ជាតិ
បទវិភាគ
×![]()
ភ្នំពេញ៖ កាលពីសម័យមុន សង្គមខ្មែរអោយតម្លៃទៅលើបុគ្គលម្នាក់ដោយ ផ្អែកលើកត្តា ៤យ៉ាង ៖ ស្មោះត្រង់ ចំណេះដឹងខ្ពស់ គំនិតឧត្តមគតិស្នេហាជាតិ និងទ្រព្យសម្បត្តិ។ ប៉ុន្តែសម្រាប់សតវត្សរ៍ទី២១នេះ ទ្រព្យសម្បត្តិគឺជាអាទិភាពទី១ដែលសង្គមខ្មែរផ្តល់តម្លៃ។ តើអ្វីទៅជាគ្រោះថ្នាក់សម្រាប់សង្គម នៅពេលដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាផ្តល់តម្លៃខ្លាំងតែទៅលើប្រាក់ដុល្លារនោះ? 
កាលពីសង្គមចាស់ នៅពេលដែលយុវជន យុវនារី កុមារា កុមារី ដើរឆ្លងកាត់ពីមុខមនុស្សដែលមានវ័យចំណាស់ជាង ពួកគេត្រូវបន្ទន់ដងខ្លួន និងក្បាលបន្តិចដើម្បីបង្ហាញការគោរពចំពោះមនុស្សចាស់។ ហើយជាលទ្ធផល ពួកគេតែងតែទទួលបាននូវសេចក្តីសរសើរ ពី មនុស្សចាស់វិញថា ជាក្មេងល្អ ជាក្មេងមានពូជអម្បូរ។ និសិត្សដែលរៀនពូកែ កាលណោះ ត្រូវបានសាលារៀន សហគមន៍ សាច់ញាតិ ឬរដ្ឋាភិបាលផ្តល់តម្លៃយ៉ាងខ្លាំង។
អ្នកនយោបាយដែលស្នេហាជាតិប្រឆាំងនឹងការឈ្លានពានរបស់បរទេស ប្រឆាំងនឹងការដឹកនាំប្រទេសមិនត្រឹមត្រូវ ត្រូវបានមហាជនគាំទ្រ ស្រឡាញ់នៅក្នុងក្រអៅបេះ ដូងជាប់ ជានិរន្តរ៍។
អ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិ កាលណោះ ក៏ទទួលបានការគោរព និងកោតសរសើខ្លះដែរពីមជ្ឈដ្ឋានទូទៅ ពីព្រោះ ទ្រព្យដែលគេទទួលបាន ភាគច្រើន ច្រើនតែទទួលបានមកពីសកម្មភាពស្របច្បាប់ ឬអាចនិយាយម្យ៉ាងទៀតថា ទ្រព្យទាំងនោះបានមក ដោយមិនបានធ្វើអោយសង្គមឈឺចាប់ឡើយ។ ប៉ុន្តែ ឥរិយាបទល្អខាងលើនេះហាក់បីដូចជាត្រូវបានឃ្លាតឆ្ងាយពីសង្គមខ្មែរបន្តិចម្តងៗ ដោយសារតែគំនិតសម្ភារៈនិយម។ គំនិតសម្ភារៈនិយម និង គំនិតបុណ្យស័ក្តិនិយម បានមករុំព័ទ្ធសង្គមខ្មែរយ៉ាងតឹងណែនស្ទើររើខ្លួនមិនរួច។
បើផ្អែកលើកត្តាសត្យានុម័ត ពីសង្គមមួយ ទៅសង្គមមួយ ពីប្រទេសមួយទៅប្រទេសមួយ ប្រាក់ដុល្លារអាមេរិកនៅតែមានតម្លៃខ្ពស់ដដែល។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលជាការកត់សម្គាល់ជាក់ស្តែង នៅក្នុងសង្គមខ្មែរ គឺថា ពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ បុគ្គលខ្មែរម្នាក់ៗហាក់បីដូចជាផ្តល់តម្លៃកាន់តែខ្លាំងឡើងទៅទៅលើសម្ភារៈ ទ្រព្យសម្បត្តិ និងបុណ្យស័ក្តិ ពោល គឺសង្គមខ្មែរស្ទើរតែទាំងមូលហាក់បីដូចជាភ្លេចអោយតម្លៃទៅលើមនុស្សស្មោះត្រង់ មនុស្សមានចំណេះខ្ពស់ មនុស្សស្នេហាជាតិ ដែលគ្រាន់តែពួកគេមិនសូវមានទ្រព្យសម្បត្តិ និងបុណ្យស័ក្តិប៉ុណ្ណោះ។
តើមូលហេតុអ្វីបានសង្គមខ្មែរងាកទៅអោយតម្លៃលើសម្ភារៈ ជាជាងអោយតម្លៃទៅលើអ្វីផ្សេង? តើនេះជាគ្រោះថ្នាក់ដល់សង្គមខ្មែរឬ?
មូលហេតុទី១ វាគឺជាកំហុសចរន្តសកលភាវូនីយកម្មដែលពិភពលោកទាំងមូល បានផ្តល់តម្លៃទៅលើសម្ភារៈ និងបុណ្យស័កិ្ត។ ប៉ុន្តែសម្រាប់ប្រទេសមួយចំនួនដែលប្រជាពលរដ្ឋទទួលបានការអប់រំខ្ពស់ ការផ្តល់តម្លៃទៅលើសម្ភារៈ និងបុណ្យស័ក្តិនៅមានកម្រិត និងអាចគ្រប់គ្រងបាន។
ទី២ សម្រាប់បរិបទប្រទេសកម្ពុជា ដោយសារការអប់រំនៅមានកម្រិតទាប ដូច្នេះ ជាលក្ខណៈសត្យានុម័ត ប្រជាពលរដ្ឋងាយនឹងបណ្តែតបណ្តោយខ្លួនអោយទាក់ទាញដោយសម្ភារៈ ជាពិសេស រថយន្តទំនើប ម៉ូតូទំនើប គេហដ្ឋានទំនើប គ្រឿងអលង្ការ សម្លៀកបំពាក់ ទូរស័ព្ទ កុំព្យូទ័រ។ល។
ទី៣ គឺដោយសារការសម្រើបតាមគ្នា។ ជាលក្ខណៈអារម្មណ៍ពីធម្មជាតិ មនុស្សតែងតែរំភើបចង់បានអ្វីដែលថ្មី និងទំនើប បើទោះបីជាពួកគេស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពក្រីក្រយ៉ាងណាក៏ដោយ។
ងាកមកឆ្លើយទៅសំណួរទីពីរដែលសួរថា តើអ្វីទៅជាគ្រោះថ្នាក់ដែលបណ្តាលមកពីគំនិតសម្ភារៈជ្រុលហួសហេតុពេកនោះ?
ទី១ គឺជំរុញអោយមនុស្សហ៊ានធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងអោយតែបានប្រាក់។ បច្ចុប្បន្ន មនុស្សមួយចំនួននាំគ្នានិយាយបែបចំអកថា៖«ធ្វើល្អបានបុណ្យ ធ្វើអាក្រក់បានលុយ»។
ទី២ ជំរុញអោយមនុស្សលក់ឧត្តមគតិដើម្បីតែផលប្រយោជន៍ប៉ុណ្ណោះ(អ្នកខ្លះនិយាយខាងក្រៅស្នេហាជាតិពេញមាត់ ប៉ុន្តែខាងក្នុងពុករលួយដល់ឆ្អឹង)។
ទី៣ ជំរុញអោយមនុស្សកាន់តែអាត្មានិយម ពោលគឺពួកគេធ្វើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដើម្បីតែខ្លួនឯង។
ទី៤ ជំរុញអោយមនុស្សលែងចង់បន្តសិក្សាក្នុងកម្រិតខ្ពស់ ពីព្រោះការសិក្សាខ្ពស់ តែមិនសូវមានប្រាក់ ពួកគេមិនត្រូវបានសង្គមផ្តល់តម្លៃ។
ទី៥ ជំរុញអោយមនុស្សលែងចង់ធ្វើអំពើល្អ បំភេ្លចចោលសេចក្តីស្មោះត្រង់ បំភ្លេចចោលទស្សនៈបុណ្យ និងបាប។
ទី៦ ជំរុញអោយយុវជន យុវនារី មួយចំនួន«លក់ខ្លួន»ដើម្បីទទួលបានសម្ភារៈយកមកប្រើប្រាស់។ ការបាត់បង់«ភាពបរិសុទ្ធ»របស់យុវជនឬយុវនារីខ្មែរមួយចំនួនត្រូវបានគេបំភ្លេចចោល ប្រសិនបើយុវជន ឬយុវនារីនោះ មានសម្ភារៈច្រើន។ និយាយបែបផ្សេង មានន័យថា សម្ភារៈអាចធ្វើអោយអ្នកផងទាំងពួងលែងហ៊ានហើបមាត់រិះគន់មនុស្សអាក្រក់ នៅពេលណាមនុស្សអាក្រក់ទាំងនោះមានបុណ្យសក្តិ និងទ្រព្យសម្បត្តិ។
និងទី៧ បច្ច័យអាក្រក់ខ្លាំងបំផុតដែលបណ្តាលមកពីគំនិតសម្ភារៈជ្រុលនិយមគឺគ្រោះថ្នាក់ផ្នែកសីលធម៌ដល់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ ហើយនេះគឺជាអ្វីដែលពិបាកកែប្រែបំផុត។
ជាការពិត សម្ភារៈ ទ្រព្យសម្បត្តិ មាសប្រាក់ មានតម្លៃខ្លាំងមែនសម្រាប់សង្គមមនុស្សទូទៅ មិនថា នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ឬនៅប្រទេសផ្សេងនោះទេ។ ប៉ុន្តែ មនុស្សម្នាក់ដែលត្រូវបានគេផ្តល់តម្លៃអោយនោះ មិនមែនស្ថិតនៅលើតែទ្រព្យសម្បត្តិឬបុណ្យស័ក្តិមួយមុខប៉ុណ្ណោះទេ ពោល គឺវាស្ថិតនៅលើភាពស្មោះត្រង់ ចំណេះដឹងខ្ពស់ មានសីលធម៌ មានគុណធម៌ មានយុត្តិធម៌ បម្រើសង្គម។ល។
សរុបសេចក្តីមកវិញ ដើម្បីចៀសវាងកុំអោយសង្គមខ្មែរ ឈានទៅរក«រណ្តៅគ្រោះថ្នាក់ផ្នែកសីលធម៌» តាមរយៈ ការផ្តល់តម្លៃខ្លាំងទៅលើសម្ភារៈទ្រព្យសម្បត្តិ និងបុណ្យស័ក្តិនោះ អ្នកដឹកនាំប្រទេស ជាពិសេស ក្រសួងអប់រំ និងគ្រួសារនីមួយៗ ត្រូវចាប់ផ្តើមផ្លាស់ប្តូរសារទៅវិញទៅមកដោយនិយាយថា៖«បុគ្គលដែលមានតម្លៃខ្ពស់បំផុត គឺជាបុគ្គលដែលបានធ្វើអ្វីមួយល្អសម្រាប់គ្រួសារ សម្រាប់សហគមន៍ និងប្រទេសជាតិ ពោល គឺមិនមែនជាបុគ្គលដែលប្រឹងបូមពីជាតិ ឬធ្វើអោយជាតិឈឺចាប់នោះទេ»៕
កាលពីសង្គមចាស់ នៅពេលដែលយុវជន យុវនារី កុមារា កុមារី ដើរឆ្លងកាត់ពីមុខមនុស្សដែលមានវ័យចំណាស់ជាង ពួកគេត្រូវបន្ទន់ដងខ្លួន និងក្បាលបន្តិចដើម្បីបង្ហាញការគោរពចំពោះមនុស្សចាស់។ ហើយជាលទ្ធផល ពួកគេតែងតែទទួលបាននូវសេចក្តីសរសើរ ពី មនុស្សចាស់វិញថា ជាក្មេងល្អ ជាក្មេងមានពូជអម្បូរ។ និសិត្សដែលរៀនពូកែ កាលណោះ ត្រូវបានសាលារៀន សហគមន៍ សាច់ញាតិ ឬរដ្ឋាភិបាលផ្តល់តម្លៃយ៉ាងខ្លាំង។
អ្នកនយោបាយដែលស្នេហាជាតិប្រឆាំងនឹងការឈ្លានពានរបស់បរទេស ប្រឆាំងនឹងការដឹកនាំប្រទេសមិនត្រឹមត្រូវ ត្រូវបានមហាជនគាំទ្រ ស្រឡាញ់នៅក្នុងក្រអៅបេះ ដូងជាប់ ជានិរន្តរ៍។
អ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិ កាលណោះ ក៏ទទួលបានការគោរព និងកោតសរសើខ្លះដែរពីមជ្ឈដ្ឋានទូទៅ ពីព្រោះ ទ្រព្យដែលគេទទួលបាន ភាគច្រើន ច្រើនតែទទួលបានមកពីសកម្មភាពស្របច្បាប់ ឬអាចនិយាយម្យ៉ាងទៀតថា ទ្រព្យទាំងនោះបានមក ដោយមិនបានធ្វើអោយសង្គមឈឺចាប់ឡើយ។ ប៉ុន្តែ ឥរិយាបទល្អខាងលើនេះហាក់បីដូចជាត្រូវបានឃ្លាតឆ្ងាយពីសង្គមខ្មែរបន្តិចម្តងៗ ដោយសារតែគំនិតសម្ភារៈនិយម។ គំនិតសម្ភារៈនិយម និង គំនិតបុណ្យស័ក្តិនិយម បានមករុំព័ទ្ធសង្គមខ្មែរយ៉ាងតឹងណែនស្ទើររើខ្លួនមិនរួច។
បើផ្អែកលើកត្តាសត្យានុម័ត ពីសង្គមមួយ ទៅសង្គមមួយ ពីប្រទេសមួយទៅប្រទេសមួយ ប្រាក់ដុល្លារអាមេរិកនៅតែមានតម្លៃខ្ពស់ដដែល។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលជាការកត់សម្គាល់ជាក់ស្តែង នៅក្នុងសង្គមខ្មែរ គឺថា ពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ បុគ្គលខ្មែរម្នាក់ៗហាក់បីដូចជាផ្តល់តម្លៃកាន់តែខ្លាំងឡើងទៅទៅលើសម្ភារៈ ទ្រព្យសម្បត្តិ និងបុណ្យស័ក្តិ ពោល គឺសង្គមខ្មែរស្ទើរតែទាំងមូលហាក់បីដូចជាភ្លេចអោយតម្លៃទៅលើមនុស្សស្មោះត្រង់ មនុស្សមានចំណេះខ្ពស់ មនុស្សស្នេហាជាតិ ដែលគ្រាន់តែពួកគេមិនសូវមានទ្រព្យសម្បត្តិ និងបុណ្យស័ក្តិប៉ុណ្ណោះ។
តើមូលហេតុអ្វីបានសង្គមខ្មែរងាកទៅអោយតម្លៃលើសម្ភារៈ ជាជាងអោយតម្លៃទៅលើអ្វីផ្សេង? តើនេះជាគ្រោះថ្នាក់ដល់សង្គមខ្មែរឬ?
មូលហេតុទី១ វាគឺជាកំហុសចរន្តសកលភាវូនីយកម្មដែលពិភពលោកទាំងមូល បានផ្តល់តម្លៃទៅលើសម្ភារៈ និងបុណ្យស័កិ្ត។ ប៉ុន្តែសម្រាប់ប្រទេសមួយចំនួនដែលប្រជាពលរដ្ឋទទួលបានការអប់រំខ្ពស់ ការផ្តល់តម្លៃទៅលើសម្ភារៈ និងបុណ្យស័ក្តិនៅមានកម្រិត និងអាចគ្រប់គ្រងបាន។
ទី២ សម្រាប់បរិបទប្រទេសកម្ពុជា ដោយសារការអប់រំនៅមានកម្រិតទាប ដូច្នេះ ជាលក្ខណៈសត្យានុម័ត ប្រជាពលរដ្ឋងាយនឹងបណ្តែតបណ្តោយខ្លួនអោយទាក់ទាញដោយសម្ភារៈ ជាពិសេស រថយន្តទំនើប ម៉ូតូទំនើប គេហដ្ឋានទំនើប គ្រឿងអលង្ការ សម្លៀកបំពាក់ ទូរស័ព្ទ កុំព្យូទ័រ។ល។
ទី៣ គឺដោយសារការសម្រើបតាមគ្នា។ ជាលក្ខណៈអារម្មណ៍ពីធម្មជាតិ មនុស្សតែងតែរំភើបចង់បានអ្វីដែលថ្មី និងទំនើប បើទោះបីជាពួកគេស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពក្រីក្រយ៉ាងណាក៏ដោយ។
ងាកមកឆ្លើយទៅសំណួរទីពីរដែលសួរថា តើអ្វីទៅជាគ្រោះថ្នាក់ដែលបណ្តាលមកពីគំនិតសម្ភារៈជ្រុលហួសហេតុពេកនោះ?
ទី១ គឺជំរុញអោយមនុស្សហ៊ានធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងអោយតែបានប្រាក់។ បច្ចុប្បន្ន មនុស្សមួយចំនួននាំគ្នានិយាយបែបចំអកថា៖«ធ្វើល្អបានបុណ្យ ធ្វើអាក្រក់បានលុយ»។
ទី២ ជំរុញអោយមនុស្សលក់ឧត្តមគតិដើម្បីតែផលប្រយោជន៍ប៉ុណ្ណោះ(អ្នកខ្លះនិយាយខាងក្រៅស្នេហាជាតិពេញមាត់ ប៉ុន្តែខាងក្នុងពុករលួយដល់ឆ្អឹង)។
ទី៣ ជំរុញអោយមនុស្សកាន់តែអាត្មានិយម ពោលគឺពួកគេធ្វើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដើម្បីតែខ្លួនឯង។
ទី៤ ជំរុញអោយមនុស្សលែងចង់បន្តសិក្សាក្នុងកម្រិតខ្ពស់ ពីព្រោះការសិក្សាខ្ពស់ តែមិនសូវមានប្រាក់ ពួកគេមិនត្រូវបានសង្គមផ្តល់តម្លៃ។
ទី៥ ជំរុញអោយមនុស្សលែងចង់ធ្វើអំពើល្អ បំភេ្លចចោលសេចក្តីស្មោះត្រង់ បំភ្លេចចោលទស្សនៈបុណ្យ និងបាប។
ទី៦ ជំរុញអោយយុវជន យុវនារី មួយចំនួន«លក់ខ្លួន»ដើម្បីទទួលបានសម្ភារៈយកមកប្រើប្រាស់។ ការបាត់បង់«ភាពបរិសុទ្ធ»របស់យុវជនឬយុវនារីខ្មែរមួយចំនួនត្រូវបានគេបំភ្លេចចោល ប្រសិនបើយុវជន ឬយុវនារីនោះ មានសម្ភារៈច្រើន។ និយាយបែបផ្សេង មានន័យថា សម្ភារៈអាចធ្វើអោយអ្នកផងទាំងពួងលែងហ៊ានហើបមាត់រិះគន់មនុស្សអាក្រក់ នៅពេលណាមនុស្សអាក្រក់ទាំងនោះមានបុណ្យសក្តិ និងទ្រព្យសម្បត្តិ។
និងទី៧ បច្ច័យអាក្រក់ខ្លាំងបំផុតដែលបណ្តាលមកពីគំនិតសម្ភារៈជ្រុលនិយមគឺគ្រោះថ្នាក់ផ្នែកសីលធម៌ដល់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ ហើយនេះគឺជាអ្វីដែលពិបាកកែប្រែបំផុត។
ជាការពិត សម្ភារៈ ទ្រព្យសម្បត្តិ មាសប្រាក់ មានតម្លៃខ្លាំងមែនសម្រាប់សង្គមមនុស្សទូទៅ មិនថា នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ឬនៅប្រទេសផ្សេងនោះទេ។ ប៉ុន្តែ មនុស្សម្នាក់ដែលត្រូវបានគេផ្តល់តម្លៃអោយនោះ មិនមែនស្ថិតនៅលើតែទ្រព្យសម្បត្តិឬបុណ្យស័ក្តិមួយមុខប៉ុណ្ណោះទេ ពោល គឺវាស្ថិតនៅលើភាពស្មោះត្រង់ ចំណេះដឹងខ្ពស់ មានសីលធម៌ មានគុណធម៌ មានយុត្តិធម៌ បម្រើសង្គម។ល។
សរុបសេចក្តីមកវិញ ដើម្បីចៀសវាងកុំអោយសង្គមខ្មែរ ឈានទៅរក«រណ្តៅគ្រោះថ្នាក់ផ្នែកសីលធម៌» តាមរយៈ ការផ្តល់តម្លៃខ្លាំងទៅលើសម្ភារៈទ្រព្យសម្បត្តិ និងបុណ្យស័ក្តិនោះ អ្នកដឹកនាំប្រទេស ជាពិសេស ក្រសួងអប់រំ និងគ្រួសារនីមួយៗ ត្រូវចាប់ផ្តើមផ្លាស់ប្តូរសារទៅវិញទៅមកដោយនិយាយថា៖«បុគ្គលដែលមានតម្លៃខ្ពស់បំផុត គឺជាបុគ្គលដែលបានធ្វើអ្វីមួយល្អសម្រាប់គ្រួសារ សម្រាប់សហគមន៍ និងប្រទេសជាតិ ពោល គឺមិនមែនជាបុគ្គលដែលប្រឹងបូមពីជាតិ ឬធ្វើអោយជាតិឈឺចាប់នោះទេ»៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
