ជាតិ
សង្គមជាតិ
ពលរដ្ឋប្រកបរបរតូចៗ បារម្ភពីការបាត់ចំណូល ដោយសារជនបរទេសមកដណ្ដើមអាជីវកម្ម
×![]()
ដោយ: ឡាយ សុភាវតី
ភ្នំពេញ៖ ពលរដ្ឋខ្មែរដែលប្រកបអាជីវកម្មតូចៗ ជាជាងម៉ូតូ ជាងកាត់សក់ ជាងកាត់ដេរ ជាងទង និងអ្នករត់កង់បី មិនចង់ឲ្យជនបរទេសប្រកបអាជីវកម្មតូចៗឡើយ ដោយសារពួកគាត់បារម្ភពីការបាត់ចំណូល រហូតដល់បិទអាជីវកម្ម។ សង្គមស៊ីវិល ក៏ស្នើឲ្យក្រសួងការងារ និងបណ្ដុះបណ្ដាលវិជ្ជាជីវៈ ពិចារណាឡើងវិញ ចំពោះការអនុញ្ញាតឲ្យជនបរទេស អាចមានសិទ្ធិប្រកបអាជីវកម្មតូចៗដូចពលរដ្ឋខ្មែរ។ 
ជាជាងម៉ូតូរស់នៅសង្កាត់ព្រែកកំពឹស ខណ្ឌដង្កោ រាជធានីភ្នំពេញ លោក ភ័ក្ត្រ មិនពេញចិត្តនឹងសេចក្ដីសម្រេចរបស់ក្រសួងទេ។ មិនពេញចិត្ត ដោយសារលោក ភ័ក្ត្រ មើលឃើញថា ពលរដ្ឋខ្មែរជាច្រើន មិនទាន់មានមុខរបរ ដែលអាចរកចំណូលបានសមរម្យនៅឡើយ។ ដូច្នេះប្រសិនជាឲ្យជនជាតិផ្សេង មករករបរតូចៗ ដូចពលរដ្ឋខ្មែរទៀតនោះ ពួកគាត់នឹងបាត់បង់ចំណូល និងឱកាសប្រកបអាជីវកម្ម។
«ចំពោះមុខរបរខ្ញុំ ខ្ញុំមិនបារម្ភទេ ព្រោះពេលម៉ូតូគេខូចនៅកន្លែងណា គេយកទៅធ្វើនៅកន្លែងហ្នឹង តែបើគិតពីមុខរបររបស់ប្រជាជនផ្សេងទៀត និងពលរដ្ឋដែលកំពុងចំណាកស្រុក ខ្ញុំមិនចង់ឲ្យជនបរទេស មករកស៊ីដូចមុខរបរខ្មែរឡើយ។ (ជនបរទេស)មកធ្វើការវិនិយោគធំៗ ហើយមករករបរតូចៗទៀត គ្រប់យ៉ាងសុទ្ធតែជារបស់គេ ដែលនាំឱ្យបាត់ចំណូលរបស់ពលរដ្ឋខ្មែរ »។ នេះជាការលើកឡើងរបស់បុរសវ័យ២០ឆ្នាំ ដែលកំពុងប្រកបរបរធ្វើជាងជួសជុលម៉ូតូ។
មិនខុសពីលោក ភ័ក្រ នោះទេ លោក ឆៃ ពិសិដ្ឋ ដែលជាជាងទង និងជាងកាត់ នៅជិតសារៈមន្ទីរជាតិ បាននិយាយថា មុខរបរចម្លាក់ស្ពាន់ ប្រាក់ មាស ដែលលោកធ្វើរាល់ថ្ងៃ វាមានទីផ្សារប្រកួតប្រជែងច្រើនហើយ។ ប៉ុន្តែលោកមិនបារម្ភពីការប្រជែងក្នុងទីផ្សារឡើយ ព្រោះទឹកដៃឆ្លាក់ផ្សេងគ្នា។ តែយ៉ាងណាការផ្ដល់ឱកាសឲ្យជនបរទេសមកប្រកបរបរតូចៗដូចពលរដ្ឋខ្មែរនេះ វាក៏ជារឿងគួរបារម្ភដែរ។
ជាងទងរូបនេះថ្លែងប្រាប់សារព័ត៌មានថ្មីៗ ដូច្នេះថា៖«បើគិតពីការប្រកួតប្រជែងគឺល្អម្យ៉ាង ប្រសិនបើមានជនជាតិផ្សេងធ្វើ យើងអាចប្រកួតប្រជែងស្នាដៃ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនចង់ឲ្យមានជនជាតិបរទេស មករកមុខឬអាជីវកម្មតូចៗនៅខ្មែរទេ ព្រោះបាត់ការងារ និងមុខរបរពលរដ្ឋជាច្រើននៅកម្ពុជា»។
ចំណែកលោក ពិសិដ្ឋ ជាងកាត់ដេរ និងលោក លន់ ថៃលៀង ជាងកាត់សក់វិញ ក៏បារម្ភពីការបាត់បង់ចំណូល ដោយសារឱកាសរកស៊ីរបស់ជនបរទេសនេះដែរ។ «ខ្ញុំមិនចង់ឲ្យមាន(ជនបរទេសរកស៊ីរបរតូចៗ)ទេ តែធ្វើយ៉ាងម៉េច បើទោះចង់មិនចង់ ក៏ក្រសួងជាអ្នកធំសម្រេច។ ប្រសិនបើជនជាតិផ្សេងអាចមានមុខរបរដូចខ្មែរ ចំណូលរបស់ពលរដ្ឋខ្មែរនឹងធ្លាក់ចុះ»។ នេះជាការលើកឡើងរបស់លោក លន់ ថៃលៀង។
មិនមែនតែពលរដ្ឋទេ ដែលមើលឃើញបញ្ហានេះ សូម្បីតែក្រុមសង្គមស៊ីវិល ក៏មើលឃើញពីភាពអវិជ្ជមាននៃការផ្ដល់សិទ្ធិឱ្យជនបរទេសរកស៊ីរបរតូចៗនៅកម្ពុជាដែរ។ លោក វន់ ពៅ ប្រធានសមាគមប្រជាធិបតេយ្យឯករាជ្យនៃសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធ យល់ឃើញថា ការផ្ដល់សិទ្ធិរកស៊ីដល់ជនបរទេសបែបនេះ វាហាក់ដូចជាអនុញ្ញាតឱ្យពួកគេដណ្តើមការងារពីពលរដ្ឋខ្មែរ ដែលធ្វើឱ្យពលរដ្ឋខ្លួនឯង បាត់បង់មុខរបរ ប្រាក់ចំណូល និងបាត់បង់អតិថិជន ហើយនាំឱ្យធា្លក់ចូលក្នុងភាពក្រីក្រ ដែលឈានទៅបង្ខំចិត្តចំណាកស្រុកខុសច្បាប់កាន់តែច្រើនផងដែរ។
សារព័ត៌មានថ្មីៗ មិនអាចទាក់ទងលោក ហេង សួរ អ្នកនាំពាក្យក្រសួងការងារ និងបណ្ដុះបណ្ដាលវិជ្ជាជីវៈ ដើម្បីសុំការអត្ថាធិប្បាយបន្ថែម ជុំវិញការអនុញ្ញាតឱ្យជនបរទេសអាចប្រកបរបរក្នុងសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធ ឬស្វ័យនិយោជន៍គ្រប់ប្រភេទឡើងវិញនៅកម្ពុជាឡើយ។
កាលពីថ្ងៃទី៦ តុលា ក្រសួងការងារបានសេចក្តីដំណឹងមួយជុំិវញការអនុញ្ញាតឱ្យជនបរទេសធ្វើការ និងប្រកបមុខរបរចំនួន១០ប្រភេទនៅកម្ពុជា ក្រោមមូលហេតុថា កម្ពុជាត្រូវការកម្លាំងពលកម្មជំនាញនៃជនបរទេស ក្នុងវិស័យសេវាកម្ម និងដើម្បីលើកទឹកចិត្ត ដល់ការវិនិយោគក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ មុខរបរទាំង១០ប្រភេទនោះមាន ការងារជាអ្នកបើកបរយានជំនិះគ្រប់ប្រភេទ ជាលក្ខណៈអាជីវកម្ម ការលក់ដូរដោយមធ្យោបាយថ្មើរជើង ឬយានជំនិះគ្រប់ប្រភេទ ម៉ាស្សា និងចាប់សសៃតាមសាធារណៈ កាត់សក់ អ៊ុតសក់ ថែរក្សាសម្ផស្ស សេវាកម្មដេរ និងសម្អាតស្បែកជើង ប៉ះកង់ ជួសជុលយានយន្ត កាត់ដេរ ផលិតវត្ថុអនុស្សាវរីយ៍ខ្មែរ ផលិតឧបករណ៍ភ្លេងខ្មែរ ផលិតបាត្រលោក ព្រះពុទ្ធរូប និងជាងទង និងជាងច្នៃត្បូងពេជ្រ។
ប៉ុន្តែការសម្រេចឱ្យជនបរទេសប្រកបរបរតូចតាច ក្រោមហេតុផលត្រូវការកម្លាំងជំនាញនេះ ត្រូវបានសង្គមស៊ីវិល ចាត់ទុកថា ជាហេតុផលមិនសមរម្យ។ ប្រធានសមាគមប្រជាធិបតេយ្យឯករាជ្យនៃសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធលោក វន់ ពៅ បានសង្កត់ធ្ងន់ថា មុខរបរសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធទាំង១០ប្រភេទខាងលើនេះ វាមិនចាំបាច់ត្រូវការអ្នកជំនាញជាជនបរទេសឡើយ។ បើតាមលោក វន់ ពៅ អ្នកជំនាញជនបរទេសដែលកម្ពុជាត្រូវការនោះ គឺជំនាញក្នុងវិស័យរោងចក្រ សហគ្រាសកាត់ដេរ រោងចក្រដំឡើងរថយន្ត-ម៉ូតូ និងរោងចក្រធំៗ ជាដើម...។ «មុខរបរសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធទាំងនេះដែលរដ្ឋាភិបាលយើងបើកឱ្យជនបរទេសធ្វើនេះ គឺមិនចាំបាច់ទាមទារជំនាញមួយច្បាស់លាស់ឡើយ មានន័យថាពលរដ្ឋខ្មែរយើងអាចធ្វើបាន ហើយពួកគាត់ធា្លប់ធ្វើតាំងពីដើមមកម្ល៉េះ។ត្រឹមមុខរបររត់ម៉ូតូឌុប តាក់ស៊ី ជាងកាត់សក់ អ្នកតុបតែងមុខ ម៉ាស្សា និងអ្នកលក់ចំណីចល័តតាមផ្លូវជាដើម គឺវាមិនចាំបាច់មានជនបរទេសជំនាញមកធ្វើការងារទាំងអស់ហ្នឹងទេ»។ នេះជាការបញ្ជាក់របស់លោក វន់ ពៅ ដែលស្នើឱ្យរដ្ឋាភិបាលពិចារណាឡើងវិញ និងកំណត់ក្របខណ្ឌរកស៊ីរបស់ជនបរទេសនៅកម្ពុជាឱ្យបានច្បាស់លាស់៕
ជាជាងម៉ូតូរស់នៅសង្កាត់ព្រែកកំពឹស ខណ្ឌដង្កោ រាជធានីភ្នំពេញ លោក ភ័ក្ត្រ មិនពេញចិត្តនឹងសេចក្ដីសម្រេចរបស់ក្រសួងទេ។ មិនពេញចិត្ត ដោយសារលោក ភ័ក្ត្រ មើលឃើញថា ពលរដ្ឋខ្មែរជាច្រើន មិនទាន់មានមុខរបរ ដែលអាចរកចំណូលបានសមរម្យនៅឡើយ។ ដូច្នេះប្រសិនជាឲ្យជនជាតិផ្សេង មករករបរតូចៗ ដូចពលរដ្ឋខ្មែរទៀតនោះ ពួកគាត់នឹងបាត់បង់ចំណូល និងឱកាសប្រកបអាជីវកម្ម។
«ចំពោះមុខរបរខ្ញុំ ខ្ញុំមិនបារម្ភទេ ព្រោះពេលម៉ូតូគេខូចនៅកន្លែងណា គេយកទៅធ្វើនៅកន្លែងហ្នឹង តែបើគិតពីមុខរបររបស់ប្រជាជនផ្សេងទៀត និងពលរដ្ឋដែលកំពុងចំណាកស្រុក ខ្ញុំមិនចង់ឲ្យជនបរទេស មករកស៊ីដូចមុខរបរខ្មែរឡើយ។ (ជនបរទេស)មកធ្វើការវិនិយោគធំៗ ហើយមករករបរតូចៗទៀត គ្រប់យ៉ាងសុទ្ធតែជារបស់គេ ដែលនាំឱ្យបាត់ចំណូលរបស់ពលរដ្ឋខ្មែរ »។ នេះជាការលើកឡើងរបស់បុរសវ័យ២០ឆ្នាំ ដែលកំពុងប្រកបរបរធ្វើជាងជួសជុលម៉ូតូ។
មិនខុសពីលោក ភ័ក្រ នោះទេ លោក ឆៃ ពិសិដ្ឋ ដែលជាជាងទង និងជាងកាត់ នៅជិតសារៈមន្ទីរជាតិ បាននិយាយថា មុខរបរចម្លាក់ស្ពាន់ ប្រាក់ មាស ដែលលោកធ្វើរាល់ថ្ងៃ វាមានទីផ្សារប្រកួតប្រជែងច្រើនហើយ។ ប៉ុន្តែលោកមិនបារម្ភពីការប្រជែងក្នុងទីផ្សារឡើយ ព្រោះទឹកដៃឆ្លាក់ផ្សេងគ្នា។ តែយ៉ាងណាការផ្ដល់ឱកាសឲ្យជនបរទេសមកប្រកបរបរតូចៗដូចពលរដ្ឋខ្មែរនេះ វាក៏ជារឿងគួរបារម្ភដែរ។
ជាងទងរូបនេះថ្លែងប្រាប់សារព័ត៌មានថ្មីៗ ដូច្នេះថា៖«បើគិតពីការប្រកួតប្រជែងគឺល្អម្យ៉ាង ប្រសិនបើមានជនជាតិផ្សេងធ្វើ យើងអាចប្រកួតប្រជែងស្នាដៃ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនចង់ឲ្យមានជនជាតិបរទេស មករកមុខឬអាជីវកម្មតូចៗនៅខ្មែរទេ ព្រោះបាត់ការងារ និងមុខរបរពលរដ្ឋជាច្រើននៅកម្ពុជា»។
ចំណែកលោក ពិសិដ្ឋ ជាងកាត់ដេរ និងលោក លន់ ថៃលៀង ជាងកាត់សក់វិញ ក៏បារម្ភពីការបាត់បង់ចំណូល ដោយសារឱកាសរកស៊ីរបស់ជនបរទេសនេះដែរ។ «ខ្ញុំមិនចង់ឲ្យមាន(ជនបរទេសរកស៊ីរបរតូចៗ)ទេ តែធ្វើយ៉ាងម៉េច បើទោះចង់មិនចង់ ក៏ក្រសួងជាអ្នកធំសម្រេច។ ប្រសិនបើជនជាតិផ្សេងអាចមានមុខរបរដូចខ្មែរ ចំណូលរបស់ពលរដ្ឋខ្មែរនឹងធ្លាក់ចុះ»។ នេះជាការលើកឡើងរបស់លោក លន់ ថៃលៀង។
មិនមែនតែពលរដ្ឋទេ ដែលមើលឃើញបញ្ហានេះ សូម្បីតែក្រុមសង្គមស៊ីវិល ក៏មើលឃើញពីភាពអវិជ្ជមាននៃការផ្ដល់សិទ្ធិឱ្យជនបរទេសរកស៊ីរបរតូចៗនៅកម្ពុជាដែរ។ លោក វន់ ពៅ ប្រធានសមាគមប្រជាធិបតេយ្យឯករាជ្យនៃសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធ យល់ឃើញថា ការផ្ដល់សិទ្ធិរកស៊ីដល់ជនបរទេសបែបនេះ វាហាក់ដូចជាអនុញ្ញាតឱ្យពួកគេដណ្តើមការងារពីពលរដ្ឋខ្មែរ ដែលធ្វើឱ្យពលរដ្ឋខ្លួនឯង បាត់បង់មុខរបរ ប្រាក់ចំណូល និងបាត់បង់អតិថិជន ហើយនាំឱ្យធា្លក់ចូលក្នុងភាពក្រីក្រ ដែលឈានទៅបង្ខំចិត្តចំណាកស្រុកខុសច្បាប់កាន់តែច្រើនផងដែរ។
សារព័ត៌មានថ្មីៗ មិនអាចទាក់ទងលោក ហេង សួរ អ្នកនាំពាក្យក្រសួងការងារ និងបណ្ដុះបណ្ដាលវិជ្ជាជីវៈ ដើម្បីសុំការអត្ថាធិប្បាយបន្ថែម ជុំវិញការអនុញ្ញាតឱ្យជនបរទេសអាចប្រកបរបរក្នុងសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធ ឬស្វ័យនិយោជន៍គ្រប់ប្រភេទឡើងវិញនៅកម្ពុជាឡើយ។
កាលពីថ្ងៃទី៦ តុលា ក្រសួងការងារបានសេចក្តីដំណឹងមួយជុំិវញការអនុញ្ញាតឱ្យជនបរទេសធ្វើការ និងប្រកបមុខរបរចំនួន១០ប្រភេទនៅកម្ពុជា ក្រោមមូលហេតុថា កម្ពុជាត្រូវការកម្លាំងពលកម្មជំនាញនៃជនបរទេស ក្នុងវិស័យសេវាកម្ម និងដើម្បីលើកទឹកចិត្ត ដល់ការវិនិយោគក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ មុខរបរទាំង១០ប្រភេទនោះមាន ការងារជាអ្នកបើកបរយានជំនិះគ្រប់ប្រភេទ ជាលក្ខណៈអាជីវកម្ម ការលក់ដូរដោយមធ្យោបាយថ្មើរជើង ឬយានជំនិះគ្រប់ប្រភេទ ម៉ាស្សា និងចាប់សសៃតាមសាធារណៈ កាត់សក់ អ៊ុតសក់ ថែរក្សាសម្ផស្ស សេវាកម្មដេរ និងសម្អាតស្បែកជើង ប៉ះកង់ ជួសជុលយានយន្ត កាត់ដេរ ផលិតវត្ថុអនុស្សាវរីយ៍ខ្មែរ ផលិតឧបករណ៍ភ្លេងខ្មែរ ផលិតបាត្រលោក ព្រះពុទ្ធរូប និងជាងទង និងជាងច្នៃត្បូងពេជ្រ។
ប៉ុន្តែការសម្រេចឱ្យជនបរទេសប្រកបរបរតូចតាច ក្រោមហេតុផលត្រូវការកម្លាំងជំនាញនេះ ត្រូវបានសង្គមស៊ីវិល ចាត់ទុកថា ជាហេតុផលមិនសមរម្យ។ ប្រធានសមាគមប្រជាធិបតេយ្យឯករាជ្យនៃសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធលោក វន់ ពៅ បានសង្កត់ធ្ងន់ថា មុខរបរសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធទាំង១០ប្រភេទខាងលើនេះ វាមិនចាំបាច់ត្រូវការអ្នកជំនាញជាជនបរទេសឡើយ។ បើតាមលោក វន់ ពៅ អ្នកជំនាញជនបរទេសដែលកម្ពុជាត្រូវការនោះ គឺជំនាញក្នុងវិស័យរោងចក្រ សហគ្រាសកាត់ដេរ រោងចក្រដំឡើងរថយន្ត-ម៉ូតូ និងរោងចក្រធំៗ ជាដើម...។ «មុខរបរសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធទាំងនេះដែលរដ្ឋាភិបាលយើងបើកឱ្យជនបរទេសធ្វើនេះ គឺមិនចាំបាច់ទាមទារជំនាញមួយច្បាស់លាស់ឡើយ មានន័យថាពលរដ្ឋខ្មែរយើងអាចធ្វើបាន ហើយពួកគាត់ធា្លប់ធ្វើតាំងពីដើមមកម្ល៉េះ។ត្រឹមមុខរបររត់ម៉ូតូឌុប តាក់ស៊ី ជាងកាត់សក់ អ្នកតុបតែងមុខ ម៉ាស្សា និងអ្នកលក់ចំណីចល័តតាមផ្លូវជាដើម គឺវាមិនចាំបាច់មានជនបរទេសជំនាញមកធ្វើការងារទាំងអស់ហ្នឹងទេ»។ នេះជាការបញ្ជាក់របស់លោក វន់ ពៅ ដែលស្នើឱ្យរដ្ឋាភិបាលពិចារណាឡើងវិញ និងកំណត់ក្របខណ្ឌរកស៊ីរបស់ជនបរទេសនៅកម្ពុជាឱ្យបានច្បាស់លាស់៕
Tag:
អាជីវកម្មតូចៗ
ពលរដ្ឋខ្មែរ
ជនជាតិបរទេស
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
