ខ្មែរយើងប្រើពាក្យ«ដាក់បិណ្ឌ» ឬ «កាន់បិណ្ឌ» ជាឈ្មោះនៃវិធីធ្វើទានម្យ៉ាង (តាមប្រពៃណីរបស់ប្រទេស) ធ្វើបានពីត្រឹមថ្ងៃទី ១ រោចខែភទ្របទទៅដល់ថ្ងៃខែដាច់ (១៥ ថ្ងៃ) ...ហៅថា បុណ្យកាន់បិណ្ឌ ឬបុណ្យដាក់បិណ្ឌ, ហៅខ្លីត្រឹមតែ កាន់បិណ្ឌ ឬដាក់បិណ្ឌ ក៏បាន; ថ្ងៃ ១៥ រោចខែភទ្របទ ហៅថា ថ្ងៃភ្ជុំបិណ្ឌ ..., ពួកឧបាសកទាយកតែងទៅប្រជុំគ្នាធ្វើទានឯវត្តមិនសូវមានអ្នកណាមួយខានឡើយ។

 

រីឯ «វេនបិណ្ឌ» វិញ គឺ​ កាលកំណត់ដែលពុទ្ធបរិស័ទប្ដូរគ្នាទទួលរ៉ាប់រងរៀបចង្ហាន់ប្រគេនព្រះសង្ឃនិងធ្វើសាសនពិធី ក្នុងរដូវនៃការកាន់បិណ្ឌចំនួន១៤ថ្ងៃ :  ខ្ញុំទទួលវេនបិណ្ឌទី២៕

 

ប្រភព៖ វចនានុក្រម​ខ្មែរ២០២២ ចេញផ្សាយ​ដោយក្រុម​ប្រឹក្សាជាតិភាសាខ្មែរនៃរាជបណ្ឌិត្យ​សភាកម្ពុជា