គេហទំព័រ space.com បានធ្វើការពន្យល់ថា អាចម៍ផ្កាយ ឬជាភាសាអង់គ្លេស«Asteriod»គឺជាដុំថ្មដែលជាទំហំពីពីរទីបីម៉ែត្រ រហូតទៅដល់ទំហំជាច្រើនរយគីឡូម៉ែត្រ ដែលមានគន្លងដាលជុំវិញព្រះអាទិត្យដូចជាភពនានាផ្សេងៗដែរ។ អាចម៍ផ្កាយទាំងនេះមានទំហំតូចខ្លាំង ដែលអ្នកជំនាញខាងតារាវិទូមិនអាចចាត់ទុកពួកវាជា«ភព»បានឡើយ។ ទោះបីជាទំហំរបស់វាមានលក្ខណៈតូចមែនក្តី តែវាអាចមានសមត្ថភាពក្នុងការបង្កគ្រោះមហន្តរាយនៅលើភពផែនដីបាន។ 

 

អាចម៍ផ្កាយចាប់កំណើតដំបូងកាលពី៤,៦ពាន់លានឆ្នាំមុន ប្រហាក់ប្រហែលជាដំណាលគ្នាដែរជាមួយនឹងភពដទៃទៀត។ វាជាវត្ថុដែលសេសសល់ពីកំណកំណើតនៃភពនៅក្នុងប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យ។ តាមការពិនិត្យតាមតេលេទស្សន៍ អាចផ្កាយដែលមានទំហំធំជាងគេនៅក្នុងប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យគឺ Ceres ដែលមានអង្កត់ផ្ចិតរហូតទៅដល់៩៤០គីឡូម៉ែត្រ។ 

 

ចំណែកឯអាចម៍ផ្កាយដែលតូចជាគេ ដែលគេធ្លាប់ជួបប្រទះមានឈ្មោះថា 2015 TC25 មានទំហំត្រឹមតែ២ម៉ែត្រប៉ុណ្ណោះ។ អាចម៍ផ្កាយតូចៗមានរាងមិនច្បាស់លាស់នោះឡើយ។ នៅលើផ្ទៃរបស់អាចម៍ផ្កាយនីមួយៗ សីតុណ្ហភាពអាចធ្លាក់ចុះទៅដល់៧៣អង្សារសេក្រោមសូន្យ។ នៅចន្លោះភពអង្គារ និងភពព្រហស្បតិ៍ គន្លងអាចម៍ផ្កាយមួយមានផ្ទុកអាចម៍ផ្កាយប្រមាណជាង១,១លានដុំ មានទំហំធំជាង១គីឡូម៉ែត្រ។ ភាគច្រើន វាផ្សំពីរូបធាតុដូចជា ស៊ីលីកូន ដែក អាលុយមីញ៉ូម ម៉ាញេស្យូម និង នីកែល ជាដើម។ 

 

អង្កការ NASA បានលើកឡើងថា អាចម៍ផ្កាយដែលអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់ពភផែនដីមានចំនួនតិចខ្លាំងណាស់។ អាចម៍ផ្កាយដែលអាចបង្កឲ្យមានគ្រោះមហន្តរាយលើភពផែនដីបានគួរតែមានទំហំចាប់ពីជាង៥០០ម៉ែត្រឡើង។ ចំពោះអាចម៍ផ្កាយដែលមានទំហំតូចជា២៥ម៉ែត្រ នឹងឆេះអស់ងាយនៅពេលដែលជាធ្វើដំណើរចូលក្នុងបរិយាកាសផែនដី ដោយសារតែការកកិតជាមួយនឹងខ្យល់៕