កាលពីដើមឡើយ«ស្បែកជើង»គឺធ្វើដោយស្បែកគោ ដែលសម្លាប់យកស្បែកសត្វធ្វើជាស្បែកជើង សម្រាប់ពាក់ឲ្យស្រួលជើងដើរ ដែលមានប្រភេទជាស្បែកជើងផ្ទាត់ ឬស្បែកជើងសង្រែក។ បច្ចុប្បន្នស្បែកជើងត្រូវបានគេច្នៃពីវត្ថុធាតុដើមផ្សេងៗទៀតផងដែរ។ 

 

វចនានុក្រមខ្មែរសម្តេច ជួន ណាត បានបញ្ជាក់ទៀតថា «ទ្រនាប់ជើង» គឺសំដៅលើ ប្រដាប់ក្រៅពីស្បែក សម្រាប់ពាក់ដូចស្បែកជើង។ ចំណែក«បាទុក» សំដៅលើទ្រនាប់ជើង ដែលធ្វើដោយឈើ ឬស្មៅ ឬអ្វីផ្សេងទៀត ដោយមិនធ្វើពីស្បែកឡើយ៕