ជាតិ
បទវិភាគ
អ្នកនយោបាយដើរចេញពីបក្ស និងបុគ្គលិកដើរចេញពីក្រុមហ៊ុនសុទ្ធតែអាក្រក់មែនឬ?
×![]()
ភ្នំពេញ៖ ក្នុងអតីតកាល សកម្មភាពរបស់បក្សនយោបាយនៅកម្ពុជាមិនសូវផុសផុលទេ ប៉ុន្តែ ចាប់ពីឆ្នាំ១៩៩៣មក សកម្មភាព របស់បក្សនយោបាយ បានចាប់ផ្ដើមសកម្មនិងផុសផុលជាបន្តបន្ទាប់ រហូតដល់លេចធ្លោជាងសកម្មភាពអ្វីទាំងអស់នៅក្នុងសង្គមខ្មែរ។ ក្នុងការប្រកួតប្រជែងគ្នារយៈពេលជិត៣០ឆ្នាំកន្លងមកនេះ យើងបានសង្កេតឃើញថា មានអ្នកនយោបាយមួយចំនួន បានចាកចេញពីបក្សនយោបាយមួយទៅចូលរួមក្នុងបក្សនយោបាយមួយទៀត ជាបន្តបន្ទាប់រហូតដល់ទៅពីរឬបីបក្សនយោបាយ។ តើមានអ្វីនៅពីក្រោយសកម្មភាពបែបនេះ? ហើយមនុស្សប្រភេទនេះ គួរទុកចិត្តបាន និង គួរឱ្យតម្លៃដែរឬទេ? 
ក្នុងការបោះឆ្នោតអាណត្តិទី១និងទី២ មានបក្សនយោបាយច្រើនចូលរួមប្រកួតប្រជែង ក្នុងអាណត្តិជាបន្តបន្ទាប់ចំនួនបក្សនយោបាយហាក់ដូចជាថយចុះជាលំដាប់។ ទន្ទឹនឹងនោះ គេសង្កេតឃើញមានសមាជិកបក្សនយោបាយមួយចំនួនបានចាកចេញពីបក្សនយោបាយរបស់ខ្លួន ទៅចូលរួមក្នុងបក្សនយោបាយផ្សេងៗ ជាបន្តបន្ទាប់។ បុគ្គលទាំងនេះ ភាគច្រើនតែងតែទទួលបានតំណែង ឬ ការងារមួយគ្រាន់បើដែរថ្វីបើមិនខ្ពស់ពេក។ ការងារសំខាន់របស់ពួកគេ គឺជួយការពារបក្សថ្មីរបស់ខ្លួន និង ជេរប្រទេច បកអាក្រាត ឬ វាយប្រហារទៅបក្សនយោបាយដែលខ្លួនធ្លាប់ធ្វើការកន្លងមក។
ជាទូទៅ ពួកគេទាំងអស់នោះ ត្រូវទទួលរងការរិះគន់ពីសាធារណមតិថា ជាមនុស្សក្បត់បក្ស ជាមនុស្សត្រូវគេទិញក្បាល ឬ ជាមនុស្សមិនមានគោលការណ៍ ឧត្តគតិ ឬ មនោគមន៍វិជ្ជា ច្បាស់លាស់, ជាមនុស្សគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន, ឱ្យតែអ្នកណាផ្ដល់ប្រយោជន៍ឱ្យច្រើនជាង គឺរត់ទៅបម្រើការឱ្យអ្នកនោះ ដោយមិនគិតថា អ្នកនោះ ឬ បក្សនោះ មានគោលនយោបាយល្អឬមិនល្អ, គិតគូរប្រយោជន៍ជាតិឬអត់ ឬ ជាបក្សដែលខ្លួនធ្លាប់ប្រឆាំងនោះទេ។ ជារួម ចំពោះជនប្រភេទនេះ តាមការសង្កេត គេបានឃើញថា ក្នុងការងារតស៊ូមតិ ឬ កាងារទប់នឹងការរិះគន់របស់បក្សនយោបាយផ្សេងៗ ឬ មហាជន ពួកគេបានដើរតួរសកម្ម និង មោះមុតជាងសកម្មជនដែលជាសមាជិកចាស់របស់បក្សនយោបាយនេះទៅទៀត។
បើក្នុងបរិបទវិស័យឯកជន កម្មករ ឬ បុគ្គលិក ដែលរត់ចេញពីសហគ្រាសមួយទៅសហគ្រាសមួយទៀត ហើយព្យាយាមបន្តុះបន្អាប់ ឬ បកអាក្រាតពីស្ថាប័នដើមដែលខ្លួនធ្លាប់បំពេញការងារក្នុងពេលធ្វើបទសម្ភាសន៍ចូលធ្វើការ, កម្មករ ឬ បុគ្គលិកនោះ នឹងមិនត្រូវបានគេជ្រើសរើសឱ្យធ្វើការទេ ពីព្រោះម្ចាស់សហគ្រាសថ្មីខ្លាច ពេលអ្នកនោះរត់ចេញពីសហគ្រាសរបស់ខ្លួន អ្នកនោះនឹងទៅនិយាយដើមសហគ្រាសរបស់ខ្លួន ដូចដែលពួកគេធ្វើចំពោះសហគ្រាសមុនរបស់គេដែរ។
ប៉ុន្តែ ចំពោះបក្សនយោបាយវិញ ជនប្រភេទនេះ បែរជាត្រូវបានគេទទួលយកភ្លាមៗ និង បានប្រគល់ការងារជាពិសេសឱ្យធ្វើ គឺជាសកម្មជនដែលត្រូវវាយប្រហារ ឬ វាយបកទៅបក្សនយោបាយដែលខ្លួនធ្លាប់បំពេញការងារទៅវិញ។
តាមការវិភាគ និងការសង្កេត គេយល់ថា តាមពិត ជនទាំងនេះ ក៏មិនមែនជាមនុស្សដែលបក្សថ្មីទុកចិត្តនិងឱ្យតម្លៃដែរ។ ការផ្ដល់តំណែង ឬ ការងារណាមួយឱ្យនោះ គឺគ្រាន់តែជាជាចំណង ដែលជាការងារមិនសំខាន់ ឬ ជាការងារដែលមនុស្សត្រឹមត្រូវខ្លះមិនចង់ធ្វើតែប៉ុណ្ណោះ។ ពីព្រោះ វាត្រូវប្រើពាក្យគ្រោតគ្រាត និង ត្រូវប្រឈមមុខនឹងការវាយប្រហារខាងពាក្សម្ដី និង ទស្សនៈច្រើនមុខព្រួញ ដែលស្ទើរតែគ្មានសេចក្ដីសុខ ឬ សេចក្ដីស្ងប់ក្នុងអារម្មណ៍ឡើយ។
លើសពីនេះទៀត ចំពោះសាធារណមតិវិញ មនុស្សដែលរត់ចេញពីបក្សមួយទៅបក្សមួយ ហើយបកអាក្រាត វាយប្រហារ ឬ មួលបង្កាច់បក្សដើមដែលខ្លួនធ្លាប់ធ្វើការងារនោះ គឺជាមនុស្សអសីលធម៌ មិនសូវមានតម្លៃ ជាមនុស្សមិនគួរឱ្យទុកចិត្ត និង មិនគួរឱ្យគោរពទេ។ ពួកគេក៏មិនមែនជាមនុស្សដែលអាចជួយទាក់ទាញប្រជាប្រិយភាពឱ្យបក្សថ្មីដែលពួកគេទើបតែនឹងផ្លាស់ចូលនោះដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ ជនប្រភេទនេះ អាចជាអ្នកធ្វើឱ្យខូចកិត្តិយស តម្លៃ បាត់បង់ការគោរព ឬ ធ្វើឱ្យបាត់សន្លឹកឆ្នោតរបស់បក្សថ្មីបន្ថែមទៀតក៏ថាបាន។
ទោះបីជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ ក៏មិនមែនអ្នករត់ចេញពីបក្សទាំងអស់សុទ្ធតែជាមនុស្សប្រភេទនេះដែរ ពីព្រោះ មេបក្សនយោបាយទាំងអស់ ក៏មិនមែនសុទ្ធតែបានប្រព្រឹត្តឬដឹកនាំល្អ ប្រកបដោយយុត្តិធម៌ និង ត្រឹមត្រូវ ចំពោះសមាជិករបស់ខ្លួននោះដែរ។ សម្រាប់ក្រុមហ៊ុនដូចគ្នាដែរ ប្រធានក្រុមហ៊ុនទាំងអស់មិនមែនសុទ្ធតែល្អនោះទេ។ ឯការនិយាយបកស្រាយរឿងពិតពីមូលហេតុដែលខ្លួនចាកចេញពីស្ថាប័នមួយ ឬ បោះបង់ចោលអ្វីមួយ ក៏មិនមែនជារឿងដែលមិនអាចធ្វើទៅបាននោះដែរ។ អ្វីដែលយើងគួរចៀសវាងនោះ គឺការមួលបង្កាច់ ឬ ការបំផ្លើសការណ៍ពិតចំពោះបក្សចាស់ដែលខ្លួនធ្លាប់បំពេញការងារ ដើម្បីផ្គាប់ចិត្ត ឬ យកគាប់គួរ និង ដើម្បីបង្កើនការជឿទុកចិត្តចំពោះមេបក្សថ្មីឯណោះទេ ដែលជារឿងអសីលធម៌ និង គួរចៀសវាងឱ្យបាន៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
