អត្ថបទ៖ ស៊ីធី
វាមិនងាយស្រួលឡើយអំឡុងពេលសម្រាកដោយសារជំងឺ COVID-19 ប៉ុន្តែតារាប្រចាំសង្វៀន ONE Championship នៅតែគិតវិជ្ជមានក្នុងពេលដ៏លំបាកនេះ។ រដ្ឋាភិបាលជាច្រើនតម្រូវឲ្យប្រជាជនបន្តស្នាក់នៅផ្ទះដើម្បីគេចផុតពី COVID-19 និងបង្ការកុំឲ្យឆ្លងតគ្នាច្រើន។ តារាមានឈ្មោះបោះសំឡេងនៅប្រចាំសង្វៀន ONE រំពឹងថារូបគេនៅរក្សាកម្លាំងបានល្អ និងមានផលវិជ្ជមានជាច្រើន។ ទោះពួកគេស្នាក់នៅជាមួយគ្រួសារ និង ជួយគ្នាលើកិច្ចការផ្ទះ ក៏ពួកគេមានវិធីដើម្បីធ្វើការផ្ទាល់ខ្លួន ពោលគឺមិនភ្លេចខ្លួនក្នុងនាមជាកីឡាករ។
Rodtang Jitmuangnon
«ខ្ញុំនៅតែមានសុខភាពល្អ និងកម្លាំងនៅដដែល។ ខ្ញុំមានឪពុកម្ដាយចាស់ និង មានជំងឺ និងមានបងប្អូនបង្កើតដល់១០ នាក់ ដែលខ្ញុំត្រូវតែជួយពួកគេ។ អំឡុងពេលនេះ ពួកគេស្ថិតនៅក្នុងភាពលំបាក ព្រោះអត់មានការងារធ្វើ និងប៉ះពាល់ដល់ហិរញ្ញវត្ថុ។ ខ្ញុំជាមនុស្សម្នាក់គត់ដែលអាចជួយពួកគេ។ ខ្ញុំសប្បាយចិត្តពេលឃើញគ្រួសាររបស់ខ្ញុំសប្បាយចិត្តដែរ»។
Keanu Subba
«វាពិតជាលំបាកនាពេលនេះ។ យើងស្ថិតនៅក្នុងច្បាប់តឹងរ៉ឹង ប៉ុន្តែ ខ្ញុំជាកីឡាករ ដូច្នេះខ្ញុំនៅតែហ្វឹកហាត់យ៉ាងហោច ៣ ឬ ៤ ដង ក្នុងមួយថ្ងៃ និងធ្វើខ្លួនឲ្យរវល់ ហើយខ្ញុំទន្ទឹងរង់ចាំយ៉ាងអន្ទះសាដើម្បីត្រលប់មកវិញ។ វាជាគោលដៅបន្តការងាររបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំចង់ក្លាយជាជើងឯកពិភពលោកWorld Champion។ ដូច្នេះវាបានជំរុញទឹកចិត្តរបស់ខ្ញុំ។ ពេលខ្ញុំបាក់ជើង វាពិតជាឈឺចាប់យូរណាស់។ ប៉ុន្តែគោលដៅរបស់ខ្ញុំគឺត្រលប់មកវិញ។ ហើយការប្រកួតជាអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងរបស់ខ្ញុំ»។
Yoshihiro Akiyama
«ដើម្បីទទួលបានប្រយោជន៍ពីពេលដ៏លំបាកនេះ ខ្ញុំត្រូវតែធ្វើរឿងប្លែកៗ ខ្ញុំមិនអាចធ្វើរឿងធម្មតាទេ។ ឧទាហរណ៍៖ ត្រូវអានសៀវភៅ រៀនសូត្រ ស្រាវជ្រាវ និងស្វែងរកសម្ភារហាត់ដើម្បីបង្កើនជំនាញថ្មីៗ។ ដូចគ្នានេះ ខ្ញុំក៏ព្យាយាមបង្វឹកជំនាញខ្ញុំឲ្យល្អឡើងតាមវីដេអូ និង លេងហ្គេមអនឡាញ។ ខ្ញុំស្រមៃថា ខ្ញុំឈានដល់កម្រិតថ្មីមួយទៀតពេល COVID-19 ផុតរលត់ទៅ»។
Leandro Ataides
«សម្រាប់អ្នកហាត់និងប្រកួត វាពិតជាយ៉ាប់ណាស់ យើងត្រូវការដៃគូដើម្បីហាត់ជាមួយគ្នា។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំត្រូវតែគិតវិជ្ជមាន ហើយខ្ញុំហ្វឹកហាត់ជាមួយគូដណ្ដឹងរបស់ខ្ញុំ។ យើងហាត់ជាមួយគ្នារាល់ថ្ងៃ។ គូដណ្ដឹងរបស់ខ្ញុំបីដូចជាអ្នកហាត់ប្រដាល់ជំនាន់ចាស់ហើយ គាត់បង្ហាត់ខ្ញុំឲ្យធ្វើ យូហ្គា និង បង្ខំខ្ញុំឲ្យហាត់វា។ វាលំបាកបន្តិចសម្រាប់អ្នកមាឌធំដូចខ្ញុំ។ គ្រួសាររបស់ខ្ញុំក៏ជំរុញឲ្យខ្ញុំធ្វើរឿងវិជ្ជមានជាច្រើនដែរ។ យ៉ាងណាក្ដីយើងមិនភ្លេចលាងដៃ និងអនាម័យដែរ។ ពេលខ្លះយើងក៏លេងហ្គេមអនឡាញ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថាមេរោគនេះនឹងចប់ឆាប់ៗ»។
Thanh Le
«ខ្ញុំគិតថាគ្រួសាររបស់ខ្ញុំមានគំនិតវិជ្ជមានក្នុងការរស់នៅតាំងពីដើម។ យ៉ាងក្ដីពួកយើងតែងតែជជែកអំពីផែនការរយៈពេលខ្លី និងវែង ហើយក៏ផ្ដល់ឲ្យពួកយើងផ្ដោតអារម្មណ៍ខ្លាំងផងដែរ។ ពេលអ្នកជាមនុស្សវិជ្ជមាន គឺអ្នកទុករឿងអវិជ្ជមាននៅក្រៅខ្លួន»។
Amir Khan
«ខ្ញុំដាក់កំហិតខ្លួនឯងរយៈពេល៧៥ ថ្ងៃ។ ដូច្នេះក្នុង ៧៥ថ្ងៃ ត្រូវហ្វឹកហាត់២ដងក្នុងមួយថ្ងៃ ដូចជា ហាត់ប្រាណ ៤៥ នាទីនៅបន្ទប់ និងនៅខាងក្រៅ ហើយបន្ទាប់ទៀតគឺតមអាហារ។ ខ្ញុំធ្វើរឿងនេះព្រោះខ្ញុំឮការផ្សាយរបស់ពិធីករ Andy Frisella ហើយខ្ញុំក៏ចាប់អារម្មណ៍រឿងនេះ។ វានឹងតេស្តខ្ញុំអំពីការគិត និង ការប្រជែងសម្រាប់ខ្លួនឯង»។
Reinier De Ridder
«ដោយស្មោះត្រង់ទៅ ខ្ញុំធ្វើឲ្យខ្លួនឯងរីករាយ។ អ្វីដែលខ្ញុំធ្វើគឺ ហាត់វ៉ៃ ហាត់យករាងកាយ ខណៈដែលក្លិបប្រដាល់ត្រូវបានបិទ។ ខ្ញុំហាត់នៅផ្ទះ។ ពេលខ្លះក៏បានមើលថែកូនផង។ វាមិនសូវល្អ ប៉ុន្តែយើងត្រូវគ្រប់គ្រងខ្លួនឲ្យបានល្អ»។
Troy Worthen
«ខ្ញុំមិនចង់ឲ្យបញ្ហាយកឈ្នះខ្ញុំទេ។ ខ្ញុំត្រូវប្រកួតប្រជែងខ្លួនឯង និង ការរស់នៅទោះមាន COVID-19។ វាមិនបានបញ្ចប់ការចង់បានរបស់ Troy Worthen នោះឡើយ។ ខ្ញុំធ្វើឲ្យខ្លួនឯងកាន់តែល្អ និងជួយអ្នកដទៃតាមតែអាចធ្វើបាន។ ពេលខ្លះខ្ញុំចេញទៅចែកចាយអាហារ និងជួយអ្នកដែលអត់ឃ្លាន»។
Eko Roni Saputra
«នៅទីនេះសិង្ហបុរី រដ្ឋាភិបាលបានដាក់កំហិតឲ្យអ្នករាល់គ្នានៅផ្ទះ។ ខ្ញុំមានពេលនៅជាមួយគ្រួសារ និងគិតអំពីសុខភាពជាធំ។ ឥឡូវនេះខ្ញុំហាត់តែឯង ហើយនៅផ្ទះដើម្បីការពារគ្រួសារឲ្យផុតពីជំងឺនេះ»។
Gianni Subba
«វាពិតជាសំខាន់ណាស់ដើម្បីគិតវិជ្ជមាននាឱកាសនេះ។ ខ្ញុំមានពេលទំនេរច្រើនប៉ុន្តែត្រូវធ្វើខ្លួនឲ្យល្អប្រសើរ។ ការងារត្រូវធ្វើគឺ គិតល្អៗ និង បន្តអភិវឌ្ឍខ្លួនឯង។ ហើយមួយទៀត ជារៀងរាល់ថ្ងៃគឺត្រូវចាប់ឱកាសដែលនឹងមកដល់»។
Muangthai PK.Saenchaimuaythaigym
«រឿងល្អៗនាពេលនេះគឺនៅជាមួយគ្រួសារ។ ជាធម្មតាខ្ញុំហ្វឹកហាត់នៅបាងកក ដែលឆ្ងាយពីប្រពន្ធ និង កូនស្រីរបស់ខ្ញុំ។ ពីមុនខ្ញុំនឹកពួកគេណាស់។ ឥឡូវនេះខ្ញុំស្នាក់នៅជាមួយពួកគេរាល់ថ្ងៃ។ វាជាពេលដ៏ល្អបំផុត»។
Shoko Sato
«ស្ថានការណ៍នេះធ្វើឲ្យមានឱកាសគិតឡើងវិញចំពោះជីវិតផ្ទាល់ខ្លួន ប្រទេស និងពិភពលោក។ ខ្ញុំអាចមានភាពវិជ្ជមានតិចតួចចំពោះបញ្ហានេះ។ ខ្ញុំអាចរស់នៅដោយភាពហ្មត់ចត់បន្ទាប់ពីវិបត្តិនេះផុតទៅ។ វាខុសពីការរំជួយដី ឬ គ្រោះធម្មជាតិនានា ព្រោះយើងអាចនៅផ្ទះ ប្រើទឹក ហ្គាស និង ភ្លើង ព្រោះយើងនៅផ្ទះ។ ខ្ញុំបានធ្វើរឿងមិនសូវបានធ្វើពីមុនដូចជា អានសៀវភៅ ចម្អិនអាហារ ឆ្លើយឆ្លងតាមវីដេអូ និង ទទួលបានបទពិសោធន៍ថ្មីៗពីវិបត្តិនេះ។ តែយើងមានគំនិតវិជ្ជមាន និងផ្លាស់ប្ដូរជីវិត»។
Rodlek PK.Saenchaimuaythaigym
«ខ្ញុំមកស្នាក់នៅស្រុកកំណើតឯកោះ Samui។ ខ្ញុំជួយដល់ប៉ារបស់ខ្ញុំដើម្បីចាប់មឹកលក់។ ខ្ញុំមិនដឹងថាក្បាច់គុនមួយថៃទៅជាយ៉ាងណាទេបន្ទាប់ពីស្ថានភាពនេះ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំបានចំណាយពេលជាមួយប៉ារបស់ខ្ញុំ (អត់មានម្ដាយ) និងធ្វើអ្វីដែលចង់ធ្វើពេលនេះ។ នេះជារឿងប្លែកមួយ ព្រោះខ្ញុំអត់បានហាត់ដិតដល់ដូចនៅបាងកកទេ»។
Sunoto
«ទោះជារឿងមិនល្អ ប៉ុន្តែយើងត្រូវគិតវិជ្ជមាន។ ខ្ញុំនឹងការហ្វឹកហាត់ណាស់។ ឥឡូវនេះខ្ញុំនៅស្រុកកំណើតឯ Blora ជាមួយគ្រួសារ។ ខ្ញុំមិនអាចត្រលប់ទៅហ្សាកាតាទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំដឹងថាស្ថានភាពធូរស្រាលហើយ។ បែបណាក្ដី វាបានជួយពង្រឹងចំណងមិត្តភាពជាមួយគ្រួសារឲ្យកាន់តែល្អជាមួយពិសេសជាមួយកូនស្រីអាយុ ៥ ឆ្នាំរបស់ខ្ញុំ Aurelia Ratu Hafsoh។ គេរៀនពីផ្ទះព្រោះសាលាបិទ»។
Hiroyuki Tetsuka
«ខ្ញុំយកឱកាសនេះជាឱកាសល្អដើម្បីព្យាយាមរឿងថ្មី។ ពីមុន ខ្ញុំអត់មានពេលដើម្បីអានសៀវភៅ សមាធិ និង សិក្សានោះឡើយ។ ខ្ញុំបានផ្ដោតតែរឿងហ្វឹកហាត់ និង ឡើងវ៉ៃប៉ុណ្ណោះ»។
Azwan Che Wil
«សម្រាប់ខ្ញុំ មេរោគនេះ គឺជាការធ្វើតេស្តសម្រាប់ប្រទេសរបស់យើង ឬ ពិភពលោក។ យើងនឹងអាចយកឈ្នះមេរោគនេះបាន។ នោះជារឿងដែលខ្ញុំតែងតែគិតវិជ្ជមាន។ ពេលខ្ញុំគិតវិជ្ជមាន នោះអនាគតរបស់ខ្ញុំរឹតតែភ្លឺស្វាង។ ខ្ញុំស្រលាញ់មួយថៃ។ ទោះមិនអាចហាត់ដូចពីមុននៅផ្ទះ ក៏ខ្ញុំហាត់ក្បាច់គោលៗជាច្រើនដើម្បីឲ្យរាងកាយមាំមួន»៕