-កាស (កិ.) បង្ខិតចូលឱ្យញឹក ឬបង្ខិតចេញឱ្យស្រឡះ, ឱ្យស្រដាស់ :  កាសបន្ទោះឫស្សីឬកាសរនាប; អង្គុយកាសឱ្យជិតៗគ្នាបន្តិចទៅ ដើម្បីឱ្យបានចុះគ្នាច្រើន។  

 

-កាស (ន.) រូបិយវត្ថុសម្រាប់ចាយ មានសណ្ឋានមូល ប្រហោងកណ្ដាល ៤ជ្រុង ធ្វើដោយស្ពាន់, ទង់ដែង, សាំង្កសី, មកពីស្រុកចិន ឬស្រុកអណ្ណាម; សព្វថ្ងៃក្នុងដែនកម្ពុជា លែងប្រើរូបិយវត្ថុនេះតាំងអំពីមានសេន។  

 

-កាស (ន.) គជ់មនុស្ស, គជ់ដំរី។  

 

-កាស (ន.) ឧបករណ៍ម្យ៉ាងដែលមានខ្សែឬឥតខ្សែ ស៊កក្នុងរន្ធត្រចៀកឬក្រសោបត្រចៀក ដើម្បីស្ដាប់សំឡេងពីគ្រឿងអេឡិចត្រូនិកណាមួយ ដោយមិនឱ្យអ្នកដទៃទៀតស្ដាប់ឮ :  ពាក់កាសស្ដាប់ចម្រៀង។  

 

-កាស (ន.) ដែល​ចេញពីពាក្យអង់គ្លេស Catch គឺ ទស្សនីយភាពប្រយុទ្ធមួយប្រភេទនៅបស្ចិមប្រទេស មានលក្ខណ :ជាការសម្ដែងបោកចំបាប់ :  ការប្រកួតកីឡាកាស។