តាម​វចនានុក្រម​ខ្មែរសម្តេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត «ផ្ញើ» មានន័យថា បញ្ជូន​បញ្ញើពីទីមួយទៅកាន់ទីមួយទៀត។ ផ្ញើសំបុត្រទៅបងប្អូននៅកំពង់ចាម, ផ្ញើអីវ៉ាន់តាមកប៉ាល់ ។ ដាក់ទុកឲ្យគេទទួលបញ្ញើដោយមានពាក្យផ្ដាំ ឬ សន្យាយ៉ាងណាៗ។ ខ្ញុំសុំផ្ញើហិបនេះនៅផ្ទះអ្នកសិនដល់ថ្ងៃស្អែកខ្ញុំនឹងមកយក ។

 

បញ្ញើ គឺ​អ្វីៗដែលគេផ្ញើ, របស់ផ្ញើ។ ទទួលបញ្ញើ ។ ពាក្យទំនឹមបុរាណ៖ បញ្ញើទុកស្មើបំណុល អត្ថន័យថា អ្វីៗដែលគេផ្ញើទុកផង, កាលបើវិនាសខូចបាត់ទៅ, អ្នកទទួលត្រូវសងគេ ទុកដូចជាបំណុល ៕