ពីនេះ ពីនោះ
តើពេលណាត្រូវសរសេរថា «បរិសុទ្ធ» និង«បរិសុទ្ធិ»នៅក្នុងភាសាខ្មែរ?
× ភ្នំពេញ៖ ពាក្យថា «បរិសុទ្ធ» និង«បរិសុទ្ធិ» សាធារណជន នៅមានភាពមិនច្បាស់លាស់នៅក្នុងការសរសេរថាពេលណាត្រូវ«បរិសុទ្ធ» ហើយពេលណាត្រូវសរសេរថា«បរិសុទ្ធិ។ មូលហេតុ គឺមិនសូវបានយល់ពីក្បួន វេយ្យាករណ៍ នៃកិរិយាសព្ទ គុណសព្ទ នាមសព្ទ បាលី និងសំស្ក្រឹតនៅក្នុងភាសាខ្មែរ។ ពាក្យថា«បរិសុទ្ធ» និង«បរិសុទ្ធិ»មានលក្ខខណ្ឌសរសេរដូចខាងក្រោម៖
នៅក្នុងការសរសេរអត្ថបទ សាធារណជនត្រូវចំណាំក្នុងក្បួនវេយ្យាករណ៍ខ្មែរថា បើខ្លួនចង់ប្រើពាក្យនេះ ជាគុណសព្ទ គឺត្រូវសរសេរថា «បរិសុទ្ធ» ដែលមានន័យថា ដែលស្អាត ឥតសៅហ្មង ឥតមោះមៃ ជាដើម។ ប៉ុន្តែ ប្រើជានាមសព្ទ គឺចាំបាច់ត្រូវសរសេរ«បរិសុទ្ធិ» ដែលមានន័យថា សេចក្ដីស្អាត ដំណើរឥតសៅហ្មង ការឥតមោះមៃ ជាដើម។
ប៉ុន្តែក្នុងករណី សាធារណជន សរសេរពាក្យនេះ ផ្សំជាមួយពាក្យថា «ការ, ក្ដី, សេចក្ដី និងដំណើរ» គឺមិនត្រូវសរសរថា «ការបរិសុទ្ធិ, ក្ដីបរិសុទ្ធិ, សេចក្ដីបរិសុទ្ធិ និងដំណើរបរិសុទ្ធិ» ឡើយ ព្រោះការសរសេរបែបនេះ មិនត្រឹមត្រូវតាមក្បួនវេយ្យាករណ៍ខ្មែរ នោះទេ។ មូលហេតុគឺដោយសារពាក្យថា «ការ, ក្ដី, សេចក្ដី និងដំណើរ» ជានាមសព្ទ មិនអាចយកមកផ្សំជាមួយពាក្យថា «បរិសុទ្ធិ»បានទេ ព្រោះជានាមសព្ទដូចគ្នា។
ដោយឡែក ចំពោះពាក្យថា «ការ, ក្ដី, សេចក្ដី និងដំណើរ»នេះ ត្រូវផ្សំជាមួយពាក្យថា «បរិសុទ្ធ» ទើបត្រឹមត្រូវ។ ឧទាហរណ៍៖ «ការបរិសុទ្ធ, ក្ដីបរិសុទ្ធ, សេចក្ដីបរិសុទ្ធ និងដំណើរបរិសុទ្ធ»៕
ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមខ្មែររបស់សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com