ពាក្យមួយចំនួនអាចសរសេរផ្តើមដោយ«ត្រ»ឬ«តា»ក៏បាន ក៏មិនប្តូរន័យដែរ។ ប៉ុន្តែពាក្យខ្លះទៀតមិនអាចសរសេរពី«ត្រ»ទៅ«តា»បានឡើយ។ នេះបើតាមវចនានុក្រមខ្មែរសម្តេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត។
ពាក្យដែលសរសេរផ្តើមដោយ«ត្រ» ទៅ«តា»ក៏បានដែរនោះមានដូចជា ត្រសក់ ឬ តាសក់, ត្រថុក ឬតាថុក, ត្រថឿង ឬតាថឿង, ត្រលាត់ ឬតាឡាត់, ត្រដក់ ឬ តាដក់, ត្រអក ឬតាអក, ត្រឱ ឬតាឱ ជាដើម។ ទោះបីសរសេរបែបណាក៏ដោយ ក៏ពាក្យទាំងនេះនៅតែរក្សាអត្ថន័យដូចគ្នាដដែល។
ប៉ុន្តែពាក្យខ្លះទៀតមិនអាចសរសេរផ្តើមដោយ«ត្រ»ទៅ«តា»បានឡើយ។ ពាក្យទាំងនោះមានដូចជា ត្របែក,ត្រប៉ែ,ត្រយូងចេក, ត្រកួន,ត្រឡាច,ត្រជាក់,ត្រគាក,ត្រឡប់,ត្រងាល,ត្រចៀក,ត្រដិត,ត្រពាំង។ល។។
បច្ចុប្បន្នមានពលរដ្ឋខ្លះនិយមនិយាយពាក្យទាំងនេះដោយបញ្ចេញសំឡេងជា«តា»នៅខាងដើមពាក្យ ដូចជា តាបែក, តាប៉ែ,តាយូងចេក ,តាកួន,តាឡាច,តាជាក់,តាគាក, តាឡប់,តាងាល,តាចៀក,តាដិត,តាពាំងជាដើម។ ពាក្យទាំងនោះត្រូវបានពលរដ្ឋនិយមនិយាយខុសពីវចនានុក្រមខ្មែរសម្តេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត៕