ជាតិ
×![]()
អំឡុងពេលនៃទស្សនកិច្ចរបស់អ្នកកាសែតអាស៊ាននៅប្រទេសសិង្ហបុរី ដែលរៀបចំដោយក្រសួងគមនាគមន៍ និងព័ត៌មានរបស់សិង្ហបុរី ប្រតិភូអ្នកកាសែតអាស៊ាន ក៏បានជួបសម្ភាសលោក Desmond Lee រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងអភិវឌ្ឍន៍សង្គម និងគ្រួសាររបស់សិង្ហបុរីដែរ។ ក្រុមអ្នកកាសែតអាស៊ានបានសួរសំណួរផ្សេងៗគ្នាទាក់ទងនឹងទស្សនវិស័យ និងគោលនយោបាយអភិវឌ្ឍប្រទេសសិង្ហបុរី ទៅកាន់លោករដ្ឋមន្ត្រីវ័យក្មេង។ 
ខាងក្រោមនេះ គឺជាសំណួរនិងចម្លើយទាក់ទងនឹងប្រធានបទមួយចំនួនដែល ថ្មីៗដកស្រង់មកបង្ហាញអ្នកអានរបស់យើង៖
តើអ្វីជាការងាររបស់ចម្បងរបស់ក្រសួងអភិវឌ្ឍសង្គម និងគ្រួសារ?
លោករដ្ឋមន្ត្រី៖ មុនដំបូង គឺការអភិវឌ្ឍកុមារតូចដែលមានអាយុពី១៨ខែ ទៅ៦ឆ្នាំ។ យើងមានប្រព័ន្ធអប់រំថ្នាក់ជាតិដែលរង់ចាំកុមារពីអាយុ៦ឆ្នាំឡើងទៅហើយ។ ដូច្នេះយើងត្រូវយកចិត្តទុកដាក់លើកុមារតូចអាយុក្រោម៦ឆ្នាំនេះ។ យើងត្រូវជួយគិតឪពុកម្តាយដែលត្រូវធ្វើការ ហើយដែលត្រូវមានកន្លែងដែលថែទាំកូនៗរបស់ពួកគេ។ ប្រព័ន្ធអប់រំកុមារតូច គឺសំខាន់ណាស់ ដើម្បីពួកគេបានទទួលការចាប់ផ្តើមដ៏ល្អមួយ សម្រាប់ការលូតលាស់របស់ពួកគេ។ នៅសិង្ហបុរី ធនធានរបស់យើងគឺមនុស្ស។ អ្វីដែលយើងបានសម្រេចដល់សព្វថ្ងៃនេះ គឺដោយសារមនុស្ស។
ការងាររបស់យើងបន្ទាប់មកទៀត គឺការពង្រឹងសំណាញ់សុវត្ថិភាពសង្គម។ តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីជួយទំនុកបម្រុងពលរដ្ឋសិង្ហបុរីរបស់យើង។ យើងមានស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធច្រើនណាស់ដែលកំពុងជួយយើង ដូចជា រដ្ឋាភិបាល អង្គការយុវជនស្ម័គ្រចិត្ត អង្គការសាសនាសប្បុរសធម៌ ជាដើម។ ក្រសួងរបស់យើង គឺត្រូវសម្របសម្រួលរវាងស្ថាប័នទាំងអស់ដើម្បីអាចជួយសង្គ្រោះអ្នកដែលត្រូវការជំនួយ។
តើលោកអាចចែករំលែកពិសោធន៍បានទេ តើយើងត្រូវរៀបចំយុវជនជំនាន់ក្រោយយ៉ាងណា ដើម្បីពួកគេអាចមានការងារធ្វើសមរម្យ?
លោករដ្ឋមន្ត្រី៖ ដំបូងខ្ញុំគិតថា ជាទូទៅ យុវជនមិនចូលចិត្តឲ្យគេនិយាយប្រាប់ថា ពួកគេត្រូវធ្វើនេះ ឬធ្វើនោះទេ។ កាលពីជំនាន់យើងក៏ដូចគ្នាដែរ។ ទោះយ៉ាងនេះក្តី យើងត្រូវតែធ្វើយ៉ាងណាឲ្យពួកគេមានជំនាញ មានឥទ្ធិពល ដើម្បីការរីកចម្រើនរបស់ពួកគេ។ នៅសិង្ហបុរី យើងធ្វើយ៉ាងណាឲ្យយុវជនទទួលបានការអប់រំល្អ យើងពង្រឹងការអប់រំសម្រាប់កុមារតូច។ រាប់សិបឆ្នាំមកហើយ គឺយើងខំប្រឹងធ្វើយ៉ាងណាឲ្យប្រព័ន្ធអប់រំថ្នាក់ជាតិរបស់យើងល្អ។ បច្ចុប្បន្ននេះ មិនចាំបាច់ដល់ថ្នាក់មហាវិទ្យាល័យទេ នៅត្រឹមថ្នាក់មធ្យមសិក្សា យើងសង្កេតឃើញមានយុវជនក្មេងៗមានឱកាសទទួលបានជំនាញរួចទៅហើយ។ អ្នកខ្លះពូកែខាងបច្ចេកវិទ្យាព័ត៌មាន កម្មវិធីហ្គេម។ ហើយខ្ញុំក៏បានជួប យុវជខ្លះទៀត ដែលមានឱកាសធ្វើការងារច្រើនលើកការការពារបរិស្ថានក្នុងក្របខណ្ឌតំបន់ និងក្នុងពិភពលោកទៀតផង។ ទោះយ៉ាងក៏ដោយ ខ្ញុំធ្លាប់បានប្រាប់យុវជនជាច្រើនថា ពួកគេក៏ត្រូវត្រៀមខ្លួនជានិច្ចដើម្បីរៀនសូត្រពេញមួយជីវិតរបស់ពួកគេ។
នៅសិង្ហបុរី តើការងារប្រភេទណាខ្លះដែលត្រូវបានផ្តល់ឲ្យជនចំណាកស្រុក? តើគេត្រូវឆ្លងកាត់នីតិវិធីអ្វីខ្លះ?
លោករដ្ឋមន្ត្រី៖ ពលករចំណាកស្រុកនៅសិង្ហបុរី ពួកគេគឺជាភ្ញៀវរបស់សិង្ហបុរី។ ការងារ ឬអាជីពអ្វីក៏ដោយដែលពួកគេកំពុងធ្វើ គឺពួកគេកំពុងធ្វើឲ្យសិង្ហបុរី វិវត្តទៅមុខ។ ពួកគេនៅគ្រប់កន្លែង និងតួនាទី តាំងពីថ្នាក់ខ្ពស់ដល់ថ្នាក់ក្រោម។ វាជាការជូនពរមួយសម្រាប់យើង ដែលយើងមានកម្លាំងការងារចំណាកស្រុក ជាដៃគូរបស់យើង។ នៅពេលដែលពលករចំណាកស្រុកមករកការងារចិញ្ចឹមជីវិតនៅសិង្ហបុរី ពួកគេអាចផ្ញើប្រាក់កាសទៅគ្រួសារនៅប្រទេសកំណើតវិញបានទៀត។ ជាការពិត យើងត្រូវមាននីតិវិធី និងធ្វើការងារជាមួយពួកគេ ដោយធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីប្រាកដថា ពួកគេរស់នៅសមរម្យ លក្ខខណ្ឌការងាររបស់ពួកគេត្រូវបានគោរព ពិសេសត្រូវបានបណ្តុះបណ្តាល បំប៉នជំនាញរបស់ពួកគេឲ្យកាន់តែប្រសើរ។ បើសិនជា ជំនាញរបស់ពួកគេរីកចម្រើន ការងាររបស់ពួកគេក៏រីកចម្រើន កាន់តែមានប្រសិទ្ធភាព និងកាន់តែមានសុវត្ថិភាព។ ហើយវាច្បាស់ណាស់ ចុងក្រោយទៅ ពួកគេនឹងត្រឡប់ទៅប្រទេសកំណើតវិញ ជាមួយនឹងជំនាញច្បាស់លាស់ទាំងនេះ។
ចុះតើរដ្ឋាភិបាលសិង្ហបុរី គ្រប់គ្រងយ៉ាងណាចំពោះក្រុមសហគមន៍ជនជាតិផ្សេងៗគ្នាដែលមានសាសនាផ្សេងៗគ្នា?
លោករដ្ឋមន្ត្រី៖ បើសិនជាលោកសិក្សាពីប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់សិង្ហបុរី លោកនឹងដឹងថា វាធ្លាប់កើតមានជម្លោះសាសនា កាលពីពេលដែលយើងទើបទទួលបានឯករាជ្យថ្មីៗ។ និគមន៍ជនជាតិជាច្រើនរស់នៅជាមួយគ្នាមែន ប៉ុន្តែវាមិនដូចជាមនុស្សតែមួយនោះទេ។ ហេតុដូច្នេះហើយ ថ្នាក់ដឹកនាំរបស់យើងជំនាន់ទីមួយនោះ បានគិតដល់ភាពសុខុដុមជាគ្រឹះរបស់ប្រទេសតូចមួយនេះ។ ភាពសុខុដុម និងភាពស្មើគ្នានៃជាតិសាសន៍ត្រូវបានចែងនៅក្នុងរដ្ឋធម្មនុញ្ញរបស់ពួកយើង។ ជាតិសាសន៍ទាំងអស់ មានសិទ្ធិស្មើគ្នា ហើយពលរដ្ឋទាំងអស់អាចមានសិទ្ធិបង្ហាត់បង្រៀនសាសនារបស់ពួកគេដល់អ្នកគាំទ្រ ដែលត្រូវបានធានាដោយរដ្ឋធម្មនុញ្ញ។ តែយើងមានច្បាប់ មានវិធានដែលហាមក្រុមមួយ ឬមេដឹកនាំនៃក្រុមមួយ វាយប្រហារ សូម្បីតែពាក្យសំដី ទៅក្រុមមួយទៀត។ បើពុំនោះទេ ពួកគេនឹងត្រូវរងបណ្តឹងទៅតុលាការ។
យើងអនុវត្តភាពចម្រុះវប្បធម៌នៅគ្រប់ទីកន្លែង តាំងពីនៅក្នុងស្ថាប័នសាធារណៈ ដូចជានៅសភាជាដើម ដោយមានតំណាងរាល់គ្រប់និគមនជាតិសាសន៍។ សម្រាប់ការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ យើងបានសម្រេចឲ្យមានគោលនយោបាយសមាហរណកម្មជនជាតិ ដោយតម្រូវឲ្យគ្រប់ក្រុមនៃជាតិសាសន៍ដើមរស់នៅក្នុងតំបន់នីមួយៗ។ បើនៅតាមទីសាធារណៈវិញ ដូចជា ក្នុងសាលារៀន ឬនៅកន្លែងដែលមានសេវារដ្ឋវិញ យើងត្រូវមានតំណាងនៃក្រុមជាតិសាសន៍នីមួយៗ នៅជាមួយគ្នា។ យើងផ្តល់ឱកាសឲ្យពួកគេបានរៀនសូត្រពីគ្នាទៅវិញទៅមក៕
ខាងក្រោមនេះ គឺជាសំណួរនិងចម្លើយទាក់ទងនឹងប្រធានបទមួយចំនួនដែល ថ្មីៗដកស្រង់មកបង្ហាញអ្នកអានរបស់យើង៖
តើអ្វីជាការងាររបស់ចម្បងរបស់ក្រសួងអភិវឌ្ឍសង្គម និងគ្រួសារ?
លោករដ្ឋមន្ត្រី៖ មុនដំបូង គឺការអភិវឌ្ឍកុមារតូចដែលមានអាយុពី១៨ខែ ទៅ៦ឆ្នាំ។ យើងមានប្រព័ន្ធអប់រំថ្នាក់ជាតិដែលរង់ចាំកុមារពីអាយុ៦ឆ្នាំឡើងទៅហើយ។ ដូច្នេះយើងត្រូវយកចិត្តទុកដាក់លើកុមារតូចអាយុក្រោម៦ឆ្នាំនេះ។ យើងត្រូវជួយគិតឪពុកម្តាយដែលត្រូវធ្វើការ ហើយដែលត្រូវមានកន្លែងដែលថែទាំកូនៗរបស់ពួកគេ។ ប្រព័ន្ធអប់រំកុមារតូច គឺសំខាន់ណាស់ ដើម្បីពួកគេបានទទួលការចាប់ផ្តើមដ៏ល្អមួយ សម្រាប់ការលូតលាស់របស់ពួកគេ។ នៅសិង្ហបុរី ធនធានរបស់យើងគឺមនុស្ស។ អ្វីដែលយើងបានសម្រេចដល់សព្វថ្ងៃនេះ គឺដោយសារមនុស្ស។
ការងាររបស់យើងបន្ទាប់មកទៀត គឺការពង្រឹងសំណាញ់សុវត្ថិភាពសង្គម។ តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីជួយទំនុកបម្រុងពលរដ្ឋសិង្ហបុរីរបស់យើង។ យើងមានស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធច្រើនណាស់ដែលកំពុងជួយយើង ដូចជា រដ្ឋាភិបាល អង្គការយុវជនស្ម័គ្រចិត្ត អង្គការសាសនាសប្បុរសធម៌ ជាដើម។ ក្រសួងរបស់យើង គឺត្រូវសម្របសម្រួលរវាងស្ថាប័នទាំងអស់ដើម្បីអាចជួយសង្គ្រោះអ្នកដែលត្រូវការជំនួយ។
តើលោកអាចចែករំលែកពិសោធន៍បានទេ តើយើងត្រូវរៀបចំយុវជនជំនាន់ក្រោយយ៉ាងណា ដើម្បីពួកគេអាចមានការងារធ្វើសមរម្យ?
លោករដ្ឋមន្ត្រី៖ ដំបូងខ្ញុំគិតថា ជាទូទៅ យុវជនមិនចូលចិត្តឲ្យគេនិយាយប្រាប់ថា ពួកគេត្រូវធ្វើនេះ ឬធ្វើនោះទេ។ កាលពីជំនាន់យើងក៏ដូចគ្នាដែរ។ ទោះយ៉ាងនេះក្តី យើងត្រូវតែធ្វើយ៉ាងណាឲ្យពួកគេមានជំនាញ មានឥទ្ធិពល ដើម្បីការរីកចម្រើនរបស់ពួកគេ។ នៅសិង្ហបុរី យើងធ្វើយ៉ាងណាឲ្យយុវជនទទួលបានការអប់រំល្អ យើងពង្រឹងការអប់រំសម្រាប់កុមារតូច។ រាប់សិបឆ្នាំមកហើយ គឺយើងខំប្រឹងធ្វើយ៉ាងណាឲ្យប្រព័ន្ធអប់រំថ្នាក់ជាតិរបស់យើងល្អ។ បច្ចុប្បន្ននេះ មិនចាំបាច់ដល់ថ្នាក់មហាវិទ្យាល័យទេ នៅត្រឹមថ្នាក់មធ្យមសិក្សា យើងសង្កេតឃើញមានយុវជនក្មេងៗមានឱកាសទទួលបានជំនាញរួចទៅហើយ។ អ្នកខ្លះពូកែខាងបច្ចេកវិទ្យាព័ត៌មាន កម្មវិធីហ្គេម។ ហើយខ្ញុំក៏បានជួប យុវជខ្លះទៀត ដែលមានឱកាសធ្វើការងារច្រើនលើកការការពារបរិស្ថានក្នុងក្របខណ្ឌតំបន់ និងក្នុងពិភពលោកទៀតផង។ ទោះយ៉ាងក៏ដោយ ខ្ញុំធ្លាប់បានប្រាប់យុវជនជាច្រើនថា ពួកគេក៏ត្រូវត្រៀមខ្លួនជានិច្ចដើម្បីរៀនសូត្រពេញមួយជីវិតរបស់ពួកគេ។
នៅសិង្ហបុរី តើការងារប្រភេទណាខ្លះដែលត្រូវបានផ្តល់ឲ្យជនចំណាកស្រុក? តើគេត្រូវឆ្លងកាត់នីតិវិធីអ្វីខ្លះ?
លោករដ្ឋមន្ត្រី៖ ពលករចំណាកស្រុកនៅសិង្ហបុរី ពួកគេគឺជាភ្ញៀវរបស់សិង្ហបុរី។ ការងារ ឬអាជីពអ្វីក៏ដោយដែលពួកគេកំពុងធ្វើ គឺពួកគេកំពុងធ្វើឲ្យសិង្ហបុរី វិវត្តទៅមុខ។ ពួកគេនៅគ្រប់កន្លែង និងតួនាទី តាំងពីថ្នាក់ខ្ពស់ដល់ថ្នាក់ក្រោម។ វាជាការជូនពរមួយសម្រាប់យើង ដែលយើងមានកម្លាំងការងារចំណាកស្រុក ជាដៃគូរបស់យើង។ នៅពេលដែលពលករចំណាកស្រុកមករកការងារចិញ្ចឹមជីវិតនៅសិង្ហបុរី ពួកគេអាចផ្ញើប្រាក់កាសទៅគ្រួសារនៅប្រទេសកំណើតវិញបានទៀត។ ជាការពិត យើងត្រូវមាននីតិវិធី និងធ្វើការងារជាមួយពួកគេ ដោយធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីប្រាកដថា ពួកគេរស់នៅសមរម្យ លក្ខខណ្ឌការងាររបស់ពួកគេត្រូវបានគោរព ពិសេសត្រូវបានបណ្តុះបណ្តាល បំប៉នជំនាញរបស់ពួកគេឲ្យកាន់តែប្រសើរ។ បើសិនជា ជំនាញរបស់ពួកគេរីកចម្រើន ការងាររបស់ពួកគេក៏រីកចម្រើន កាន់តែមានប្រសិទ្ធភាព និងកាន់តែមានសុវត្ថិភាព។ ហើយវាច្បាស់ណាស់ ចុងក្រោយទៅ ពួកគេនឹងត្រឡប់ទៅប្រទេសកំណើតវិញ ជាមួយនឹងជំនាញច្បាស់លាស់ទាំងនេះ។
ចុះតើរដ្ឋាភិបាលសិង្ហបុរី គ្រប់គ្រងយ៉ាងណាចំពោះក្រុមសហគមន៍ជនជាតិផ្សេងៗគ្នាដែលមានសាសនាផ្សេងៗគ្នា?
លោករដ្ឋមន្ត្រី៖ បើសិនជាលោកសិក្សាពីប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់សិង្ហបុរី លោកនឹងដឹងថា វាធ្លាប់កើតមានជម្លោះសាសនា កាលពីពេលដែលយើងទើបទទួលបានឯករាជ្យថ្មីៗ។ និគមន៍ជនជាតិជាច្រើនរស់នៅជាមួយគ្នាមែន ប៉ុន្តែវាមិនដូចជាមនុស្សតែមួយនោះទេ។ ហេតុដូច្នេះហើយ ថ្នាក់ដឹកនាំរបស់យើងជំនាន់ទីមួយនោះ បានគិតដល់ភាពសុខុដុមជាគ្រឹះរបស់ប្រទេសតូចមួយនេះ។ ភាពសុខុដុម និងភាពស្មើគ្នានៃជាតិសាសន៍ត្រូវបានចែងនៅក្នុងរដ្ឋធម្មនុញ្ញរបស់ពួកយើង។ ជាតិសាសន៍ទាំងអស់ មានសិទ្ធិស្មើគ្នា ហើយពលរដ្ឋទាំងអស់អាចមានសិទ្ធិបង្ហាត់បង្រៀនសាសនារបស់ពួកគេដល់អ្នកគាំទ្រ ដែលត្រូវបានធានាដោយរដ្ឋធម្មនុញ្ញ។ តែយើងមានច្បាប់ មានវិធានដែលហាមក្រុមមួយ ឬមេដឹកនាំនៃក្រុមមួយ វាយប្រហារ សូម្បីតែពាក្យសំដី ទៅក្រុមមួយទៀត។ បើពុំនោះទេ ពួកគេនឹងត្រូវរងបណ្តឹងទៅតុលាការ។
យើងអនុវត្តភាពចម្រុះវប្បធម៌នៅគ្រប់ទីកន្លែង តាំងពីនៅក្នុងស្ថាប័នសាធារណៈ ដូចជានៅសភាជាដើម ដោយមានតំណាងរាល់គ្រប់និគមនជាតិសាសន៍។ សម្រាប់ការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ យើងបានសម្រេចឲ្យមានគោលនយោបាយសមាហរណកម្មជនជាតិ ដោយតម្រូវឲ្យគ្រប់ក្រុមនៃជាតិសាសន៍ដើមរស់នៅក្នុងតំបន់នីមួយៗ។ បើនៅតាមទីសាធារណៈវិញ ដូចជា ក្នុងសាលារៀន ឬនៅកន្លែងដែលមានសេវារដ្ឋវិញ យើងត្រូវមានតំណាងនៃក្រុមជាតិសាសន៍នីមួយៗ នៅជាមួយគ្នា។ យើងផ្តល់ឱកាសឲ្យពួកគេបានរៀនសូត្រពីគ្នាទៅវិញទៅមក៕
Tag:
Desmond Lee
សិង្ហបុរី
អ្នកកាសែតអាស៊ាន
AJVP
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
