ជាតិ
សង្គមជាតិ
×![]()
សៀមរាប៖ បច្ចុប្បន្ននេះ ទីផ្សារស្បែកក្រពើនៅកម្ពុជាហាក់នៅចង្អៀតនៅឡើយ ជារួមមានតែប្រទេសជិតខាងប៉ុណ្ណោះ ដែលកម្ពុជានាំចេញទៅ ហើយការនាំចេញទាំងនោះ ក៏ស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលសាកល្បងតែប៉ុណ្ណោះ។ ទីផ្សារស្បែកក្រពើកម្ពុជា មិនទាន់ចុះបញ្ជីក្នុងអនុញ្ញាពាណិជ្ជកម្មអន្តរជាតិ CITES ឲ្យទូលំទូលាយនោះដែរ ទើបធ្វើឲ្យកម្ពុជា មិនទាន់នាំចេញស្បែកក្រពើ ទៅកាន់ទីផ្សារធំៗបាន។ យ៉ាងណា កម្ពុជាកំពុងសម្លឹងរកមើលទីផ្សារធំៗ ដើម្បីធ្វើយ៉ាងណា ពាណិជ្ជកម្មចិញ្ចឹមក្រពើមានភាពប្រសើរឡើង តាមរយៈតម្រូវឲ្យម្ចាស់កសិដ្ឋានក្រពើ រៀបចំបែបបទដើម្បីចុះបញ្ជីក្នុងអនុញ្ញា CITES។
ក្នុងមួយឆ្នាំៗ កម្ពុជាបាននាំចេញស្បែកក្រពើចន្លោះពី ១ពាន់ទៅ ២ពាន់ស្បែក ទៅកាន់ទីផ្សារប្រទេសវៀតណាម ថៃ និងចិន។ ចំនួននេះ គឺស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលសាកល្បងតែប៉ុណ្ណោះ ព្រោះថា ស្បែកក្រពើកម្ពុជា មិនទាន់មានលទ្ធភាពគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីការនាំចេញទៅទីផ្សារធំៗ ដូចជានៅអឺរ៉ុបបាននៅឡើយទេ។ បញ្ហាដែលកម្ពុជាកំពុងប្រឈមមួយទៀត គឺស្បែកក្រពើកម្ពុជា មិនទាន់ទទួលស្គាល់ដោយអនុសញ្ញាពាណិជ្ជកម្មអន្តរជាតិ CITES ស្តីពីជំនួយក្រពើនោះទេ និងបញ្ហាជំងឺជាដើម។
អនុសញ្ញាពាណិជ្ជកម្មអន្តរជាតិ CITES បង្កើតឡើងដើម្បីត្រួតពិនិត្យ និងប្រាកដថា ស្បែកក្រពើដែលនាំចេញទៅក្រៅប្រទេស គឺមានគុណភាពល្អ និងជាស្បែកក្រពើក្នុងកសិដ្ឋាន មិនមែនជាស្បែកក្រពើធម្មជាតិនោះទេ។ អនុសញ្ញានេះ គឺដើម្បីអភិរក្សក្រពើព្រៃ និងក្រពើធម្មជាតិ ជៀសវាងពីការផុតពូជនៃសត្វក្រពើទាំងនោះ ក៏ដូចជាដើម្បីការពារធនធានធម្មជាតិជាដើម។
លោក ហេង សុវណ្ណារ៉ា អនុប្រធានអភិរក្សជលផល នៃរដ្ឋបាលជលផលបានឲ្យដឹងថា បច្ចុប្បន្នកម្ពុជាកំពុងសម្លឹងមើលទីផ្សារស្បែកក្រពើទៅកាន់ទីផ្សារធំៗ ក្រៅពីក្នុងតំបន់។ លោកបន្តថា កម្ពុជាកំពុងធ្វើយ៉ាងណា ដើម្បីធានាថា ទីផ្សារស្បែកក្រពើមានលក្ខណៈស្របច្បាប់ ដើម្បីឈានដល់ការចុះបញ្ជីក្នុងអនុសញ្ញា CITES ។ លោក សុវណ្ណារ៉ា បញ្ជាក់ថា៖« មិនមែនថាយើងគ្មានលទ្ធភាពផ្គត់ផ្គង់ទីផ្សារធំៗនោះទេ តែទន្ទឹមនឹងនោះ យើងត្រូវត្រៀមខ្លួនធ្វើយ៉ាងណា ផលិតឲ្យបានល្អ»។
យ៉ាងណាក៏ដោយ ការចិញ្ចឹមក្រពើនៅកម្ពុជាមិនទាន់ប្រសើរដូចប្រទេសផ្សេងៗទេ ជារួមក្រពើតែងមានជំងឺ ដែលធ្វើឲ្យតម្លៃស្បែកថោក និងអាចគ្មានទីផ្សារទៅក្រៅជាដើម ក្រៅពីផលិតក្នុងស្រុក។ បើតាមការបញ្ជាក់ថាពីមន្ត្រីនៃរដ្ឋបាលជលផល បច្ចុប្បន្នមានកន្លែងចិញ្ចឹមក្រពើចំនួន ៥៦៥កន្លែង ដែលបានចុះបញ្ជីជាថ្នាក់ជាតិ ដែលទទួលស្គាល់ដោយរដ្ឋបាលជលផល ក្រៅពីនេះ មានកន្លែងផ្សេងទៀត ដែលមិនទាន់ចុះបញ្ជី ហើយរដ្ឋបាលជលផលកំពុងប្រមែប្រមូលដើម្បីឲ្យកន្លែងទាំងនោះចុះបញ្ជី។ ខេត្តដែលមានកន្លែងចិញ្ចឹមក្រពើច្រើនជាងគេ គឺខេត្តសៀមរាប និងបណ្តាខេត្តស្ថិតនៅបណ្តោយបឹងទន្លេសាប។ ក្នុងចំណោមកសិដ្ឋានជាង៥០០កន្លែង មានតែ២០ប៉ុណ្ណោះ ដែលបានចុះបញ្ជីក្នុងអនុសញ្ញា CITES ហើយដែលអាចនាំចេញទៅទីផ្សារអន្តរជាតិបាន។
គួរបញ្ជាក់ថា កិច្ចប្រជុំអន្តរជាតិមួយបានធ្វើឡើងរយៈពេល៤ថ្ងៃ ចាប់ពីថ្ងៃទី ២៥ ដល់ថ្ងៃទី២៨ ឧសភានៅទីក្រុងសៀមរាប ដែលប្រមូលផ្តុំដោយអ្នកជំនាញក្រពើ មកពីបណ្តាចំនួន៤០ ក្នុងតំបន់អាស៊ីខាងកើត និងអាស៊ីអាគ្នេយ៍។ កិច្ចប្រជុំនេះ មានបំណងធ្វើសំខាន់ដើម្បីអភិរក្ស និងការធ្វើពាណិជ្ជកម្មក្រពើឲ្យបានត្រឹមត្រូវ គឺថា ទន្ទឹមនឹងពាណិជ្ជកម្មហើយ អ្នកជំនួញទាំងអស់មិនត្រូវភ្លេចពីការអភិរក្សប្រភេទសត្វដែលជិតផុតពូជនោះដែរ៕
ក្នុងមួយឆ្នាំៗ កម្ពុជាបាននាំចេញស្បែកក្រពើចន្លោះពី ១ពាន់ទៅ ២ពាន់ស្បែក ទៅកាន់ទីផ្សារប្រទេសវៀតណាម ថៃ និងចិន។ ចំនួននេះ គឺស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលសាកល្បងតែប៉ុណ្ណោះ ព្រោះថា ស្បែកក្រពើកម្ពុជា មិនទាន់មានលទ្ធភាពគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីការនាំចេញទៅទីផ្សារធំៗ ដូចជានៅអឺរ៉ុបបាននៅឡើយទេ។ បញ្ហាដែលកម្ពុជាកំពុងប្រឈមមួយទៀត គឺស្បែកក្រពើកម្ពុជា មិនទាន់ទទួលស្គាល់ដោយអនុសញ្ញាពាណិជ្ជកម្មអន្តរជាតិ CITES ស្តីពីជំនួយក្រពើនោះទេ និងបញ្ហាជំងឺជាដើម។
អនុសញ្ញាពាណិជ្ជកម្មអន្តរជាតិ CITES បង្កើតឡើងដើម្បីត្រួតពិនិត្យ និងប្រាកដថា ស្បែកក្រពើដែលនាំចេញទៅក្រៅប្រទេស គឺមានគុណភាពល្អ និងជាស្បែកក្រពើក្នុងកសិដ្ឋាន មិនមែនជាស្បែកក្រពើធម្មជាតិនោះទេ។ អនុសញ្ញានេះ គឺដើម្បីអភិរក្សក្រពើព្រៃ និងក្រពើធម្មជាតិ ជៀសវាងពីការផុតពូជនៃសត្វក្រពើទាំងនោះ ក៏ដូចជាដើម្បីការពារធនធានធម្មជាតិជាដើម។
លោក ហេង សុវណ្ណារ៉ា អនុប្រធានអភិរក្សជលផល នៃរដ្ឋបាលជលផលបានឲ្យដឹងថា បច្ចុប្បន្នកម្ពុជាកំពុងសម្លឹងមើលទីផ្សារស្បែកក្រពើទៅកាន់ទីផ្សារធំៗ ក្រៅពីក្នុងតំបន់។ លោកបន្តថា កម្ពុជាកំពុងធ្វើយ៉ាងណា ដើម្បីធានាថា ទីផ្សារស្បែកក្រពើមានលក្ខណៈស្របច្បាប់ ដើម្បីឈានដល់ការចុះបញ្ជីក្នុងអនុសញ្ញា CITES ។ លោក សុវណ្ណារ៉ា បញ្ជាក់ថា៖« មិនមែនថាយើងគ្មានលទ្ធភាពផ្គត់ផ្គង់ទីផ្សារធំៗនោះទេ តែទន្ទឹមនឹងនោះ យើងត្រូវត្រៀមខ្លួនធ្វើយ៉ាងណា ផលិតឲ្យបានល្អ»។
យ៉ាងណាក៏ដោយ ការចិញ្ចឹមក្រពើនៅកម្ពុជាមិនទាន់ប្រសើរដូចប្រទេសផ្សេងៗទេ ជារួមក្រពើតែងមានជំងឺ ដែលធ្វើឲ្យតម្លៃស្បែកថោក និងអាចគ្មានទីផ្សារទៅក្រៅជាដើម ក្រៅពីផលិតក្នុងស្រុក។ បើតាមការបញ្ជាក់ថាពីមន្ត្រីនៃរដ្ឋបាលជលផល បច្ចុប្បន្នមានកន្លែងចិញ្ចឹមក្រពើចំនួន ៥៦៥កន្លែង ដែលបានចុះបញ្ជីជាថ្នាក់ជាតិ ដែលទទួលស្គាល់ដោយរដ្ឋបាលជលផល ក្រៅពីនេះ មានកន្លែងផ្សេងទៀត ដែលមិនទាន់ចុះបញ្ជី ហើយរដ្ឋបាលជលផលកំពុងប្រមែប្រមូលដើម្បីឲ្យកន្លែងទាំងនោះចុះបញ្ជី។ ខេត្តដែលមានកន្លែងចិញ្ចឹមក្រពើច្រើនជាងគេ គឺខេត្តសៀមរាប និងបណ្តាខេត្តស្ថិតនៅបណ្តោយបឹងទន្លេសាប។ ក្នុងចំណោមកសិដ្ឋានជាង៥០០កន្លែង មានតែ២០ប៉ុណ្ណោះ ដែលបានចុះបញ្ជីក្នុងអនុសញ្ញា CITES ហើយដែលអាចនាំចេញទៅទីផ្សារអន្តរជាតិបាន។
គួរបញ្ជាក់ថា កិច្ចប្រជុំអន្តរជាតិមួយបានធ្វើឡើងរយៈពេល៤ថ្ងៃ ចាប់ពីថ្ងៃទី ២៥ ដល់ថ្ងៃទី២៨ ឧសភានៅទីក្រុងសៀមរាប ដែលប្រមូលផ្តុំដោយអ្នកជំនាញក្រពើ មកពីបណ្តាចំនួន៤០ ក្នុងតំបន់អាស៊ីខាងកើត និងអាស៊ីអាគ្នេយ៍។ កិច្ចប្រជុំនេះ មានបំណងធ្វើសំខាន់ដើម្បីអភិរក្ស និងការធ្វើពាណិជ្ជកម្មក្រពើឲ្យបានត្រឹមត្រូវ គឺថា ទន្ទឹមនឹងពាណិជ្ជកម្មហើយ អ្នកជំនួញទាំងអស់មិនត្រូវភ្លេចពីការអភិរក្សប្រភេទសត្វដែលជិតផុតពូជនោះដែរ៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
