«ក្តីសង្ឃឹមកូនខ្មែរ» ជាការិយាល័យមួយស្ថិតនៅក្រុងអើយចុងប៊ូ សាធារណៈរដ្ឋកូរ៉េ ត្រូវបានអ្នកស្រី ជុំ ធីតា បង្កើតឡើងដើម្បីផ្តល់ការប្រឹក្សាផ្នែកច្បាប់ការងារ រៀបចំឯកសារ បកប្រែឯកសារ និងកក់សំបុត្រយន្តហោះឱ្យពលករខ្មែរធ្វើការងារនៅទីនោះ។ ការិយាល័យនេះដំណើរការបាន ១០ឆ្នាំហើយ ក្នុងគោលដៅជួយដោះស្រាយផ្នែកច្បាប់ឬសម្រួលផលលំបាកនានារបស់ពលករខ្មែរ ដែលបំពេញការងារនៅប្រទេសកូរ៉េ។
ជាស្ត្រីខ្មែរមួយរូបដែលសម្រេចចាកចេញពីប្រទេសកំណើត ទៅរស់នៅឯប្រទេសកូរ៉េ តាមរយៈការរៀបអាពាណ៍ពិពាណ៍ជាមួយបុរសជនជាតិកូរ៉េ នៅចុងឆ្នាំ២០០៧ ធ្លាប់ជួបការលំបាកក្នុងជីវិតគ្រួសារជាច្រើនជំពូក មុននឹងទទួលបានសមិទ្ធផលល្អ ចូលមកជីវិតខ្លួនវិញនេះ។
រៀបការជាមួយស្វាមីជនជាតិកូរ៉េ ដោយសង្ឃឹមទទួលបានក្តីស្រឡាញ់ និងការយកចិត្តទុកដាក់ខ្ពស់ពីប្តី និង សាច់ញាតិ នោះបែរជាត្រូវរលាយទៅវិញ។ ស្ត្រីខ្មែរទៅរស់នៅកូរ៉េជិត២០ឆ្នាំរូបនេះ បានរៀបរាប់ថា គ្រាន់តែឈានជើងចូលដល់ទឹកដីប្រទេសកូរ៉េនៅថ្ងៃដំបូង ខ្លួនក៏រងនូវសម្ពាធផ្លូវចិត្ត រួមទាំងការរឹតត្បិតផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុ និងសិទ្ធិសេរីភាពនានា ពីសា្វមីទៅវិញ។
« ស្វាម៉ីខ្ញុំអត់ឱ្យខ្ញុំចេញក្រៅទៅធ្វើការអី្វទេ ព្រោះខ្លាចយើងមានឱកាសស្គាល់គេ ស្គាល់ឯងហើយបែកពីគាត់។ អ៊ីចឹង គាត់អត់ឱ្យខ្ញុំទៅណាទាំងអស់ គឺនៅតែក្នុងផ្ទះ។ រហូតដល់ខ្ញុំមានកូន បានខ្ញុំដាច់សុំចិត្តគាត់ទៅរៀនភាសាកូរ៉េ»។ នេះជាការលើកឡើងរបស់អ្នកស្រី ធីតា ដែលបន្ថែមថា ស្វាមីអ្នកស្រី មិនព្រមឱ្យទៅរៀនឡើយ។
តែយ៉ាងណាមិញ អ្នកស្រី ធីតា ប្រឹងជម្នះស្វាមី ដើម្បីទៅរៀនសូត្រ ព្រោះដឹងច្បាស់ថានៅប្រទេសកូរ៉េនេះ បើមិនចេះភាសាកូរ៉េទេ គឺមិនអាចរកការងារបានឡើយ ក្រៅតែពីរោងចក្រ។ អ្នកស្រី បានរំលឹកប្រាប់សារព័ត៌មានឌីជីថលថ្មីៗ(ThmeyThmey) យ៉ាងដូច្នេះ៖ « ចំណុចសំខាន់ដែលខ្ញុំអាចបញ្ចុះបញ្ចូលប្តីខ្ញុំបានទៅរៀននោះ គឺខ្ញុំនិយាយថាបើខ្ញុំអត់ចេះភាសាកូរ៉េ តើកូនកើតមកឱ្យខ្ញុំនិយាយជាមួយកូនយ៉ាងម៉េច ទាំងឪពុកចេញទៅធ្វើការបាត់ៗពីផ្ទះរាល់ថ្ងៃ? អ៊ីចឹងហើយគាត់ព្រមឱ្យខ្ញុំទៅរៀន»។
នាអំឡុងពេលសិក្សាភាសាកូរ៉េនេះ អ្នកស្រីទទួលបានប្រាក់ពីសា្វមី៥០ដុល្លារប៉ុណ្ណោះ ក្នុងមួយខែ សម្រាប់ជិះឡានក្រុងទៅរៀន។ ប៉ុន្តែ ដើម្បីសន្សំប្រាក់ទុកពេលសម្រាលកូន អ្នកស្រី ធីតា ក៏សម្រេចជិះកង់ ឬ ដើរ ទៅសាលារៀនវិញ។
ក្រោយសម្រាលកូនរួច ស្ត្រីរូបនេះអាចឆ្លៀតទៅរៀនបានត្រឹម២ទៅ៣ថ្ងៃប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយសប្តាហ៍ ព្រោះត្រូវមើលថែកូន ជាមួយភាពរកាំរកូសក្នុងគ្រួសារ។ តស៊ូរៀនសូត្របានរយៈពេល៥ឆ្នាំ អ្នកស្រី ធីតា ប្រឡងយកសញ្ញាបត្រភាសាកូរ៉េបានដោយជោគជ័យ។ បន្ទាប់ពីបានសញ្ញាបត្រនេះ ហើយកូនក៏ធំធាត់ដែលមានអាយុប្រមាណ៤ឆ្នាំផងដែរនោះ អ្នកស្រីក៏សម្រេចដាក់ពាក្យចូលធ្វើការនៅអង្គភាពអភិវឌ្ឍន៍ធនធានមនុស្ស(HRD)នៃក្រសួងការងាររបស់ប្រទេសកូរ៉េ។
ការងារដំបូងរបស់អ្នកស្រី ធីតា គឺបកប្រែភាសាកូរ៉េឱ្យពលករខ្មែរមកធ្វើការដំបូងនៅប្រទេសកូរ៉េ ជាមួយនឹងប្រាក់បៀវត្ស១២០០ដុល្លារ។ ក្នុងមួយសប្តាហ៍ អ្នកស្រី ធីតា ធ្វើការងារតែ២ថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកស្រុកស្ទឹងត្រង់ ខេត្តកំពង់ចាមរូបនេះ បានបង្ហាញអារម្មណ៍រំភើបជាមួយនឹងពាក្យពេចន៍បែបនេះ ៖ «ខ្ញុំមិននឹកស្មានថាខ្ញុំអាចចូលធ្វើការងារនៅHRDបានទេ ព្រោះស្ថាប័នហ្នឹងធំមួយដែរ នៅកូរ៉េ។ ក៏ប៉ុន្តែនៅជំនាន់នោះ អ្នកដែលពូកែភាសាកូរ៉េ អត់សូវមានទេ គឺពិបាករក។ ហើយ បានខ្ញុំសម្ភាសជាប់ ហើយក៏បានធ្វើការកន្លែងនេះទៅ»។
នាអំឡុងបំពេញការងារនៅHRD អ្នកស្រី ធីតា បានរៀនសូត្រនិងស្វែងយល់ពីបញ្ហាជាច្រើនរបស់ពលករខ្មែរធ្វើការនៅកូរ៉េ ជាពិសេសពាក់ព័ន្ធនឹងច្បាប់ការងារ។ អ្នកម្តាយរូបនេះ បានចាត់ទុកការងារនៅHRD ជាការងារក៏ល្អមួយ ដែលអាចជួយរាល់បញ្ហារបស់ពលករខ្មែរ។ តែមិនដូចការគិតឡើយ។ អ្នកស្រី ធីតា បានបញ្ជាក់ថា ការងារនៅ HRD គឺមានក្រឹត្យក្រមតឹងរឹង និងមិនអាចបំពេញការងារក្រៅម៉ោងជូនពលករបានឡើយ។
« ម៉ោងសម្រាក ឬម៉ោងបាយ ឬចប់ម៉ោងធ្វើការ គឺយើងអត់អាចលើកទូរសព្ទផ្តល់ប្រឹក្សាឱ្យពលករបានទេ។ ប៉ុន្តែពលករយើងមានតែម៉ោងបាយហ្នឹងដែលអាចខលមករកការប្រឹក្សាពីយើងលើបញ្ហានានាបាន»។ អ្នកស្រី ធីតា បានលើកឡើងបែបនេះទាំងសោកស្តាយដែលខ្លួនមិនអាចជួយពលករខ្មែរបានពេញលេញនាអំឡុងពេលបំពេញ៥ឆ្នាំនៅHRD។ អ្នកស្រី បានបន្ថែមយ៉ាងដូច្នេះ៖ « សូម្បីតែថ្ងៃសោរ៍-អាទិត្យ ពួកគាត់ទាក់ទងមក ក៏យើងជួយគាត់អត់កើតដែរ ព្រោះខាងក្រសួងគេតឹងណាស់ គេមិនឱ្យប្រឹក្សាអ្វីទាំងអស់ក្រៅម៉ោងការងារ»។
ដោយមើលឃើញឱកាសពីផលលំបាកនានារបស់ពលករខ្មែររស់នៅកូរ៉េ ស្ត្រីរូបនេះ ក៏សម្រេចដើរចេញពីHRD ទៅប្រកបអាជីវកម្មលក់សំបុត្រយន្តហោះ, រៀបចំឯកសារ, សេវាប្តឹងថៅកែដែលមិនប្រាក់ខែ ឬដំណាច់ឆ្នាំដល់ពលករ រួមទាំងសេវាផ្សេងៗទៀត។ ជាមួយគ្នានេះ អ្នកស្រី ជុំ ធីតា ក៏ជួយបកប្រែភាសាកូរ៉េ និងផ្តល់ប្រឹក្សាផ្នែកច្បាប់នានា ដល់ពលករខ្មែរ ទាំងផ្ទាល់ និងប្រយោល ដោយឥតគិតកម្រៃ ផងដែរ។
ត្បិតជាអាជីវកម្មថ្មីថ្មោង និងមិនទាន់មានការិយាល័យត្រឹមត្រូវ សម្រាប់ធ្វើការងារក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែសេវាកម្មរៀបចំឯកសារ បកប្រែភាសា ប្រឹក្សាយោបល់នានារបស់អ្នកស្រី ជុំ ធីតា គឺទទួលបានគាំទ្រជាហូរហែ ពីសំណាក់ពលករខ្មែរនៅកូរ៉េ។ ផលកើតចេញក្តីស្រឡាញ់ក្នុងការជួយដោះស្រាយបញ្ហានានារបស់ពលករទាំងលើនេះហើយ បានធ្វើឱ្យអ្នកស្រី ធីតា មានលទ្ធភាពជួលអគារស្ថិតនៅក្នុងក្រុងអើយចុងប៊ូ សាធារណៈរដ្ឋកូរ៉េ បើកការិយាល័យ«ក្តីសង្ឃឹមកូនខ្មែរ»ដែលដំំណើរមកទល់សព្វថ្ងៃ។
ការិយាល័យនេះត្រូវបានអ្នកស្រី ធីតា បង្កើតឡើងនៅក្នុងឆ្នាំ២០១៥។ ម្ចាស់អាជីវកម្មក្តីសង្ឃឹមកូនខ្មែរវ័យ៣៥ឆ្នាំរូបនេះបានអះអាងថា ៖ « អាជីវកម្មខ្ញុំដើរបានមកទល់សព្វថ្ងៃនេះ គឺដោយសារកន្លែងខ្ញុំជាកន្លែងដោះស្រាយរាល់បញ្ហារបស់ពលករយើង ហើយក៏ដោយសារទឹកចិត្តស្រឡាញ់ និងចង់ជួយដោះស្រាយការលំបាករបស់ពលករយើង។ អ៊ីចឹងហើយបានជាខ្ញុំសម្រេចបើកសេវាកម្មហ្នឹងមួយ ដើម្បីឱ្យពលករខ្មែរយើងបានកន្លែងពឹងផ្អែក »។
បច្ចុប្បន្ន ក្រៅពីសេវារៀបចំឯកសារការងារសម្រាប់ពលករ អ្នកស្រី ជុំ ធីតា ក៏មានលក់នូវទូរសព្ទដៃ និងគ្រឿងសម្អាង ដែលទទួលបានការគាំទ្រយ៉ាងច្រើនក៏ពលរដ្ឋរស់នៅកូរ៉េ ជាពិសេស គឺពីសំណាក់ពលករខ្មែរម្តង៕