ពីនេះ ពីនោះ
រូបត្លុក
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
ព្រឹកនេះ សុធីរ និងសំណាង មកដល់ការិយាល័យធ្វើការតាំងតែពីព្រឹក ព្រោះ កូវីដ ១៩ បាន និងកំពុងបន្តរាតត្បាតពិភពលោកជារួម និងដោយឡែក នៅកម្ពុជា។ ប្រធានបទមេរោគ កូរ៉ូណា ជារឿងមួយ។ តែការភ័យខ្លាចជ្រុលជារឿងមួយទៀត រីឯ ការរើសអើង គឺជារឿងពិសេសដាច់ដោយឡែកផ្សេងមួយទៀត។ 
សុធីរ និងសំណាង ជជែកគ្នាជុំវិញប្រធានបទ៖ មេរោគ កូរ៉ូណា ការភ័យខ្លាច និងការរើសអើង។
សុធីរ និងសំណាង ជជែកគ្នាជុំវិញប្រធានបទ៖ មេរោគ កូរ៉ូណា ការភ័យខ្លាច និងការរើសអើង។
សុធីរ៖ សំណាង! តើអ្ហែងខ្លាចនឹងមេរោគ កូរ៉ូណា ឬកូវីដ ១៩ ហ្នឹងឬទេ?
សំណាង៖ អញមិនភ័យខ្លាចជ្រុលខ្លាំងពេកទេ។ អញបារម្ភច្រើនជាងភ័យខ្លាច។ ដូច្នេះ អញត្រូវតែចេះបង្ការកុំឲ្យមេរោគនេះបន្តរាតត្បាត។ យើងខ្លាចជ្រុលពេកក៏គ្មានប្រយោជន៍អ្វីដែរ។ អ្ហែងក្រឡេកមើលវីរភាពរបស់គ្រូពេទ្យយើងផង។ ពួកគាត់ប្រឹងថែទាំអ្នកជំងឺទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ។ ប្រឹងគ្មានពេលសម្រាកទាល់តែសោះ។ ហើយគ្រូពេទ្យនៅលើពិភពលោកក៏ធ្វើការដូចគ្នាដែរ។ អ្នកកាសែតក៏ធ្វើការងារអត់ឈប់ដែរនៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍នេះ។ អ៊ីចឹង ត្រឹមយើងជាអ្នកតាមដានព្រឹត្តិការណ៍ ដូចជា មិនគួរត្រូវខ្លាចជ្រុលពេកទេ។ គួរបារម្ភ និងប្រុងប្រយ័ត្ន បានហើយ។ ម្យ៉ាងទៀត យើងគួរចូលរួមទប់ស្កាត់កុំឲ្យមេរោគនេះរាលដាលធំឡើងៗ។
សុធីរ៖ ចុះអារឿងរើសអើង អ្ហែងយល់យ៉ាងម៉េចដែរ?
សំណាង៖ អារឿងរើសអើងនេះ ពិបាកនិយាយណាស់។ ពេលមេរោគ កូរ៉ូណា ផ្ទុះនៅចិន ពលរដ្ឋនៅលើពិភពខ្លាចជនជាតិចិន។ ពេលមេរោគ ផ្ទុះនៅអឺរ៉ុប ការរើសអើសកើតឡើងចំពោះជនជាតិអឺរ៉ុប។ ពេលមេរោគ ផ្ទុះនៅក្នុងសហគមន៍ឥស្លាម គេខ្លាចសហគមន៍ពួកគាត់។
សុធីរ៖ តើការរើសរើងនេះ ជាដំណោះស្រាយឬទេ?
សំណាង៖ ការខ្លាចជ្រុល និងការរើសអើង មិនមែនជាដំណោះស្រាយទេ អា សុធីរ។ ផ្ទុយទៅវិញ វារឹតតែធ្វើឲ្យជនខិលខូចកេងចំណេញដំឡើងថ្លៃទំនិញ ឬជនខិលខូចបង្កឲ្យមានកំហឹងរវាងជាតិសាសន៍ទៅវិញទេ។ បើឈប់បានឈប់ទៅ អារឿងខ្លាចជ្រុលហ្នឹង។ បើឈប់បានឈប់ទៅអារឿង រើសអើងហ្នឹង។ ចូរនាំគ្នាប្រយ័ត្ន បង្ការ និងទប់ស្កាត់កុំឲ្យមេរោគនេះ បន្តរាតត្បាត។
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
