ជាតិ
បទយកការណ៍ / បទសម្ភាសន៍
×![]()
នៅថ្ងៃទី២៣កុម្ភៈឆ្នាំ២០១៤នេះ គឺដល់ឆ្នាំទី៧ហើយ ដែលតារាចម្រៀងពៅ បញ្ញាពេជ្របានប្រើជីវិតនៅលើរទេះរុញ។ អារម្មណ៍មួរម៉ៅ ឈឺចាប់ តាំងចិត្ត សប្បាយរីករាយ គឺជាស្ថានភាពផ្លូវចិត្តរបស់អតីតតារាចម្រៀងដ៏ល្បីនៃក្រុមហ៊ុនហង្សមាស តាំងពីក្រោយថ្ងៃសោកនាដកម្ម ថ្ងៃទី២៣ កុម្ភៈឆ្នាំ២០០៧។ គ្មានជម្រើសផ្សេងក្រៅពីរៀនគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ដើម្បីសុខភាពខ្លួនឯងឡើយ។ រយៈពេលចុងក្រោយនេះ បញ្ញាពេជ្របានរកឃើញសេចក្តីស្ងប់ សេចក្តីសុខសម្រាប់ជីវិតជាជនពិការរបស់កញ្ញាហើយ ហើយក៏មានលទ្ធភាពអាចវិលចូលពិភពចម្រៀងវិញបានដែរ ប្រសិនបើមានក្រុមហ៊ុនផលិតចម្រៀងណាអាចផ្តល់ឱកាសអោយកញ្ញា។ គ្រាន់តែថា បញ្ញាពេជ្រមិនអាចឈរច្រៀងដូចមុនបាននោះទេ។
នៅជាន់ទី២នៃផ្ទះល្វែងមួយដែលស្ថិតនៅក្រោយផ្សារទំនើបសុវណ្ណា គឺជាកន្លែងស្នាក់នៅរបស់ពៅ បញ្ញាពេជ្រ។ ប្រសិនបើគេឡើងតាមជណ្តើរទៅដល់ជាន់ទី២នោះ គេនឹងឃើញផ្ទាំងរូបថតដ៏ស្រស់សោភារបស់កញ្ញាតារាចម្រៀង ដែលត្រូវបានព្យួរនៅលើជញ្ជាំងទល់មុខជណ្តើរនេះ ដែលស្ថិតនៅចំកណ្តាលនៃបន្ទប់ពីរ (បន្ទប់ខាងមុខ និងក្រោយ) តាមរបៀបផ្ទះល្វែង។ ពន្លឺថ្ងៃចាំងចូលតាមបង្អួចនៃបន្ទប់ខាងក្រោយ បានហៀរពន្លឺខ្លះមកដល់ត្រឹមពាក់បណ្តាលផ្ទះប៉ុណ្ណោះ។ ពន្លឺមិនបានជះចូលធ្វើអោយភ្លឺបន្ទប់ខាងមុខដែលមាននារីអាយុ២៨ឆ្នាំម្នាក់កំពុងអង្គុយនៅលើរទេះរុញនោះឡើយ។
នេះជាបន្ទប់គេងរបស់តារាចំរៀងសំឡេងផ្អែម ពៅ បញ្ញាពេជ្រ ដែលកាលពី៧ឆ្នាំមុន (ព្រឹកព្រលឹមម៉ោង៦ថ្ងៃទី២៣កុម្ភៈ ២០០៧) បានទទួលរងការបាញ់ប្រហារពីជនមិនស្គាល់មុខនៅក្បែរក្រសួងឧស្សាហកម្ម លើមហាវិថីព្រះនរោត្តម ខណៈនាងរៀបចូលរៀននៅវិទ្យាស្ថានELT។ ជាថ្ងៃសោកនាដកម្មដែលធ្វើអោយជីវិតតារាចម្រៀងរូបនេះប្រែប្រួល ពីភាពត្រចះត្រចង់ មកក្នុងពិភពខ្វះពន្លឺដូចក្នុងបន្ទប់របស់នាងសព្វថ្ងៃ។
ហាត់ចិត្ត អានធម៌បំភ្លេចថ្ងៃសោកនាដកម្ម
ថ្វីត្បិដតែអង្គុយនៅមួយកន្លែងលើរទេះរុញ ប៉ុន្តែនៅពេលនេះ ពេជ្រ (ឈ្មោះហៅនៅផ្ទះ) មិនបានបង្ហាញទឹកមុខស្រពាប់ស្រពោន តូចចិត្ត ឬពិបាកចិត្តទៀតឡើយ។ ពេជ្របានរម្លឹកថា កញ្ញាបានប្រើពេលវេលាឈឺចាប់ទាំងរាយកាយ និងឈឺចិត្តនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យវៀតណាម និងប្រទេសថៃចាប់ពីឆ្នាំ២០០៧ដល់ឆ្នាំ២០០៩ មុនពេលកញ្ញាវិលត្រឡប់មកសម្រាកព្យាបាលនៅក្នុងប្រទេសកំណើត។ ពេលមកដល់ផ្ទះនេះហើយដែលកញ្ញាពេជ្រចាប់ផ្តើមសម្រេចត្រូវហាត់ពត់ចិត្ត បំភ្លេចការឈឺចាប់។
នៅជាន់ទី២នៃផ្ទះល្វែងមួយដែលស្ថិតនៅក្រោយផ្សារទំនើបសុវណ្ណា គឺជាកន្លែងស្នាក់នៅរបស់ពៅ បញ្ញាពេជ្រ។ ប្រសិនបើគេឡើងតាមជណ្តើរទៅដល់ជាន់ទី២នោះ គេនឹងឃើញផ្ទាំងរូបថតដ៏ស្រស់សោភារបស់កញ្ញាតារាចម្រៀង ដែលត្រូវបានព្យួរនៅលើជញ្ជាំងទល់មុខជណ្តើរនេះ ដែលស្ថិតនៅចំកណ្តាលនៃបន្ទប់ពីរ (បន្ទប់ខាងមុខ និងក្រោយ) តាមរបៀបផ្ទះល្វែង។ ពន្លឺថ្ងៃចាំងចូលតាមបង្អួចនៃបន្ទប់ខាងក្រោយ បានហៀរពន្លឺខ្លះមកដល់ត្រឹមពាក់បណ្តាលផ្ទះប៉ុណ្ណោះ។ ពន្លឺមិនបានជះចូលធ្វើអោយភ្លឺបន្ទប់ខាងមុខដែលមាននារីអាយុ២៨ឆ្នាំម្នាក់កំពុងអង្គុយនៅលើរទេះរុញនោះឡើយ។
នេះជាបន្ទប់គេងរបស់តារាចំរៀងសំឡេងផ្អែម ពៅ បញ្ញាពេជ្រ ដែលកាលពី៧ឆ្នាំមុន (ព្រឹកព្រលឹមម៉ោង៦ថ្ងៃទី២៣កុម្ភៈ ២០០៧) បានទទួលរងការបាញ់ប្រហារពីជនមិនស្គាល់មុខនៅក្បែរក្រសួងឧស្សាហកម្ម លើមហាវិថីព្រះនរោត្តម ខណៈនាងរៀបចូលរៀននៅវិទ្យាស្ថានELT។ ជាថ្ងៃសោកនាដកម្មដែលធ្វើអោយជីវិតតារាចម្រៀងរូបនេះប្រែប្រួល ពីភាពត្រចះត្រចង់ មកក្នុងពិភពខ្វះពន្លឺដូចក្នុងបន្ទប់របស់នាងសព្វថ្ងៃ។
ហាត់ចិត្ត អានធម៌បំភ្លេចថ្ងៃសោកនាដកម្ម
ថ្វីត្បិដតែអង្គុយនៅមួយកន្លែងលើរទេះរុញ ប៉ុន្តែនៅពេលនេះ ពេជ្រ (ឈ្មោះហៅនៅផ្ទះ) មិនបានបង្ហាញទឹកមុខស្រពាប់ស្រពោន តូចចិត្ត ឬពិបាកចិត្តទៀតឡើយ។ ពេជ្របានរម្លឹកថា កញ្ញាបានប្រើពេលវេលាឈឺចាប់ទាំងរាយកាយ និងឈឺចិត្តនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យវៀតណាម និងប្រទេសថៃចាប់ពីឆ្នាំ២០០៧ដល់ឆ្នាំ២០០៩ មុនពេលកញ្ញាវិលត្រឡប់មកសម្រាកព្យាបាលនៅក្នុងប្រទេសកំណើត។ ពេលមកដល់ផ្ទះនេះហើយដែលកញ្ញាពេជ្រចាប់ផ្តើមសម្រេចត្រូវហាត់ពត់ចិត្ត បំភ្លេចការឈឺចាប់។
នេះគឺជាជំរើសដ៏ល្អជាងគេ ដែលកញ្ញាយល់ថា វានឹងធ្វើអោយសុខភាពរបស់កញ្ញាកាន់តែរឹងប៉ឹង។ បើតាមការបញ្ជាក់របស់បញ្ញាពេជ្រ សៀវភៅធម៌ ព្រះសង្ឃ និងគ្រូពេទ្យគឺជា បុគ្គលចំបងដែលបង្រៀនកញ្ញាអំពីការធ្វើជីវិតអោយស្ងប់នេះ។ «ព្រះសង្ឃបានជួយណែនាំអប់រំចិត្តខ្ញុំច្រើន ខ្ញុំមានបងប្រុសបង្កើតដែលធ្លាប់បួសជាសង្ឃ និងព្រះសង្ឃដែលនិមន្តមកសូត្រមន្តនៅផ្ទះ ព្រះអង្គតែងតែពន្យល់ណែនាំ បើទោះជាខ្ញុំមិនបានធ្វើអ្វីអាក្រក់នៅជាតិនេះ ក៏ប្រហែលជាតិមុន ខ្ញុំបានធ្វើអ្វីមិនល្អ ហើយត្រូវសងកម្មនៅជាតិនេះ។ បើគិតតាមវិទ្យាសាស្ត្រ គេធ្វើបាបយើង បានយើងក្លាយជាអីចឹង។ តែបើនិយាយពីផ្លូវធម៌ បានន័យថា យើងមានកម្ម។ អ៊ីចឹងបើខ្ញុំយកផ្លូវធម៌មកដាក់ក្នុងខ្លួន ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ស្ងប់។ ខ្ញុំព្យាយាមគិតអ្វីដែលល្អៗ ដើម្បីសុខភាពរបស់ខ្ញុំ»។ នេះគឺជាការរៀបរាប់របស់បញ្ញាពេជ្រដែលអង្គុយនៅលើរទេះរុញពណ៌ខ្មៅ នៅក្បែរគ្រែពូកដ៏ធំមួយ។
បញ្ញាពេជ្រនិយាយបញ្ចេញសំឡេងលះៗហាក់ដូចជាមានសុខភាពល្អធម្មតា ប៉ុន្តែយូៗម្តង កញ្ញាត្រូវសម្រាកបន្តិច ដើម្បីដកដង្ហើមអោយបានវែង និងបានតម្រេកបង្អែកកៅអីរទេះរុញ ដោយមានជំនួយពី ចាន់ដែលជាអ្នកនៅជួយមើលថែបញ្ញាពេជ្រ។ ក្រោយពីសម្រាកបន្តិច ពៅ បញ្ញាពេជ្របន្ថែមថា៖«ខ្ញុំត្រូវតែសប្បាយចិត្ត ត្រូវតែមានសុខភាពល្អ ដើម្បីកុំអោយបងស្រី និងពិសេសម្តាយខ្ញុំ បារម្ភ។ ពួកគាត់ខ្វល់ខ្វាយពីសុខភាពខ្ញុំជានិច្ច។ ម្តាយខ្ញុំគាត់មានបញ្ហាបេះដូងដែរ ខ្ញុំមិនចង់អោយពិបាកចិត្តទេ»។
បង្កើតការងារ ដើម្បីអោយខ្លួនឯងរវល់
«មនុស្សគ្រប់គ្នាបានសួរសំណួរដូចគ្នាមកខ្ញុំថា តើខ្ញុំធុញ ឬអផ្សុកទេ បើនៅតែមួយកន្លែងអីចឹង? ខ្ញុំឆ្លើយវិញថា ខ្ញុំអត់អផ្សុកទេ។ ព្រោះខ្ញុំមាន program របស់ខ្ញុំ ដូចជា ហាត់ចលនា បង្រៀនក្មួយៗ រៀនសូត្រអ្វីៗដែលខ្ញុំមិនចេះ…»។ បញ្ញាពេជ្ររៀបរាប់ដោយបញ្ចេញសំណើចតិចៗផង។
បន្ទប់ទំហំប្រហែល២០ម៉ែត្រការេ វាគឺជាបន្ទប់គេងផង បន្ទប់ហាត់ចលនាផង និងជាបន្ទប់សិក្សាផងដែររបស់បញ្ញាពេជ្រ។ អាចនិយាយបានថា គឺនៅក្នុងបន្ទប់នេះហើយដែលអតីតតារាចម្រៀងហាត់រៀនធ្វើអោយចិត្តស្ងប់ពីការឈឺចាប់ តាមរយៈការបង្កើតកាលវិភាគការងារប្រចាំថ្ងៃដោយខ្លួនឯងនោះ។ នៅលើរទេះរុញដែលមានភ្ជាប់បន្ទះក្តារដូចកូនតុតូចមួយនោះ កញ្ញាពេជ្របានដាក់កុំព្យូទ័រយួដៃម៉ាក Asus ពណ៌ឈាមជ្រូកមួយ។ Laptop នេះក៏ជាមិត្តភក្តិ និងគ្រូរបស់ពេជ្រ។ ជាមួយនឹងកុំព្យួទ័រយួរដៃនេះហើយដែល បញ្ញាពេជ្រប្រើប្រាស់ហាត់រៀនកាត់ត និងបញ្ចូលសំឡេងចំរៀងដោយខ្លួនឯង និងពេលខ្លះ កញ្ញាក៏ប្រើប្រាស់វាដើម្បីជជែកគ្នាលេងជាមួយមិត្តនៅក្នុងហ្វ៊េសប៊ុក។
តាមរយៈហ្វ៊េសប៊ុកនេះហើយ ដែលពៅ បញ្ញាពេជ្របានបង្ហោះរូបភាព និងសកម្មភាពខ្លះៗរបស់កញ្ញាបង្ហាញអ្នកគាំទ្រ និងមិត្តភក្តិ។ ភាគច្រើនគឺជា រូបថតនៃភាពញញឹម(ពាក់កណ្តាលខ្លួន)របស់អតីតតារាចម្រៀងរូបនេះ ដែលពេលខ្លះធ្វើអោយគេភ្លេចគិតថា កញ្ញាធ្លាប់ជួបគ្រោះថ្នាក់។
ក្រៅពីចំណាយពេលខ្លះសម្រាប់ការកំសាន្តនៅតាមបណ្តាញសង្គម បញ្ញាពេជ្រត្រូវប្រើប្រាស់ពេលវេលាចាំបាច់សម្រាប់ការហាត់ចលនា ដោយរួមមានទាំងការហាត់ចលនាដៃ ជើង ហាត់ឈ ទៅតាមបច្ចេកទេសរបស់គ្រូពេទ្យចលនា។ ឧបករណ៍ហាត់ចលនាក៏មាននៅក្នុងបន្ទប់គេងរបស់បញ្ញាពេជ្រដែរ។ បើសួរអំពីលទ្ធភាពដែលពៅ បញ្ញាពេជ្រអាចដើរបាននោះ នេះគឺជាសំណួរដែលគ្មានចំលើយពិតប្រាកដ និងច្បាស់លាស់នៅឡើយ។
បញ្ញាពេជ្រពន្យល់យ៉ាងដូច្នេះថា៖«ចំពោះបញ្ហាហ្នឹង វាពិបាកនិយាយ។ ពីព្រោះថា របួសយើងប៉ះពាល់ដល់ខួរឆ្អឹងខ្នង ហើយវាធ្វើអោយដាច់សរសៃ។ ខ្ញុំសួរ docteur ថា ពេលណាខ្ញុំអាចដើរបាន គាត់អត់និយាយ។ គាត់ថា វាអាស្រ័យពេលវេលា។ បើយើងនៅក្មេង ហើយព្យាយាមសប្បាយចិត្តទៅ កោសិកាវាអាចលូតលាស់បាន វាអាចសង្ឃឹម… ខ្ញុំចេះតែគិតថា ខ្ញុំសង្ឃឹម វាគ្រាន់បើជាងអត់សង្ឃឹម។ ហើយបើមើលតាមអាការៈជំងឺយើង ពីដំបូងដល់ឥឡូវ វាក៏មិននៅដដែលដែរ»។
ចាន់ ជាចំណែកមួយនៃជីវិតពេជ្រ
នៅជាន់ទី២នៃផ្ទះល្វែងរបស់បងស្រីដែលមានដាក់អ៊ុតសក់នោះ ចាន់ អាយុ១៩ឆ្នាំ គឺជាអ្នករស់នៅជាមួយ និងថែទាំបញ្ញាពេជ្រ។ ចាន់ត្រូវបានចាត់ទុកជាចំណែកខ្លួនមួយបញ្ញាពេជ្រ នេះបើតាមការបញ្ជាក់របស់បញ្ញាពេជ្រ និងបងស្រីដែលអង្គុយនៅលើពូកក្បែរនោះ ហើយពេលខ្លះបានឆ្លងឆ្លើយសំដីជាមួយបញ្ញាពេជ្រ។ «រាល់ថ្ងៃហ្នឹង អ្វីដែលធ្វើអោយពេជ្របារម្ភជាងគេ និងពិបាកចិត្តជាងគេ គឺខ្លាចចាន់ត្រូវឪពុកម្តាយយកត្រឡប់ទៅវិញ។ សព្វថ្ងៃនេះ ចាន់ជួយពេជ្រច្រើនណាស់។ គាត់យល់កិច្ចការងារទាំងអស់ ទាំងការជួយលំហាត់ប្រាណ ហើយពួកគេទាំងពីរនាក់យល់ចិត្តគ្នាទៀតណាស់។ ដល់ចឹងទៅ ខ្ញុំក៏ពិបាកចិត្តដែរ។ បើចាន់ទៅស្រុកវិញ ខ្ញុំមិនដឹងធ្វើម៉េចទេ?» បងស្រីរបស់បញ្ញាពេជ្រត្អូញត្អែរនៅចំពោះមុខប្អូនស្រីខ្លួន និងចាន់ដែលនៅឈសើចញឹមៗ បែបអៀនប្រៀន។
នៅពេលដែលសួរថា តើចាន់នឹងចាកចេញពីបងពេជ្រ ឬយ៉ាងណានោះ? ចាន់ឆ្លើយថា «មិនដឹង»។ ប៉ុន្តែថា សព្វថ្ងៃនេះ ចាន់និយាយថា ខ្លួនស្រឡាញ់បងពេជ្រ។ «ការងារខ្ញុំធ្វើរាល់ថ្ងៃអត់ហត់ផង។ ខ្ញុំស្រឡាញ់គាត់ អាណិតគាត់ ឃើញគាត់ពិបាក។ ខ្ញុំជួយលើកគាត់ងូតទឹក រៀបបាយទឹកអោយគាត់។ ពេលទំនេរគាត់បង្រៀនភាសាអង់គ្លេសអោយខ្ញុំ គាត់ច្រៀងអោយខ្ញុំស្តាប់។ ខ្ញុំមិនដឹងថា ពេលណាខ្ញុំត្រូវទៅស្រុកកំណើតវិញនោះទេ។ ប៉ុន្តែពេលនេះ ខ្ញុំនៅជាមួយគាត់» ចាន់ឈនិយាយក្នុងសំឡេងតិច ក្រោមរូបថតរបស់ពៅ បញ្ញាពេជ្រ២ផ្ទាំង ដែលព្យួរនៅលើជញ្ជាំង។ ជារូបថតក្នុងឯកសណ្ឋានទទួលសញ្ញាបត្របរិញ្ញាផ្នែកធនាគារ និងអនុបណ្ឌិតផ្នែកគ្រប់គ្រងសណ្ឋាគារ។
«ខ្ញុំអាចច្រៀងបានឡើងវិញហើយ»
អវត្តមានអ្នកនៅមើលថែគឺជាកង្វល់មួយមែនហើយ។ ប៉ុន្តែបញ្ហាចំពោះមុខមួយដ៏សំខាន់នោះ គឺការចំណាយលើថ្លៃព្យាបាលប្រចាំខែ។ ក្រោយពីបានចំណាយថវិកាប្រមាណ២០ម៉ឺនដុល្លារហើយនោះ សព្វថ្ងៃនេះ ក្រុមគ្រួសារត្រូវត្រៀមប្រាក់ជាង១០០០ដុល្លារ សម្រាប់ការព្យាបាលប្រចាំខែទៀត។ ទំនងជាទទួលរងបន្ទុកយ៉ាងដូច្នេះហើយ បានជាពៅ បញ្ញាពេជ្រ ក្នុងពេលកន្លងមក មិនបានខ្មាសអៀនក្នុងការអំពាវនាវរកជំនួយសប្បុរសធម៌នោះឡើយ។ យូរៗម្តង មានអ្នកគាំទ្រ និងមិត្តសិល្បករចាស់ៗបាននាំយកថវិកាខ្លះមកហើយក្រុមគ្រួសារ និងសួរសុខទុក្ខពៅ បញ្ញាពេជ្រ។
អតីតតារាចម្រៀងរូបនេះ ក៏មិនរារែកនឹងយាយប្រាប់ត្រង់ថា កញ្ញាស្វាគមន៍ និងរង់ចាំទទួលជំនួយសប្បុរសធម៌ថែមទៀតដើម្បីមានលទ្ធភាពព្យាបាលភាពពិការរបស់ខ្លួន។ ប្រសិនពេលខ្លះ គេឃើញពៅ បញ្ញាពេជ្របង្ហោះបទចម្រៀងដែលកញ្ញាច្រៀង និងកាត់តដោយខ្លួនឯងនៅក្នុងបន្ទប់គេងនោះ វាក៏ទំនងជាសារមួយដែល ពៅ បញ្ញាពេជ្រចង់បង្ហាញសូរសៀង ឡើងវិញនៅក្នុងពិភពវិស័យចម្រៀងដែរ។
« មិនមែនខ្ញុំក្លាយជាអីចឹងហើយ ខ្ញុំចង់ទាមទារអោយផលិតកម្មនានាមកហៅខ្ញុំច្រៀននោះទេ។ ខ្ញុំខា្លចគេរិះគន់ថា ខ្ញុំក្លាយទៅជាអីចឹងហើយ ខ្ញុំនៅត្រដរចង់ច្រៀងទៀត។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើមានផលិតកម្មណា ផ្តល់ឱកាសអោយខ្ញុំនោះ ខ្ញុំទទួលយក។ អ្វីដែលខ្ញុំអាចធ្វើបាន គឺខ្ញុំច្រៀងបាន តែអង្គុយច្រៀង។ បើមានឱកាស មែនខ្ញុំអាចរកលុយបាន»។ តារាចម្រៀងស្បែកស ពៅ បញ្ញាពេជ្រនិយាយអះអាងយ៉ាងក្លៀវក្លា ក្នុងក្តីសង្ឃឹមថា កញ្ញានឹងអាចមានថ្ងៃសាកល្បងនៅក្នុងបន្ទប់ស្ទីដ្យូនៃផលិតកម្មចំរៀងណាមួយ ដែលមិនមែនជាបន្ទប់គេងដែលកញ្ញាបានប្រើសម្រាប់ហាត់ច្រៀងរាល់ថ្ងៃនោះឡើយ៕
បញ្ញាពេជ្រនិយាយបញ្ចេញសំឡេងលះៗហាក់ដូចជាមានសុខភាពល្អធម្មតា ប៉ុន្តែយូៗម្តង កញ្ញាត្រូវសម្រាកបន្តិច ដើម្បីដកដង្ហើមអោយបានវែង និងបានតម្រេកបង្អែកកៅអីរទេះរុញ ដោយមានជំនួយពី ចាន់ដែលជាអ្នកនៅជួយមើលថែបញ្ញាពេជ្រ។ ក្រោយពីសម្រាកបន្តិច ពៅ បញ្ញាពេជ្របន្ថែមថា៖«ខ្ញុំត្រូវតែសប្បាយចិត្ត ត្រូវតែមានសុខភាពល្អ ដើម្បីកុំអោយបងស្រី និងពិសេសម្តាយខ្ញុំ បារម្ភ។ ពួកគាត់ខ្វល់ខ្វាយពីសុខភាពខ្ញុំជានិច្ច។ ម្តាយខ្ញុំគាត់មានបញ្ហាបេះដូងដែរ ខ្ញុំមិនចង់អោយពិបាកចិត្តទេ»។
បង្កើតការងារ ដើម្បីអោយខ្លួនឯងរវល់
«មនុស្សគ្រប់គ្នាបានសួរសំណួរដូចគ្នាមកខ្ញុំថា តើខ្ញុំធុញ ឬអផ្សុកទេ បើនៅតែមួយកន្លែងអីចឹង? ខ្ញុំឆ្លើយវិញថា ខ្ញុំអត់អផ្សុកទេ។ ព្រោះខ្ញុំមាន program របស់ខ្ញុំ ដូចជា ហាត់ចលនា បង្រៀនក្មួយៗ រៀនសូត្រអ្វីៗដែលខ្ញុំមិនចេះ…»។ បញ្ញាពេជ្ររៀបរាប់ដោយបញ្ចេញសំណើចតិចៗផង។
បន្ទប់ទំហំប្រហែល២០ម៉ែត្រការេ វាគឺជាបន្ទប់គេងផង បន្ទប់ហាត់ចលនាផង និងជាបន្ទប់សិក្សាផងដែររបស់បញ្ញាពេជ្រ។ អាចនិយាយបានថា គឺនៅក្នុងបន្ទប់នេះហើយដែលអតីតតារាចម្រៀងហាត់រៀនធ្វើអោយចិត្តស្ងប់ពីការឈឺចាប់ តាមរយៈការបង្កើតកាលវិភាគការងារប្រចាំថ្ងៃដោយខ្លួនឯងនោះ។ នៅលើរទេះរុញដែលមានភ្ជាប់បន្ទះក្តារដូចកូនតុតូចមួយនោះ កញ្ញាពេជ្របានដាក់កុំព្យូទ័រយួដៃម៉ាក Asus ពណ៌ឈាមជ្រូកមួយ។ Laptop នេះក៏ជាមិត្តភក្តិ និងគ្រូរបស់ពេជ្រ។ ជាមួយនឹងកុំព្យួទ័រយួរដៃនេះហើយដែល បញ្ញាពេជ្រប្រើប្រាស់ហាត់រៀនកាត់ត និងបញ្ចូលសំឡេងចំរៀងដោយខ្លួនឯង និងពេលខ្លះ កញ្ញាក៏ប្រើប្រាស់វាដើម្បីជជែកគ្នាលេងជាមួយមិត្តនៅក្នុងហ្វ៊េសប៊ុក។
តាមរយៈហ្វ៊េសប៊ុកនេះហើយ ដែលពៅ បញ្ញាពេជ្របានបង្ហោះរូបភាព និងសកម្មភាពខ្លះៗរបស់កញ្ញាបង្ហាញអ្នកគាំទ្រ និងមិត្តភក្តិ។ ភាគច្រើនគឺជា រូបថតនៃភាពញញឹម(ពាក់កណ្តាលខ្លួន)របស់អតីតតារាចម្រៀងរូបនេះ ដែលពេលខ្លះធ្វើអោយគេភ្លេចគិតថា កញ្ញាធ្លាប់ជួបគ្រោះថ្នាក់។
ក្រៅពីចំណាយពេលខ្លះសម្រាប់ការកំសាន្តនៅតាមបណ្តាញសង្គម បញ្ញាពេជ្រត្រូវប្រើប្រាស់ពេលវេលាចាំបាច់សម្រាប់ការហាត់ចលនា ដោយរួមមានទាំងការហាត់ចលនាដៃ ជើង ហាត់ឈ ទៅតាមបច្ចេកទេសរបស់គ្រូពេទ្យចលនា។ ឧបករណ៍ហាត់ចលនាក៏មាននៅក្នុងបន្ទប់គេងរបស់បញ្ញាពេជ្រដែរ។ បើសួរអំពីលទ្ធភាពដែលពៅ បញ្ញាពេជ្រអាចដើរបាននោះ នេះគឺជាសំណួរដែលគ្មានចំលើយពិតប្រាកដ និងច្បាស់លាស់នៅឡើយ។
បញ្ញាពេជ្រពន្យល់យ៉ាងដូច្នេះថា៖«ចំពោះបញ្ហាហ្នឹង វាពិបាកនិយាយ។ ពីព្រោះថា របួសយើងប៉ះពាល់ដល់ខួរឆ្អឹងខ្នង ហើយវាធ្វើអោយដាច់សរសៃ។ ខ្ញុំសួរ docteur ថា ពេលណាខ្ញុំអាចដើរបាន គាត់អត់និយាយ។ គាត់ថា វាអាស្រ័យពេលវេលា។ បើយើងនៅក្មេង ហើយព្យាយាមសប្បាយចិត្តទៅ កោសិកាវាអាចលូតលាស់បាន វាអាចសង្ឃឹម… ខ្ញុំចេះតែគិតថា ខ្ញុំសង្ឃឹម វាគ្រាន់បើជាងអត់សង្ឃឹម។ ហើយបើមើលតាមអាការៈជំងឺយើង ពីដំបូងដល់ឥឡូវ វាក៏មិននៅដដែលដែរ»។
ចាន់ ជាចំណែកមួយនៃជីវិតពេជ្រ
នៅជាន់ទី២នៃផ្ទះល្វែងរបស់បងស្រីដែលមានដាក់អ៊ុតសក់នោះ ចាន់ អាយុ១៩ឆ្នាំ គឺជាអ្នករស់នៅជាមួយ និងថែទាំបញ្ញាពេជ្រ។ ចាន់ត្រូវបានចាត់ទុកជាចំណែកខ្លួនមួយបញ្ញាពេជ្រ នេះបើតាមការបញ្ជាក់របស់បញ្ញាពេជ្រ និងបងស្រីដែលអង្គុយនៅលើពូកក្បែរនោះ ហើយពេលខ្លះបានឆ្លងឆ្លើយសំដីជាមួយបញ្ញាពេជ្រ។ «រាល់ថ្ងៃហ្នឹង អ្វីដែលធ្វើអោយពេជ្របារម្ភជាងគេ និងពិបាកចិត្តជាងគេ គឺខ្លាចចាន់ត្រូវឪពុកម្តាយយកត្រឡប់ទៅវិញ។ សព្វថ្ងៃនេះ ចាន់ជួយពេជ្រច្រើនណាស់។ គាត់យល់កិច្ចការងារទាំងអស់ ទាំងការជួយលំហាត់ប្រាណ ហើយពួកគេទាំងពីរនាក់យល់ចិត្តគ្នាទៀតណាស់។ ដល់ចឹងទៅ ខ្ញុំក៏ពិបាកចិត្តដែរ។ បើចាន់ទៅស្រុកវិញ ខ្ញុំមិនដឹងធ្វើម៉េចទេ?» បងស្រីរបស់បញ្ញាពេជ្រត្អូញត្អែរនៅចំពោះមុខប្អូនស្រីខ្លួន និងចាន់ដែលនៅឈសើចញឹមៗ បែបអៀនប្រៀន។
នៅពេលដែលសួរថា តើចាន់នឹងចាកចេញពីបងពេជ្រ ឬយ៉ាងណានោះ? ចាន់ឆ្លើយថា «មិនដឹង»។ ប៉ុន្តែថា សព្វថ្ងៃនេះ ចាន់និយាយថា ខ្លួនស្រឡាញ់បងពេជ្រ។ «ការងារខ្ញុំធ្វើរាល់ថ្ងៃអត់ហត់ផង។ ខ្ញុំស្រឡាញ់គាត់ អាណិតគាត់ ឃើញគាត់ពិបាក។ ខ្ញុំជួយលើកគាត់ងូតទឹក រៀបបាយទឹកអោយគាត់។ ពេលទំនេរគាត់បង្រៀនភាសាអង់គ្លេសអោយខ្ញុំ គាត់ច្រៀងអោយខ្ញុំស្តាប់។ ខ្ញុំមិនដឹងថា ពេលណាខ្ញុំត្រូវទៅស្រុកកំណើតវិញនោះទេ។ ប៉ុន្តែពេលនេះ ខ្ញុំនៅជាមួយគាត់» ចាន់ឈនិយាយក្នុងសំឡេងតិច ក្រោមរូបថតរបស់ពៅ បញ្ញាពេជ្រ២ផ្ទាំង ដែលព្យួរនៅលើជញ្ជាំង។ ជារូបថតក្នុងឯកសណ្ឋានទទួលសញ្ញាបត្របរិញ្ញាផ្នែកធនាគារ និងអនុបណ្ឌិតផ្នែកគ្រប់គ្រងសណ្ឋាគារ។
«ខ្ញុំអាចច្រៀងបានឡើងវិញហើយ»
អវត្តមានអ្នកនៅមើលថែគឺជាកង្វល់មួយមែនហើយ។ ប៉ុន្តែបញ្ហាចំពោះមុខមួយដ៏សំខាន់នោះ គឺការចំណាយលើថ្លៃព្យាបាលប្រចាំខែ។ ក្រោយពីបានចំណាយថវិកាប្រមាណ២០ម៉ឺនដុល្លារហើយនោះ សព្វថ្ងៃនេះ ក្រុមគ្រួសារត្រូវត្រៀមប្រាក់ជាង១០០០ដុល្លារ សម្រាប់ការព្យាបាលប្រចាំខែទៀត។ ទំនងជាទទួលរងបន្ទុកយ៉ាងដូច្នេះហើយ បានជាពៅ បញ្ញាពេជ្រ ក្នុងពេលកន្លងមក មិនបានខ្មាសអៀនក្នុងការអំពាវនាវរកជំនួយសប្បុរសធម៌នោះឡើយ។ យូរៗម្តង មានអ្នកគាំទ្រ និងមិត្តសិល្បករចាស់ៗបាននាំយកថវិកាខ្លះមកហើយក្រុមគ្រួសារ និងសួរសុខទុក្ខពៅ បញ្ញាពេជ្រ។
អតីតតារាចម្រៀងរូបនេះ ក៏មិនរារែកនឹងយាយប្រាប់ត្រង់ថា កញ្ញាស្វាគមន៍ និងរង់ចាំទទួលជំនួយសប្បុរសធម៌ថែមទៀតដើម្បីមានលទ្ធភាពព្យាបាលភាពពិការរបស់ខ្លួន។ ប្រសិនពេលខ្លះ គេឃើញពៅ បញ្ញាពេជ្របង្ហោះបទចម្រៀងដែលកញ្ញាច្រៀង និងកាត់តដោយខ្លួនឯងនៅក្នុងបន្ទប់គេងនោះ វាក៏ទំនងជាសារមួយដែល ពៅ បញ្ញាពេជ្រចង់បង្ហាញសូរសៀង ឡើងវិញនៅក្នុងពិភពវិស័យចម្រៀងដែរ។
« មិនមែនខ្ញុំក្លាយជាអីចឹងហើយ ខ្ញុំចង់ទាមទារអោយផលិតកម្មនានាមកហៅខ្ញុំច្រៀននោះទេ។ ខ្ញុំខា្លចគេរិះគន់ថា ខ្ញុំក្លាយទៅជាអីចឹងហើយ ខ្ញុំនៅត្រដរចង់ច្រៀងទៀត។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើមានផលិតកម្មណា ផ្តល់ឱកាសអោយខ្ញុំនោះ ខ្ញុំទទួលយក។ អ្វីដែលខ្ញុំអាចធ្វើបាន គឺខ្ញុំច្រៀងបាន តែអង្គុយច្រៀង។ បើមានឱកាស មែនខ្ញុំអាចរកលុយបាន»។ តារាចម្រៀងស្បែកស ពៅ បញ្ញាពេជ្រនិយាយអះអាងយ៉ាងក្លៀវក្លា ក្នុងក្តីសង្ឃឹមថា កញ្ញានឹងអាចមានថ្ងៃសាកល្បងនៅក្នុងបន្ទប់ស្ទីដ្យូនៃផលិតកម្មចំរៀងណាមួយ ដែលមិនមែនជាបន្ទប់គេងដែលកញ្ញាបានប្រើសម្រាប់ហាត់ច្រៀងរាល់ថ្ងៃនោះឡើយ៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
