កំណាព្យ
គំនិតមួយ
ជាតិ
កវី អ៊ីវ ហួត៖ ឲ្យតែមានចិត្តចង់ កូនខ្មែរសុទ្ធតែអាចតែងកំណាព្យខ្មែរបាន (២)
×![]()
ឆ្លើយតបនឹងសំណួរទីមួយ របស់សារព័ត៌មានថ្មីៗ កវី អ៊ីវ ហួត វ័យ៨០ឆ្នាំ បានរៀបរាប់យ៉ាងក្បោះក្បាយទាក់ទងនឹងការផ្សាភ្ជាប់ខ្លួនជាមួយយុវជនសម័យបច្ចុប្បន្ន តាមរយៈអត្ថបទកាព្យដែលបង្ហោះនៅលើគណនីហ្វេសប៊ុករបស់លោក។ 
បន្ទាប់មក សារព័ត៌មានថ្មីៗ ចង់បានការយល់ឃើញ និងការវាយតម្លៃរបស់កវីជើងចាស់ រូបនេះ លើស្នាដៃតែងនិពន្ធរបស់យុវជននាពេលបច្ចុប្បន្ន។ ឆ្លើយតបនឹងការសាកសួររបស់លោក អ៊ឹង ចំរើន និពន្ធនាយកសារព័ត៌មានថ្មីៗ ព្រឹទ្ធាចារ្យ អ៊ីវ ហួត បានសរសេរកាព្យឆ្លើយឆ្លងរហូតដល់៥០ល្បៈបន្ថែមទៀត។
បន្ទាប់មក សារព័ត៌មានថ្មីៗ ចង់បានការយល់ឃើញ និងការវាយតម្លៃរបស់កវីជើងចាស់ រូបនេះ លើស្នាដៃតែងនិពន្ធរបស់យុវជននាពេលបច្ចុប្បន្ន។ ឆ្លើយតបនឹងការសាកសួររបស់លោក អ៊ឹង ចំរើន និពន្ធនាយកសារព័ត៌មានថ្មីៗ ព្រឹទ្ធាចារ្យ អ៊ីវ ហួត បានសរសេរកាព្យឆ្លើយឆ្លងរហូតដល់៥០ល្បៈបន្ថែមទៀត។
លោក អ៊ឹង ចំរើន៖ នាយុគសម័យ--ក្មេងមានស្នាដៃ--ក៏មិនតិចដែរ
ពួកគាត់ច្រើននាក់--ប្រឹងរក្សាថែ--ពាក្យកាព្យក្បូនខ្មែរ
ឲ្យបានគង់វង្ស។
តើព្រឹទ្ធាចារ្យ--យល់ឃើញយ៉ាងណា--បែបផែនទម្រង់
សិល្ប៍វិធីតែង--ចារចែងទ្រាយទ្រង់--នាំអ្នកអានលង់ ទៅតាមដែរទេ?
កវី អ៊ីវ ហួត៖ រឿងប្រាថ្នា គ្រាណាថាបានសម្រេចពេញចិត្ត? ឲ្យតែចង់ គ្រប់កូនខ្មែរអាចតែងកំណាព្យខ្មែរបាន
១. ស្និទ្ធដិតវិញ្ញាណ--រឿងចេះពីរៀន--មានពីរករៀង
ចារជាប្រាថ្នា--រចនាពង្រាង--តាំងចិត្តឥតផ្អៀង
ទៀងស្មានបានផល។
២. ទឹកចិត្តកវី--ក្មេងចាស់ប្រុសស្រី--លៃច្នៃលាភយល់
ចារកំណាព្យខ្មែរ--ដង្ហែកោសល្យ--ជួនជូនយោបល់
តម្កល់មេត្រី។
៣. ខ្ញុំសុំសរសើរ--ដំណាលដំណើរ--ហោះហើរក្នុងទ័យ
កាព្យខ្មែរពីរោះ--ស្មោះស្មេរបេតី--ចារចែងវែងខ្លី
ប្រាស្រ័យច្នៃជាប់។
៤. សូមលើកទឹកចិត្ត--បន្តប្រឌិត--ស្វែងឫទ្ធគិតគាប់
ខន្តីលៃចំ--សន្សំសព្វភ័ព្វ--សំណេរកេររាប់
ទាំងទ្រព្យវប្បធម៌។
៥. ស្នាដៃច្នៃបាន--ពិតផ្សំចំណាន--លើឋានអក្សរ
ជាក់ជាកំណប់--ប្រសព្វបន្ត--សូមចិត្តគិតល្អ
ចរនឹងយុទ្ធសាស្ត្រ។
៦. ជោគជ័យច្នៃចំ--ត្រូវការសន្សំ--បន្ទុំមន្តណាស់
ជួនពេលបូកគុណ--មុននឹងលេចច្បាស់--វាស់វែងប្រវាស់
ឱកាសផងដែរ។
៧. ប្រាណបានប្រយ័ត្ន--យល់ហេតុត្រូវណាត់--ចាត់ចែងបែងបែរ
ចាំគេសរសើរ--ជួនដើរខុសខ្សែ--ដូច្នេះត្រូវតែ
កែយុទ្ធសាស្ត្រឆ្ងាយ។
៨. ផ្ចិតផ្ចង់គុណភាព--គាស់ក្បាច់ខ្ពស់ទាប--រៀបមន្តអន្លាយ
ខ្លួនជាគ្រូដែរ--គ្រោងកែមិនណាយ--កំណាព្យប្រែក្លាយ
អាយភាពអស្ចារ្យ។
៩. ភាពអស្ចារ្យហ្នឹង--ជួនវាតសន្ធឹង--ស្និទ្ធនឹងព្រឹត្តិការណ៍
កាលៈទេសៈ--បញ្ជាក់សព្វសារ--គួរពិចារណា
គ្រាណាចារជ័យ។
១០. គិតស្រួលដូចខ្ញុំ--កោសល្យពុំធំ--សន្សំខន្តី
គុណភាពរៀបចំ--កំណាព្យខ្លីៗ--ស្ទើរតែរាល់ថ្ងៃ
នៃជីវិតខ្ញុំ។
១១. អ្នកអាននិងស្មេរ--គឺតែម្នាក់ទេ--រិះរេគ្នេរជុំ
តិះទៀនរៀនទៀត--វាតមន្តអាគម--ពិនិត្យបន្ទុំ
សម្ផស្សកាព្យស្ងួន។
១២. តាមរៀនគ្រប់គ្រូ--ប្រជុំគម្រូ--គិតគូរ'លួច'ក្បួន
ចារត្រាប់លុះត្រា--វាចារសមសួន--ល្បិចល្បែងចែងចួន
លេងពួននឹងពាក្យ។
១៣. ណែងណងក្រងល្បះ--ចួនពីរោះណាស់--មិនខ្មាស់បង្កៀក
ពេចន៍លេចពន្លឺ--គឺចេះវិភាគ--កាព្យខ្មែរជានាគ
ងាកប្រាណបានងាយ។
១៤. គុណភាពចម្បង--គិតយល់រាល់ដង--បំណងពង្រាយ
ជា'ល្បែងពាក្យ--រស់ពីរោះអាយនាយ--សន្សំសម្ទាយ
ស្ពាយផងរែកទៀត។
១៥. ខិតខំរៀបចំ--ជីវិតគ្រួក្រុម--ពុំឲ្យចង្អៀត
ការងារទៀងទាត់--អំណត់ឥតឃ្លាត--ពេលទំនេរឆ្លៀត
វាតកាព្យជាថ្នល់។
១៦. សូមរួមសាទរ--ទឹកដីអង្គរ--បង្កកោសល្យ
ធនធានបញ្ញា--ស្មារតីលៃយល់--សន្សំតម្កល់
រាល់ផលរៀនរក។
១៧. សិលាចារឹក--កវីខ្មែរនឹក--មុនថ្នឹក ពន្លក
ទុកជាស្នាដៃ--ឆ្នើមច្នៃលៃលក--និទានតមក
ជម្រកអរិយ។
១៨. ឆ្លាក់ល្អឥតខ្ចោះ--ព្រោះបានរៀនអស់--ស្មោះផ្ទេរមេត្រី
មហានគរ--បន្ទរសេចក្តី--អក្ខរាចារន័យ
ជ័យជាតិខេមរា។
១៩. កវីនិពន្ធ--ស្គាល់ច្បាស់ទម្ងន់--មន្តស្នេហ៍ភាសា
ទ្រព្រលឹងជាតិ--ឆ្លាសឆ្លៀតសិក្សា--ច្បាស់ទាំងសាវតារ
អាណាចក្រខ្មែរ។
២០. ចេះឆ្អិនប៉ិនថ្នឹក--ពន្លកពន្លឹក--នឹកភ្លឹកគិតប្រែ
សង់សាងចក្រភព--វប្បធម៌មន្តស្នេហ៍--អរិយដង្ហែ
រាល់តែភ័ព្វផ្សំ។
២១. មាតាធិបតេយ្យ--គ្រឹៈថ្នាលសិរី--ន័យរុំបន្ទុំ
បិតាធិបតេយ្យ--នៃឥណ្ឌាផ្គុំ--ទាំងចិនមកជុំ
ផ្សំផ្គុំអារ្យខ្មែរ។
២២. រៀនចេះពីលោក--យកមកគុណបូក--ជាស្នូកទ្រថែ
ទេពកោសល្យជាតិ--វាតវង្សមន្តស្នេហ៍--ធនម្នុស្ស(១)កែប្រែ
ហូរហែវិស័យ។
២៣. កាលៈទេសៈ--ស្មារតីលៃស្ម័គ្រ--ឆ្លាក់ចិត្តគិតជ័យ
វាសនាត្រចះ--រះជះអរិយ--វិទ្យាសាស្ត្រច្នៃ
បុរីសុខសាន្ត។
២៤. កវីនិពន្ធ--បញ្ញាពាក់ព័ន្ធ--គន់ផ្តុំចំណាន
វប្បធម៌ទូទៅ--ជាផ្លូវត្រូវឈាន--លោកាជាស្ពាន
ប្រៀនស្នើដើរដល់។
២៥. វាសនាស្រុកខ្មែរ--គ្រប់គ្នាត្រូវតែ--បែរមកអំពល់
សាងអនាគត--មូលមាត់តម្កល់--'ធនម្នុស្ស'(១)ដឹងយល់
ពន្យល់បង្រៀន។
២៦. ឲ្យស្គាល់សីមា--ស្គាល់ភោគលោកា--ដោយសារនិទាន
ហេតុជាក់រាក់ជ្រៅ--ប្រាប់ផ្លូវត្រូវហ៊ាន--សន្សំជំហាន
អាស៊ានសាទរ។
២៧. ប្រជាជនតិច--ជាតិខ្មែរមិនភ្លេច--ជានិច្ចថ្ពេច..ត
កោសល្យសង់សាង--ត្រដាងអង្គរ--ថេរផ្តុំកំដរ
ចិត្តចរចង់ចេះ។
២៨. ចង់ហើយឆ្លើយឆ្លង--សិក្សារាល់ដង--ចម្លងចំណេះ
រៀនហើយរំលែក--ចែករឿងត្រិះរិះ--អ្នកអានបានបេះ
ស្រេះស្រោបក្តាប់សារ។
២៩. ផ្ចិតផ្ចង់ពិគ្រោះ--ជាស្មេរស្ម័គ្រស្មោះ--ពិរោះពិស្តារ
អ្នកអានសប្បាយ--មិនណាយសិក្សា--ប្រឹងបែកប្រាជ្ញា
ចេតនាចារដែរ។
៣០. អាចជួយជាថ្នាល--ហ្វេសប៊ុកបណ្តាល--រាល់កាលប្រួលប្រែ
បង្ហាញលំហាត់--ណាត់ជួប Friends ក្បែរ--ជួយប្រាប់ហូរហែ
ពូកែកើនឡើង។
៣១. ចេះរៀនពីគ្នា--បង្កើតសាមគ្គា--មុខជាជាតិថ្កើង
ជំនាញចំណេះ--ស្រេះគ្រប់គ្នាយើង--ចែកលើកតម្កើង
ជើងត្បូងគ្រោងគ្រាន់។
៣២. ធនធានម្នុស្សខ្មែរ--តទៅស្និទ្ធស្នេហ៍--កែប្រែជាមន្ត
វាសនាអង្គរ--បន្ទររួសរាន់--ហេតុផលជាឈ្នាន់
បន្ទាន់គន់គិត។
៣៣. មុនបញ្ហាកើត--អ្នកមានកំណើត--អើតមើលរួមគិត
រកដំណោះស្រាយ--អាយចម្លើយឫទ្ធ--សន្ទនាពិនិត្យ
ជិតជ័យជូនជាតិ។
៣៤. បញ្ហាមានស្តែង--គិតលៃក្រៃលែង--ចារចែងជូនញាតិ
យល់ដឹងថ្លឹងគ្រាន់--បន្ទន់វិវាទ--ពិចារណ៍ព្រោងព្រាត
ឥតឃ្លាតហេតុ.ផល។
៣៥. រឿងពិតពឹងពាក់--ហេតុ.ផលជាក់លាក់--ប្រទាក់តម្កល់
'រចនាបថ'តែង--ត្រូវស្វែងដិតដល់--ជាគ្រឿងសម្គាល់
កោសល្យអាត្មា។
៣៦. ហេតុតែស្នេហ៍ណាស់--តាក់តែងច្បារច្បាស់--ដាស់ចិត្តខេមរា
ចំណែកអ្នកដឹង--នឹងប្រឹងសិក្សា--សរសើរសព្វសារ
អ្នកណាក្រៅខ្លួន។
៣៧. សរសើរហើរមក--ត្រៀមទទួលយក--ពន្លកចិត្តស្ងួន
កាព្យខ្មែរខ្លួនចែង--តុបតែងសមសួន--កុំបីបំពួន
ពាក្យចួនខ្លាំងណាស់។
៣៨. ចួនគោលពោលដឹង--កវីលៃថ្លឹង--សន្ធឹងប្រឹងឆ្លាស់
ចួនខ្លួនពេញចិត្ត--ប្រណីតយុទ្ធសាស្ត្រ--បានច្រើនដេរដាស
ច្បាស់'រចនាបថ'។
៣៩. កំណាព្យគ្មានព្រំ--អាចរីកទំហំ--ពុំមានកំណត់
ក្បួនកំណាព្យខ្មែរ--ស្នេហ៍ចិត្តអំណត់--ចិត្តចង់ប្រាកដ
រត់រករស្មី។
៤០. ពិសោធន៍ជាក់ស្តែង--ខ្ញុំសុំសម្តែង--រែងម្តុំសម្តី
តែងល្អមួយល្បះ--ច្បាស់ជាភក្តី--ដូចណាត់អត្ថន័យ
វិស័យកាព្យខ្មែរ។
៤១. ជារឿងរៀបពាក្យ--ហេតុចង់បង្កៀក--ច្រៀកពេចន៍លេចថែ
ចាប់ចុងចួនចង--ណែងណងហូរហែ--បានច្រើនរឹតតែ
ពូកែគិតគន់។
៤២. កុំទាន់ទៅណា--រំលេចរចនា--ភាសាមានមន្ត
សន្សំបន្ទុំ--ទម្លាប់រាប់គ្រាន់--ចិត្តស្ម័គ្រពាក់ព័ន្ធ
រួសរាន់រកឫទ្ធ។
៤៣. ឫទ្ធរៀបពាក្យពេចន៍--បង្កៀករំលេច--ជានិច្ចពិនិត្យ
ចាប់ចុងចួនចែង--ណែងណងក្រងចិត្ត--ទាល់យល់វិចិត្រ
ខិតខំកែទៀត។
៤៤. ទាល់តែអស់ចិត្ត--ភាសាពិសិដ្ឋ--អាណិតចិត្តឆ្លៀត
រៀបរៀងផ្ទៀងផ្ទឹម--ចិញ្ចឹមមាយាទ--អំណត់ឥតឃ្លាត
វាតវង្សខន្តី។
៤៥. មិនបាច់ទៅឆ្ងាយ--'កាកគតិ'អាយ--បន្លាយនិស្ស័យ
សាកល្បងក្រងចិត្ត--ប្រព្រឹត្តស្និទ្ធន័យ--រំលេចសេចក្តី
កុំភ័យខ្លាចខុស។
៤៦. ខ្លួនជាលោកគ្រូ--ខ្លួនកូនជាងគូរ--ផ្ទឹមផ្ទូរពិគ្រោះ
កែទាល់បានល្អ--ស្មោះសរបណ្តុះ--សង់ធនធានម្នុស្ស
ស្រុះចិត្តគិតចំ។
៤៧. ចេះកែឲ្យស្រស់--ចេញល្បះពីរោះ--ជួសជុលឲ្យសម
ឡើងខ្លួនជាគ្រូ--ស៊ូរៀនគ្រប់មុម--កូនសិស្សតូចធំ
កុំភ្លេចប្រាប់ផ្លូវ។
៤៨. ផ្លូវល្អប្រពៃ--ប្រើមន្តខន្តី--លៃលករកទៅ
យុទ្ធសាស្ត្រច្បាស់ច្បារ--សិក្សាចារនៅ--កាព្យឃ្លោងយោងត្រូវ
ប៉ះពូវ'ស្នាដៃ'។
៤៩. អ្នកណាដឹងកើត--ស្មេរមានកំណើត--បង្កើតកាព្យជ័យ
ចេញពីមួយល្បះ--រះលើបុរី--រាលដល់ផែនដី
ស្មារតីសង់សាង។
៥០. រឿងប៉ងប្រាថ្នា--សម្រេចកាលណា--ចារកើតជាប្រាង្គ
កំណាព្យខាបចិត្ត--ស្និទ្ធអាថ៌សំណាង--អង្គរតំណាង
ខាងខណ្ឌកវី៕
(១) ធនធានមនុស្ស
(សូមរង់ចាំអានវគ្គ៣)
ពួកគាត់ច្រើននាក់--ប្រឹងរក្សាថែ--ពាក្យកាព្យក្បូនខ្មែរ
ឲ្យបានគង់វង្ស។
តើព្រឹទ្ធាចារ្យ--យល់ឃើញយ៉ាងណា--បែបផែនទម្រង់
សិល្ប៍វិធីតែង--ចារចែងទ្រាយទ្រង់--នាំអ្នកអានលង់ ទៅតាមដែរទេ?
កវី អ៊ីវ ហួត៖ រឿងប្រាថ្នា គ្រាណាថាបានសម្រេចពេញចិត្ត? ឲ្យតែចង់ គ្រប់កូនខ្មែរអាចតែងកំណាព្យខ្មែរបាន
១. ស្និទ្ធដិតវិញ្ញាណ--រឿងចេះពីរៀន--មានពីរករៀង
ចារជាប្រាថ្នា--រចនាពង្រាង--តាំងចិត្តឥតផ្អៀង
ទៀងស្មានបានផល។
២. ទឹកចិត្តកវី--ក្មេងចាស់ប្រុសស្រី--លៃច្នៃលាភយល់
ចារកំណាព្យខ្មែរ--ដង្ហែកោសល្យ--ជួនជូនយោបល់
តម្កល់មេត្រី។
៣. ខ្ញុំសុំសរសើរ--ដំណាលដំណើរ--ហោះហើរក្នុងទ័យ
កាព្យខ្មែរពីរោះ--ស្មោះស្មេរបេតី--ចារចែងវែងខ្លី
ប្រាស្រ័យច្នៃជាប់។
៤. សូមលើកទឹកចិត្ត--បន្តប្រឌិត--ស្វែងឫទ្ធគិតគាប់
ខន្តីលៃចំ--សន្សំសព្វភ័ព្វ--សំណេរកេររាប់
ទាំងទ្រព្យវប្បធម៌។
៥. ស្នាដៃច្នៃបាន--ពិតផ្សំចំណាន--លើឋានអក្សរ
ជាក់ជាកំណប់--ប្រសព្វបន្ត--សូមចិត្តគិតល្អ
ចរនឹងយុទ្ធសាស្ត្រ។
៦. ជោគជ័យច្នៃចំ--ត្រូវការសន្សំ--បន្ទុំមន្តណាស់
ជួនពេលបូកគុណ--មុននឹងលេចច្បាស់--វាស់វែងប្រវាស់
ឱកាសផងដែរ។
៧. ប្រាណបានប្រយ័ត្ន--យល់ហេតុត្រូវណាត់--ចាត់ចែងបែងបែរ
ចាំគេសរសើរ--ជួនដើរខុសខ្សែ--ដូច្នេះត្រូវតែ
កែយុទ្ធសាស្ត្រឆ្ងាយ។
៨. ផ្ចិតផ្ចង់គុណភាព--គាស់ក្បាច់ខ្ពស់ទាប--រៀបមន្តអន្លាយ
ខ្លួនជាគ្រូដែរ--គ្រោងកែមិនណាយ--កំណាព្យប្រែក្លាយ
អាយភាពអស្ចារ្យ។
៩. ភាពអស្ចារ្យហ្នឹង--ជួនវាតសន្ធឹង--ស្និទ្ធនឹងព្រឹត្តិការណ៍
កាលៈទេសៈ--បញ្ជាក់សព្វសារ--គួរពិចារណា
គ្រាណាចារជ័យ។
១០. គិតស្រួលដូចខ្ញុំ--កោសល្យពុំធំ--សន្សំខន្តី
គុណភាពរៀបចំ--កំណាព្យខ្លីៗ--ស្ទើរតែរាល់ថ្ងៃ
នៃជីវិតខ្ញុំ។
១១. អ្នកអាននិងស្មេរ--គឺតែម្នាក់ទេ--រិះរេគ្នេរជុំ
តិះទៀនរៀនទៀត--វាតមន្តអាគម--ពិនិត្យបន្ទុំ
សម្ផស្សកាព្យស្ងួន។
១២. តាមរៀនគ្រប់គ្រូ--ប្រជុំគម្រូ--គិតគូរ'លួច'ក្បួន
ចារត្រាប់លុះត្រា--វាចារសមសួន--ល្បិចល្បែងចែងចួន
លេងពួននឹងពាក្យ។
១៣. ណែងណងក្រងល្បះ--ចួនពីរោះណាស់--មិនខ្មាស់បង្កៀក
ពេចន៍លេចពន្លឺ--គឺចេះវិភាគ--កាព្យខ្មែរជានាគ
ងាកប្រាណបានងាយ។
១៤. គុណភាពចម្បង--គិតយល់រាល់ដង--បំណងពង្រាយ
ជា'ល្បែងពាក្យ--រស់ពីរោះអាយនាយ--សន្សំសម្ទាយ
ស្ពាយផងរែកទៀត។
១៥. ខិតខំរៀបចំ--ជីវិតគ្រួក្រុម--ពុំឲ្យចង្អៀត
ការងារទៀងទាត់--អំណត់ឥតឃ្លាត--ពេលទំនេរឆ្លៀត
វាតកាព្យជាថ្នល់។
១៦. សូមរួមសាទរ--ទឹកដីអង្គរ--បង្កកោសល្យ
ធនធានបញ្ញា--ស្មារតីលៃយល់--សន្សំតម្កល់
រាល់ផលរៀនរក។
១៧. សិលាចារឹក--កវីខ្មែរនឹក--មុនថ្នឹក ពន្លក
ទុកជាស្នាដៃ--ឆ្នើមច្នៃលៃលក--និទានតមក
ជម្រកអរិយ។
១៨. ឆ្លាក់ល្អឥតខ្ចោះ--ព្រោះបានរៀនអស់--ស្មោះផ្ទេរមេត្រី
មហានគរ--បន្ទរសេចក្តី--អក្ខរាចារន័យ
ជ័យជាតិខេមរា។
១៩. កវីនិពន្ធ--ស្គាល់ច្បាស់ទម្ងន់--មន្តស្នេហ៍ភាសា
ទ្រព្រលឹងជាតិ--ឆ្លាសឆ្លៀតសិក្សា--ច្បាស់ទាំងសាវតារ
អាណាចក្រខ្មែរ។
២០. ចេះឆ្អិនប៉ិនថ្នឹក--ពន្លកពន្លឹក--នឹកភ្លឹកគិតប្រែ
សង់សាងចក្រភព--វប្បធម៌មន្តស្នេហ៍--អរិយដង្ហែ
រាល់តែភ័ព្វផ្សំ។
២១. មាតាធិបតេយ្យ--គ្រឹៈថ្នាលសិរី--ន័យរុំបន្ទុំ
បិតាធិបតេយ្យ--នៃឥណ្ឌាផ្គុំ--ទាំងចិនមកជុំ
ផ្សំផ្គុំអារ្យខ្មែរ។
២២. រៀនចេះពីលោក--យកមកគុណបូក--ជាស្នូកទ្រថែ
ទេពកោសល្យជាតិ--វាតវង្សមន្តស្នេហ៍--ធនម្នុស្ស(១)កែប្រែ
ហូរហែវិស័យ។
២៣. កាលៈទេសៈ--ស្មារតីលៃស្ម័គ្រ--ឆ្លាក់ចិត្តគិតជ័យ
វាសនាត្រចះ--រះជះអរិយ--វិទ្យាសាស្ត្រច្នៃ
បុរីសុខសាន្ត។
២៤. កវីនិពន្ធ--បញ្ញាពាក់ព័ន្ធ--គន់ផ្តុំចំណាន
វប្បធម៌ទូទៅ--ជាផ្លូវត្រូវឈាន--លោកាជាស្ពាន
ប្រៀនស្នើដើរដល់។
២៥. វាសនាស្រុកខ្មែរ--គ្រប់គ្នាត្រូវតែ--បែរមកអំពល់
សាងអនាគត--មូលមាត់តម្កល់--'ធនម្នុស្ស'(១)ដឹងយល់
ពន្យល់បង្រៀន។
២៦. ឲ្យស្គាល់សីមា--ស្គាល់ភោគលោកា--ដោយសារនិទាន
ហេតុជាក់រាក់ជ្រៅ--ប្រាប់ផ្លូវត្រូវហ៊ាន--សន្សំជំហាន
អាស៊ានសាទរ។
២៧. ប្រជាជនតិច--ជាតិខ្មែរមិនភ្លេច--ជានិច្ចថ្ពេច..ត
កោសល្យសង់សាង--ត្រដាងអង្គរ--ថេរផ្តុំកំដរ
ចិត្តចរចង់ចេះ។
២៨. ចង់ហើយឆ្លើយឆ្លង--សិក្សារាល់ដង--ចម្លងចំណេះ
រៀនហើយរំលែក--ចែករឿងត្រិះរិះ--អ្នកអានបានបេះ
ស្រេះស្រោបក្តាប់សារ។
២៩. ផ្ចិតផ្ចង់ពិគ្រោះ--ជាស្មេរស្ម័គ្រស្មោះ--ពិរោះពិស្តារ
អ្នកអានសប្បាយ--មិនណាយសិក្សា--ប្រឹងបែកប្រាជ្ញា
ចេតនាចារដែរ។
៣០. អាចជួយជាថ្នាល--ហ្វេសប៊ុកបណ្តាល--រាល់កាលប្រួលប្រែ
បង្ហាញលំហាត់--ណាត់ជួប Friends ក្បែរ--ជួយប្រាប់ហូរហែ
ពូកែកើនឡើង។
៣១. ចេះរៀនពីគ្នា--បង្កើតសាមគ្គា--មុខជាជាតិថ្កើង
ជំនាញចំណេះ--ស្រេះគ្រប់គ្នាយើង--ចែកលើកតម្កើង
ជើងត្បូងគ្រោងគ្រាន់។
៣២. ធនធានម្នុស្សខ្មែរ--តទៅស្និទ្ធស្នេហ៍--កែប្រែជាមន្ត
វាសនាអង្គរ--បន្ទររួសរាន់--ហេតុផលជាឈ្នាន់
បន្ទាន់គន់គិត។
៣៣. មុនបញ្ហាកើត--អ្នកមានកំណើត--អើតមើលរួមគិត
រកដំណោះស្រាយ--អាយចម្លើយឫទ្ធ--សន្ទនាពិនិត្យ
ជិតជ័យជូនជាតិ។
៣៤. បញ្ហាមានស្តែង--គិតលៃក្រៃលែង--ចារចែងជូនញាតិ
យល់ដឹងថ្លឹងគ្រាន់--បន្ទន់វិវាទ--ពិចារណ៍ព្រោងព្រាត
ឥតឃ្លាតហេតុ.ផល។
៣៥. រឿងពិតពឹងពាក់--ហេតុ.ផលជាក់លាក់--ប្រទាក់តម្កល់
'រចនាបថ'តែង--ត្រូវស្វែងដិតដល់--ជាគ្រឿងសម្គាល់
កោសល្យអាត្មា។
៣៦. ហេតុតែស្នេហ៍ណាស់--តាក់តែងច្បារច្បាស់--ដាស់ចិត្តខេមរា
ចំណែកអ្នកដឹង--នឹងប្រឹងសិក្សា--សរសើរសព្វសារ
អ្នកណាក្រៅខ្លួន។
៣៧. សរសើរហើរមក--ត្រៀមទទួលយក--ពន្លកចិត្តស្ងួន
កាព្យខ្មែរខ្លួនចែង--តុបតែងសមសួន--កុំបីបំពួន
ពាក្យចួនខ្លាំងណាស់។
៣៨. ចួនគោលពោលដឹង--កវីលៃថ្លឹង--សន្ធឹងប្រឹងឆ្លាស់
ចួនខ្លួនពេញចិត្ត--ប្រណីតយុទ្ធសាស្ត្រ--បានច្រើនដេរដាស
ច្បាស់'រចនាបថ'។
៣៩. កំណាព្យគ្មានព្រំ--អាចរីកទំហំ--ពុំមានកំណត់
ក្បួនកំណាព្យខ្មែរ--ស្នេហ៍ចិត្តអំណត់--ចិត្តចង់ប្រាកដ
រត់រករស្មី។
៤០. ពិសោធន៍ជាក់ស្តែង--ខ្ញុំសុំសម្តែង--រែងម្តុំសម្តី
តែងល្អមួយល្បះ--ច្បាស់ជាភក្តី--ដូចណាត់អត្ថន័យ
វិស័យកាព្យខ្មែរ។
៤១. ជារឿងរៀបពាក្យ--ហេតុចង់បង្កៀក--ច្រៀកពេចន៍លេចថែ
ចាប់ចុងចួនចង--ណែងណងហូរហែ--បានច្រើនរឹតតែ
ពូកែគិតគន់។
៤២. កុំទាន់ទៅណា--រំលេចរចនា--ភាសាមានមន្ត
សន្សំបន្ទុំ--ទម្លាប់រាប់គ្រាន់--ចិត្តស្ម័គ្រពាក់ព័ន្ធ
រួសរាន់រកឫទ្ធ។
៤៣. ឫទ្ធរៀបពាក្យពេចន៍--បង្កៀករំលេច--ជានិច្ចពិនិត្យ
ចាប់ចុងចួនចែង--ណែងណងក្រងចិត្ត--ទាល់យល់វិចិត្រ
ខិតខំកែទៀត។
៤៤. ទាល់តែអស់ចិត្ត--ភាសាពិសិដ្ឋ--អាណិតចិត្តឆ្លៀត
រៀបរៀងផ្ទៀងផ្ទឹម--ចិញ្ចឹមមាយាទ--អំណត់ឥតឃ្លាត
វាតវង្សខន្តី។
៤៥. មិនបាច់ទៅឆ្ងាយ--'កាកគតិ'អាយ--បន្លាយនិស្ស័យ
សាកល្បងក្រងចិត្ត--ប្រព្រឹត្តស្និទ្ធន័យ--រំលេចសេចក្តី
កុំភ័យខ្លាចខុស។
៤៦. ខ្លួនជាលោកគ្រូ--ខ្លួនកូនជាងគូរ--ផ្ទឹមផ្ទូរពិគ្រោះ
កែទាល់បានល្អ--ស្មោះសរបណ្តុះ--សង់ធនធានម្នុស្ស
ស្រុះចិត្តគិតចំ។
៤៧. ចេះកែឲ្យស្រស់--ចេញល្បះពីរោះ--ជួសជុលឲ្យសម
ឡើងខ្លួនជាគ្រូ--ស៊ូរៀនគ្រប់មុម--កូនសិស្សតូចធំ
កុំភ្លេចប្រាប់ផ្លូវ។
៤៨. ផ្លូវល្អប្រពៃ--ប្រើមន្តខន្តី--លៃលករកទៅ
យុទ្ធសាស្ត្រច្បាស់ច្បារ--សិក្សាចារនៅ--កាព្យឃ្លោងយោងត្រូវ
ប៉ះពូវ'ស្នាដៃ'។
៤៩. អ្នកណាដឹងកើត--ស្មេរមានកំណើត--បង្កើតកាព្យជ័យ
ចេញពីមួយល្បះ--រះលើបុរី--រាលដល់ផែនដី
ស្មារតីសង់សាង។
៥០. រឿងប៉ងប្រាថ្នា--សម្រេចកាលណា--ចារកើតជាប្រាង្គ
កំណាព្យខាបចិត្ត--ស្និទ្ធអាថ៌សំណាង--អង្គរតំណាង
ខាងខណ្ឌកវី៕
(១) ធនធានមនុស្ស
(សូមរង់ចាំអានវគ្គ៣)
Tag:
កវី អ៊ីវ ហួត
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
«ប្រេសិត»មានន័យដូចម្តេច?
5 ថ្ងៃ
