ពីនេះ ពីនោះ
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
នៅលោកខាងលិច ពេលកូននៅតូច ឪពុកម្ដាយគឺជាអ្នកគ្រប់គ្រងថែរក្សាកូន ប៉ុន្តែពេលពេញវ័យ ឪពុកម្ដាយផ្ដល់សេរីភាពឲ្យកូនចេះរស់ដោយខ្លួនឯង។ ក្រោយពីនោះ ឪពុកម្ដាយត្រូវរស់នៅតែពីរនាក់តាយាយដូចដើម។ កូនចេញពីផ្ទះ ទៅបង្កើតជាកូនពូនជាចៅដល់ពេលចាស់ជរាក៏ត្រូវកូនបោះបង់ចោលដូចគ្នាអញ្ចឹងទៅ។
នៅលោកខាងកើតវិញ នៅពេលកូនតូចឪពុកម្ដាយចាត់ទុកកូនដូចតុក្កតាមានជីវិត ពេលធំដឹងក្ដី ចាត់ទុកកូនជាមិត្ត។ ពេលចាស់ចិត្តគំនិត សង្ឃឹមពឹងពិតអាស្រ័យកូន កូនៗក៏បង្កើតចៅ ឲ្យតាយាយប្រឡែងលេង ដូចតុក្កតាទើបទិញថ្មីអញ្ចឹងទៅ។
ប៉ុន្តែចំពោះគំនិតជាសកល គេឃើញថា ឪពុកម្ដាយ កូន សុទ្ធតែជាជីវិតមួយ ហេតុនេះ ឪពុកម្ដាយត្រូវចិញ្ចឹមកូនឲ្យអស់ពីសមត្ថភាព បំពេញកាតព្វកិច្ចរបស់ខ្លួន ក្នុងនាមជាឪពុកម្ដាយ។ ចំណែកកូនៗប្រុសស្រីត្រូវថែរក្សាឪពុកម្ដាយ ពេលដែលខ្លួនមានសមត្ថភាព គ្រប់គ្រាន់ និងប្រឹងប្រែងចិញ្ចឹមឪពុកម្ដាយឲ្យអស់ពីលទ្ធភាពរបស់ខ្លួនតាមដែលអាចធ្វើបាន រហូតដល់ថ្ងៃចុងក្រោយរបស់លោក។
នៅលោកខាងកើតវិញ នៅពេលកូនតូចឪពុកម្ដាយចាត់ទុកកូនដូចតុក្កតាមានជីវិត ពេលធំដឹងក្ដី ចាត់ទុកកូនជាមិត្ត។ ពេលចាស់ចិត្តគំនិត សង្ឃឹមពឹងពិតអាស្រ័យកូន កូនៗក៏បង្កើតចៅ ឲ្យតាយាយប្រឡែងលេង ដូចតុក្កតាទើបទិញថ្មីអញ្ចឹងទៅ។
ប៉ុន្តែចំពោះគំនិតជាសកល គេឃើញថា ឪពុកម្ដាយ កូន សុទ្ធតែជាជីវិតមួយ ហេតុនេះ ឪពុកម្ដាយត្រូវចិញ្ចឹមកូនឲ្យអស់ពីសមត្ថភាព បំពេញកាតព្វកិច្ចរបស់ខ្លួន ក្នុងនាមជាឪពុកម្ដាយ។ ចំណែកកូនៗប្រុសស្រីត្រូវថែរក្សាឪពុកម្ដាយ ពេលដែលខ្លួនមានសមត្ថភាព គ្រប់គ្រាន់ និងប្រឹងប្រែងចិញ្ចឹមឪពុកម្ដាយឲ្យអស់ពីលទ្ធភាពរបស់ខ្លួនតាមដែលអាចធ្វើបាន រហូតដល់ថ្ងៃចុងក្រោយរបស់លោក។
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
