ពីនេះ ពីនោះ
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
ភ្នំពេញ៖ ជីវិតមនុស្សយើងត្រូវបានបែងចែកជាបីដំណាក់កាលធំៗ គឺមានបឋមវ័យ មជ្ឈិមវ័យ និងបច្ឆិមវ័យ។ នៅក្នុងវ័យទាំងបីនេះគេបានកំណត់នូវភារកិច្ច ដែលយើងត្រូវធ្វើជាស្រេចដើម្បីបង្ហាញពីដំណាលនានាក្នុងដំណើរទៅកសាងស្ពានជីវិត តម្លៃជីវិត និងអត្ថន័យជីវិតដ៏ឧត្ដមមួយ។
នៅក្នុងបឋមវ័យ ត្រូវបានគេកំណត់ថា ឲ្យយើងត្រូវខិតខំសិក្សារៀនសូត្រ ស្វែងរកពុទ្ធិ ពោលគឺវិជ្ជាជាស្ពានដើម្បីឆ្ពោះរកសុភមង្គលក្នុងជីវិត។ ព្រោះថាមនុស្សយើង ដែលអាចរីកចម្រើន និងក្លាយជាអ្នកដឹកនាំទៅបានដរាបណា យើងបានទទួលការអប់រំល្អ ទាំងផ្នែកចំណេះដឹងទូទៅ ទាំងផ្នែកជំនាញ ឯកទេស និង ផ្នែកសីលធម៌ គុណធម៌ជីវិត ការគិតពិចារណាវែងឆ្ងាយក្នុងការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ និងជីវិតទៅអនាគត។
មជ្ឈិមវ័យ គឺជាវ័យកណ្ដាល ហើយនៅក្នុងវ័យនេះ ជាពេលវេលាមួយ ដែលយើងត្រូវស្វែងរកទ្រព្យសម្បត្តិសម្រាប់ខ្លួននិងក្រុមគ្រួសារ។ នៅក្នុងវ័យនេះគេឲ្យតម្លៃលើការធ្វើការងារ ឬការប្រកបរបរអាជីវកម្មផ្សេងៗ តាមសមត្ថភាពខ្លួនមាន ហើយក៏ជាពេលវេលាមួយ ដែលត្រូវអនុវត្តផ្ទាល់នូវអ្វី ដែលយើងបានសិក្សារៀនសូត្រ កន្លងមកផងដែរ។
បច្ឆិមវ័យ គឺជាវ័យចុងក្រោយបង្គស់របស់ជីវិតជាមនុស្ស នៅក្នុងវ័យនេះ គេឲ្យតម្លៃជាធំ នៅលើគុណធម៌ ពោលគឺសេចក្ដីល្អរបស់យើងដូចជា ការធ្វើទាន រក្សាសីលចម្រើនមេត្តា ភាវនាជាដើម។
ដូច្នេះបើកាលណាយើងធ្វេសប្រហែសមិនស្វែងរករៀន មិនស្វែងរកទ្រព្យ មិនស្វែងរកធម៌បម្រុងប្រយ័ត្ន ឲ្យបានទាន់ពេលវេលានោះទេ ប្រាកដណាស់ជីវិតយើងនឹងគ្មានន័យឡើយ៕
ដកស្រង់ពីសៀវភៅ៖(«ប្រយ័ត្ន កម្ចាត់ ចម្រើន រក្សា», សមាគមទ្រទ្រង់ការបោះពុម្ពនិងអប់រំ)
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
«នាំអាត» និង«នាំអាទិ៍»មួយណាត្រឹមត្រូវ?
1 សប្តាហ៍
