ពីនេះ ពីនោះ
«ហាង»ជាពាក្យខ្មែរមានន័យខុសពីពាក្យ«ហាង»ជាពាក្យកម្ចីពីចិន និងសៀម
× វចនានុក្រមខ្មែរសម្តេច ជួន ណាត បានបញ្ជាក់ពាក្យ«ហាង»ជាគុណសព្ទ មានន័យថា ល្វីងលាយប្រហាត(សំដៅលើរសទំពាំងឫស្សីព្រៃ ដែលខ្មែរនិយមហៅថា រសហោង។ ធុំខ្មោះក្រហាត(ដូចក្លិនសេះ)។
វចនានុក្រមខ្មែរក៏បានលើកឡើងថាពាក្យ«ហាង» ក៏មានប្រភពពីពាក្យចិនដែរ ដែលសំដៅលើ ផ្ទះលក់ទំនិញធំៗ,ឃ្លាំងទំនិញដែលខ្មែរយើងនិយមហៅថា ហាងលក់ទំនិញ ឬហាងលក់សំលៀកបំពាក់ផ្សេងៗ។
ហើយពាក្យ«ហាង» ក៏មានប្រភពពីពាក្យសៀមដែរ ដែលសំដៅលើខ្សែហាង ឬខ្សែកន្ទុយដែលតភ្ជាប់ពីចុងកែបមកពាក់ក្រោមគល់កន្ទុយសេះ។ ពាក្យនេះ ច្រើនតែប្រើនៅក្នុងសាស្ត្រាទេសន៍បុរាណ ឬប្រើក្នុងពាក្យកាព្យបុរាណ៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com