ភ្នំពេញ៖ កម្មករសេវាកម្មកម្សន្តភាគច្រើនបានបាត់បង់ការងារ និងចំណូលទាំងស្រុង ក្រោយពីអាជីវកម្មកម្សាន្តបានបិទទ្វារបណ្ដោះអាសន្ន កាលពីពាក់កណ្ដាលខែមីនា តាមវិធានការទប់ស្កាត់ការរីករាលដាលជំងឺកូវីដ-១៩ របស់រដ្ឋាភិបាល។ ពួកគេបានងាកទៅស៊ីឈ្នួលបោកខោអាវ កោសខ្យល់ និងបកខ្ទឹមជាដើម ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាជីវភាព និងបំណុល ។
អង្គុយមុខបន្ទប់ជួលជាមួយកូនស្រី អ្នកស្រី សែម រតនា ដែលជាអ្នកបម្រើការងារនៅក្លឹបកម្សាន្តមួយកន្លែងក្នុងសង្កាត់តាខ្មៅ ក្រុងតាខ្មៅ ខេត្តកណ្ដាល កំពុងប្រឈមមុខនឹងការខ្វះខាត ក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាជីវភាព ក្រោយបាត់បង់ការងារ ចាប់តាំងពីរដ្ឋាភិបាលប្រកាសបិទកន្លែងកម្សាន្ត KTV កាលពីថ្ងៃទី១៧ មីនា។ អ្នកស្រី រតនា និយាយទាំងទឹកមុខខ្វាយខ្វល់និងអួលដើមកថា ខ្លួនកំពុងតែពិបាកខ្លាំង ដោយសារមានបន្ទុកកូន៣នាក់ ខណៈគ្មានការងារធ្វើ រួមទាំងជាប់មានជំងឺប្រចាំការទៀតផង។
«រាល់ថ្ងៃគ្មានការងារធ្វើឡើយ បានអ្នកនៅជិតៗ គេហៅឲ្យបោកខោអាវ មួយកន្ត្រកបាន៥ពាន់រៀល បើខោអាវច្រើនពេញកន្ត្រក ឬកន្ត្រកធំ គេឲ្យ១ម៉ឺនរៀល ហើយថ្ងៃខ្លះក៏មាន ថ្ងៃខ្លះក៏គ្មាន។ ហើយប្ដីរបស់ខ្ញុំកន្លែងការងាររោងចក្រគាត់ក៏បិទ។ ឥឡូវគាត់ងើបពីម៉ោង៣យប់ទៅជួយរៀបចំបន្លែឲ្យគេនៅផ្សារដើមគរ បានមួយថ្ងៃ២០,០០០រៀល គ្រាន់ទិញអង្ករប្រចាំថ្ងៃនិងម្ហូប និងឆ្លៀតសន្សំទុកខ្លះទៀត»។ នេះបើតាមអ្នកស្រី រតនា ។
អ្នកស្រី រតនា ដែលកំពុងមានជំងឺគ្រួសតំរងនោមនិងរោគបេះដូង បានអះអាងថា ខ្លួនពុំមានប្រាក់ព្យាបាលឡើយ ហើយប្រសិនចុកតំរងនោមម្ដងៗ អ្នកស្ត្រីបានត្រឹមទិញថ្នាំបំបាត់ការឈឺចាប់លេបប៉ុណ្ណោះ ព្រោះកន្លែងការងាររបស់អ្នកស្រីគ្មានបណ្ណ ប.ស.ស សម្រាប់បុគ្គលិកទេ។
ក្រៅពីបន្ទុកចាយវាយប្រចាំថ្ងៃ និងព្យាបាលជំងឺនោះ អ្នកស្រី រតនា ក៏ត្រូវបង់ប្រាក់នៅធនាគារជិត១០០ដុល្លារ និងបន្ទប់ជួល៣៥ដុល្លារក្នុងមួយខែថែមទៀត។ អ្នកស្រីតែងដកប្រាក់ពីប្ដី សន្សំទុកបង់ធនាគារ និងបង់ថ្លៃបន្ទប់ជួល ប៉ុន្តែការបង់នោះ គឺមិនទៀងទាត់តាមការកំណត់ឡើយ ដោយសារការខ្វះខាត។ កូនស្រីអាយុ១២ឆ្នាំរបស់អ្នកស្រី រតនា ក៏បានជួយសម្រួលបន្ទុកមួយផ្នែកដែរ គឺទៅជួយលក់ប្រហិតអ្នកនៅផ្សារតាខ្មៅ ដោយអាចទទួលបានប្រាក់ពី៥ពាន់ ទៅ៨ពាន់រៀលក្នុងមួយថ្ងៃ។
អ្នកស្រី រតនា អង្គុយបញ្ចុកបាយឲ្យកូនតូចបណ្ដើរ រៀបរាប់ប្រាប់សារព័ត៌មានថ្មីៗបណ្ដើរពីទុកលំបាករបស់ខ្លួនថា៖ «ពេលខ្លះខ្ញុំទៅសុំការងារគេធ្វើនៅហាងលក់សាច់អាំងឬស៊ុប គេមិនឲ្យធ្វើទេ ព្រោះបុគ្គលិកចាស់គេមានច្រើនហើយ ក៏នៅតែមុខក្រាស់ជួយគេធ្វើការ ទោះបីម្ចាស់ហាងគេមិនឲ្យប្រាក់ក៏ដោយនៅតែជួយ រត់តុ ចាប់ទឹកកក ក្រែងភ្ញៀវខ្លះឲ្យលុយចាយតិចតួចសល់ពីលុយអាប់។ ខ្ញុំក៏ចង់ធ្វើការងាររោងចក្រដូចគេដែរ មានបណ្ណ ប.ស.ស ហើយបានការជួយឧបត្ថម្ភទៀតពេលមានបញ្ហា តែខ្ញុំមិនចេះដេរ»។
រីឯអ្នកស្រី ហាក់ ហេង ដែលជាអ្នកធ្វើការផ្នែកសេវាកម្មកម្សាន្តនៅ KTV ក្រុងតាខ្មៅ ជាអ្នកធ្វើការជាមួយ អ្នក ស្រី រតនា បាននិយាយដោយសម្តីមួយៗថា ខ្លួនជំពាក់ថ្លៃបន្ទប់ជួលម្ចាស់ផ្ទះ១ខែហើយ ក្រោយកន្លែងការងារបិទមក។ កម្មករសេវាកម្មកម្សាន្តរូបនេះ និយាយបន្តទាំងសំឡេងតិចៗ ហើយឱនមុខចុះថា៖«រាល់ថ្ងៃគ្មានអ្វីធ្វើទេ ថ្ងៃខ្លះខ្ញុំជិះកង់ទៅបកខ្ទឹមនៅច្បារអំពៅបាន៨ពាន់ទៅ១ម៉ឺនរៀល ហើយគ្មានខ្ទឹមបករាល់ថ្ងៃទេ ២ទៅ៣ថ្ងៃទើបមានម្ដង។ បើគ្មានខ្ទឹមបក ខ្ញុំដើរបោកខោអាវឲ្យគេដែរហ្នឹង។ថ្ងៃខ្លះខ្ញុំនិងកូនដេកដាច់បាយ ទាល់តែអ្នកនៅជិតខាងបន្ទប់មកពីធ្វើការវិញ ឲ្យអង្ករឬម្ហូបខ្លះបានមានហូប»។
ជាអ្នកធ្វើការនៅ KTV ម្ដុំច្បារអំពៅម្នាក់ដែរ អ្នកស្រី តែម ស្រីម៉ិច កំពុងប្រកបរបរដើរកោសខ្យល់ បោកខោអាវ និងលាងចានឱ្យគេ ជំនួសការងារចាស់ ដែលត្រូវបានផ្អាក។ របរទាំងនេះ វាមិនមានស្ថិរភាពសម្រាប់អ្នកស្រី ម៉ិច នោះឡើយ ខណៈអ្នកស្រី ជាប់បំណុលធនាគារផង។ «ដើរបោកខោអាវតាមផ្ទះគេ ជួនមាន ជួនអត់ បានតែ៥ពាន់រៀនទៅ១ម៉ឺនរៀនទេ...និយាយទៅរាល់ថ្ងៃឲ្យតែមានការងារ ខ្ញុំធ្វើទាំងអស់ឲ្យតែបានលុយ»។ នេះជាការរៀបរាប់របសអ្នកស្រី ម៉ិច។
រៀងរាល់ខែ អ្នកស្រី ម៉ិច ត្រូវបង់ធនាគារជិត២០០ដុល្លារ បង់ថ្លៃបន្ទប់ជួល៧០ដុល្លារ និងត្រូវផ្ញើទៅឲ្យម្ដាយនៅខេត្តក្រចេះមួយផ្នែកទៀត ដែលកំពុងរស់នៅជាមួយកូនស្រីទាំង២នាក់របស់ខ្លួន។ ដោយសារតម្រូវការចំណាយច្រើន ធ្វើឲ្យអ្នកស្រី ម៉ិច ក៏បង្ខំចិត្តខ្ចីប្រាក់ឯកជនបន្ថែមទៀត។
អ្នកស្រី អ៊ូ ទេពផល្លីន ប្រធានសហព័ន្ធសហជីពកម្មករចំណីអាហារនិងសេវាកម្មកម្ពុជា បានបញ្ជាក់ថា កម្មករសេវាកម្មកម្សាន្ត ភាគច្រើនមិនទាន់មានការងារច្បាស់លាស់នៅឡើយ ក្រោយបាត់បង់ការងារ។ អ្នកស្រី ទេពផល្លីន លើកឡើងថា ចំណូលដែលកម្មករសេវាកម្សាន្តទទួលបានសព្វថ្ងៃ គឺបានពីការបកខ្ទឹម លាងចាន បោកខោអាវ កោសខ្យល់ និងរើសអេតចាយជាដើម។
ដោយសារភាពខ្វះខាតនេះ ទើបក្រុមការងារសេវាកម្មកម្សាន្តប្រមាណ៣០នាក់ កាលពីថ្ងៃទី១០ មិថុនា បានដាក់ញាតិ្តទាមទារទៅក្រសួងការងារ ដើម្បីស្នើសុំឧបត្ថម្ភប្រាក់៤០ដុល្លារ សម្រាប់ពួកគេ អាចមានលទ្ធភាពទិញម្ហូបអាហារបរិភោគ ។ ក្រៅពីនេះ ពួកគេស្នើរដ្ឋាភិបាលឲ្យជួយអន្តរាគមន៍លើការបញ្ចុះតម្លៃផ្ទះជួល ទឹក ភ្លើងផងដែរ។
បើតាមលិខិតឆ្លើយតបរបស់រដ្ឋមន្រី្តក្រសួងការងារ លោក អ៊ិត សំហេង ទៅប្រធានសហព័ន្ធសហជីពកម្មករចំណីអាហារនិងសេវាកម្មកម្ពុជា កាលពីថ្ងៃទី១៥ មិថុនា បានលើកឡើងពីគោលការណ៍របស់រដ្ឋាភិបាល ក្នុងការជួយដល់ពលរដ្ឋក្រីក្រ តាមកម្មវិធីជំនួយសង្គម និងជំរុញកំណើនសេដ្ឋកិច្ចក្រោយវិបត្តិជំងឺកូវីដ-១៩។ កម្មវិធីជំនួយសង្គមនេះ មានកញ្ចប់ជំនួយ «កម្មវិធីសាច់ប្រាក់ពលកម្ម» ដែលមានទំហំថវិកា១០០លានដុល្លារ ដើម្បីបង្កើតសមិទ្ធផលសង្គម-សេដ្ឋកិច្ច តាមការអនុវត្តគម្រោងកសាងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធរូបវ័ន្តតូចៗនៅតាមមូលដ្ឋាន។ បន្ថែមពីនេះ រដ្ឋាភិបាលកំពុងគិតគូរកម្មវិធីជំនួយសង្គមឧបត្ថម្ភសាច់ប្រាក់ដល់គ្រួសារក្រីក្រ និងរងគ្រោះដោយជំងឺកូវីដ-១៩។
អ្នកស្រី អ៊ូ ទេពផល្លីន មើលឃើញថា ក្រសួងការងារហាក់គ្មានដំណោះស្រាយឡើយ ដោយឆ្លើយតបខុសពីការស្នើសុំ ពោលគឺឲ្យកម្មករសេវាកម្សាន្តស្វែងរកការងារថ្មីធ្វើ តាមរយៈទីភ្នាកងារជាតិមុខរបរ និងការងារទៅវិញ។ ថ្លែងប្រាប់សារព័ត៌មានថ្មីៗអ្នកស្រី ទេពផល្លីន បន្ថែមថា៖ «កម្មករសេវាកម្មកម្សាន្តភាគច្រើនគ្មានចំណេះដឹងនិងជំនាញច្រើនទេ ជាហេតុធ្វើឲ្យពួកគាត់ពិបាករកការងារថ្មី។ លើសពីនេះ វិស័យការងារនៅកម្ពុជាចង្អៀត ទើបធ្វើពួកគាត់ស្ថិតក្នុងស្ថានភាពលំបាក»។
ប្រធានសហព័ន្ធសហជីពចំណីអាហារ និងសេវាកម្មកម្ពុជារូបនេះ អះអាងថា កម្មករសេវាកម្មកម្សាន្ត នឹងបន្តទាមទារទៅក្រសួងពាក់ព័ន្ធបន្តទៀត ដើម្បីឲ្យមានដំណោះស្រាយសមស្រមណាមួយ តាមការស្នើសុំរបស់ពួកគេ៕