុក្កតោអាចនិយាយបានថា ខ្ញុំអត់ចោលទេ ខ្ញុំនៅតែបន្តធ្វើ គ្រាន់តែថា ឲ្យដូចសព្វថ្ងៃ ឬលើសនឹងខ្ញុំអត់ទាន់ដឹងទេដោយសារពេលខ្លះយើងចង់ធ្វើ យើងស្រលាញ់ ប៉ុន្តែវាអត់បានជួយផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពយើងឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់ទេ ដូច្នេះយើងត្រូវស្វែងរកការងារថ្មីដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ជីវភាព»។
កូនពៅក្នុងចំណោមបងប្អូនពីរនាក់នៃគ្រួសារនៅរាជធានីភ្នំពេញរូបនេះ ចង់ឲ្យល្បុក្កតោមានគ្រប់ខេត្តនៅកម្ពុជា និងគ្រប់ប្រទេសទូទាំងពិភពលោក។ លោកមានមហិច្ឆតាដូច្នេះថា៖«ខ្ញុំចង់ឲ្យល្បុក្កតោមានគ្រប់ខេត្តទាំងអស់ ដោយសារសព្វថ្ងៃមានដែរ មិនមែនថាអត់មានទេ លោកតាៗ ឬព្រឹទ្ធាចារ្យក្បាច់គុនក្នុងខេត្តនីមួយៗមាន ប៉ុន្តែការផ្សព្វផ្សាយឲ្យបានទូលំទូលាយដូចនៅភ្នំពេញ និងខេត្តសៀមរាបអត់ទាន់មានទេ។ ពេលមានគ្រប់ខេត្តហើយ ខ្ញុំចង់ឲ្យល្បុក្កតោមានគ្រប់ប្រទេសទូទាំងពិភពលោក នេះជាមហិច្ឆតាធំមួយរបស់ខ្ញុំ»។
តារ៉ា អះអាងថា រូបគេធ្លាប់ត្រូវបានម្តាយព្រមានរហូតប្រើពាក្យថា កាត់កាលចោល បើសិនរូបគេនៅបន្តទៅហ្វឹកហាត់ក្បាច់គុន។ ប៉ុន្តែពាក្យព្រមាននេះមិនបង្ខាំងចិត្តគេ ដែលស្រលាញ់គុនល្បុក្កតោ ឲ្យឈប់ហាត់កីឡាវប្បធម៌ប្រពៃណីមួយនេះឡើយ ដោយគេនៅតែបន្តលួចលាក់នៅហ្វឹកហាត់ដដែល។ បន្ទាប់មក រូបគេត្រូវបានស្ថានីយទូរទស្សន៍ប៉ុស្តិ៍លេខ៥ ផ្តល់ឱកាសឲ្យសម្តែងក្នុងកម្មវិធីមួយ ដែលមានការចូលរួមពីសំណាក់អ្នកស្រី ម៉ែន សំអន រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងទំនាក់ទំនងជាមួយរដ្ឋសភា ព្រឹទ្ធសភា និងអធិការកិច្ច។ ការសម្តែងលើកដំបូងនេះហើយ ដែលជួយឲ្យ តារ៉ា ទទួលបានការកោតសរសើរពីម្តាយ និងបានការអនុញ្ញាតឲ្យបន្តហ្វឹកហាត់កីឡាគុនល្បុក្កតោរហូតសព្វថ្ងៃ។
ក្នុងបទសម្ភាសជាមួយអ្នកសារព័ត៌មានលោក វី តារ៉ា បានរៀបរាប់ពីប្រវត្តិថា៖«ខ្ញុំបានមើលខ្សែភាពយន្តខ្មែរមួយមានចំណងជើងថា កំពូលក្បាច់គុនល្បុក្កតោ ខ្ញុំបានគិតថា ថ្ងៃណាមួយចង់ហាត់ក្បាច់គុននេះ។ ក្រោយមកនៅឆ្នាំ២០០៩ មានមិត្តភក្តិម្នាក់បានបបួលខ្ញុំ ថាគេស្គាល់កន្លែងហាត់គុនល្បុក្កតោមួយកន្លែង បន្ទាប់មកខ្ញុំក៏បានទៅសុំម៉ាក់ តែដាច់ខាតគាត់អត់ឲ្យ។ ខ្ញុំក៏បានសុំគាត់ជាលើកទី២ តែគាត់នៅតែអត់ឲ្យ បន្ទាប់មកខ្ញុំគិតថា ខ្លួនឯងចង់ហើយមានតែលួចគាត់ទៅហ្វឹកហាត់ តែពេលនោះគាត់បានដឹង ហើយនិយាយថា បើហ៊ានទៅហាត់ទៀត គាត់ថានឹងកាត់កាលចោល»។
ម្ចាស់ក្លិបដំរីស រតនៈឦសាន និងវិទ្យាល័យស៊ីសុវត្ថិរូបនេះ បានចូលហ្វឹកហាត់គុនល្បុក្កតោនៅអំឡុងឆ្នាំ២០០៩ ហើយរូបគេត្រូវបានសហព័ន្ធកីឡាគុនល្បុក្កតោកម្ពុជាជ្រើសរើសឲ្យធ្វើជាកីឡាករជម្រើសជាតិនៅឆ្នាំ២០១៣ មុនផ្តល់ឱកាសឲ្យជាជំនួយការគ្រូបង្វឹកជម្រើសជាតិលើកដំបូងនៅឆ្នាំ២០១៩នេះ។ តារ៉ា មិនគ្រាន់តែជាកីឡាករ និងគ្រូបង្វឹកដ៏មានប្រជាប្រិយមួយរូបនោះទេ គេក៏ជាតារាសម្តែងមួយរូបផងដែរ។ មកទល់បច្ចុប្បន្នរូបគេសម្តែងបានជាង១០រឿងហើយ ដោយភាគច្រើនគេសម្តែងជាតួប៉ូលិស និងអ្នកវាយតប់៕