អន្តរជាតិ
×![]()
ដោយ: គី ចំណា
មនុស្សភាគច្រើនអាចដឹងអំពីការគ្រប់គ្រងបញ្ហាអគ្គីភ័យតូចៗដូចជាការប្រើប្រាស់បំពង់ពន្លត់ភ្លើង ប្រើប្រាស់កំណាត់សើមក្នុងការការពារដង្ហើមពីផ្សែងពុល ឬការលូនក្រោមផ្សែងដើម្បីគេចខ្លួនទៅកន្លែងសុវត្តិភាពជាដើម។ ទាំងនេះជារឿងល្អដែលត្រូវមាន និងត្រូវចេះអនុវត្ត។ តើសម្រាប់អ្នកពន្លត់អគ្គិភ័យវិញ តើពួកគេត្រូវហ្វឹកហាត់យុទ្ធសាស្ត្រខ្លះទៀត ក្រៅពីចំណុចខាងលើដើម្បីការពារមនុស្សជាច្រើនពាន់នាក់ទៀតពីបញ្ហានៅពេលអគ្គិភ័យកើតឡើង? ខាងក្រោមនេះ គឺជាការរាប់ខ្លីៗដោយគេហទំព័រ mentafloss.com៖
ទី១៖ ជំនាញចម្បងក្នុងការទប់ស្កាត់ភ្លើងឆេះព្រៃគឺការបង្កើតអ្វីដែលគេហៅថា«ខ្សែបន្ទាត់គ្រប់គ្រង»ឬ«Control lines»។ ខ្សែបន្ទាត់គ្រប់គ្រងអាចជារនាំងធម្មជាតិ ឬសិប្បនិមិត្តដែលបង្កើតឡើងដោយក្រុមអ្នកពន្លត់អគ្គិភ័យ។ បន្ទាត់គ្រប់គ្រងធម្មជាតិអាចមានដូចជាទន្លេ ស្ទឹង ឬរបាំងថ្មភ្នំធំៗ។ ចំណែកឯបន្ទាត់គ្រប់គ្រងបង្កើតឡើងដោយមនុស្សមានដូចជាការកម្ចាត់ចោលនូវក្រុមរុក្ខជាតិណាមួយឲ្យអស់ពីលើដីជាលក្ខណៈខ្សែបន្ទាត់ ប្រើប្រាស់សារធាតុគីមីពន្លត់ភ្លើង ឬទឹកជាដើម ក្នុងការទប់ស្កាត់ការរាលដាលនៃភ្លើងឆេះ។
ទី២៖ បច្ចេកទេស«Backburn»ត្រូវបានគេប្រើប្រាស់បន្ទាប់ពីការបង្កើតខ្សែបន្ទាត់គ្រប់គ្រងហើយ។ គេអនុវត្តវាជាលក្ខណៈបច្ចេកទេស ដោយធ្វើការដុតកូនភ្លើងឆេះព្រៃតូចមួយ ដែលមានការគ្រប់គ្រង និង
ពិនិត្យមើលច្បាស់លាស់ បញ្ច្រាសទិសគ្នាជាមួយនឹងភ្លើងឆេះព្រៃចំបង។ ភ្លើងឆេះព្រៃតូចនោះនឹងជួយ
ពន្លើនភ្លើងឆេះព្រៃចម្បងដើម្បីប្រើប្រាស់ថាមពលនៅក្នុងតំបន់នោះឲ្យកាន់តែអស់ និងក្រោយមកងាយរលត់ទៅវិញ។
ទី៣៖ «Flanking»ជាបច្ចេកទេសដែលអ្នកពន្លត់អគ្គិភ័យប្រើប្រាស់សម្រាប់ភ្លើងឆេះព្រៃតូចៗ។ គេអាចចាប់ផ្តើមពីក្រោយដំណើរនៃភ្លើងឆេះព្រៃ ជាមួយកន្លែងដែលឆេះហើយ បន្តដំណើរទៅមុខបន្តិចម្តងៗរួចធ្វើការព័ន្ធជុំវិញភ្លើងឆេះដើម្បីពន្លត់ជាស្ថាបពរ។
ទី៤៖ «Hot Spotting»គឺជាការត្រួតពិនិត្យរកមើលតំបន់ដែលមានសីតុណ្ហភាព និងកម្លាំងភ្លើងខ្លាំងជាងគេ រួចបញ្ជូនកម្លាំងមនុស្សភាគច្រើនទៅកន្លែងនោះដើម្បីបង្អាក់សកម្មភាពភ្លើងឆេះ។
ទី៥៖ «Knockdown»គឺជាការកម្ទេចតំបន់ដែលមានកម្លាំងភ្លើងខ្លាំងជាងគេ(Hot Spot)ភ្លាមៗ។ គេអាចប្រើប្រាស់ការលាយបញ្ចូលគ្នារវាងដី ទឹក ឬសារធាតុគីមីពន្លត់ភ្លើង។
ទី៦៖ «Cold Trailing»គឺជាការពិនិត្យតាមក្រោយនូវតំបន់ព្រៃដែលបានលេបត្របាក់ដោយភ្លើងឆេះហើយ ក្នុងការពន្លត់កូនភ្លើងតូចៗដែលអាចពួននៅក្រោមគំនរដើមឈើងាប់ ឬនៅក្រោមដី។ កូនភ្លើងតូចៗទាំងនេះអាចបង្កើតឲ្យមានផ្កាភ្លើង និងភ្លើងឆេះព្រៃសារឡើងវិញបាន។
ទី៧៖ «Aerial Attack»គឺជាការពន្លត់ពីលើអាកាសដោយប្រើប្រាស់ឧទ្ធម្ភាគចក្រ ឬយន្តហោះដឹកទឹកលាយជាមួយនឹងសារធាតុគីមីពន្លត់ភ្លើង(ហេតុនេះហើយទើបទឹកពន្លត់មានពណ៌ក្រហម)។
ទី៨៖ «Fireline Explosives»គឺជាការប្រើប្រាស់គ្រាប់ផ្ទុះ ដូចជារំសេវក្នុងការផ្ទុះបំបែកដើមរុក្ខជាតិធំៗ ដែលអាចឆេះនិងបង្កើតផ្កាភ្លើងបានឆ្ងាយ។ ការធ្វើបែបនេះគឺដើម្បីកាត់បន្ថយពេល និងកម្លាំងរបស់អ្នកពន្លត់អគ្គិភ័យក្នុងការពន្លត់។
ទី៩៖ «Mop-Up»គឺជាការបោសសម្អាតកូនភ្លើងតូចៗដែលបានលួចឆ្លងកាត់ខ្សែបន្ទាត់គ្រប់គ្រងដោយបានសម្រេច។ ការធ្វើបែបនេះគឺដើម្បីទប់ស្កាត់ការឆាប់ឆេះទៅកាន់ព្រៃដែលនៅល្អដទៃទៀត៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
