ពីនេះ ពីនោះ
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
ភ្នំពេញ៖ បច្ចុប្បន្ននេះ សំឡេងត្អួញត្អែរ ការស្ដែងជាសកម្មភាព អារម្មណ៍ និងស្ដាប់ពាក្យសម្ដីរបស់ក្មេងសម័យឥលូវស្ដាប់ទៅដូចពិបាក ដូចវេទនា ខ្លាំងណាស់។ ប៉ុន្តែការពិបាក សេចក្ដីវេទនា និងពាក្យត្អួញត្អែរទាំងនោះ គឺអាចក្លាយជារឿងហួសចិត្តរបស់ឪពុកម្ដាយ របស់ពួកគេ ព្រោះតែការឆ្លងកាត់ជីវិតក្នុងបរិបទផ្សេងគ្នា។
ជីវិតក្នុងសម័យសង្គ្រាម ពិបាកបែបណា មិនហ៊ានបកស្រាយ និងបរិយាយនោះទេ។ ប៉ុន្តែក្រោយជីវិតដែលឆ្លងផុតពីនោះ សួរថាមនុស្សជំនាន់ចាស់ រស់នៅតស៊ូដោយរបៀបណា? ក្នុងករណីនេះ ទោះមិនអាចបរិយាយ ក៏គេដឹងយ៉ាងច្បាស់ថា គឺត្រូវតស៊ូ ព្យាយាម ពុះពារគ្រប់រឿងរ៉ាវទាំងអស់ ដើម្បីកសាងសេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារ និងចិញ្ចឹមកូនចៅ។ ព្រោះតែការឆ្លងកាត់ជីវិតបែបនោះហើយ ទើបឪពុកម្ដាយជាទូទៅលោកតែប្រដៅអប់រំកូន ដោយលើកយកពិសោធន៍ជីវិតរបស់ខ្លួន មកប្រាប់កូនចៅជំនាន់ក្រោយរបស់លោក។ ចំពោះការលើកឡើងទាំងនោះ គឺសុទ្ធតែជារឿងពិត ជីវិតពិត ភាពលំបាកពិត។
ផ្ទុយមកវិញ ក្មេងឥលូវមួយចំនួន តែងតែបង្ហាញថាពួកគាត់លំបាកណាស់ វេទនាណាស់ ស្ដាប់ហើយ អានអ្វីដែលគាត់បានសរសេរហើយ មានអារម្មណ៍ថា គួរឲ្យអាណិត គួរឲ្យអាសូរណាស់។ តើគាត់ពិតជាពិបាក វេទនាមែនឬយ៉ាងណា?
ប៉ុន្តែការពិត ជិះកង់ទៅសាលា គាត់ថាហត់ចង់បានម៉ូតូ, មានលុយតិចទៅសាលា គាត់ស្រែកក្រតែមិនជួយរក, សំលៀកបំពាក់មិនទាន់សម័យ គាត់ថាចូលហ្វូងគេមិនចុះ, គ្មានសម្ភារទំនើប គាត់ថាមិនទាន់សម័យវិទ្យាសាស្ត្រ, ឈឺតិចតួចគាត់ថាខ្វះអ្នកមើលថែ, ម្ហូបអាហារមិនឆ្ងាញ់ គាត់ថារាងកាយគាត់ស្គម ព្រោះគ្មានអាហារល្អ, ប្រើឲ្យធ្វើការគាត់ថាអស់កម្លាំង, ខ្លាចក្ដៅ ខ្លាចភ្លៀង ព្រោះមិនចង់ឲ្យខូចសាច់, ម៉ែឪ ឲ្យលុយចាយមិនគ្រប់ មិនទាន់ពេល គាត់ថាមិនយកចិត្តទុកដាក់, ឲ្យជួយធ្វើការងារផ្ទះគាត់ថាមិនចេះធ្វើ និងរឿងរ៉ាវផ្សេងៗជាច្រើនទៀត។
គ្រប់កត្តា គ្រប់រឿងដែលគាត់បានលើកឡើងគឺភាគច្រើនសុទ្ធតែជាហេតុផលរបស់មនុស្សគ្មានទំនួលខុសត្រូវ ខ្វះការតស៊ូ ព្យាយាម ជម្នេះនិងភាពលំបាក។ ហេតុផលទាំងនេះ ក្មេងសម័យឥលូវ បើសិនជាអាចឈប់បានក៏ឈប់ទៅ នូវរាល់ហេតុផលដែលមិនអាចឲ្យខ្លួនរីកចម្រើនទាំងនេះ។ តើអាចចូលរួមកែតម្រូវខ្លួនឯងបានទេ? បើពិបាកខ្លាំងសួរឪពុកម្ដាយសិន បានទេ?
ជីវិតក្នុងសម័យសង្គ្រាម ពិបាកបែបណា មិនហ៊ានបកស្រាយ និងបរិយាយនោះទេ។ ប៉ុន្តែក្រោយជីវិតដែលឆ្លងផុតពីនោះ សួរថាមនុស្សជំនាន់ចាស់ រស់នៅតស៊ូដោយរបៀបណា? ក្នុងករណីនេះ ទោះមិនអាចបរិយាយ ក៏គេដឹងយ៉ាងច្បាស់ថា គឺត្រូវតស៊ូ ព្យាយាម ពុះពារគ្រប់រឿងរ៉ាវទាំងអស់ ដើម្បីកសាងសេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារ និងចិញ្ចឹមកូនចៅ។ ព្រោះតែការឆ្លងកាត់ជីវិតបែបនោះហើយ ទើបឪពុកម្ដាយជាទូទៅលោកតែប្រដៅអប់រំកូន ដោយលើកយកពិសោធន៍ជីវិតរបស់ខ្លួន មកប្រាប់កូនចៅជំនាន់ក្រោយរបស់លោក។ ចំពោះការលើកឡើងទាំងនោះ គឺសុទ្ធតែជារឿងពិត ជីវិតពិត ភាពលំបាកពិត។
ផ្ទុយមកវិញ ក្មេងឥលូវមួយចំនួន តែងតែបង្ហាញថាពួកគាត់លំបាកណាស់ វេទនាណាស់ ស្ដាប់ហើយ អានអ្វីដែលគាត់បានសរសេរហើយ មានអារម្មណ៍ថា គួរឲ្យអាណិត គួរឲ្យអាសូរណាស់។ តើគាត់ពិតជាពិបាក វេទនាមែនឬយ៉ាងណា?
ប៉ុន្តែការពិត ជិះកង់ទៅសាលា គាត់ថាហត់ចង់បានម៉ូតូ, មានលុយតិចទៅសាលា គាត់ស្រែកក្រតែមិនជួយរក, សំលៀកបំពាក់មិនទាន់សម័យ គាត់ថាចូលហ្វូងគេមិនចុះ, គ្មានសម្ភារទំនើប គាត់ថាមិនទាន់សម័យវិទ្យាសាស្ត្រ, ឈឺតិចតួចគាត់ថាខ្វះអ្នកមើលថែ, ម្ហូបអាហារមិនឆ្ងាញ់ គាត់ថារាងកាយគាត់ស្គម ព្រោះគ្មានអាហារល្អ, ប្រើឲ្យធ្វើការគាត់ថាអស់កម្លាំង, ខ្លាចក្ដៅ ខ្លាចភ្លៀង ព្រោះមិនចង់ឲ្យខូចសាច់, ម៉ែឪ ឲ្យលុយចាយមិនគ្រប់ មិនទាន់ពេល គាត់ថាមិនយកចិត្តទុកដាក់, ឲ្យជួយធ្វើការងារផ្ទះគាត់ថាមិនចេះធ្វើ និងរឿងរ៉ាវផ្សេងៗជាច្រើនទៀត។
គ្រប់កត្តា គ្រប់រឿងដែលគាត់បានលើកឡើងគឺភាគច្រើនសុទ្ធតែជាហេតុផលរបស់មនុស្សគ្មានទំនួលខុសត្រូវ ខ្វះការតស៊ូ ព្យាយាម ជម្នេះនិងភាពលំបាក។ ហេតុផលទាំងនេះ ក្មេងសម័យឥលូវ បើសិនជាអាចឈប់បានក៏ឈប់ទៅ នូវរាល់ហេតុផលដែលមិនអាចឲ្យខ្លួនរីកចម្រើនទាំងនេះ។ តើអាចចូលរួមកែតម្រូវខ្លួនឯងបានទេ? បើពិបាកខ្លាំងសួរឪពុកម្ដាយសិន បានទេ?
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
